පහේ ශිෂ්‍යත්වයේ හෙළුව - Grade 5 Bulling

පහේ සිස්සත්තේ රිසාල්ට් ආවේය. මේකටත් කුණු ජෙප්පො ලෙඩක් ඇද්දේය. අනිතීමෙදි, කටයි පුකයි වහගෙන නිකන් සිටියේය. ගම්වල කෙල්ලෝ කොල්ලෝ ඉහලින්ම පාස් වෙලාය. දැන් ඉතින් මැරතන් දුවපු අම්මලා අඬනවාය. සම හරක් පාස් උන සන්තෝසෙටය, සම හරක් ඉහලින් පාස් උන නිසාය. ළකුණු මදියි කියලාය, සම හරක්, අනිත් උන්ට ලකුනු ගාන කියන්න බැරුවය. පාස් උනත්, ෆේල් උනත්, විභාගෙට ලියපු උන්ට මාර ආතල්ය. ඒ මොකෝ, අවුරුද්දක් දෙකක් රේස් දුවන්නේ නැතුව ඉන්න පුළුවන් නිසාය. එහෙම ඉඳලා හරියන්නේ නැතිය. ඊළඟට සාපෙට ලේස්ති වෙන්න වෙනවාය. මේකනම් මාර කරුමයක්ය කියලා පොඩි උන් හිතනවා ඇතිය. උන්ට ළමා කාළයක් ඇත්තේම් නැතිය. පාස් උන උන් කතාකරන්නේ කිරි දරුවෝ වගේ නෙමේය. මහ උන් වගේය. සමහර විට මුන් පවුල් සැලසුම් ක්‍රම පවා දන්නවා ඇතිය. අපේ නෑවෙන දරුවෙක් විභාගේ ලියලා ගෙදර ආවම, විභාගේ ලෙසිදයි ඇහුවම, අම්මට කියලා තියෙන්නේ. "අනේ මගෙ බුදු අම්මේ", මට දැන්වත් ටිකක් නිදා ගන්න දෙන්න කියාය. මේ දරුවාගේ පීඩනය එතනින්ම පේනවාය. (ඒ දරුවා ඉහලින්ම සමත් වෙලාය)


අපිත් ළොකු ඉස්කෝළවලට ගියේ සිස්සත්තේ පාස් වෙලාය. ඊට පස්සේ ළොකු ඉස්කෝලේ විභාගෙටත් ලියලාය. දැන් ඔය ළොකු ඉස්කෝලෙට යන්න, ඒකෙත් විභාගයක් තියන හේතුව මට නම් තේරෙන්නේ නැතිය. මළ විකාරයක්මය. අපේ කාළේ පටන් විස්ලේසනයක් කලත්, වැඩිම ළකුණු ගන්නේ ගමේ කෙල්ලෝ කොල්ලෝය. ඔය ළොකු ඉස්කෝළ වලින් කවදාවත් වැඩි ළකුණු ගත්ත උන් බිහිවෙලා නැතිය. විශේෂයෙන් කොළඹ කවදත් ඇත්තේම නැති තරම්ය. එතකොට දෙමව්පියෝ හොර ළියකියවිලි හදාගෙන පොඩි උන්ටත් බොරු උගන්වාගෙන, පොලිටික්කෝ පස්සේ ගිහින්, ලක්ෂ ගණන් වියදම් කොරලා, සමහර වෙළාවට, අම්මා බල පුලුවන් අය එක්ක නිදාගෙන, ළමයි මේවාට දාන්නේ, මොන මළදානෙකටද කියා මට තේරෙන්නේ නැත. ඔය බොරුවට විභාගවලට දැඟලුවාට, ඒම් එක අනික් උන්ට සෝ එක පෙන්නන එකය. ළමයත් එක්ක පුවුලම ඉස්කෝලේ එනවාය. කාර් එක පෙන්නගන්න තියෙන උවමනාවය. වෙන ලෙඩවල්ය. අනික මේ මැරෙණ තරම අපේ රටේ බුද්ධිමතුන් බිහි වෙලාත් නැත.

ඔය ඉහලින් පාස් වෙන ළමයි, ඒ ඉස්කෝළවලම තියලා ඉගැන්වුවාම ඉවරය. ඒවාවල පහසුකම් නැතෙයි කියන්නේ පට්ට බොරුය. එහෙම නම් ඒ ළමයි පාස් උනේ කොහොමද කියලා කියන්න ඕනෑය. හොඳටම පාස් දරුවෝ ටියුෂන් ගිහිල්ලාම නැත. බාහිර වැඩත් කරලා එදිනෙදා කියලා දෙන දේ මතක තියාගෙන හිටියාම පාස් වෙන බව ඉහලින්ම පාස් උන අය කියනවාය. අපි පාස් උනෙත් එහෙමය. අපේ කාළේ නම්, අපි ඉස්කෝලේ ගිහින් ආපු ගමන් කැළේ පනිනවාය, ඇලේ දොලේ නානවාය, ක්‍රිකට් ගහනවාය, එල්ලේ ගහනවාය, හේන් වවනවාය, මාළු අල්ලනවාය, කරන්න තියෙන ඔක්කෝම කරනවාය. ඒ කරලත් විභාගෙත් ජය ගන්නවාය. ඒ කාළේ මෙහෙම තරඟයක් තිබුනේත් නැතිය. අපි පාස් උන වෙලාවේ බොහෝම දුප්පත් කෙල්ලෙකුත් ඉහලින්ම පාස් උනේය. ප්‍රින්සිපල් හාමුදුරුවෝ ඒ ගෙදරට පනුවුඩේ යැව්වේ මායි තව එකෙකුයි අතේය. මට ඒ සිද්ධිය තාමත් මතකය.

