බොම්බයි මුටයි.. (23+) - Cotton Candy

හැම එකාම පැරණි රසාංගයි, "අපි වවමු... රට නඟමු..." වැඩ සටහන ගැනයි ලියන කොට, පොලිට්‍රික්ස් ලිවිල්ල පැත්තකට දමා, එයින් එකක් ලියාගෙන ඉන්න හිතෙනවාය. හැම එකාම කියන්නා වාගෙ කලටි පොල් මළදානෙත් දැන් අරහං වෙන තරමටම එපා වෙලාය. ඒ ආන්ඩුව ගැන කලකිරිලාම නොවේ. අවුරුදු 20 ක් හොරා කාපු උන්ගේ බයිලා අහගෙන ඉන්න බැරි හින්දාමය. කොහොමින් කොහොම හරි නොස්ටැල්ජියා කේස් එකක් කාළෙකින් ලිව්වේ නැති නිසාත්, කලින් කිව්වා වගෙ හැම එකාම වාගේ පැරණි රසාංග දෙන නිසාත්, ඒ කාළේ නොව, අදත් මාතලන්ගේ ප්‍රියතම කෑමක් ගැන ලියලා දාන්න ඕනෙයි කියලා හිතුනාය.

අපි පොඩි කාළේ අද පොඩි උන් කනවා වගේ පොරින් කෑම ජාති තිබුනේම නැති තරම්ය. රට චොකලට් එකක් ටොපියක් කෑවේ, නොරට පදිංචි වෙලා ඉන්න එකෙක් හරි ඉගෙන ගන්න ගියපු එකෙක් හරි උස්සගෙන ආපු වෙලාවක විතරය. ඒ කාලේ මිඩිලීස්ට් ගියපු උන් හිටියේ නැතිය. කෑම බීම වලින් නම් බැලුවොත්, අපි තරම් පවු කරපු පොඩි උන් හිටපු කාළයක් නම් මේ ලංකාවෙ තියෙන්න නැතිව ඇතිය. ඒකට හේතුව උනේ 70-77 කාළේ තිබුන  මිරිස් නැතිව හොදි කාපු, සීනී නැතිව තේ බීපූ, අම්මාගේ ආන්ඩුව නිසාය.

පොඩි කාළේ තිබුන පැණිරස කෑම ජාති අතරින් ප්‍රියතම ඒවා වූ බුල්ටෝ, තල කැරලි, පොල් ටොපි, හූණූ බෙටි, ජුජුබ්ස්, අයිස් පලම්, රුලං කේක්, වගේ ඒවා අතරේ, මගේ ප්‍රියතම කෑම උනේ බොම්බයි මුටයිය. අදෙයි කියලාත් වෙනසක් නැතිය. ඔය උඩ තියෙන පින්තූරේ.., පොඩි කාළේ කැමති කෑමයි, දැන් කැමති කෑමයි, දෙකම තියෙනවාය. සමහර උන් නම් දැන් කාළේ කන කෑමට කියන්නේ, "ක්‍රෑම" කියලාය. නමුත් ඒ නම යොදන්නේ, බලය හෝ මුදල අයුතු ලෙස යොදවා එහෙම කෑම කන එකටය. හිටපු සජ්ජුරුවොයි එයාගේ ගෝලයොයි මේ ක්‍රෑමට නම්, කප් ගසාපු උදවියය.

ඔය කලින් කියපු රස කැවිලි ජාති ඔක්කෝම වගේ කඩවල් වල විකුනන්න තිබුනත්, බොම්බයි මොටයි කඩවල වල විකුනන්න තිබුනේ නැතිය. බොම්බයි මොටයි අරගෙන ආවේ පට්ට ආතල් ඩයල් එකක්ය. ඒ කාළේ ගෙවල් වලට එන තම්බිලා තුන් දෙනෙක් උන්නේය. එකෙක් කෑ ගහගෙන ආවේ, "පරණෙයි... කෝ..ට්..." කියාගෙනය. එහෙම කෑ ගහගෙන ආවාට ඒ යකා ගෙනාපු පරණ කෝට් එකක් නැතිය. ගෙනාපු තරම් ගෙනාවේ ප්ලාස්ටික් බඩුය.

