කොරෝනා වසංගතය ලෝකය උඩුයටිකුරු කරමින් ඇත.
සියළු ආගම්, දර්ශණ, පාලන ක්‍රම, ආර්ථික ක්‍රම, අධ්‍යාපනය, විද්‍යාව, සියල්ල කර තබාගෙන ගිය බොරු බව ඔප්පු කරමින් ඇත.
ලංකාවේද දරාගැනීමේ සීමාව පසුකරමින්, බොරුව පුපුරා ගොස් අවසානය.
ඔය ආර්ථික උපදේශකයින් හෝ වන්දිභඨ්ඨයන් රට තව තවත් ආගාධයකට යවනවා මිස. මීට මුහුණදීමට හෝ ඉන් ගොඩඒමට සොලියුසොන් උන් ළඟ නැත.
රට අරාජිකය. සීනී හොරකම ඇමතිවරුන්ම කරනවා නම් තව කුමන කතාද?
ආන්ඩුවට විරුද්ධ පිරිස් කැබිනට් මණ්ඩලයේ සුපිරිම තනතුරුවල සිටිමින් කකුලෙන් අදියි.
උන් වෙනම රැස්වෙයි, ප්‍රකාෂ ලබා දෙයි, ලව් ලෙටර් පත්තරවලට ලියයි. එකම විකාරයකි.
ඒ ගැන කතාව පසෙකට තබා ලංකාව දෙස හැරී බැලූ විට අප එදා කියූ දේවල් ඇස්පනාපිට ඔප්පු වෙමින් ඇත.
ඉන්දියාවේ මුම්බායි නගරයට සමාන ජනගහනයක් ඉන්නා මේ රට පාලනය කිරීමට ඉන්නා පාලකයෝ ප්‍රමාණය මදිවාට මෑතකදි නාගරික හා ප්‍රාදේශීය සභාවල නියෝජිත ප්‍රමාණයත් වැඩි කලේය. පලාත් සභා යනු තනිකර සුදු අලියෙකි. ඇමතිවරු කප්පරකි.
මේ අයගෙන රටට වැඩක් කරේ කීයෙන් කී දෙනෙක්ද?
මුන්ට ලැබෙනා වරප්‍රසාදවලට අමතරව, බැංකුවලින්ද කිසි අවුලක් නැතිව ලෝන්ද ලබා දී ඇත.
මේවා සහගහනා අපරාධය. කරුමය නම් සහගහන්නේත් උන්ට නොව ජහමනයාටම වීමය.
අනෙක් විකාරය රටට කිසිසේත් ඔරොත්තු නොදෙනා රාජ්‍ය සේවයයි.
මහා ලොකු සෞඛ්‍ය සේවයක් තිබුනද, වැක්සීන්කරණය හෝ නිසි කළමනාකරණයක් යටතේ කරගැනීමට නොහැකිව හත්පොලේ ගාගනිමින් සිටී.
හොරකමට වංචාවට දූෂණයට කප් ගසා සිටී පොලීසයට ඇඩ්‍රස් නැති කරමින් රටේ ඇති පජාතම ක්ෂේශ්ත්‍රය සෞඛ්‍ය සේවය බව ඔප්පු කර අවසානය.
ඉස්ටෙත්ස්කෝපයෙන් හා ටයි පොලුවලින් වසාගෙන උන්නේ රටේ තුච්ඡම ආයතනය බව දැන් ඉතාම පැහැදිලිය. මේ මාෆියාව ගැන එදා සිටම ලියූ අපට නම්,මේවා අලුත් දේ නොවේ.
ඒවායේ හූනියන් කාරයෝ රට ගිනි තබති...
රාජ්‍ය ආදායම පඩි දීමනා හා විශ්‍රාම වැටුප් ගෙවූ පසූ ඉතිරිවන ලබ්බක් නැතිය.
මහින්ද රාජපක්ෂ රාජ්‍ය සේවය දෙගුණයක් කරමින් කළ හානිය අද ඔවුන්ටම විඳින්නට සිඳුවීම මාර ලොල් සහගතය.
ඒ මදිවාට ඝෝඨා බලයට ඇවිත් කළේද එයමය. ඔහුගේ ප්‍රතිපත්තිවල සද්භාවයක් තිබුනද? වැඩේ මුලුමනින්ම දේශපාලනීකරණය වූ අතර, ටාගට් කල පිරිස අදටත් ගෙදරය. ඒ තියා සමෘධිය දෙන පිරිස අඩු වූයේත් නැත.
මුන් රටේ ජාතික ආදායමට කිසිඳු දායකත්වයක් දෙන්නේ නැති පිරිසකි. වත්මනෙහි රට දුවන්නේ තනිකර පෞද්ගලික අංශයේ දායකත්වයෙනි.
දැන් අප වැටුන වලෙන්ම ගොඩ ආ යුතුව ඇත.
වහාම පාඩු ලබන ආයතන සියල්ල පෞද්ගලීකරණය කළ යුතුය.
වරාය, ගුවන් සේවා, ප්‍රවාහණ, ඉන්ධන, තැපැල්, යන ලාබ ලැබිය හැකි එහෙත් රැකියා ලබා දීමට පාඩූ පිට පවත්වාගෙන යන ආයතන මුලින්ම ඊට අයත් විය යුතුය.
අතිරික්ත සේවක පිරිස් වන්දියක් දී ගෙදර යැවිය යුතුය.
සෑම ක්ෂේශ්ත්‍රයකම විශාල පෙරලියකට යා යුතුය.
නෝට්ටු මුද්‍රණය කරමින් ආන්ඩුවේ උන්ට පඩි ගෙව්වා කියා මේ රට දියුණු වන්නේ නැතිය.
මොකෝ උන් ආර්ථිකයට මෙලෝ ලබ්බක් එකතු නොකරනා නිසාය.
ඒ වගත් මෙසේය......
