මොත්තෙට කෙළවීම - Prison Break

මොත්තෙට කෙළ වූ කළ

එළියේ ඉන්න එකට වඩා, ඇතුලේ ඉන්න එක ආතල් කියා කියන්නේ අපි නෙමේය. ඇතුලට ගියපු උන්ය. ඒත්.. එක්කො බලවත් විය යුතුය, නැතිනම් පොහොසත් විය යුතුය. ඒ පිළිබඳ ඇතුලේ හිටපු එකෙක් ළිපි මාලාවක් ලිවීමට යන නිසා, (මෙතනින් බලන්න) ඇතුලේ භාෂාව හා සංස්කෘතිය ගැන කතා කරන්නේ නැතිය. නමුත් පොළොවේ පය ගසා ජීවත් වන අයකු නම්, හිර ගෙදර සිඳුවන්නේ කුමක්ද යන්න ගැන අමුතුවෙන් කතා කල යුතු නැත. මෑතකම ඇතිවූ දේ පිළිබඳවද සමාජයේ විවිධ මතයන් පවති. දේවල් සිඳුවූ ආකාරය, වැරදි ලෙස දකින අය හා නිවැරදි යයි කියන පිරිසක් මෙන්ම මැද සිටින පිරිසක්ද සමාජයේ වේ.මෙහිදි මා ඉදිරිපත් කිරීමට උත්සාහ කරණුයේ එම මත ගැන මගේ දැක්මයි.

විරුද්ධව මත ප්‍රකාෂ කරන අය කියනුයේ, මේය සැලසුම් සහගතව නිශ්චිත පිරිසක් ඝාතනය කිරීම සඳහා කළ මෙහෙයුමක් බවයි. ඒ ගැන සැකයක් ඇතිකර ගත හැක්කේ, අවි අතදරා සිටින අය මෙහෙයවනුයේ මේ මේ මේ අය යැයි පොලීසිය එළියේ සිටම ප්‍රකාෂ කළ නිසාය. නමුත් මගේ අදහස නම්, එය එසේ විය නොහැකි බවයි. ඒ සඳහා, ආයුධ පෙන්වන්නට යාමේදි ඇති වන ගැටුම් මත මිය යාමේ ක්‍රමය අනුගමනය කළ හැක. අනෙක් කරුණ නම් උසාවිය ඉදිරියේදීම දෙනෝදාහක් ඉදිරිපිට සැකකරුවන් සුදු වෑන් රථයක කැඳවා ගෙන යා හැකි බැවිනි. ඒම නිසා ඒ මතය නිශ්ප්‍රභා වේ.

තවත් කරුනක් වනුයේ, මෙම ඉඩම නිදහස් කර ගැනීම සඳහා උවමනාවෙන් ඇතිකල මෙහෙයුමක් බවයි. ඒම මතයද මා පිළිගන්නේ නැත. ඒ සඳහා පිඹුරුපත් සැකසෙනුයේ මංගල සමරවීර නිවාස ඇමති ලෙස සිටි කාළයේ සිටය. ඔහුද, සහස් පුර නමින් එය ආරම්බ කළද, චන්ද්‍රිකා ආන්නුවේ බැරි බැරියාව යටතේ එය එතනින්ම අවසන් විය. ඉන් පසු මෙය වෙනත් ස්ථානයකට ගෙන යාමේ කතා බහ කීප විටකම ඇතිවිය. එය එසේ කිරීමට අවශ්‍යම නම්, හමුදා මූලස්ථානය ඉවත් කළ ආන්ඩුවකට, මෙය කජු කනවා වාගේ වැඩක්ය. අනෙක් කාරනයනම්, ඇත්ත වශයෙන්ම මෙය මෙතනින් ඉවත් කළ යුතු කාළය පැමිණ ඇත.