පොඩි කඩයක තියෙන තරම් බඩු ප්‍රමාණයක්, මේ යකා තනියෙම උස්සාගෙන ආවේ කොහොමද කියා, අදටත් මට හිතා ගන්නට බැරිය. අර ඉලාස්ටික් බඩු දැක්කාම ගෙදර තියෙන අළුත් කෝට් හිටන් දීලා කුණු ඉලාස්ටික් කෑල්ලක් ගන්න එක ඒ කාලේ බවලත් උදවියගේ එකම සිහිණයය. මොකෝ ඒ කාළේ තිබුනේ බෙලෙක් පිගන් කෝප්ප නිසා ප්ලාස්ටික් කියන්නේ සුපර් ලක්සිරි සීන් එකක් නිසාය. සමහර් තම්බිලා ප්ලාස්ටික් බඩු දීලා, සමහර බවලත් උදවියගේ ජංගි වල ඉලාස්ටික් ගලවන්න ගිහින් සිද්ද උන ජරමරත් ඒ කාළෙ තිබුනේය. ඒකට හේතුව උනේ තම්බිලා වෙළදාමට වගේම, බඩු ගැහිල්ලටත් කප් ගහපු උන් නිසාමය.

ඔය පරණ කෝට් කාරයෝ ගැන ලස්සන සින්දුවක් අපේ ප්‍රෙඩී සිල්වා උන්නැහේ කියනවාය. කැමති කෙනෙකුට ඔරිජිනල් ෂෝ එකත් එක්කම සින්දුව මෙතනින් බලා ගන්න පුළුවන්ය. ගමට ආපු දෙවනි තම්බියා උනේ අරුමෝසම් බඩු කාරයාය.

ගම ආපු අනිත් තම්බි මහත්තයා උනේ, බොම්බයි මොටයි කාරයාය. ඒ යකා ආවේ අද වගේ කලිසමක් හෝ සරමක් ඇඳලා නොවේය. (ආයෙත් බොම්බයි මොටයි කාරයෝ, කොළඹ ප්‍රදේශයේ බොහෝ පෙදෙස්වල ඉන්නවා මාතලන් දැකලා තියෙනවාය.) අද වගේ සුපරිස්ටාර් ෂෝ නැති කාළයේ, බොම්බයි මොටයි කාරය ගමට ආපු සුපරිස්ටාර්ම උනේය. පොර සැරසිලා උන්නේ මයිකල් ජැක්සන් කලිසමකින්ය. එක්කෝ දිස්න ගහන රෙද්දකින් මහලා තිබුනාය. එහෙම නැත්නම කලිසමේ පිට වාටියට සිරස් අතට ඉරි තුනක් අල්ලලා තිබුනාය. කමීසය අත් දිග එකක්ම විය. මෙයත් දිලිසෙන කමිසයක්ම විය. 

එයිට උඩින් ජැක්ට් එකකි. අදත් මගුල් ගෙවල් වල කෝට් එකට යටින් මේ ජැක්ට් ඇඳලා ඉන්න උන් දැක්ක ගමන් මට මතක් වෙන්නේ බොම්බයි මොඩයි කාරයාමය. අපේ පවුලෙත් බොම්බයි මොටයි කාරයෝ කීප දෙනෙක්ම ඉන්නවාය. එකෙක් නම් නියමම බොම්බයි මොටයි කාරයාය. මොකෝ ඌ ජැකට් එකට උඩින් කෝට් එක අඳින්නේ නැතිය. මේ යකාට වටිනාකමක් නැතිව ගියේ. මඟුල් ගෙවල් වල 70, 80, තීම් වලට අඳින්න පටන් ගත්තායින් පස්සේය. ඒ කාළේ හිටියේ මොළේ කචල් එකම එකෙක් උනාට. අද ගොඩක් උන්ගේ මොළේ කචල් වෙලාය. ඔය තීම් එකට ඇඳන් එන්න කියන මඟුල් ගෙවල් වලට මාතලන් යන්නේ නැතිය. ඒ එක එකාට ඕනා විදියට අඳින්න කරන්න, මාතලන් පොඩි කාළේ ඉඳන්ම කැමති නැති නිසාය. යනවා නම් යන්නේ මට ඕනා විදියටය. උන්ගේ මොළේ කචල් කියා. මට එහෙම කර ගන්න උවමනා නැතිය.

