"තැලෙයි... පරෙස්සමින්" (23+) + Pinch-point & The Serpents Daughter

"Pinchpoint "කියන්නේ, 2007 තරම් ඈත කාලාක ඉඳන් බ්ලොග් ලියන එකෙක්. ඒයා උසද කොටද, සුදුද කළුද, මහතද කෙට්ටුද තියා කාන්තවක්ද පුරුෂයෙක්ද කියලවත් මාතලන් නම් දන්නේ නෑ. හැබයි, පැහැදිලිව දන්න එක දෙයක් නම් තියෙනවා. ඒ තමයි ඔහුට/ඇයට භාෂාවන් දෙක ගැනම මනා පරිචයක් තියෙනවය කියන එක. ඒ කියන්නේ ඉන්ගිරිස් හා හින්ගල. 

මාතලන් බ්ලොග් ලියන්න ආපු කාළේ ඉඳලා කැමති, කලටි පොල් හෙවත් පොලිටිකල් බහුබූත ලියවෙන බ්ලොග් වලට. මොකෝ ලෝකය පව්තින්නේ ඔය සබ්ජෙක්ට් එක මතය කියන එක තමයි මගේ එකම විශ්වාසය. ඒ අතරිනුත් මම කැමතිම දේශපාලන ප්‍රහසන කරු තමයි Pinchpoint ලියන JP.

ඔහුගේ/ඇයගේ ළිපි වල විශේෂත්වය තමයි, ඒවා බොහෝම කෙටි ඒවා වීම. අනෙක තමයි කිසිම අපහාසයක් හෝ පෞදගලික ප්‍රහාරයන් නොමැති වීම. එහි තියෙන්නේ උත්ප්‍රාසය පමණමයි. ඒ දේ නොතේරෙන කෙනෙකුට, ඔහුගේ බ්ලොග් එක තේරුම ගන්න අපහසු වීම පුදුමයකුත් නෙමෙයි. 

ඔය කලටි පොල් වලට පස්සේ, මාතලන් කැමතිම දේ තමයි කයිය. මොන හේතුවක් මතද කියන්න දන්නේ නෑ, බහ තෝරන කාලේ ඉඳන් මාතලන් කයියට බොහෝම කැමතියි. ඒ වගේම මොන දාන් ගැටයක් හරි දාලා කයියක් පද බැඳ ගන්නත් පුළුවන්. ඉතින් Pinchpoint කියන්නේ වල්ලා පට්ට කවියෙක්. භාෂා දෙකෙන්ම ලියන කවි අති ඉස්තරන්. ඒවල ළොකු කතාවක් තියෙනවා. හැබයි ඉතින් උගේ කවි අගය කරන්න අර සින්දුවක තියෙනවා වගේ "ඔබෙ ගුණ කීමට හෝඩියේ අකුරු මට මදී වගේ.." කේස් එකක් මෙන්ම සිතුවිලි පෙලගැස්වීමේ අසරණ බවකුත් තියෙනවා..

ඌ/ඒකී මේ මෑතකම ලියනවා කවියක්, ගෙදර යාමට පරක්කු වූ එළවුළු මල්ල සහ මේසය මත ලතැවෙන දොඩම් ගෙඩි දෙක (කවිද මන්දා ) කියලා කවියක්. මේ කතන්දරේ අපි ඕන තරම් අහලා තියෙනවා, කවිය තුලම. ඒ ඇරෙන්න වෙනත් මාධ්‍යයන් තුලත්. නමුත් මේ කවිය, ඒ යකා/යක්ෂනී මෙතෙක් ලියපු ඒවට වඩා ගොඩක් වෙනස්.

ඒ දේ කවිය ලියපු එකාට/එකීට ත් හොඳට දැනිලා තියෙනවා. ඒ බව මම දාපු කොමෙන්ට් එකට දෙන උත්තරෙ තුලත් බොහොම පැහැදිලිව තියෙනවා. ඌ/ඈ කියන්නේ මෙන්න මෙහම

//ඒත් මට මොකක්දෝ වරදකාරී හැඟීමක් එනවා මේ වගේ දේවල් ලියුවහම . හරියට නිකන් පිට ඉඳන් නිරීක්ෂණය කරනවා වගේ හැඟීමක් . අනෙක් අතට දුක විඳ විඳ ඒ ගැන ලියන කොට , ඒකෙත් නිකන් කෘතීම බවක් , දුක මාකට් කරන ගතියක් තියෙනවා කියලා සමහරු කියනවා .

