"බාටා" දෙක හෙවත් රබර් සෙරෙප්පු - "Bata" cum Rubber Slippers cum Flip Flop

මාතලන්ගේ ප්‍රියතම ඇඳුම කුමක්දැයි කවුරුන් හෝ ඇසුවහොත්, කීමට සිඳු වන්නේ, කොට කලසම, කොලරය රහිත ටී ෂර්ට් එක හා ඇට දෙකය කියලාය. මේ ඇට ඇට සමඟ රබර් සෙරෙප්පු දෙක ආවේ මෑත කාලයේ උවත්, අපි පොඩි කාලේ ඇට නැති රබර් සෙරෙප්පුවට කිව්වේ "බාටා" දෙක කියලාය. මේ බාටා දෙක මාතලන්ගේ නිදහස් චින්තනයට කොතරම් බලපෑමක් කොට ඇද්ද යන්න ගැන මතක් වන විටත්, එක්තරා ප්‍රමොදයක් ඇති වන බවත් කියා සිටිය යුතුමය.

මාතලන්ගේ ඇට දෙක

මාතලන්, පොඩි මාතලන් කාළයේ පමණක් නොව විදේශයන්හි සිටී කාළයේ පවා, බාටා දෙක නිසා ඇති වූ මත ගැටුම් අපමණය. ඒ අතර බිඳ වැටුණු පෙම් සබඳතා හෙවත් ලව් ඉස්ටෝරිද නැත්තේම නැතිවා නොවේය. පොඩි මාතලන්ට මතක කාළයේ සිටම, රබර් සෙරෙප්පු හෙවත් බාටා දෙකට ඇත්තේ පුදුමාකාර ඇල්මක්ය. බාටා දෙක තරම් සැහැල්ලු, පයට පළඳින වෙන කිසිවක්ම මාතලන්ට නම් ඇත්තේ නැතිය.

මාතලන් පොඩි එකා කාළේ ගෙදරටත් දාලා උන්නේ සැන්ඩ්ල්ස් හෙවත් පටි සෙරෙප්පුය. අපි මහා ලොකු පවුල් නොවුනද, අපේ අම්මා ගාල්ලේ කොන්වන්ට් එකේ ඉගෙනගත් අමුතුම ආකාරයකට හිතන පතනා කෙන්ක් වූ නිසා, බාටා දෙකක් පැලඳ ගමන් යාම, උන්දෑට අනුව මදි කමක් වන්නට ඇතිය. එහෙත් කුඩා කළ පටන්ම ගේමේ ඉන්නා මාතලන්ට, බාටා දෙකක් ලැබුනේ ගමේ ගිය වෙලාවක ඇතිවූ විප්ලයකට පින් අත්වන්නටය.

ගමේ ගියාම රැලේ වැටෙනා බොහෝ උන්ට සෙරෙප්පු දෙකක් හෝ නොතිබුන අතර, තිබෙන එකාට තිබුනේ බාටාය. (කැළණියේ ගෙවල් අවට කොල්ලන් හා රැලේ වැටිමේ නිදහස කුඩා කාළයේ අතුරා තිබූ අතර, වත්තේ තිබූ නිවාස හයේ, මගේ වයසේ එකෙකුට උන්නේ තා එකෙක් පමණි. උගේද මානුෂික අයිතිවාසිකම් මගේ ඒවා මෙන්ම අමු අමුවේ උල්ලංගනය වී තිබින. එහෙත් අපේ ගෙදර මැණිකාත්, උගේ නිවසේ ප්‍රේමසිරි හා රුක්මනීත් සමඟ කළ මාරාන්තික වීර ක්‍රියාවන්හි අඩුවක් තිබුනේත් නැතිය. ) මුන් අතරේ පටි සෙරෙප්පු දෙකක් දාගෙන සිටිනා පොඩි මාතලන්ට, මාතලන් පෙනුනේ, සාමාන්‍ය උන් අතරේ ඉන්නා ඈලී පොරක් වගේය. ඒ නිසා තිරික්කලෙන් ගොස් ගාල්ලේ මේන් ඉස්ට්‍රීට් එකෙන් මුල්ම සෙරෙප්පු දෙක ගත්ත දවස මාතලන්ට අද වාගේ මතකය.

