කක්කා ටැක්ස්... - Drainage Tax

ජෝ අබේවික්‍රම යනු, මට නම් මේ ළෝකයේ සිටී හොඳම නළුවාමය. ඒ, මා ඉපදුනේ මේ රටේ නිසා වෙන්නට පුළුවන්ය. ඉන්දියාවේ ඉපදුනේ නම්, කමලා හසන් හෝ නසෘදීන් ෂා වෙන්නත් පුළුවන්ය. ජෝ කියන්නේ පට්ට නළුවෙක්ය. කොටින්ම කියනවානම්, වල්ලා පට්ටාය. ඒ කියන්නේ පට්ටෙත් හොඳම එකය. මට නම් සිනමා සක්විති ඔහුමය. 

කොමඩි කැරක්ටර් එකක් උනත්, සිරා කැරක්ටර් එකක් උනත්, හිඟන්නෙක්ගේ හෝ සල්ලිකාර සල්ලාලයකුගේ කැරක්ටර් එක උනත්, එය තාත්විකව ඉදිරිපත් කිරිමේ උපන්  හැකියාවක් ජෝට විය. එය ඉතා සැහැල්ලු රංගනයක්ම වීය. ජෝ රඟපෑ චිත්‍රපට අතුරින්, අමතක නොවන චරිතයක් රඟපෑ කොළඹ සන්නිය චිත්‍රපටය මට කිසිදා අමතක වෙන්නේ නැතිය. ඇත්තටම ඒ කාළේ තිබුන සෝ වල්ලා පට්ටමය.

ජෝ අබේවික්‍රමයන් හා කොළඹ සන්නිය මතක් උනේ, ලියන්න යන්නේ “කක්කා” ගැන නිසාය. ඔය කොළඹ සන්නිය සෝ එක පටන් ගන්නේ, ජෝ “කක්කා” කරමින් ඉන්නා ක්ලෝසප් එකකින්ය. “කක්කා” කරලා පුක හෝදන්න වතුර පාරට බහින්න ඕන්න මෙන්න තියලා, ජෝට නිල් මැණිකක් හම්බ වෙනවාය. ඒ මැණිකත් අරගෙන දුවන දිවිල්ලම, සල්ලි දීලා ඒ සෝ එක බලපු එකෙකුට ඇතිය. එය ඒ තරම් තාත්විකය. 

ප්‍රෙඩියා පුතාය. ගීතා දුවය. ප්‍රෙඩියා හැමෝටම මැණික් ගල ගැන කියන්නේ "අප්පච්චිස් කක්කා ඉස්ටෝන්" කියාය. ඒ කියන්නේ අප්පච්චි “කක්කා” දාන්න ගිහින් ගම්බ උන මැණික් ගලෙයි කියනා එකය. කට්ටියටම මැණික් ගල පෙන්නනා අතරේ, අහරෙන් මෙහෙන් රිංගනා පඩත්තල කොල්ලෙක්, ජෝගේ පුක ඉව කරලා කියන්නේ, "හාම්මේ ඉන්න බැරි මඩ පුවක් ගඳක් එනවා.." කියලාය. ජෝට පුක හෝදගන්න මතක් වෙන්නේ ඒ කතාව අහපු වෙලාවේය.

ජෝ ඔය මැණිකට කියන්නේ “එළිබහින්න” ගිය වෙලේ බඩවැඩියේ තිබී හම්බ වෙච්ච නිධානේ කියාය. අපේ තාත්තලාගේ ගමෙත් “කක්කා” කරන්න යන එකට කිව්වේ “එළිබහින්න” යනවා කියලාය. තව සමහරු කිව්වේ “රෙන්න” යනවා කියලාය. “කක්කා බරට” කිව්වේ, “රෙන්න බර” කියලාය. පොඩි කාලේ අපි ගමේ ආව ගිය උණවටුණ ඉස්ටේසමේ, “රෙන්න බර” ගැන කවියක් තිබුනා අදටත් මට හොඳට මතකය. ඒ කවිය මෙසේය.

