කොහිළ කොරටුව - නිමී - Kid Farmer - The End

කොහිළ කොරටුව - 1
කොහිළ කොරටුව - 2

එතැන් පටන්...

"මොකක්ද පර නාකියා කරපු වැඩේ" මම තනියෙන් අපේ වත්තේ. අලි කලිසමය නෝ කතා. වත්තේ පිරිස එකා දෙන්නා හෙමිහිට මාරු වෙනවා. අලි කලිසමයගේ පවුලේ අය විතරක් ඉතුරු උනා. මොකක්ද xxx  නාකියා මේ කරපු වැඩේ. අප්පට බොල එදානේ මම දැනගත්තෙ මට කුණුහබ්බත් පුළුවන් කියළ. "අපි මේකේ ආයිත් වපුරන්න යන්නේ", ඉතින් xxx මේ හරියේ කොහොමත් වපුරන්නේ නෑනේ. "රාජපක්ෂ මහත්තය කිව්ව මේ හරියෙත් වපුරන්න කියල" අලි කලිසමය දෙවනි බොරුවත් ඇදලා ඇරියා. "හරි මම ඒක අහගන්නම් කෝ අන්කල් ගෙන්" කියන කොටම තාත්තා දුවගෙන ආවා. මම අද රඟපාන්නේ එයාගේ එදා චරිතේ. හරි හරි පුතා අපි යමු ගෙට ඕව කොහොමත් යට වෙනවනේ. අපි ආයෙත් වවමු. කියලා මාවත් ඇදගෙන ගෙට ගියා

පරුෂ වචන නොමැතිව, මේක සෑහෙන අපරාධයක් කියල අම්මා අලි කලිසමයත් එක්ක පොඩි ආගියුමන්ට් එකක් ගියා. මම එදා රඟපෑවේ අම්මගේ චරිතය. එයාට අසාධාරනේ පෙන්නන්න බෑ. තාත්තා එයාවත් ගේ ඇතුලට අරන් ආවා."ඕවා අපේ ඉඩම් නෙමේනේ" කියල. අම්මයි තාත්තයි කවදාවත් රන්ඩු වෙන්නේ නැති නිසා වැඩේ එතනින් අහවර උනා. ඒ උනාට මට මේ වැඩේට සෑහෙන තරහයි. මොනව හරි කරන්න ඕන කියන එක හිතට ආවා. සද්දෙ ඇහිලා ආව දයියලයි ගෙදර අය ගියයින් පස්සේ, ඇඩ්වයිස් එකක් ගන්න ගියා දයිය හම්බ වෙන්න. මිනිහා ගෙයින් එළියට බහින්නේ නෑ. එයාලගේ තාත්තත් හෙන වසයි. මිනිහා කිව්වා ඔන්න ඕක අමතක කරලා දාන්න කියල. ඒ උනාට මේක කොයොම අමතක කරන්නද. පුදුම දුකකින් ආයෙත් ගෙදර ආවා.

හැන්දෑ වෙලා ජෝතිලා ආවා. පොරට මාර අප්සෙට් වැඩේට. මොකද මටත් වඩා වගාවට ආදරෙයි මිනිහා. අපේ කණ්ඩායම් රැස්වීමක් පටන් ගත්තා ගෙවල් වල හොරෙන්. මම, ජෝති, ප්‍රේමසිරි (ජොතිලගේ කඩේ වැඩ කරන්නේ අපේ වයසෙමයි.) මැනිකා (අපේ ගෙදර වැඩ කරන අක්කා. ටිකක් වැඩිමල්) රුක්මනී (ජෝතිලගේ ගෙදර වැඩ. අපේ වයසෙමයි.) ජෝතිගේ නංගියි. ප්‍රේමසිරි තමයි ලීඩර්, ගෙනාවා යෝජනාව, අලි කලිසමයගේ වගාව එදා රෑම ඔක්කොම කපලා දාන්න. ජෝතියි මමයි එක හෙලාම විරුද්ධ උනා. ගස් වලට ආදරේ කරණ අපි කොහොමෙයි ඒ දේ කරන්නේ.

