ටැටූ කතා සහ ටැබූ කතා - Tattoo

ටැටූ ගැන සියල්ලොම වගේ දන්නවාය. ඒ දැන්ය. ඉස්සර එහෙම නෙමේය. පච්ච කෙටුවේත්, කොටාගත්තේත් අයියලාය. දැන්නම් මල්ලිලා පමනක් නොව නංගිලාත් පච්ච කොටනවාය. ඉස්සර පච්ච කොටපු පොරවල් සැලකුවේ දාමරික කස්ටිය හැටියටය. හිරි වාතෙටත් පච්ච කොටන අය සිටියේය. එහෙම කොටපු එකක් අපේ පොඩි සීයාගේ අතෙත් තිබුනේය. ඒ කිනිස්සක්ය. පිටෙත් එකක් තිබුනේය ඒ කොටි මූනක්ය. හොඳ වෙලාවට කොටි ප්‍රශ්න ඒන්න කලින් උන්දෑ නිවන් ගියේය. නැත්නම් කොටි සාමජිකයෙක් කියා හමුදාවෙන් නිවන් අරින්නට පුළුවන්ය.


මේ පච්ච නිසාද මන්දා මුලු ගමම පොඩි සීයාට බයය. එහෙම ගම්වල හිටපු චන්ඩි බන්ඩි, බන්ඩි චන්ඩි ඔක්කෝම වගේ සිටියේ පච්ච කොටාගෙනය. අයියා කෙනෙක් හඳුනා ගන්න කොරොමේ ඒකය. ඒ කාළේ පච්ච මේ වගේ ලස්සන නැතිය. කළු පාට විතරක්ය. කොටී මූන කියා කිව්වාට, නිකන් ටොම් කැට් වගේය. රාජාලි, කොරවක්කෝ වගේය. දැන් ත්‍රී වීල් වල පස්සේ ලියලා තියෙන ඒවා අයියලා ඉස්සරහ ලියාගෙනය. ඉස්සරහ කිව්වේ පපුවේය. ඒ අකුරුත් නිකන්, සෙල්ලිපි වල අකුරු වගේය. ගොඩක් ලියලා තිබුනේ අම්මා ගැනය. "අම්මා බුදුවේවා" කියා මරු සිරා ගසාගෙන සිටියේය. එයාට පච්ච සිරාද කියනවාය. එයා එල්ලලාද මැරුවේ මරලාද එල්ලුවේ කියා ඇන්ටන් ජෝන් මගෙන් අහනවාය. මම කිව්වේ එල්ලපු එකාගෙන් අහගනින් කියලාය.

 පච්ච සෝමේ කියා තව පොරක් සිටියේය. නියම පාතාල පොරවල්ය. පච්ච සෝමේගේ කතාවක් "ඔබා" ලියලා තිබුනේය. ඒ නිසා මම ලියන්න යන්නේ නැතිය. දැන් නම් පච්ච කෙටිල්ල කලාවක් වෙලාය. විලාසිතාවක්ය. දැන් පච්ච කොටන්නේ පොෂ් පොරවල්ය. සැළුන් වලය. ඒකට කියන්නේ ටැටූ ආර්ට්ස් කියාය. ඒ සී දාලාය. කන් විදලාය. කට්ස් පිරිලාය. දැක්කම ආස හිතෙනවාය. ගානත් ඒ වගේමය. ඉස්සර කෙටුවේ ගස් යටය. කොටන එකත් බීලාය. මේව්වා එහෙම නෙමෙයිය. නිකන් පන පිටින් ලන්ඩන් ගියා වගේය. මාර මෝස්තර තියෙනවාය. කැමති එක පෙන්නුවම පාට පාටින් කොටනවාය. මේ ගැනම වැඩසටහනක් ටී එල් සී එකේ යනවාය. නම මියාමී ආර්ට්ය. කෙල්ලන්ගේත් කොටනවාය. ඒකට කෙල්ලෝ ඉන්නවාය. නැත්තම් ටැටූ කොටලා අහක්කවෙලා වෙන ඒවටත් කොටන්නට හැකිය. බඩෙත් කොටනවාය. පුකෙත් කොටනවාය. අතනත් කොටනවාය. කොටලා කරාබුවකුත් දානවාය. පුල් පන්ක්ය.

 පර්මනන්ට් ටැටූ මෙන්ම ටැම්පරි ඒවාත් තිබෙනවාය. ටැටූ ඉස්ටිකරුත් තියෙනවාය. අපේ පොඩි එකත් පාටී වලට එව්වා ගසාගෙන යනවාය. මට අපේ පොඩි සීයා මතක් වෙනවාය. ටැටූ කලාව වගේම තව කලාවක් බොඩි පේන්ටින් කියා තිබෙනවාය. ඒකත් පට්ට පට පට්ටමය. මේක ගල් යුගයේ පටන් එන කෙලියක්ය. හිට්ලර්ගේ වදකාගාර වල ඉන්න අයට නොම්මර කෙටුවේත් පච්චයෙන්මය. හිට්ලර් ගියත් ඒ පච්ච ඉතුරු උනේය. එහෙම නොම්මරයක් දකින්නට මමත් පින්කර තිබුනේය. මුලු ඇඟේම පච්ච කොටපු උනුත් ඉන්නේය. උන් කොටන්නේ ගිනස් රැකෝඩ් තියන්නටය. අපෙත් එහෙම එකෙක් සිටියේය. ඒ කතාව සම හරක් අහලාත් ඇතිය. නොදන්න උන්ට දැනගන්න මෙහි ලියනවාය.

මුලු ඇඟේම පච්ච කොටපු පොරක් සිටියේය. නම සෝමේය. උගේ ඇඟේ කොටලා තිබුනේ හිංගල චිත්තරටපටි වල නම්ය. දවසක් පොර ඇක්සිඩන්ට් උනේය. ඉස්පිටිතාලේ ගෙනිච්චේය. දවසක් චිත්තර පටිවලට ආස මිසි කෙනෙක්, මුගේ ඇඟේ තියෙන චිත්තරපටිවල නම් කියනවාය. රත්තරන් අම්මා. උන්නත් දාහයි මලත් දාහයි. හිත හොඳ චන්ඩියා, සැනසුම කොතනද, අල්ලපු ගෙදර, සූර සරදියෙල්, සළුපට අහසට, සාගර ජලය මදි ඇඬුවා ඔබ හන්දා, ආදර රත්නේ, ජනක සහ මංජූ, මාතලන් අරව මේවාය. ඔක්කොම කියවන්න ඕන නිසා මිසි මූ නිරිවස්තර කොට තව තවත් කියවනවාය. ඔහොම කියවගෙන යනකොට මුගේ මල්ලිගෙත් එකක් කොටලාය "මසින්" කියලාය.
ඉතින් සෝමේ මසින් කියලා සිංහල ෂෝ එකක් ආවේ නෑනේ..
මිසි පොඩ්ඩක් අතගාලා බලන්නකෝ ටික වෙලාවකින් පෙනෙයි ෂෝ එකේ නම.
කිව්වා වගේ මිසි ඒ නමත් බලාගත්තේය.
ඒ ච්ත්තරපටියේ නම "මල්දෙනියේ සිමියොන්ය"...

.... නම ටිකක් දිගයි නේද....?

 ටැටූ කයිය හා තවත් ටැටූ මෙතනින් බලන්න