රොහාන් සමරජීවගේ, රාවයේ ළිපියට පිළිතුරක් - Response to Rohan Samarajeewa

රොහාන් සමරජීව යන නම, ශ්‍රී ලංකිය පුවත් පත් කලාවේ නොමැකෙන නාමයකි. එමෙන්ම මාතලන්ගේ ප්‍රියතම ලේඛකයෙකි. ඔහුගේ නම සඳහන් වූ කිසිම ළිපියක්, මා මග හරින්නේ නැත. අප රටේ සංවර්ධනය ගැන ඔහු දක්වන අදහස් උදහස්, පාළකයන්ගේ නෙත් නොගැටීම හා නොසලකා හැරීම, රටේ අවාසනාවකි. මා කොහේ හෝ කියවා ඇති පරිදි, ඔහු සිංහලෙන් ලියන්නේ නැත. රාවයේ ඔහුගේ නමින් පලවන ළිපි ලියනුයේ වෙනත් කවුරුන් හෝ බව සඳහන් කර තිබුනේ, මට මතක ආකාරයට රාවය පුවත් පත තුලමය.

රොහාන් සමරජීව, මාතලන් ළියු පෝස්ටුවක් සම්බන්ද කර ගනිමින් ළිපියක් ලියා තිබෙනු බව, මා හට මුලින්ම සඳහන් කළේ හිතවත් චානුක වත්තේගමයන්ය. එය ඔහුගේ මෙන්ම, මාගේද, අමන්දානන්දයට හේතූ විය. එහෙත් මා චානුකට කියා සිටියේ, ඔහු මාතලන්ගේ ළිපිය කියවා නැතිවාක් මෙන්ම, කවුරුන් හෝ එහි සඳහන් කළ කරුණු කිහිපයක් ඔහුට පවසා ඇති බවත්, ඒ කරුණු අනුව ඔහු ඔහුගේ ළිපිය ලියා ඇති බවත්ය. ඉන් පසු එම සිඳුවීම එතෙකින් අවසන් විය.

පසුගිය සති අන්තය කාර්ය බහුල වූ බැවින්, මට රාවය කියවීමට නොහැකි විය. මගේ රාවය පුවත් පත, මාසයකට පසුව හෝ අපේ පත්තර මාමාගෙන් මට ලැබෙනා බැවින්, මා පුවත් පත වෙනත් තැනකින් මිළ දී ගන්නේද නැත. එහෙත් මගේ මිතුරකු මා හට පැවසුවේ, මාතලන් නම සඳහන් ළිපියක්, රාවයේ පල වී ඇති බවයි. එබැවින් මා රාවය මිළ දී ගත් අතර, ඔහු කියූ පරිදිම, පල වී ඇත්තේ, චානුක වත්තේගම විසින් මා හට යොමු කරන ලද පරිවර්ථනයයි.

මා සිතනාකාරයට, මෙහි මුල් ළිපිය පලවී ඇත්තේ ලංකා බිස්නස් ඔන්ලයින් (LBO) වෙබ් අඩවියේයි. ඒ "The romance of manufacturing" යන මාතෘකාව යටතේයි. එය රාවයේ පලව ඇත්තේ, "නිෂ්පාදන කර්මාන්ත ප්‍රවර්ධනය: යථාර්තවාදීද? රොමැන්ටිකද? යන මාතෘකාව යටතේයි. ඔහුගේ විවේචනයට බඳුන් වන්නේ, චානුකගේ ළිපියක් සඳහා මා විසින් ලියන ලද පිළිතුරු ළිපියකි. ඒ,  "ආර්ථික ප්‍රථිපත්තියක් අවශ්‍ය රනිල්ටද? මහින්දටද?" නැමැති ළිපියයි.

කෙසේ හෝ මේ ළිපිය රොහාන් විසින් කියවා නැති බව, මට සක් සුදක්සේ පැහැදිලිය. මන්ද ඔහු විවේචනයට බඳුන් කරන්නාවූ සියළුම කාරනා වලට උත්තර එම ළිපියේම අඩංගු වන බැවිනි. රොහාන් සමරජීව බොහෝ විට යටිතල පහසුකම් ගැන ළිපි සම්පාදනය කරන රචකයකු බැවින්, ඔහුගේ පළමු විවේචනය හා ප්‍රශ්ණය වන්නේ "යටිතල පහසුකම් නැංවීම හෙලා දකින්නේ ඇයි?" යන්නයි.