මම හිත හදා ගෙන ඉන්නේ මේවා පිංච් පොයින්ට් කියන තැනෙන් නවතින්න//

මේ කවියේ මගේ හිතට වදින තැන් බොහෝමයි.. ඒයින් කොටසක් තමයි බ්ලොග් පෝස්ට් එකේ හෙඩිමටත් යෙදුවේ..  ඕක ලොකු කේස් එකක්. ඒක මෙතන ලියන්න බෑ.. ඒ නිසා මම ඉල්ලීමක් කලා, අද පරම්පරාවේ විචාරිකාවක් වන මාතලන් විසින් බලෙන් බ්ලොග් ලියන්න ඇදගෙන ආපු "සර්පයාගේ දෝනියැන්දට" මේ ගැන පොඩි විචාරයක් දෙන්න බැරිද කියලා. 

ඒකී කිසි ලෝබ කමක්, අලි ඔලුවක් නැතිව විචාරයක් ලියා දුන්නා. ඒක කයියට හපන්.

ඒක මෙතන දාන්න ගියොත්, මේ බ්ලොග් පෝස්ට් එක සේද මාවතටත් වඩා දිගු වෙන නිසා, පෝස්ට් එකට ලින්ක් එකක් විතරක් දාන්නම් 

එයා වගේම තවත් අළුතෙන් බ්ලොග් ලියන එකෙක් තමයි, අපි කවුරුත් දන්න "ලන්ඩන් අරූ" ගේ මල්ලි. ඌගේ බ්ලොග් එකේ නම "මට හිතෙන හැටි.." අරූට දෙවනි නෑ මූ. වෙලාවක් තියේ නම් එතනටත් ගොඩ වෙන්න. 

මේ Pinchpoint ගේ කවිය

ගෙදර යාමට පරක්කු වූ එළවුළු මල්ල සහ මේසය මත ලතැවෙන දොඩම් ගෙඩි දෙක (කවිද මන්දා )

පෙර කියවීම :මෙය ගෙදර යාමට පරක්කු වූ එළවුළු මල්ලක් සහ මේසයක් මත ලතැවෙන දොඩම් ගෙඩි දෙකක් පිලිබඳ කතාවකි 

ට්ක්රාස් ගා ගෙන 

වීල් එක ඉගිලුනේ

 දුම් දා ගෙන 

මුඩුක්කු අයිනෙන් 

ගලයිද මොන ගංගා 

කුණු ඇලක් මිස 

ගොර ගොර ගා 

මොන සාරි ගප්පිද 

ඉස්ගෙඩි මිස 

කකුල් එනකං ලතැවෙන 

දොර පියන ඇරෙන්නේ 

ක්රීස් ගාගෙන 

ඇතුළට 

වොට් හතළිහේ බලුබ් එකක් 

විරිතන්නේ

එල්ලී වයර් එකක  

කළුවරට 

ලෑම්ප් ශේඩ් මොකටෑ 

මේ වගේ තැන් වලට 

ඇඳි  සළු උනන්නේ 

ඈ 

පිටිපස්ස හැරිලා 

හරියට 

ලැජ්ජාව රකින්නැහේ 

ඩිංගිත්තකට 

ආපු එකා 

සිලි මල්ල තියන්නේ 

ඇඳ ලඟම 

කරල් දෙකෙයි මුරුංගා 

තක්කාලි ගෙඩියෙයි 

වැටකොළු දෙසිය පනහෙයි 

වැඩි පරිස්සමට 

මේසේ  උඩ 

දිලිසෙන්නේ 

දොඩම් ගෙඩි දෙකක් 

 ගෙඩියක් 

පැපොල්

බලෙන් වගේ  ඉදවුණු 

අත ගාන්නේ ආසාවට 

පොඩි එකීත් 

කන්න ආසයි 

දොඩම් නම් 

"තැලෙයි .. පරිස්සමෙන් "  

ගත්තේ  

ඉස්පිරිතාලේට ගෙනියන්න හෙට

ටිකක් අමාරුයි එයාට 

 යන්න නම් උදේ 

ලෙඩ්ඩු  බලන වෙලාවට 

අල්ලන්න ඕනේ 

පහමාරේ බස් එක 

ඉක්මන් කරමු ද 

ඉතින් 

මේ කවිය ගැන සරපයාගේ දියණිය හෙවත් උපෙක්ෂා නුවන්ශ්‍රිනීගේ <<විචාරය මෙතනින් කියවන්න..>>