රෙන්න බර වූ වි                   ට

දුවගෙන ආපු පලිය               ට

වට පිට කැත නොකො         ට

රීලා පලයන් හිතේ හැටිය     ට

එකේ යටින්, ඉස්ටේසන් මාස්ටර් කියලා ලියා තිබුනාට, ඒක ලියන්න ඇත්තේ පඩත්තල කොල්ලෙක්ම වෙන්න ඕනාය. සමහරු කිව්වේ, “ජී” දාන්න යනවා කියලාය, ඉට්ටයිල් එකට නම් කිව්වේ “කක්කි” දාන්න පැටියෝ කියලාය. පොඩි උන් මූණ ඇබ්බුල් කරගෙන, නිකන් හිනාවටත් නැති, ඇඬීමටත් නැති, අමුතුම ෆේස්කට් එකක් දා ගන්න කොටම, අම්මිලා කියන්නේ ගිහින් “කක්කි” දාල එන්න පැටියෝ කියලාය.

එහෙම තනියෙන් යන්න බැරි සයිස් එකේ උන්, අමු නිර්වස්තරෙන් කාගේ හරි කකුල් දෙකේ, පය හරියේ ඉන්දගෙන “කක්කි” දාන පැටියෝ කියා කිව්වම, පොඩි උන් හිනා වෙවි කක්කි දානවා හොඳටෝම මතකය. අද නම් කකුල් උඩ තියන්නේ නැතිය. එවාට ප්ලාස්ටික් පොටි තියෙනවාය. ඒකේ “කක්කි” දාන එක ට්‍රේන් කරන එකට කියන්නේ, පොටි ට්‍රේනින් කියලාය. පොටී ට්‍රේනින් වෙලාවට පොඩි උන් දිහා ඇහ ගහගෙනම ඉන්න වෙනවාය. එහෙම නැත්නම් “කක්කා” නා ගන්නවාය. ඔහොම නා ගන්න කොට අපේ සීයා කියන්නේ මේන් මේකා “ගූ” නාගෙනයි කියලාය. 

හොඳ දේට මල් හතයි කියනවා වාගේ වර්චස් කේස් වලට “ගූ” හතයි කියලාද කියනවාය. ඒක කිව්වාම මතක් උනේ කක්කා වලට “වර්චස්” කියාද කියනවා නේද යකෝ කියලාය. “වර්චස්” කියන්නේ කුරුල්ලෝ දාන ඒවාටය. සමහර උන් දාන්නේ “බෙටි”ය. කාගේදෝ කටට එළු “බෙටි” විද්ද කතාවකුත් පරණ පොතක තියෙනවාද කොහෙදය. සත්තු දාන කක්කා වලට කියන්නේ “බෙටි” කියාය. පඩත්තල කොල්ලෝ නම් කියන්නේ “බොග” දාන්න යනවා කියාය. 

“කක්කා බරට” කියන්නේ “බොග චාජ්” වෙලා කියලාය. මේ බ්ලොග් ලිවිල්ලටත් මම කියන්නේ “බොග” දානවා කියාය. මොකෝ ඒකත් කක්කා කරනවා වගේ, තටම තටම කරන ඕන නිසාය. එහෙම කළොත් හොඳ හයිය “බෙට්ටක්” දාගන්න ඇහැක් නිසාය. “බඩ” යනවා වගේ ලිව්වෝත් ඇනෝලාගේ “බොග” චාජ් වෙනවාය. ඊට පස්සේ ඇවිත් රීලා විනාස කොරලා දාලා යනවාය.

ඕකට අර විචාරක උන්නැහේලා, හැලප උන්නැහේලා වාගේ අය කියන්නේ, “මළපහ කරණවා” කියාය. ඒ විදියට ලිව්වේ නැත්නම්, එයාලාට “මළ” බද්දය හැදෙනවාය. අපේ උන් මල පනිනවා කියන්නේ ඒකටය. බළ බද්දය හැදුනාම, බඩ බුරුලට යන්න, ඇත්තෝර මැල්ලුම් කවනවාය. එහෙම නැත්නම් අරළු පෙති දෙකක් දෙනවාය. පොඩි කාලේ පනුවෝ හැලෙන්න කියා, මාස දෙක තුනකට පාරක් බඩ විරේක කොරනවාය. එදාට ඉතින් අහල ගම් හතකවත් ඉන්න බැරි තරම් ගන්දස්කාරය. අනික පණුවෝ ගියාද කියා බලාගන්න, රෙන්න වෙන්න පබ්ලික් එකේය. 