මා කිසි දිනක යටිතල පහසුකම් සංවර්ධණය හෙලා දැක නැති අතර, විශාල ලෙස විවේචනයට බඳුන් වූ, මත්තල අන්තර්ජාතික ගුවන් තොටුපළ ගොඩනැගීම වෙනුවෙන් පවා පෙනී සිටින්නෙකි. (ලංකාවට දෙවන ගුවන් තොටුපලක අවශ්‍යතාවයක් ඇති අතර, එය මත්තල ඉඳිකිරීම ගැන නම් විවේචනයක් ඇත.) අධී වේගී මාර්ග, මගේ රැකියාවටද විශාළ පිටුවහලකි. අද ගමේ පාරක පවා, කිසි අපහසුවකින් තොරව ගමන් කල හැක. සෑම ගමකටම විදුලිය ලැබී ඇත. ඈත දුශ්කර ප්‍රදේශයන්ට පවා, බොහෝ දුරට පානිය නළ ජලය සපයා ඇත. මේවා මාතලන්ගේ සිහින ඉටුවීමකි. මා ළිපියේ සඳහන් කර ඇත්තේ, මේවාම පමනක් කිරීම කිසි සේත්ම සුදුසු නොවන බව හා ඒවාට මුල් තැන දීම වැරදි ක්‍රියාවක් බව පමණි.

උපුටාගැන්ම //මේ රට හදන්න නම්, යටි තල පහසුකම් වලට විතරක් මුල් තැන දීලා වැඩක් නෑ. අනික ආන්ඩුව හැම දේම බදාගෙන බෑ. ආන්ඩුවේ රස්සාවල් දීලා, මෙළෝ රහක් නැති, රටටත් වැඩක් නැති, උන්ටත් වැඩක් නැති, පින් පඩි කාරයෝ බිහි කරලා වැඩක් නෑ. මොකෝ උන්ට දෙන්න වෙන්නෙත් අපි හම්බ කරන එකෙන්.//

දෙවන විවේචනය, "රජය නිෂ්පාදන කර්මාන්ත ප්‍රවර්ධනය කළයුතු ද?" යන්නයි. මෙහිදි මා උදාහරණයක් ලෙස ගත්, රණසිංහ ප්‍රේමදාසගේ ඇඟළුම් කර්මාන්තය හා ළිපියේ සඳහන් වූ කර්මාන්ත 33,000 ක් ඇති කිරිම ඔහු පටලවාගෙන ඇත. මා කියුවේ සෑම ගමකටම කර්මාණ්තයක් ආරම්බ කලහොත්, මේ රට ඉබේම සංවර්ධණය වන බවකි. මන්ද, මා කාළයක් ජීවත් වූ ඊශ්‍රායලය දියුණුවේ මුදුන් පෙත්තටම පැමිණි ගමනේ මූලාරම්බය, එවන් වූ ක්‍රියාවලියක ප්‍රතිඵලයක් වූ බැවිනි. එය හඳුන්වනුයේ, "කිබුට්ස්" (Kibbutz) යන නාමයෙනි.

මෙම කර්මාණ්ත, රජයෙන් ආරම්බ කල යුතු යයි මා කිසි තැනක කියා නැති අතර. මා සඳහන් කලේ දුරාචාරය වැපිරීම සඳහා පලාත් සබා මන්ත්‍රීවරුන්ගේ සිට, පාර්ලිමේන්තු මැති ඇමතිවරු පවා ආරම්බ කර ඇති කසඩ, පාදඩ, ව්‍යාපාරයන් වෙනුවට, එම ප්‍රාග්ධනය, කාර්මික නිශ්පාදන හෝ කෘෂිකාර්මික නිශ්පාදන ක්‍රියා සඳහා යොමු කරනා ලෙස පමණි.

රජය සෑම දෙයටම අත පෙවීම මෙන්ම, රාජ්‍ය සේවය බැලුම් බෝලයක් මෙන් පිම්බීමේ ක්‍රියාවලිය, මාගේ විවේචනයට නිතරම බඳුන් වන අතර. එය යම් දිනක නවතිනුයේ, මේ රට සෝමාලියාවක් කිරීමෙන්ම පමණි.

