මාතලන් ආර්ථිකය. (සරදියෙල් ආර්ථිකය වෙනුවට) - Economy in Maathalan Style

මුලින්ම කීමට ඇත්තේ, නැවතත් ලැපට කෙලවී ඇති බවකි. පොඩි මෑන්ගේ බාරයේ පැවති එයට මේ ළෝකේ තිබෙන, නා නා ප්‍රකාර දේ ඇද බාගෙන, දැන් එය වයිරස්, බැක්ටීරියා, දිලීර පමණක් නොව, ජපන් ජබර වලින්ද පිරී ඇත. කිසිම දෙයක් කොටා ගැනීමට බැරිය. කොටා බානා විට, අර කලින් සඳහන් කළ වස් දොස් සිය්යල්ලෝම ඉස්කිරිම පුරා අරක් ගන්නවායා. එවිට, ඒවා නිපදවු පින්වතුන්ගේ අම්මාවරුන් මතක් කොට, ලැප නිවා දමනවාය. මක් නිසාද යත්, ලැප පොලොවේ ගැසුවොත් ඒ පාඩුවත් මටම නිසාය.

පාඩුව ගැන කතා කල විට මතක් වන්නේ එහි වුරුද්ධ පදය වන ලාභයයි. අපි ලභාලාබ ගුණුම හඳන හැටි ඉගෙන ගත්තේ බන්දුල ගුණවර්ධණ ටියුෂන් මාස්ටර්ගෙන්ය. ඒ කාළේ ඉඳන් දෙන්නේ පොර ටෝක්ය. එයා අපිට පන්තියේදී නම් කිව්වේ දිනෙක මේ රටේ රාජ්‍ය නායකයා වෙනවා කියාය. ඒ සඳහා බොරළුගොඩ සිංහයන්ගේ කූඩූවට රිංගු ගුරුන්නාන්සේ අද ඉන්නේ. අරලිය ගහ මන්දිරයේ කුස්සියේය. මහ රජතුමා ආර්ථිකේ භාර දුන්නද, එයාගේ මැතඩ් දල ජාතික නිශ්පාදනයට මෙළෝ දායකත්වයක් නොදුන් නිසා, අන්තීමේදි අජ්ජාපනේ භාර දුන්නේය. එතුමාට පුරුදු ඉස්තානයක් බැවින්. දැන් එය ටියුෂන් පන්තියක් කිරීමේ ක්‍රියාවලිය, ඉතාමත් කාර්යශූරව මනා ලෙස ඉටු කරමින් පැවතීම, එතුමාගේ ගෝලයන් වන අපගේ ඉමහත් චිත්තප්පිරිතියටම හේතු වන්නේය.

2500 න් මාසේ කන්න පුළුවන් කියපු නිසා, රටේ ජනතාවගේ ඉමහත් ගෞරවාදරයට පත්වූ එතුමානෝ, තමන්ගේ ආර්ථිකය සාදා ගන්නා ඉට්ටැයිල් එක නම්, එකසිය ගානට කොහෙන් හෝ ඉඟෙනගෙන තිබෙනා බව නම් ඕනෑම කෙනෙකුට පෙනෙනවාය. ඒවා කෙසේ වෙතත්, විද්වතුන් සඳහා වූ වැඩමුළුවකදි, අම්මට සිරි ලංකාවේ ආර්ථිකය ගොඩගැනීම සඳහා, අපේ චම්පික රණවකයන් දෙසු දේශණාව, ඔහුගේම දේශණාවක්දැයි සිත ගැනීමට නොහැකිව අන්ද මන්ද වී ගිය බව, මුලින්ම සඳහන් කළ යුතුය.

මන්ද, ඒ විදෙස් ආයෝජකයන් ගැන සඳහන් වන බැවිනි. එවිට මතුවෙන ගැටලුව නම්, මේ විදෙස් ආයෝජකයෝ කව්ද යන්නය. එනම් කුමන රටවල් වල උන්ද යන වගයි. ඔවුන් කිසි සේත්ම ජාතික චින්තනයට කෙලවන්නට එන බටහිර ආයෝජකයන් නම් විය නොහැකිය. වරක් ඔහු මහා ඉහලින් අගය කළ, අනාගත ළෝක බලවතා වන චීනය පමණක්, ඔහු මෙහිදී අදහස කලා විය හැකිය. චීනය මෙහේ ඇවිත් කරපු ආයෝජන නම් මල් හතයිය. එතුමා ඇමති කාලයේම කරපු නොරොච්චෝලේ මළ කරච්චලේ එයට හොඳම උදාහරණයය.

