ඩයනගෙ මඟුල, සිංහල සිනමාව හා අපේ ටැලිවිසොන් එක... - History of Television

නෙළුම් විලේ බැහලා ඉන්න බින්දි මේ මෑතකදි එයාලගේ ගෙදරට නමෝ විත්තියෙන් රූප පෙට්ටියක් ගෙනාපු විසතරේ ලියල තියෙනවා දැක්කම මටත් හිතේ ආසවක් ආවා අපේ ටැවිසොන් පෙට්ටිය ගැනත් මක්ක හරි ලියන්නම ඕනේමයි කියලා. ඒවා අපේ ජීවිතේ සංදිස්තාන, ටැලිවොසොන් එක ඉතරක් නෙව්යි, වොෂින් මැසින්, ස්ටීමර් අයන්, ග්‍රයින්ඩර්, අවන් අරක මේක ගැජ මැටික් ඔක්කෝම අපිට ඒ කාළේ මැජික්ම තමයි. 

ඒත් ඉතින් මේක ලියන්නම ඕනේ කියන අදහස ආවේ, වෙනින් කවුරුවත් නෙමෙයි, ලෙනින් මොරායසුත් නෙමෙයි, මොනාලිසත් එක්ක වල්කමේ යන "හැලපයා". කිරි අම්මලගේ දානේ අස්සේ මාළු වලවල් ඉහින එකා, මේ සැරේ ටෙලිවොසොන් බැලිල්ල අස්සේ, ගල් ලෝඩ් බාන හැටිත් මතක් කරලා තිබුනම මට මතක් උනේ දේයි හාන්දුරුවනේ. මෙහෙම සඟිස්කුරුතියක් හැම තැනම් තීලා තියෙනවා නේද කියන කාරනේයි. එදා වගේ නෙමෙයි අද මොකෝ  ඒ කාළේ නම්, ඒ වැඩේ එතනින් ඉවරයි. අද එහෙම නෙමෙයි නේ පත්තර කාරයෝයි ටී වී කාරයෝයි බලාගෙන ඉන්නේ පෝලිම දාන්න.

මම මේ ළඟදි කියෙව්වේ, පොලිස් නෝනා කෙනෙක්ගේ සැක්ස්  වීඩියෝ එකක් දාගේන, පොලිසියේ මහ උන් හිටන් පට්ටම ආතල් එකක් ගන්නවය කියලා. ඇයි මල හත්තිලව්වේ මුන් අපේ ෆෝන් වල හෙළුවෙන් ඉන්න උන් දැක්කාම කූඩුවේ දාන්නයි, උන්ගේ ෆෝන් වල පෝන් දාගෙන ඉන්නයි, අම්මගේ නීතියක්නේ ආයිබොවන්ඩ මේක. මම ඔය ගෑණු අයට කියන්නේ, මහත්තය පොලිසීයේ නම්, පොඩ්ඩක් ෆෝන් එකේ පෝන් දාගෙන ඉන්නවද කියලා බලන්නේයි කියලා. දැන් ලොකු ලොක්කෝ ඔක්කෝම සෙට් වෙලාලු පෝලිමට. කොහොමත් එයාලා පෝලිම් දාන්න බොහොම දස්ස පස්ස කස්ටිය නොවැ.

අපි ඉස්-ඉස්සෙල්ලම් ටැලිවොසොන් බලන්න ගියේ ගුණතිලක ඇන්ටිලයි අහ. එහේට සෙට් උනේත් ඒ ළඟ ගෙදරක එකෙක් යලුවෙක් නිසා. එහේ තිබුනේ කලර් ටී වී එකක්. හැබයි ඉතින් හැම එකාම වැද්ද ගන්නේ නෑ. බොහොම වැදගත් පවුලක්. අපිව වැද්ද ගත්තේ අපි කුපාඩි උනාට දෙම්වපියෝ වැඩගත් හන්දා. අපරාදේ කියන්නේ, ට්‍රොලියෙ තියලා ගේන කූල් ඩ්‍රින්ක් එකකුත් වරදින්නෙ නෑ. හැබයි ඉතින් 6-7 වෙනකන් විතරයි, සෙසමි වීදිය බලලා වරාගොඩ පාරේ ගෙදර එන්න ඕන. මොකෝ අපි වගේ නෙමෙයි අර ළමයි හොඳට ඉගෙන ගන්නවා. ඒත් සෝ එකක් පෙන්නන දවසට නම් ඇන්ටිම කියනවා ඇවිත් බලන්න කියලා. එහෙම බලපු සෝ එකක් තමයි අම්බපාලි හින්දි සෝ එක.

එහේ යන එක නැවතුනේ, ඉස්සරහ ගෙදරට ටැලිවිසොන් එකක් ගෙනාපු නිසා. අඟල් 12" ටැලිවිසොන් එකේ රේඩියෝ එකයි, කැසට් එකයිත් තියෙනවා. ඒ කියන්නේ ත්‍රී ඉන් වන් එකක්. හැබයි පුතේ බ්ලැක් ඇන්ඩ් වයිට්. මේක නිකන් ඉඟුරු දීලා මොනවද ගත්තා වගේ සීන් එකක් උනාට. පටන් ගන්න ඉස්සෙල්ලා, දිග අතට ඉරි දාලා, "කීං..............." ගාන වෙලේ පටන්, ජාතික ගීය දාලා, "හෝ............". ගලා වහිනවා පෙන්නකන් බඩු වැඩ. අපිටත් ඉතින් මේළෝ සිහියක් නෑ. නිදි මත එනකන් මේක බ්ලන එක තමයි වැඩේ. මොකෝ අපේ ඉස්තෝප්පුවේ ඉඳගත්තම, එකම වත්තේ තිබුන අනික් ගෙදර ටැලිවිසොන් එක කිසි අවුලක් නැතුව පේනවා.