"එහෙම නෙමෙයි, අපි ආයෙත් කොහොම හරි කොහිළ කොරටුව වවමු'. ඒ ජෝතී. කෝ ඒත් අලයක්වත් නෑනේ. "අපි කොහොම හරි හොයාගෙන ටික දවසකින් වැඩේ කරමු". හරි එහෙනම් එහෙම කරමු. මේ අතරේ ඊළඟ දවසේ හැන්දෑවේ වත්තේ මහතුන් (අපේ කල්ලියේ නැති උනාට මගේ ච්ත්‍රපට විවේචන අහන්න එන යාළුවෙක්) හොඳ ආරන්චියක් අරන් ආවා. ඒ තමයි අපේ දඬු වලින් අලි කලිසමය කොහිළ පාත්තියක් දාලා කියල. එදා හව්සම හදිසි රැස්වීමක් කැඳෙව්වා. මහතුනුත් සහභාගී උනා. රෑටම ඔපරේෂන් එක ක්‍රියාතමක කරන්න තීරනය කරා.

ටීම් එකම, මහතුනුයි එයාගේ අයියයි එක්ක, ටෝච් එහෙම අරගෙන අලි කලිසමයගේ ඔක්කෝම දඬු ටික ගලවල ගෙනල්ල, මගේ කොරටුවේ හිටෙව්ව. එකක්වත් ඉතුරු කළේ නෑ. මට හොඳට මතකයි ඊ ළග දවස නිවාඩු දවසක්. අලි කලිසමය වෙල පැත්තෙන් නැතුව ඉස්සරහ පැත්තෙන්ම අපේ ගෙදර ආවා. දැම්මා තාත්තට කොම්ප්ලේන් එක. ජෝතිලයි ගෙදර අයයි අපේ ගෙදර අයයි ඔක්කොම එතන. වෙලාවට, නස්කූනී වැඩක් උනාට, හැමෝම අපේ පැත්තට කතා කළා. හොඳයි මම බලාගන්නම්කෝ කියල අලි කලිසමය යන්න යන කොට මම කිව්ව. ආයේ ගැලුව්වත් අපි ඒකමයි කරන්නේ කියල.

විනාඩි 30 විතර ගියේ නෑ, අලි කලිසමය ආයෙත් ආවා රාජපක්ෂ අංකල් එක්ක. නඩුව ඉදිරිපත් කළා. මිනිහත් අපේ පැත්ත ගත්තේ.. කට උත්තර නෑ. මට දුක හිතුනා. මම කිව්ව දඬු ටිකක් දෙන්නම් ඔහෙත් හිටවගන්න කියල. කට්ටියම කතා නැතුව විසිරිලා ගියා. එවේලේම වෙලට බැස්ස අපේ ටීම් එක. දඬු ටිකක් ගලවලා අලි කලිසමයගේ පාත්තියේ හිටෙව්වා. රාජපක්ෂ අන්කල් කිව්වා මුළු වෙලේම හිටෙව්වත් මට කමක් නෑ කියලා. අපි ඒ වැඩේත් කාළේකට පස්සේ කළා. අද අලි කලිසමය මේ ළෝකේ නෑ. වෙලත් තනිකර කැළෑව.

ඒත් අර කැළෑව අස්සේ අදත් යෝධ කොහිල වර්ග වල පටන් පොඩි කොහිළ දක්වා හැම ජාතියක්ම තියෙනවා. අවශ්‍ය අය ඇවිල්ලා අදත් කඩාගෙන යනවා. විශේෂයෙන් අලි කලිසමයට තිබුනු රෝගේ තියෙන අය.

ප: ලි:
කතාව පොඩි අයට ලියන විදියට ලියල. චිත්‍ර ටිකක් ඇඳලා, ළමා පොතක් වගේ ගැහැව්වොත් මාකට් එකක් තියෙයි මයේ හිතේ.