උපුටාගැන්ම //ඒ සුළු කාළය තුල, ගම් කොච්චර දියුණු උනාද? කී දෙනෙකුට රැකියා ලැබුනද? වක්‍ර රැකියා කොයි තරම් බිහි උනාද? සබ් ඒජන්ට්ලා කී දෙනෙක් බිහි උනාද? ගෙදර ඉඳගෙන මහලා කී දෙනෙක් හම්බ කලාද? ලංකාවේ ප්‍රධාන ආදයම ඒක උනා, ඉතා සුළු කාලයකින්. ඇඟලුම්ම වෙන්න අවශ්‍යමත් නෑ. මොකක් හරි එක ගමකට එක කර්මාන්ත ශාලාවක් පටන් ගත්තාම හරි. එතකොට කර්මාන්ත 33000 ක් ඉබේම ඇතිවෙනවා. මේ ඇති මුළු රටටම. මොකෝ, ඇමති තුමා කරන එක තමයි, (දැන් ජනතා සේවකයෝ කියලා පිරිසක් නෑ නේ. ඉන්නේ බිස්නස් කාරයෝ සෙට් එකක් නිසා.) වටේ ඉන්න උනුත් කරන්නේ.//

මේ රටේ කර්මාණ්ත ඇති කිරීම සඳහා විදේශ ආයෝජන අත්‍යවශ්‍යම බවත්, යුද්ධය අවසන් මුත්, විදේශ ආයෝජයකන් දේශීය ආයෝජනයන් සඳහා නොපැමිනෙන හේතුන්ද ,මාතලන් මීට පෙර කීප අවස්ථාවකම ලියා ඇති අතර, අද පවතින "කිඹුලා බනිස්" සංචාරක කර්මාණ්තය වෙනුවට. කැසිනෝ හා තරු හතේ හෝටල් ඉඳි කල යුතු බවද, මාතලන් මීට කලින් ලියා ඇත. එමෙන්ම බොහෝ දෙනෙකුගේ විවේචනයන්ට මෙන්ම පෞද්ගලික පහරදීම් වලට ලක්වූ, ගණිකා ව්‍යාපාරය සඳහා අවසර දිය යුතු බවද ලියා ඇත්තෙමි. මේවා අපේ අයට අරුම පුදුම දේ වූවද, අදත් අප රට තුල ඇති දේවල් පමණි.

එබැවින් රොහාන් සමරජීවගේ ළිපිය ගැන හෝ ඔහුගේ දැක්මන් පිළිබඳ, කිසිඳු විවේචනයක් නොමැත. මට ඇති කනගාටුව, මා සඳහන් නොකල දෑ, මා සඳහන් කලා යැයි පව්සමින්, ලිපියේ ප්‍රස්තුතය තුලින් මාතලන් කියවන අල්ප වූ රසික කැලට, වැරදි අවබෝධයක් ලබා දීම පිළිබඳවයි. රොහාන් සමරජීව මහතානනි, මට ඔබ සමග කිසිම අහිතක් නැත. එහෙත් ළිපියක් විවේචනයට ලක් කිරීමට පෙර, එය දෙතුන් වතාවක් හෝ කියවා අවබෝධ කොට ගෙන කරුණු ගෙන හැර දක්වන්නේ නම්, මට වූ අසාධාරණය අනාගතයේදි තවත් කෙනෙකුට අත් නොවනු ඇත.

එමෙන්ම, ඔබ වැනි බුද්ධිමතකු, "සිංහල බ්ලොග්" යනුවෙන් දෙයක් පවතිනවා යයි දැන සිටීමත්, සියළුම සිංහල බ්ලොග් කරුවන් වෙනුවෙන්ම, අප ලද ජයග්‍රහණයකි.

ස්තූතියි....!!!

මාතෘකාවට අදාල, රොහාන් සමරජීවගේ ළිපිය, මෙතනින් කියවන්න >>> The romance of manufacturing

ප: ලි:

හදිසියේ ලිවීම හේතුවෙන් රොහාන් මතු කරන්නාවු තවත් ප්‍රධාන කරුණක් මග හැරී ඇත. ඒ සේවා ආර්ථිකයයි. සේවා ආර්ථිකය ගැන මාතලන්ගේ මතය බ්ලොග් අඩවිය කියවන අය පැහැදිලිවම දන්නවා ඇත. අප රටේ දැනටත් ඇත්තේ සෙවා ආර්ථිකය මුල් කර ගත් ආර්ථිකයකි (දැනෙන ආර්ථිකය.) එහෙත් රජය සෑම දෙයටම අත පොවනා බැවින් එයද අද පසු බැස ඇත. ඇත්ත වශයෙන්ම සේවා ආර්ථිකය තුලින්ම පමණක් වුවද, සිංගප්පූරුවේ හෝ ඩුබායි හී තත්වයටම පැමිණිමේ මහඟු අවස්ථාවක් අපේ රටේ පිහිටීම අනුව ඇත.