අමරදේව, රසිකත්වය හා සින්ඩ්‍රොමය - Amaradeva, Fans and Syndrome

පට්ට රහ චරිත තුනක්.. - අමරදේව, අජන්තා සහ ජෝතී

මාතලන් අමරදේවගේ නොම්මර එකේ රසිකයෙකි. ඔහුගේ කට හඬට සමකල කට හඬක් මා කිසි දිනෙක් අසා නැත. සුනිල් පෙරේරා හා අමරදේවගේ ගීත අනුකරණය කරනා එකම එක වීඩියෝවක, අමරදේවයන්ට බොහෝ සෙයින් සමාන හඬක් අසා ඇත. අමරදේවයන් සමඟ ජම්මාන්තර වෛරයක් ඇතිකර ගත් කේමදාසයන් ගෙනා W D ආරියසිංහයන්ගේ කට හඬෙහිත් ඒ ගැඹුරු බව හා සංවේදීතාවය ඇත්තේ නැත. අමරදේවලා සිටිය හැක්කේ එකෙකු පමණි. ඔහු අද නික්ම ගොසින්ය.

ඔහු පොඩි මිනිසෙකි. ශරීරයෙන්ද උපතින්ද එසේමය. එහෙත් සංගීතය පිළිබඳ ඔහුගේ දැණුම බොහෝ ඉහළ තලයක පැවතිනි. බටහිර සංගීතය ගැනද ඔහුට හොඳ දැනීමක් තිබින. අදද ඔහු ජනප්‍රියව ඇත්තේ සාශ්ත්‍රීය සංගීතය හේතුවෙන්වත්, උත්තර භාරතීය සංගීතය හේතුවෙන්වත් නොවේ. සුභාවිත සංගීත යැයි කියා ගන්නා  මේ කුළකය මාතලන් නම් දකින්නේ, අමු කුහක කුළකයක් ලෙසින්ය. ඔවුන්ට අනුව පැවතිය යුත්තේ සුභාවිත සංගීතය පමණි. ඔවුන්ගේ තර්කය නම්, මිනිසුන්ගේ ස්වාධීන රසිකත්වයට ඉඩ නොදී ඔවුන්ගේ රසිකත්වය ජනතාවට ලබා දිය යුතු බවය.

මේ කුළකය 70-77 යුගයේදි තම ආධිපත්‍ය ගුවන් විදුලිය පුරා පැතිරූ අතර, ගීත ගැයීමේ අවසරය ලැබුනේ ඔවුන්ගේ පරීක්ෂණ වලින් සමත් වන අයට පමණි. මෙය දේශාපාලන බලපෑම් මෙන්ම, ලිංගික අල්ලසද රජ කළ යුගයක් විය. බෝතලයට සින්දු ලියපු උන්ද, තමන් හා නිදා ගන්නා අය පළවන ශ්‍රේණීයේ අග්‍රගන්‍ය ගායිකාවන් බවට පත් වන්නේද මේ යුගයේය. මේ මාෆියාවේ එක ගොඳුරක් වූයේ අමරදේවයන්ය.

ඔහු පොඩි මිනිසෙකි. ශරීරයෙන්ද, උපන් සමාජය හා පරිසරය අනුවද එය එසේමය. එහෙත් සංගීතය පිළිබඳ ඔහුගේ දැණුම බොහෝ ඉහළ තලයක පැවතිනි. බටහිර සංගීතය ගැනද ඔහුට හොඳ දැනීමක් තිබින. අදද ඔහු ජනප්‍රියව ඇත්තේ සාශ්ත්‍රීය සංගීතය හේතුවෙන්වත්, උත්තර භාරතීය සංගීතය හේතුවෙන්වත් නොවේ. මේ කාළකන්නි යුගයෙන් පසු බිහිවූ ජනප්‍රිය ගීත ගොන්නේ හේතුවෙනි. 

ආර්ථිකය විවෘත වූවා සේම, සෑම ක්ෂේශ්ත්‍රයක්ම විවෘත වන්නේ මෙයින් පසුවය. ලාංකීය සරළ ගීතයට අරක්ගත් මළ පෙරේතයය්න්ට හා කුම්බාන්ඩයන්ට හැමිනිලාම යන්නේ මෙයින් පසුවය. මේ කාළකන්නි සමයේ ජෝතිපාලගේ ගිත පමණක් නොව. ක්ලෙරන්ස්ලාගේ ගීතවටල පවා ඉඩක් තිබුනේ නැත. ක්ලැරන්ස්ලාගේ ගීත වලට විනාඩි 15 ක් ලබා දුන්නේ විජය කොරයා විසින් ක්ලැරන්ස්ලාගේ ගී වලට ඉන්ගිරිසි සේවයේ ඉඩ ලබා දීමෙන් පසුවය.