හැබයි... වෙන කවුරුවත් ගන්නෙ නම් නෑ. කවුරු හරි ආපු ගමන්, අපිව ඒ ගෙදර අතුලට දාලා, දොර වහගන්නවා. ඒකට හේතුව උනේ ඒ ගෙදර උන්නෙ අලුත් බැඳපු ජෝඩුවක්, පුංචි අම්මා, මැඩම් ටුසෙත් කෞතුකාගාරෙන් උස්සන් ආපු එකක්. ඒ නිසා, කවුරුත් එනවා යනවට බාප්පා කැමති උනේ නෑ. බාප්පා ආර්ථික විජ්ජාකාරයා වගේම බිස්නස් කාරයා. අද නම් ප්‍රකෝටිපතියා. පොර සිප් සතර දුන්න ගෝලයෙක් තමයි දෙපැත්තෙම කැමැත්ත ඇතුව උස්සන් ඇවිත් තිබුනේ...

පුංචි අම්මා එහෙමෙහෙ යනකොට, බොඩි ගාඩ් හැටියට ගියේ මම. මට ඉතින් තියෙන ආඩම්බරේ කියන්න ඕන නෑනේ ආයිබෝවන්ඩ. වල් කොල්ලෝ නොසන්ඩාල කතා පවා කිව්වට, වැදගත් උඩරට බොදු ගොවි, පහත රට වැදගත් ප්‍රසිද්ධ ව්‍යාපාරික කුල පරම්පරාවක සම්මිශ්‍රණයකින්, පැවත එන, යුතුකම් දන්න කීකරු දරුවෝ, එහෙම නොසන්ඩාල වැඩ කරනවද...? ඔය ඉඳලා හිටලා කොටුවක් පැන්නට. මටත් ඉතින් පට්ට වාසියි, මොකෝ මෙයා ෂොපින් යනකොට, මටත් මොනවා හරි අරගෙන දෙනවමයි.

පටි ජොකෙක් ඕනෙමයි කියලා කෑලේ පැනපු වෙලාවේ, රේල්පාර ගාව "හේමචන්ද්‍ර" එකෙන් "වෙයා වෙල්" ජොකෙක් ගෙනත් දුන්නෙත් පුංචි අම්මා තමයි. අදත් මේ කතාව කිය කියා හිනා වෙනවා අපේ සෙට් එක. මාතලන්ගේහැටි එහම් තමයි, ඉල්ලිම් දිනාගන්න උපවාස කරන්න රුසියා ඒ කාළේ ඉඳන්ම. නොනා ගෙනාවෙත් එහෙමයි. ඒක නම් ඉතින් කුමන්ත්‍රණ හා දරුණු සටන් මැද, ප්‍රභාකරන් අල්ල ගත්තටත් වඩා අති භිහිසුණු මෙහෙයුමක්. ඔය ඇන් ජී ඕ කාරයෝ වගේ, අපේ ඔක්කෝම මට විරුද්ධව තමයි ක්‍රියාත්මක උනේ.. ඒ කාළේ. ඒක වෙනම කතාවක්..

ඔය ටැලිවිසොන් එකේ තියෙන ඔක්කෝම බල බල ඉන්න කාලේ තමයි, අපේ තාත්තත් අඟල් 14" බ්ලැක් ඇන්ඩ් වයිට් "ටොෂීබා" එකකුයි ඇනිටෙනාවකුයි උස්සගෙන ආවේ. හොඳට මතකයි සෙනසුරාදා දවසක දවල් වෙලාවේ ගෙනාවේ. ඇන්ටෙනා එකත් සෙට් කරලා හැන්දෑවේ හය වෙනකම්ම "සූ......". ගාලා වහින එක තමයි බැලුවේ..

ඒ අතරේ මම වෙලේ උන්ටයි, එල්ලේ ගහන උන්ටයි අහල පහල උන්ටයි ඔක්කෝටම නිව්ස් එක දුන්නා. අපරාදේ කියන්නේ ඒ කාළේ ටැවිසොන් එකක් ගෙනාවම හංගන්නය. ආයේ ඇනිටෙනා එකෙන් බඩු මාට්ටු නේ. අපේ තාත්තත් ඉතින් මගේ ජාතියෙම නිසා, අපේ ගෙදර අහල පහල පොඩි උන් ඔක්කෝම පිරුනා.. අම්මයි ආච්චියි මේකට එච්චර කැමති නැති උනාට, තාත්තගේ පපුවේ, මගේ වගේම එක මයිල් ගහක් වත් නැත්තේ, අපේ පපුව හැම තිස්සෙම උණු වෙන මිනිස්සු නිසා මිසක්, වෙන හේතුවකට එහෙම නොවෙයි ආයිබෝවන්ඩ..

ඩයනගෙ මඟුලයි, සිංහල සිනමාවේ කඩා වැඩීමයි කොටු පැනිලියි හොරු පැනිලියි ඊළඟ එකේ.. කරන්න දෙයක් නෑ "හැලප ඉස්ටයිල්" එකට ලියන කොට මෙහෙම තමයි....