ඔය මක්කා කතා කලත් “කක්කා” දාන එක, නිවන් දකිනවාටත් වඩා උතුම් සැපතක්ය. සමහර උන් රෙන්න ගියාම, කක්කුස්සි වල පැලවෙනවාය. එහෙම වෙලාවට එළියේ ඉන්න උන්ට මළ බද්දය හැදෙනවාය. බඩ බුරුලට යන එකෙක් උන්නොත් ඌට දෙවියන්ගේම පිහිටය. ඉස්සර කක්කුස්සි තිබුනේ, ගෙදර ඉඳලා හැතැම්ම කාලක් විතර දුරකින්ය. එකේ කාක්කා දාන්න යන කොට, මගදි වැඩේ සිද්ද වෙලා හමාරය. අද නම් ගේ ඇතුලේම, මූණයි පුකයි දෙකම හෝදා ගන්න, වොස් රූම් තියෙනවාය. 

ඒ කාලේ, නාන ගමන් කක්කා බරක් හැදුනොත් හෙම, හැතැප්ම භාගයක්ම යන්න වෙනවාය. මොකෝ ළිද තිබුනේ, තනිකර ඔපොසිට් සයිඩ් එකේ, හැතැප්ම කාළක් එහා නිසාය. ඒත් අද, ඕනම නම් නාන ගමන් කක්කා දාන්නත්, කක්කා දාන ගමන් නාන්නත් දෙකම කරන්න පුළුවන්ය. මානව සිස්ටාචාරයේ දියුණුව කියන්නේ ඒකය.

අර ජෝ මහත්තයාගේ කොළඹ සන්නිය වගේ, තව සෝ එකක කක්කා දාන සීන් එකක් තිබුනා මතකය. සෝ එක සෙයිලමය. ඒක පටන් ගන්නේ අනෝජාගේ පුක පෙන්නලාය. හෙළුවන් නෙමේය. චීත්තයකුත් එක්කය. ඔය සෝ එකේ, කොළඹ  මූද අද්දර මුඩුක්කු පරිසරයක මුහුදේ රෙන්නේ, ඩබ්ලිව් ජයසිරි උන්නැහේය. එහෙම රෙන එකක් පෙන්නපු නිසාද මන්දා, ඒක සම්බහිය සෝ එකක් උනේය. අදටත් මහ මුහුදට පුක අල්ලන උන් පෝලිමේ ඉන්නවා, උදේ පාන්දර කෝච්චියේ යන උන්ට බලා ගන්නට පුළුවන්ය.

එහෙම පුක අල්ලන උන්ට අවුලක් නැති උනත්, මීට පස්සේ කොළඹ කක්කා දාන එකටත් බද්දක් අය කරන්න යනවා කියලා කතාවක් යනවාය. මේකට ෆික්ස් ගානක් ගන්නවාද, එහෙම නැත්නම් රෙන ප්‍රමානේ මනින්න මීටර් එකක් හයි කරලා, චාජ් කොරන්න යනවාද කියා, හරියට දන්නේ නැතිය. කොහොම වෙතත්, “අඩෝ අපි මාසෙකට මෙච්චර ගානක් රීලා තියෙනවා ඩෝ…” කියලා, ආඩම්බරෙන් කියන්න පුළුවන් වාතාවරනයක් එනවාට මම නම් බොහෝම මනාපයෙන් පසු වෙනවාය. 

හැබයි ඉතින් මීටර හයි කලොත් නම්, කොළඹ හයෙයි හතෙයි ඇර, අනික් දහ තුනෙනම එච්චර බද්දක් හම්බ කර ගන්න පුළුවන් වෙන එකක් නැතිය. ඒ මොකෝ වැඩිපුර රෙන්න නම්, වැඩිපුර කන්න ඕන නිසාය. අනික් කොට්ටාස වල උන් කෑම කෙසේ වෙතත්, දත් මිටි කන බව නම්, මේ මෑතකදි හැමෝම දැග ගත්තා නේදෝ කියා පොඩි මතකයක් ඇත්තේය. කොළඹ හයේ හතේ උනුත් ඒ වැඩෙම කලේ, කන්නේ නැති නිසාද, නැත්නම්, කොලෙස්ටරෝල් අර රෝල් මේ රෝල් නිසාදැයි කියන්න, මම නිච්චියටම දන්නේ නැතිය. ඒ ගැන නියමාකාරයෙන් දැන ගන්න ඕන නම්, මහ බැංකු වාර්ථාව කියෙව්වාම අහකය.

ඒ වගත් මෙසේය...