මේ කාළයේ අමරදේවයන්, ලංකාවේ තවත් අමරවරුන් පිරිසක් වන සේකර, මානවසිංහ, ඩෝල්ටන් අල්විස් වැනි අය සමඟ කලේ අපේ ජන ගායනා උත්තර භාරතීය රාගධාරී සංගීතයට හැරවීමය. එය කිසි සේත්ම අපේ දෙයක් නොවේ. එහි කිසිම ලාංකීය අනන්‍යතාවක් නොමැති අතර අපේ කීමට ඇත්තේ පද මාලාව පමණි. එවකට ඇසීමට වෙනත් ගී නොමැති බැවින්, මේ ගීත බොහෝ සෙයින් ජනප්‍රිය වූ බවද බොරුවක් නොවේ.

අනෙක් පිරිස අසරණව ගියද, ඔනෑම කෙනෙක් සමඟ සිටිය හැකි අමරදේවයන් එයින් පසුව නව පරපුර හා එක් වුනේය. එයට තවත් විශේෂ හේතුවක් විය. ඒ ඔහු සතු වූ ඉන්ගිරිසි දැණීමයි. මෙය සිඳු වන්නේ මෙසේයි. ලංකාවේ සම්භාව්‍ය කළාවක් පටන් ගන්නේ සුද්දාට පින් අත් වන්නටයි. සුද්දාගේ කාළයේ ඉහළ සමාජයට ගිය අපේ පිරිසට රසවිඳිමට අපේ කළාවක අඩුව බොහෝ සෙයින් තිබින. ඒ අඩුව පිරවූයේ සරත්චන්ද්‍ර, චිත්‍රසේන වැනි අයයි. ඔවුන් කලේද අර ගුවන් විදුලියේ අය කලාක් මෙන් අමරදේවය්න්ගෙන් උපරිම ප්‍රයෝජන ලබා ගැනීමයි.

නිකන්ම නිකන් උන්, වනක්කුවත්ත මිටි වඩුගේ දොන් ඇල්බට් පෙරේරා, අමරදේවයන් ලෙස බව්තීස්මය ලබන්නේ ඒ ඇසුරෙනි. මෙය ඔහු ජනතාවාදී ගයකයකු වීමට මග ඇහිරූ තැනයි. 

මාතලන්  සිතන්නේ, අමරදේව ජනප්‍රිය ගායකයකු වන්නේ ගුවන් විදුලි මාෆියාවෙන් මිදුණු පසුව බවයි. අප අතර බොහෝ සෙයින් ජනප්‍රිය, "මහ වැස්සට පෙර", "නිම් හිම් සෙව්වා මා සසරේ", "සඳ හොරෙන් හොරෙන්", "ආරාධනා" වැනී ගීත බිහි වන්නේ, එයින් පසුවයි. මේවා සුභාවිත ගනයට අයත් වන ගීත නොවේ. මේ හේතුන් නිසාද, රූකාන්ත, භාතිය සංතුෂ්, නලීන් පෙරේරා සමඟ එක වේදිකාවේ ගී ගැයීමෙන්ද පමණක් නොව, මෑතකදි උමාරියා සිංහවංශ සමග ගැයූ "හන්තාන සිහිනේ" ගීතය නිසාද ඔහු එවර් ග්‍රීන් ගායකයකු බවත්, අනෙක් කාළකන්නින් මෙන් කුහකයකු නොවන බවත් මනාව පසක් කළේය.

අමරදේව කාළයක් ජීවිතයද එපා වී අන්ත අසරණව උන් කාළයේ ඔහුට පිහිටවන්නට මේ එකෙක්වත් උන්නේ නැත. ඔහු කොතරම් අසරණව උන්නේද යත්, ඔහුගේ කටහඬ මෙන්ම ගාහන හැකියාවද මිය ගොස් තිබින. එවිට ඔහුටම කියා නිවසක් පවා නොතිබින. මේ කාළයේ ඔහුට පිහිට වූයේ සෙලින්කෝ සමූහයේ සභාපති හා සේලාන් බැංකුවයි. මේ අතරතුර කාළයේ නැවතත් අර කාළකන්නි මළ පෙරේතයන් ගොඩ යන්නේ, මහින්ද රාජපක්ෂයන්ගේ වන්දිභඨ්ඨයන් පිරිස වීමෙනි.

උන් කරන්නේ අමරදේවයන්ගේ ප්‍රතිභාව මහින්ද ඉදිරියේ බල්ලාට දමමින් අමරදේවයන්ගේ එළියෙන් ඔවුන් බැබලීමයි. එහෙත් වාසනාවකට මෙන්, උන්ට රජයේ ඉහළ නිල තල හා ඉහඟෙන කෑම ලැබුන බැවින් නැවතත් ගුවන් විදුලියේ සුභාවිත මාෆියාවන් දැමීමට හෝ රූපවාහිනිය කාබාසීනීයා කර දැමීමේ වරම අහිමි විය. මොන ජාතියෙන් උත්සාහ කළද, නව පරපුරට නිගා කළද, ස්වාධීන රසිකත්වයකට උරුමකම් කියන් වත්මන් පරපුරට හානියක් කිරීමට නොහැකි වීම, වත්මන් පරපුරේ වාසනාවක් විය.