චානුක වත්තේගමයන්ගේ විවේච්නයට ලක් වන්නේ මෙයයි. ඔහු මෙම ළිපිය “රාවය” පුවත් පත සඳහා ළියනා ලද්දකි. එහෙත් ඒය ඊට සමගාමිව අන්තර්ජාලගත කිරීමට තීරණය කිරීම, සිහළ බ්ලොග් කළාවට කරණා ලද ඉමහත් ගෞරවයක් වශයෙන් සලකමි. සමහරකුට ප්‍රශ්ණයක් වී තිබුනේ, මෙම ළිපිය මා කිය වන්නේ නොමැතිව බ්ලොග් අඩවියේ පළ කල බවයි. බ්ලොග් නොකියවා කොමෙන්ට් කරනා බොහෝ අය මෙන්, මා එසේ කරන්නේ නැත. කියවීමට නොහැකි නම් කොමෙන්ට් කරන්නේද නැත.

මෙහිදි මට අවශ්‍ය වූයේ, මගේ මතය නොව. පිලිගත් විදවතකුගේ බ්ලොග් මැදිහත් වීම පමණකි. එමෙන්ම මා බලාපොරොත්තු වූ පරිදිම සමහර සංවදාත්මක කරුණු සඳහා චානුකයන්ගේ සහභාගීත්වයද ඉහලින්ම අගය කරන්නේ. ඔහු මුලින් කී පරිදි නොව, වෙන වෙනම පිළිතුරු සැපයූ හේතුවෙනි. අනෙක් කරුණ නම්, තිත්ත කුණුහබ්බ සහ තුන්වන පාර්ෂවයන්ට එල්ල කරනා මඩ ප්‍රහාර හැරුණු විට, අපගේ අදහස් වලට සම්පූර්ණයෙන්ම පටහැනි මතයන් වලටද, මගේ බ්ලොග් අඩවියේ කිසිඳු තහනමක් නොමැති බවයි. එහෙත් මගේ මතය සනාථ කිරීම සඳහා දිගටම පෙනී සිටිම, මගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදි අයිතියයි.

අපේ රටට කාර්මික නිශ්පාදන ආර්ථිකයකට ඉඩ නොමැති බව, මගේ පෞද්ගලික මතයයි. එහෙත් අපේ රට ගොඩ නැගීමට හැකි නිශ්පාදන ආර්ථිකයක්ද නැත්තේ නොවේ. ඒ කෘෂි ආර්ථිකයයි. දැනටමත් තේ සඳහා අප ලබා තිබෙනා කීර්තීනාමය, ඒ සඳහා බෙහෙවින් ඉවහල්වේ. එහෙත් අප තවමත් හේන් කොටමින්, කුඹුරු වගා කරමින්, ඇමරිකාවේ ජර්මනියේ, ජපානයේ මෙන්, මඩ සෝදා ගත් කල රජ කළ හැකි ගොවියන් වෙනුවට, වගා ණය ගෙවා ගත නොහැකිව, ජලය නොමැතිව, සිය දිවි නසා ගන්නා හිඟන ගොවි පරපුරක්  අපේ වියදෙමෙන්ම රකිමින්, මහා ප්‍රෞඩත්වකින් මොළේ ඉදිමවාගෙන සිටිමු. බුද්ධිමත් ජනතාවක් යැයි කටු ඔටුන්නක් දමා ඔවුන් ගොනාට අන්දවා සිටිමු.

මේ රට දියුණු කිරීමට නම්, සියළුම දෙනාගේ අවධානය යොමු විය යුත්තේ, මුලින්ම කෘෂි ආර්ථිකය කෙරෙහිය. එහෙත් බඩේ බත් දමා ගැනීමට වී වගා කිරීමෙන් නම්, කිසිම දිනෙක ඒ තත්වයෙන් දියුණුවක් අත්කර ගත් නොහැකිය. කුඹුරු කෙරුවාව කොරනා ඕනෑම එකෙක්, රටින් හාල් ගෙනත් කන එක, මීට වඩා ලාබ බව හොන්දින්ම දන්නවාය. එහෙත් කරන්නන් වාලේ කුඹුරු කෙටීම අදටත් සිඳු කරන්නේ, අප තුල තිබෙනා, “තුන් වේලටම බත් කෑමේ” මෝඩ තකතීරු, ළිං මැඩි චින්තනය නිසාය.

එහෙත්, තේ, රබර්, පොල් මෙන්, අපනයනය මුල් කරගත් ආර්ථික බෝග කෙරෙහි ගොවියා යොමු කීරිමෙන්, මීට වඩා රටෙත් ගොවියාගේත් ආර්ථ්කය ඉහළ දැමීම, ඉතාමත් ලෙහෙසි කටයුත්තකි. ඒ සඳහා අවශ්‍ය වන්නේ, ඉතා සුළු චින්තන විප්ලවයක් පමණි. තුන් වේලටම බත් ඕනෑම නම්, ඒවා පිටරටින් ගෙනැවිත් කන්න දීම, මීට වඩා බොහෝ සෙයින් ලාබ දායකය.