ඔය ජැකට් එකේ, එක එක සිකුවින්ස් ජාති වලින් එක එක ජාතියේ මෝස්තර දාලා තිබුනාය. තම්බි නිසා උන් උන්නේ රැවුල් වවලාය. ඒ කියන්නේ උඩු රැවුලයි යටි රැවුලයි දෙකමය. පහළ රැවුලත් බින් ලාඩන්ගේ වගේම වවලාද කියන්න දන්නේ නැතිය. පිරිමි තම්බි හැම තැනම වවාගෙන උන්නාට, ගෑණු තම්බි නම්, පුසාගේ බයිල් ටිකත් මාලා දානවාය. ඒකෙත් අමුතුම ආතල් එකක් තියෙනවාය.

ඔළුවට දමා උන් ඕනා අතකට හැරෙන තොප්පියත්, සීකුවින්ස් අල්ලා අගේට සරසලා තිබුනේය. බොමබයි මොටයි වගේම බොමබයි මොටයි කාරයත් දිවිය ළෝකෙන් බැහැලා වාගේ පෙනුනේය. පොර කවදාවත් අර පරණෙයි කෝට් කාරයා වාගේ කෑ ගැහුවේ නැතිය. ඒ උනාට පොර හැතැක්මක් විතර ඈත උන්නත්, ඉන්නා දුර දැන ගත්තේ, ඒ යකා ළඟ තිබුන දෙවියෝ වඩම්මන සීණුව නිසාය. මේ සීණුවෙන් ඉන්නේ ඉතා මිහිරි නාදයකි. මාතලන් පොඩි කාළයේ මුන්නේස්වරම් කෝවිලට ගිය වෙලාවෙත්, පූසාරි මේයින් සීනුවක් ගහනවා දැකලා පොඩි මාතලන් හයියෙන්ම ඇහුවේ, කෝ තාත්තේ මේ බොම්බායි මුටයි කාරයා ළඟ බොමබයි මුටයි නෑ නේ කියලාය. මොකෝ කෝවිල් වල පූසාරිලත් ගහලා ඉන්නේ මරු කිට් එකක් නිසාය. 

දිවිය ළෝකයේ නිශ්පාදනය කර, බොම්බයි මොටයි කාරයා අතේ මිනිස් ළොවට එවපු මේ දිව්‍ය භෝජනය තැනපත් කරලා තිබුනේ යකට පෙට්ටියකය. ඒකේ කට රවුම්ය. එක පැත්තක් වීදුරුවකි. ඒ වීදුරුව තුලින් දිවිය ළෝකය ඉතා පැහැදිලිව පේනවාය. දිවිය ළෝකය සෝස පාටය. ශත 10 ක පහළොවක පත්තර කොල කෑල්ලකට දෙන බොම්බයි මුටයි වලට, අපේ තාත්තලා කිව්වේ "සීනී පොල් කොහු" කියලාය. ශත 25 ක ගත්තොත් නයිස් එක හතරට කඩා ඒකේ උඩ තියලා දුන්නේය.

නයිස් විත් බොම්බෙයි මුටයිස්

නයිස් කිව්වේ තෝසයක් වගේ ප්‍රමාණයේ විසිතුරු පාට පාටින් පිරි පත්තර කොලයක ඝනකම ඇති ප්‍රණීත බිස්කට් එකක් වැනි කෑමකි. මේ දෙවර්ගයම හදන්න ගන්නේ සීනී, ඇමරිකන් පිටි, පොල්තෙල්, හා බිත්තර පමණි. බොම්බයි මුටයි පත්තර කොල කෑල්ලට හෝ නයිස් එක උඩ තියන එකත් ලේසි වැඩක් නෙමේය. ඒකට හේතුව සීනි වලින් හදපු කෑමක් නිසා තැරවුන තැරවුන තැන්වල ඇලෙනා හේතුවය. පෙට්ටියේ උඩ ඇති රවුම් කවුළුවෙන් අත දමා, සීනී පොල් කොහු ස්වල්පයක් අතට ගෙන, අත එහෙට මෙහෙට ගසයි. එවිට අතේ ඇති බොම්බයි මොටයි ප්‍රමාණය ඉඹේම වැඩි වෙයි. 