මුන් දේශිය සංගීතය කියන්නේ උත්තර භාරතීය සංගීතයටයි. සංගීතය කියන්නේ එය පමණක් නොවේ. අද භාරතයේ පවා නොමැති සංගීතයක් මුන් බලන්නේ බලෙන් මිනිසුන්ට පොවන්නය. රසිකත්වය යනු බලෙන් දිය හැකි දෙයක් නොවේ. ඒය කාළය, දීපය දේශය, පරිසරය, හා තවත් බොහෝ හේතූන් මත තීරණය වන දෙයකි. නිරමාණ කරුවාට ඇත්තේ නිර්මාණය එලි දැක්වීමයි. වැළඳ ගැනීම රසිකයා සතුය. බලෙන් දෙන්න ගියාම වෙන්නේ තිබුන මාරකට් එකත් නැති වී පීචංම වී යාම පමණකි.

මෙතක් කළක් කිසිම තැනකට වද්දා නොගත් මේ කාළකන්නි කුහකයෝ අද අමරදේවයන්ගේ මළකුනෙහි එල්ලි රූපවාහිනි චැනල හා ගුවන් විදුලිය අරක්ගෙන බයිලා ගසමින් සිටි. මුන්ට අනුව මේ ලෝකයේම සංගීතය මෙයින් පසු අවසානය. ඇත්තටම මේ කාළකන්නින්ට පිස්සුය.

අපේ කාළයේ, පැරණි ගී කියා වැඩ සටහන්ක් ගියේය. ඉතින් අපි දැන් කළ යුත්තේ පට්ට නාකීන් උනත්, ඩයි දමාගෙන, දත් දමාගෙන, ඉන්ජැක්සන් ගසාගෙන, පොඩි කෙල්ලන් හා කොල්ලන් ඉදිරියේ, අයියලා අක්කලා වෙන්න දඟලන මේ එක්ස්පයර් අවුට් ඩේටඩ් බම්මන්නලාට හා බම්මැනීයන් හෙවත්, මේ හද්දා නාකි සීයලාට හා ආච්චිලාට එවන් විනාඩි කීපයක් වෙන් කර දීමයි.

මේ කාලකන්නින් ජීවත් වුවද මිය ගොස් බොහෝ කල්ය. අමරදේව යාන්තම් ගැට ගසා ගත්තේ ඔහුගේ නම්‍යශීලී බව හා සරළ බව නිසාවෙනි. ඔහු අඩියක් පුඩියක් ගසා බොහෝ සරළ ලෙස ජීවත් වූ මිනිසෙකි. විමලාවන් නොවන්නට, ඔහුට අත් වන්නේද, සේකරලාට, ඩෝල්ටන්ලාට, මානවසිංහලාට අත් වූ ඉරනමය. එබැවින් මේ ජාතික වස්තුව දුකේදීත් සැපේදීත් මව් කෙන්ක් මෙන් ආරක්ෂා කළ එතුමියටත්, අපේ ප්‍රණාමය මෙයින් පුද කර සිටිනවාය.

අමරදේව රසිකත්වය හා අමරදේව කල්ට් එක හෝ අමරදේව සින්ඩ්‍රමය යනු එකක් නොව දෙකකි. අමරදේව බබලන්නේ මේ රසික කැල නිසාවෙනි. එහෙත් හින්ගල සමාජයේ එක්තරා පිරිසක් අහන්නේ අමරදේවයන්ම පමණි. ඒ ලෙඩකි. ප්‍රියතම ගායකයාද අමරදේවය. එහෙත් අමරදේවගේ එකම ගීතයක්වත් උන් දන්නේ නැත. මේ රෝගය අමරසිරි පීරිස් මෙන්ම, වත්මනෙහි කසුන් කල්හාර වෙනුවෙන්ද අදාලය. ඒ රසිකයන් නොව අමරදේවගෙන් බැබලෙන්නන්ය. ආන්ඩුවද එසේමය.

මට නම් අමරදේවගේ මළගම එකම විකාරයකි. මෙතක් කලක් ඔහුගෙන් වැජඹුන කාලකන්නින්, අඩුම ගනනේ ඔහුගේ අවසන් කැමත්ත අනුව වත් අපෙන් සමු ගැන්මට ඉඩක් දී නොමැත. ඔහුගේ අවසාන කැමත්ත වූයේ තම මෘත ශරිරය වෛද්‍ය විද්‍යාලයට බාරදීමටයි. එහෙත් හැම දේශපාලුවාම මෙන් අන්ත අසරණව ඉන්නා ගොබ්බ ආන්ඩුවද සතියක් ජීවත් වීම සඳහා අමරදේව භාවිතා කරමින් සිටි. සුභාවිත නිළ මැස්සෝ දේහය වටා කැරකෙමින් සිටිති. 

මෙතක් අපට අපට මෙන්ම ඔබෙන් වැජඹුන කාළකන්නින්ටද ලබා දුන් සියළු රසයන්ට ස්තූතියි...

සුබ ගමන් අමරදේව මාස්ටර්..!!!

ඉපිද මැරේ.. යලි ඉපදේ..

නොතිර සසර සාගරේ..

අතර තුරේ.. නොමැරි මැරේ..

දස දහස් වරේ..

නිසල නැතේ.. සසල වෙතේ..

නොතිර සසර සාගරේ..