අනෙක් ක්ෂේශ්ත්‍රය නම් සේවා ආර්ථිකයයි. දැනටත් සිඳු වෙමින් පවතින්නේ එයයි. අපටත් වඩා ජාතිය, ආගම ගෝත්‍රය ගැන, අති දරුණුම ආකාරයෙන් සිතනා මැද පෙරදිග, විශේෂයන් “ඩුබායි ආර්ථික ක්‍රමය” (ඔටු පිටේ සිට ලැම්බෝගිනිය දක්වා) වැළඳ ගැනීමෙන් පසු අත් කර ගෙන තිබෙනා සශ්‍රීකත්වය ලබා ගෙන තිබෙනුයේ, සේවා ආර්ථිකය හා තරු හතේ සංචාරක කර්මාණ්තය තුලිනි. අප රටට සිඳුවී තිබෙනා කරුමය නම්, මේ එකඳු දෙයක් ගැනවත්, ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් නොමැති කම හා දේශපාළණ කුහකත්වයයි. කැසිනෝ ලංකාවට ගෙනා අලි පාටියේ උන්ම, ජේම්ස් පැකර් එන විට විරුද්ධවන්නේ, මේ කුහක කම හේතුවෙන් මිස වෙන කිසිම හේතුවක් නොවනා නිසාය. (කැසිනෝ ෆෝභියාබ ගැන, මීට කලින් මාතලන් ලියා ඇත.)

මේ කුමන ප්‍රතිපත්තීයක් තුල හෝ ප්‍රතිලාබ ලැබිය යුත්තේ රටේ ජනතාවයි. එහෙත් අද සිඳු නොවන්නේද එයමය. එමෙන්ම ආයෝජයක්න් ආකර්ෂණය කර ගැනීමේ කිසිඳු පරිසරයක් අප රට තුල නැත. විදුලි බිල මුළු ලෝකයෙම වැඩිම රට මෙයයි. ආයෝජනයක් ආර්ම්භ කිරීමට වැඩිම කාළයක් හා වැඩිම ලියකියවිලි ප්‍රමාණයක් අවශ්‍ය රටද මෙයයි. කොමිසන් ගැහිලි ගැනද ඇත්තේ හොඳ ප්‍රතිරූපයක් නොවේ.

එමෙන්ම ආයෝජනයක් ආරම්බ කිරීමට සුදුසු රටවල් අතර ඇති තත්වයද, යහපත් තත්වයක් නොවේ. ත්‍රස්තවාදිය මුලිනුපුටා දැමූවා යයි පම්පෝරි ගැසූවද, ඕනෑම අවස්ථාවක මහා ත්‍රස්තවාදයක් රටතුල ඇතැයි, ආඩම්බරයෙන් පාරාම්බාන්නෙද එකම පිරිසයි. සංචාරයකයන් සඳහා ආගන්තුක සත්කාර කිරීමෙන් මුලු ලෝවම් දිනාගෙන උන් අප, අද ඒ වෙනුවෙන් එකතු කර ගෙන තිබෙන්නේ කළු පැල්ලම්ය.

කෙසේ හෝ ජනතාවටත් සහන සලසමින්. කෘෂි (ධීවර හා සත්ව පාලනයද් ඇතුලත්), සේවා හා සංචාරක ආර්ථිකයක් මගින්, මේ රට සුර පුරයක් කළ හැකි බව මගේ විශ්වාසයයි. ඒ සඳහා පුරුදු පුහුණු මිනිස් ශ්‍රමය අප සතුව දැනටමත් ඇත. ශ්‍රමය ආනයනය කිරීමට කිසි සේත්ම උවමනා නැත. (පාඩු ලබමින් පවත්වාගෙන යනු ලබන ආන්ඩුවේ ආයතනවල, “අයිස් කර්මාණ්තයේ” යෙදි සිටිනා පිරිස, මුල් වටයේම මේ සඳහා යොමු කිරීමේන්, ඒවායේ පාඩුවද මග හරවා ගත හැක) එමගින්, දේශීය ජනතාවගේ ආර්ථික තත්වය හා ජීවන තත්වයද යහපත් වේ.

ඒ සියල්ල කිරීමට පෙර. බලි තොවිල් මල පෙරේත චින්තනය මාධ්‍ය තුලින් සම්පූර්ණයෙන්ම ඉවත් කල යුතුවේ. ටයි කෝට් දා සුපිරි වාහන වලින් වැඩට ගොස් ඇවිත්, හැන්දෑවට පවුල් පිටින් එකිවි “අත්තම්මා” බලන උගතුන් හා විද්වතුන් සමග නම්, මේ රටට දළදා හාන්දුරුවන්ගේ පිහිට ඇර, වෙන සරණක් ඇත්තේම නැතිය. ඇති එකම එක සරණ, අබ සරණම පමණක්ය.