සිරකරුවන්ද මනුෂ්‍යයෝ කියා බිත්තියේ ලියා තිබුනාට වැඩක් නැත. සිරකරුවන්ද මනුෂ්‍යයෝ යන්න මා නම් පිලිගන්නේ නැත. ඒ ගැන වෙනම කතා කළ හැක. සිරකරුවෝ මනුෂ්‍යයෝ නොව, මංකොල්ලකාරයෝය, කුඩුකාරයෝය, (බොන හා විකුණන.(ගෙන්වන එකාට අවුලක් නැත.)) ස්ත්‍රි දූෂකයෝය, ළමා අපචාරකරුවෝය, මිනිමරුවෝය, කොටින්ම සමාජයෙන් ඇත් කර තැබිය යුතු තිරිසනුන්ය. සිර ගෙදරකින් සිඳුවිය යුත්තේ වරදකරුවන් (තිරිසනුන්) පුනරුත්තාපනය කර සමාජයට මුදා හැරීමය. නමුත් සිඳු නොවන්නේද එයමය. දඩයක් ගෙවීමට නොහැකිව බන්ධනාගාර ගතවන පුද්ගලයාද රඳවනුයේ, දරුණු රටේ නමගිය අපරාධකරුවන් සමගය.

අනෙක් කාරනය නම්, අධිකරණ නියෝගයක් ගෙන, සෝදිසි මෙහෙයුම සඳහා පැමිණිය යුතුව තිබූ බවයි. මට සිනහ පහල වන්නේ මාගේ මුවෙන් නොවේය. එසේනම් සිඳුවිය හැකි දේ, මට නම් සිතින් මවා ගත හැක. එසේනම් එදින ,බන්ධනාගාරයේ සීල ව්‍යාපාරයක් පවත්වනවා නොඅනුමානය. එහි මූලිකත්වය ගනුයේ සිරකරුවන් නොවේය. මොත්තෙ දාන ජේලර්ලාය. එසේනම් කඩා පනින අයටත් සිඳුවනුයේ සිරකරුවන් හා සීල ව්‍යාපාරයට සහභාගී වී, අධිකරණයේ නිළධාරින්ගේ මෑනිවරුනට ඒ පින අනුමෝදම් කොට පිටව යාමය. මේ තර්ක නගන අය නම්, මේ ශ්‍රී ලාංකික පොළොව මත සිටින අයවලුන් විය නොහැකිය. (පොලිසියෙන් කසිප්පු වටලන කොට, කුඩු අල්ලන්න මෙහෙයුම් කරන කොට වෙන දේ දන්නවනේ...?)

කෙසේ හෝ ජංගම දුරකථන සෙවීමට හෝ, කුඩු සෙවීමට මේ මෙහෙයුම සිඳුකළේ නම්, එය ඔය ආකාරයෙන් සිඳු කළ යුතු නැත. වෙනත් විදි ක්‍රම ඕනෑ තරම් ඇත. හමුදා උපක්‍රම ඕනෑ තරම් ඇත. මොත්තෙ දාන අයගේ විසිල් එක තුල කුඩු ඇතිදැයි, සිරකරුවන් ඉදිරියේ සෙවීම, ලැජ්ජාවට පත් විය යුතු දෙයක් නොවන්නේය. බුලත් විට සප්ලයි කරන එකා, කුඩු සප්ලයි කරන බව මුලු ලංකාවම දන්නා කතන්දරයක්ය. ලැජ්ජා විය යුත්තෙ, එවන් දෙයක් සිඳුවූයේ ඇයි යන්නය.  ඒ ගැන එතරම් ලැජ්ජා නම්, ඔය අවසරයක් අරගෙන එන්න ඔනෑ යයි කියු අධිකරණයේම, අපහාස නඩුවක් දැමිය හැක. නැතිනම් මානව හිමිකම් එකට හෝ කම්කරු උසාවියට යා හැකිය. කුඩු හා ජංගම දුරකතන ඇතුලේ තුබූ බව, දැන් මොන්ටිසෝරි බබාලා පවා දන්නවාය. කොතරම් මොත්තේ දැම්මත් දැන් නම් චාටර්ය.

ඇත්ත කුමක්ද..? ඇත්ත කතාව නම් ජේලර්ලා නොව හැම පුද්ගලයාම මොත්තෙන් ජීවත් වීමයි. ජේලර් තනතුරට පත්වන්නේ 100% දේශපාළණ පත්වීම් මතය. හිරේ යන අයි ආර් සී කාරයෝද දේශපාළන හෙංචයියෝය. දේශපාලකයෝ ඔවුන් තබා ගන්නේ මොත්තෙන්ය. මිය ගිය අයගෙන් සේවය ලබා ගත් දේශපාලකයන් කවුරුන්ද යන්න, සමාජයේ සියළු දෙනාම හොඳින් දන්නේය. එකෙකු ප්‍රසිද්ධ නිළියකුගේ ස්වාමියාය. නීත්‍යානූකූලවද යන්න නම් දන්නෙ නැත. ඒ කියන්නේ මියගිය වැඩි පිරිස සමාජයේ කුප්‍රසිද්ධ පුභූ පුද්ගලයන්ය. රට පාලනය කරන අයගේ සුවච කීකරු ගෝලයන්ය. ඔවුනට කරදරයක් වූ විට. ඔවුන් සමාජයෙන් ඉවත් කිරීම දේශපාලකයන්ගේ සිරිතයි. එතනදි මොත්තයක් නැත. එවිට ඇත්තෙ ගේමයි. වැනිෂ් කිරීමයි.