සෙනඟ පිරි ඉන්නා තැනක නම් සීනුව වයමින් පොඩි ඩාන්ස් එකකුත් දානවාය. ගොඩාක් වෙලාවට කිව්වේ මොහිදින් බෙග්ගේ සින්දුවකි. ඒ එයත් තම්බියෙක් නිසා වෙන්න ඇතිය. කොහොමින් කොහොම හරි බොම්බයි මොටයි කාරයෝ නැත්තටම නැති වෙලා ගියේය. දැන් අළුත් කඩේ පැත්තේ තැන් දෙක තුනක ආයෙත් හදනා බව මාතලන්ට බොමබයි මොටයි කාරයන්ගෙන්ම දැන ගන්න ලැබිනි.

තුර්කියේ බොම්බයි මුටයි ඩාන්ස්

බොම්බයි මොටයි නැති උනාට, කොටන් කැන්ඩි (Cotton Candy) මැෂින් නම් ජේ ආර් පප්පාගේ කාළයේ හැම තැනටම ආවත්. ඒවායේ බොමබයි මොටයි වල ඔරිජිනල් රහ තිබුනේ නැතිය. ඒත් දැන් නම් පරණ රහට, ඉස්සර රහටම ඉස්තරන් බොම්බයි මොටයි තියෙනවාය. ඒත් අර බොම්බයි මොටයි කාරයාගේ කිට් එක නම් නැතිය. ඔය කිට් එක බලන්න නම් තුර්කියට යන්න වෙනවාය.

මාතලන් ඊශ්‍රායලයේ ඉන්නා කාළයේ නිවාඩුවක් සඳහා තුර්කියට ගිය වේලේ, කල්චරල් ෂෝ එකක්ද බලන්න ගියේය. ආන් එදා නම් ඉස්ටේජ් එක උඩ ඕනා තරම් බොම්බයි මොටයි කාරයෝ උන්නේය. සමහර විට බොම්බයි මොටයි වලට බොම්බේ වගේම තුර්කියෙත් සම්බන්ධයක් තියෙනවාද කියා දන්නේ මේවා ගැන කෙලවරටම හොයනා උන් විතරය. ( මැද පෙරදිග රටවලද බොම්බයි මුටයි වැනි ටොපි ජාති තිබුනත්, අපේ රහට වෙනමම බොමබයි මුටයි නම් ඇත්තේම නැතිය.)

මට බය තියෙන්නේ රහමෙර ගැන ලියලා, ඒවාට පබ්ලිසිටි දෙන්වා කියලා අම්මමෝ නැතිව බනින උන්, බොම්බයි මොටයි ගැන ලියලා, ලංකාවේ දියවැඩියාව වර්ධනය කරනවා කියලා බන්යිදෝ කියලාය. කෙසේ හෝ අවංකවම කිව යුත්තේ, මේ පෝස්ට් එක සඳහා සිරි ලංකා දියවැඩියා සංගමයෙන් හෝ දියවැඩියා ඉස්පෙසොලිස්ට්ලාගෙන් කිසිම අනුග්‍රහයක් නම් ලැබුනේ නෑ කියාය.

දිවිය ළෝකය ඉතරක් නොව දිවිය ළෝකයේ කෑම බීමත් මේ ළෝකේම තියෙනවා කියන්නේ මේ බොම්බයි මොටයි වගේ ඒවා නිසාමය. මේවා නොකා නොබී දකින නිවන් මොකක්ද කියලා, මට නම් තේරෙන්නේ නැතිය.

බොමබයි මොටයි කවිය

දිවිය ළෝකයේ හදනා බොමබයි         මොටයි

කෑවම බේර ගන්නට බෑ හොම්බයි         කටයි

අද කාළේ දැක්කම බං බොමබයි         මොටයි

සිහිවන්නේ කෙල්ලන්නේ ......යි         ........යි

-o()o-