අපි ගෙදර හොයාගෙන යන කොට වටේ පිටේ උන් නම් කීප දෙනෙක් වික්ශිප්ත බවක් පෙන්නුවත්, ඒ ළමයාවත්, දෙමව්පියන්වත් පුදුම වූයේවත්, දුක් උනේවත් නැත. දැන් පුතේ අපි මොනවද කරන්න ඕනේ කියා ඒ අම්මා ඇහුවා අදටත් මට මතකය. අපි කිව්වේ අන්න හාමුදුරුවෝ එන්න කිව්වා. ගිහින් හම්බවෙන්න කියාය. ඒ ගෑල්ලමයා නියමෙටම ඉගෙන ගත්තේය. අද ප්‍රසිද්ධ චරිතයක්ය. ඉගෙන ගන්න එකා කොයි ළෝකේ හිටියත් ඉගෙන ගන්නවාය. අද ඉහල පුටුවල ඉන්න ගොඩක් කස්ටිය ගමෙන් ආපු ගමේ ඉස්කෝලවලට ගියපු අපි වගේම ගම් කබරයෝය. මේ මළ අජ්ජාපනයක් නිසා, දරුවන්ගේ ළමා කාළය නැති වීම ගැන, මම හිතාගෙන ඉන්නේ අපේ අම්මලා තාත්තලාට විරුද්ධව, එක්සත් ජාතින්ගේ මානව හිමිකම් සමුළුවට යන්නය. මුන් කරන්නේ ඒ තරම් කාළකන්නි වැඩක්ය. සාපෙට ලියන උන් නම් මරාගෙන කෑවත් මට දුක නැත. මට දුක මේ මල් පෙති කඩලා පොඩි කරලා දාන එකය.

හොඳ ඉස්කෝලෙට දාගත්ත උනුත්, දරුවන්ට ඉන්න දෙන්නේ නැතිය. ඒ දන්න කියන අයට ලකුණු ගාන කියා ළකුණු දාගන්නය. කාළකන්නීන්ට ආතල් ගන්න, නැති කරන්නේ සුන්දර දරුවන්ගේ ළමා කාළයය. දරුවා එකේ පන්තියේ ඉඳන් මේකට මරණවාය. පහ වසරේදි නම් ළමයාට හුස්මක් කටක් ගන්න වෙන්නේ නැතිය. ටියුෂන් යවනවාය, ගෙදරට ගෙනත් ටියුෂන් දෙනවාය. නූල් බඳිනවාය, සුර දමනවාය. පාස් පේපර්ස් කරනවාය, ඒ මදිවාට සම්මණ්ත්‍රනත් තියනවාය. අම්මා උනත් විකුනන් කන උන්ට මගුල්ය. මම හිතන්නේ ඩොක්ටර් රේට් එකක් ගන්න එකාවත් මෙච්චර මැරෙන්නේ නැතිය. ඔය විදියට දරුවෝ මරන්නේ නැතුව, බැසිල් මහත්තයාගේ කිරි හරක් පැටියෙක් අරන් හදාගෙන, මරාගෙන කෑවානම් ඉවරය. අපේ 2500 න් කන උන්නැහේ මේක අහෝසි කරන්න යන බවක් ආරන්ච් උනේය. ඒ උනාට ෂෆල් එකෙන් පොර විසිවෙන සයිස් එකක් තියෙනවාය. එහෙම වෙන්න කලින් මේ කාළකන්නි විභාගය අහෝසි කලොත් කරපු සියළු පව් කම් අහෝසි වෙනවාමය. ඒ වගත් මෙසේය.

ප: ලි:

අර පළවෙලියා උන ගෑණු දරුවට නිවසක් හදා දෙන එක ලොකු දෙයක්ය. ඊට වඩා වටින්නේ පියාට "ස්ථිර රැකියාවක් " ලබා දෙන එකය. ආන්ඩුවේ ආතල් එකේ නිකන් ඉන්න ජොබ් එකක් නම් ගොඩක් වටින්නේය. එතකොට එ දරුවාට ආරක්ෂාව දෙන්නත් ඒ තාත්තාට පුළුවන්ය.නැත්නම් ඔය අද සෝ එකට තෑගී බෝග දෙන එකෙක්වත් හෙට ඒ දරුවා උන්නාද මලාද කියා බලන්නේ නැතිය. ඒ දරුවා ගමේම ඉන්න ඕන කියා කීවාට මගේ උපහාරය ඒ දරුවාට පුද කරන්නේය.