තිත තැබිය යුත්තේ මේ ජරාජීර්ණ වූ කාළකන්නි මොත්ත ක්‍රමයටයි. ප්‍රාදේශීය වශයෙන් එය ආරම්බ කිරීම ගැන අප ආන්ඩුවට ස්තූති කළ යුතුය. නමුත් එය එතනින් අවසන් කිරීමෙන් සිඳුවිය හැක්කේ කෙදිනක හෝ මොත්තය වෙඩි උන්ඩ ලෙස වෙනස්ව, තමා වෙතද එල්ල වීමයි. පාතාලය මැඩලිය යුතුමය. එමෙන්ම මේ සමානුපාතික ඡන්ද ක්‍රමය, ජාතික තලයෙන්ද ඉවත් කළ යුතුය. ආසන මට්ටමෙන් පවත්වන ඡන්දයකදි මැරයන් අවශ්‍ය වන්නේ නැත. වැදගත් මහතුන් දේශපාළනයට ඉදිරිපත් කළ විට, කාළකන්නින් අවට සැරිසැරීමට අවශ්‍ය වන්නේ නැත. එවිට ජනතාවටද මොත්තේ දැමිය යුතු නැත.

කෙසේ වූවද යටත් වූ සිරකරුවන් පෙලගස්වා වෙඩි තබා මරා දැමූ බවට පැතිරෙන කතාව නම් ජාත්‍යන්තර වශයෙන් අපට විශාල කැලලක් වන බව නම් නොකිව මනාය. එය එසේ වන්නේ වෙල්ලමුල්ලි වයික්කාල්වලද එවන් දෙයක් සිඳුවූ බවට ජාත්‍යන්තරය ගෙනයන මතවාදයට ඉන් ලැබෙන්නාවූ උත්තේජනයයි. නමුත් අවි ගබඩා කඩා හෝ, (මා මෙය පිලිගන්නේ නැත) පැහැරගෙන, වහලයක් මතට වී හතර අතේ වෙඩි තබනා මුර්ගයන් පිරිසකට සැලකු ඉවසුම් සහගත ආකාරය නම් අගය කළ යුතුමය. ත්‍රස්තවාදියාට, ත්‍රස්තවාදයෙන්ම පිලිතුරු දෙනු විනා මොත්තෙ දැමීමක් අවශ්‍ය වන්නේ නැත.

මෙතනදි අප, අප හදවතට මොත්තේ දැමීම නවතා හදවතට එකඟ විය යුතුය.එනම් මිණිමරුවනට එල්ලුම් ගස ඉල්ලන අප. ඔවුන් මියගිය පසු පොලිසියට හා හමුදාවට දොස් පැවරීම නොකල යුතුය. මගේ නම් අදහස මේ රටේ වරදකරුවනට මරණිය දන්ඩනය වහාම ලබා දිය යුතු බවය. නමුත් ඒ ඉක්මන් නිවැරදි සාධාරන නඩු තීන්දුවක් මතින් පමණය. අවි පෙන්වීමට යාමෙන් හෝ අතුරුදහන් කිරිමෙන් නොවේ. මන්ද යුක්තිය කාට වුවද එක සමාන විය යුතු නිසාය. එමෙන්ම අප ලැජ්ජා විය යුතු තවත් කරුනක්ද මෙහිදි මතක් කර දිය යුතුමය. මේ අනුකම්පාව. මේ විරුද්ධත්වය. මේ පාර්ලිමේන්තු කමිටු, කොමිසම් හා කම්පාවීම් වව්නියාව සිර ගෙදර උන් සිරකරුවන්ද මනුෂ්‍යයෝ නම් පිරිස වෙතද යොමු වූයේ නම් අපද මනුෂ්‍යයෝ විය හැකි බවයි.

ඇත්තටම අප මනුෂ්‍යයයෝද....?