රිසනාගේ පවුලට සැලකීම හරාම්ද....? - Is it Haram to help Rizana's Family...?

මුළු ළෝකයේම කතා බහට ලක්වූ ලංකියා කාන්තාවක් වේ නම් ඒ "රිසානා නෆීක්ය". අපේ රටේ නායකයන් පමණක් නොව, ළොව සියළුම නායකයන් මෙන්ම රජවරුන්ද, රැජිනයන්ද, කුමාරවරුද, කුමාරියන්ද, ඇයට අභය දානය ලබා දෙන ලෙස සෞදීයේ රජතුමාගෙන් මෙන්ම, රිසානා සේවය කල පවුලේ උදවියගෙන්ද කරන ලද ආයාචනා සහ ඉල්ලීම් හේතුවෙන්, ඇයට නිදහස ලැබෙන බව පවසන්නේ අදක ඊයෙක සිට නොවේ. බාලගිරි දෝශය මෙන් එයද කල් යයි. කෙසේ වෙතත් සැනසීමට කාරණය නම් ඇයට මේ වන තෙක් මරණ දඳුවම ලබා නොදීමයි.


රිසානාගේ කතාව ශ්‍රී ලංකාවේ දුප්පතුන්ගේ සත්‍ය කතාව මෙන්ම, නැගෙනහිර බහුතරයක් වූ දුප්පත් මුස්ලිම් ජනතාවගේ කතා වස්තුවයි. නැගෙනහිර ජීවත් වන මුස්ලිම් ජනතාව නියම වශයෙන් හිඟන්නෝය. එ බව එහි චාරිකා කල ඕනෑම අයකු දන්නා කාරනයකි. රිසානාද ඉගෙනිමෙයි දක්ෂ සිසුවියක් වූවද, තම සොයුරු සොයුරියන් හා තම පවුල වෙනුවෙන් විදෙස් ගත වීමට තීරණය කරයි. මේ දුප්පත් මුස්ලිම් හා ද්‍රවිඩ (විශේෂයෙන් වතු දෙමළ.) වැඩිමල් දූවරුන්ගේ කේදාන්ත ඉරණමයි. ළොව පුරා විසිර පවත්නා වහල් වෙළඳාමේ තොටුපලක් වන සිරි ලංකාවේ ජවාරම්කාර තැරව්කරුවන්ගේ මෘදු ගොදුරක් බවට පත්වන් රිසානා, අවසානයේ නතරවනුයේ සිර ගෙදරකයි.

මාගේ මේ ළිපිය ලිවිමේ අරමුණ සියල්ලෝම දන්නා මේ කරුණු නැවත නැවතත් ලියා පළකිරීම නොව, අදටත් ක්‍රියාත්මක වන මේ ජාවරම් සහ කිසිම ප්‍රතිපත්තියක් නොමැති, ප්‍රශ්ණයක් මතුවු විට එම ප්‍රශ්ණයට අදාලව නීතී රීතී පනවන ගොබ්බ නිළධාරින් හා ඇමතිවරුන් ගැන ලිවීමවත් නොවේ. ඒවා ළිවීම කිසි පලක් අත්වන දේ නොවේ. ඔවුන් පමණක් නොව රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන හා කාන්තා සංවිධාන මෙන්ම, රන්ජන් රාමනායකද, රිසානාගේ ප්‍රශ්ණයේදී පමණක් නොව. අපේ රටේ ප්‍රධානම ආදායම් මාර්ගය වන කාන්තා විදේශ සේවය ගැන දක්වන උද්ඝෝශණ මෙන්ම රඟපැම්වල තත්වයද එසේමය.

රිසානාගේ නිවස

මට ඇති ප්‍රශ්ණය මෙය නොවේ. රූපවාහිනියේ අසරණ දරුවන් හා දරු පවුල් පෙන්වන විට උනුවන සිත්, රිසානාගේ දෙමාපියන් හා සොයුරු සොයුරියන් වෙනුවෙන් උනු නොවන්නේ මන්ද යන්නයි. හේතුව ඔවුන් මුස්ලිම් පවුලක් වීම නම් අප ශ්‍රී ලංකිකයින් ලෙස ලැජ්ජාවට පත්විය යුතුය.  හලාල් ප්‍රශ්න හා ෆර්දාවන් ගැන 365 දවසේම ලියන අන්වර් මනතුංගලාටත් මේ පවුලේ අසරණ බව නොපෙනීම, මුස්ලිම් ජාතිකයින් ලෙස ඔවුන් ලැජ්ජාවට පත් විය යුතු කරුණකි.

රිසානාගේ දෙමාපියන්

ඊයේ රූපවාහිනියකින් දුටු ආකාරයට ඇගේ පියා කම්පාව නිසාම රෝගී වී රෝහල් ගත කර ඇත. අදටත් ඔවුන් ජීවත් වන්නේ අහිගුන්ටකයන්ගේ නිවසාක් බඳු නිවසකය. බඩු මුට්ටු කිසිම දෙයක් නැත. කන්න අඳින්නවත් නැත. එයින් පෙනී යන්නේ රජය, සමිති සමාගම, පල්ලිය, මුල්ලාවරුන් මෙන්ම කිසිම කෙනෙක් ඔවුන් දෙස නොබැලූ බවය. නොබලන බවය. මේ අපේ අවස්ථාවයි. රිසානා නිදහස් වන දිනෙක නිදහක් වුනාදෙන්. අප ඒ පවුලට මිනිසුන් ලෙස ජීවත් වීමට පිහිට වෙමු. එය කිසිසේත්ම "හරාම්" කටයුත්තක් වන්නේ නැත.
  
අප බ්ලොග් ලොව සහෝදර සහෝදරියන් මෙවන් අවස්ථාවල පිහිට වීමට ඉතා කැමැත්තෙන් ඉදිරිපත් වන්නෝය. ඔවුන් එවන් උතුම් කාර්යයන් වල නිරතවී, උදව් පදව් කල බවද අපි දනිමු. විශේෂයෙන් දුකා, මාරයා, රාජ්, වැප්, දේවා මගේ මතකයට නිතැතින්ම නැගෙන අයයි. බ්ලොග් ලොව මිතුරු මිතුරියනි කවුරුන් හෝ ඉදිරිපත්ව මූලිකත්වය ගෙන රිසානාගේ පවුල සඳහා නිවසක් හා බඩු මුට්ටු ලබා දීමට හා ඔවුන්ගේ ජීවන තත්වය නගා ලීමට ඉදිරිපත්වමු. ජාති බේදයෙන් තොරව ශ්‍රී ලංකිකයින් ලෙස අපි කවුරුන්ද යන වග ලොවට පෙන්වමු. මේ වෙනුවෙන් කවුරුන් හෝ මූලිකත්වය ගන්නා බව අවංකව විශ්වාශ කරමින්. විශාල බලාපොරොත්තුවක් සහිතව ළිපිය නිමා කරමි.