පැස්ටෝල් ෂෙඩ් වලට මෙන්ම සපත්තු කඩයකට ගොඩ වන විට දැනෙනා ඒ සුවඳට මාතලන් අදත් බොහෝ සෙයින් ප්‍රියය. රබර් සෙරෙප්පුවල ඇති ඒ සුවඳ ගෙදර ගෙනාවායින් පසුව වුවද, දින කිහිපයක්ම තියෙන්නේය. තාත්තා එක එක පාට සෙරෙප්පු තේරුවද, මගේ සිත ඇදී ගියේ තනි කළු බාටා දෙකටය.

මේ දෙක ගත්තායින් පස්සේ සැන්ඩ්ල්ස් දැමිල්ල එහෙම්ම අත ඇරලා දැම්මේ, අම්මාගේ හා ආච්චිගේ පවුලේ නම්බුවද නැති කොරලාම දමමින්ය. එහෙත් ගමනක් යන විට කකුල් දෙකේ දමාගෙන යන්නට, කළු බාටා දෙක වෙනුවට සුදු හා නිල් පටි සහිත තා ජෝඩුවක් හම්බ උනේ, අම්මලාගේ නම්බුව වෙනුවෙන්මය. එ දෙදෙනාට අනුව පවුලේ නම්බුව කන්න ආ වසවර්ති මාරයා, සෙරෙප්පු දෙකක් දාගෙන ගමන් බිමන් යන්නට පටන් ගත්තේ පුදුම මාර්වලස් හැඟීමකින්ය.

තුන් දෙනාගේ උපන් දිනවලට ගන්නා පොටෝ අල්ලන්න මරදානේ ආනන්දෙ ඉස්සරහා ඩොනල්ඩ් මාමාගේ පොටෝ සාප්පුවට මාතලන් නම් ගියේ බාටා දෙක පිටින්මය. එහෙත් පවුලේ නම්බුව අම්මා විසින් බෑග් මල්ලක දමාගෙන විත් ස්ටූඩියෝ එකේදි මගේ කකුල් දෙකේ පැලැන්දුවේ, අනාගතේ දවසක පවා වෙන්න පුළුවන් අවනම්බු ගැන සිතලා වෙන්නට ඇතිය. ඔය අස්සේ මාතලන් දිහා දෙවියෝ බැලුවේ 3 පන්තියේ පළමු වාරයේ අවසාන හරියේ ඉඳලාය.

නිතරම හැදෙනා පපුවේ මහන්සිය නිසා (අපේ සීයා මේකට කිව්වේ සුවාසේ අඳිනවා කියලාය) උදේම අවදි වී කේරි කොලේජ් එකට යාම නතර වී, ගේ ළඟම පිහිටි, ඒ කාළයේ දරමඩුව ලෙසද, පසු කාළයක ප්‍රේමාළෝකය ලෙසද, අද කැළණිය සිරි ධර්මාලෝකය කියා නොම්මර එකේ පාසලට දැම්ම දා ඉඳලාය. මාතලන් ගියේ, ලොකු ඉස්කෝලයට නොව, ප්‍රයිමරි හෙවත් ප්‍රාථමිකෙටය.

නියමම සීන් එක උනේ, පන්ති හතරක්, විදුහල්පති කාමරය හා ගබඩා කාමරයක් සහිත ස්ථිර ගොඩනැගිල්ල හැරුණ විට, අනෙක් පන්ති කාමර පැවැත්වුනේ තාවකාලික මඩුවක් වැනි, එහෙත් ඉතා පිරිසිඳු ගොඩනැගිල්ලක වූ අතර, ඉඩකඩ සීමාව නිසා 3,4,5 පන්ති පැවැත්වූයේ හවස් කාළයේ වීමයි.

මේක නිකං ඉස්කෝලේ ගියා නොගියා වගේ කේස් එකක් උන අතර, මිශ්‍ර පාසලක් වූ ඒ පාසලේ ලද අත්දැකීම් මාතලන්ගේ මුළු ජීවිත කාළයටම බලපෑවේය. මාතලන් සමාජය මෙන්ම ගමද මිනිසුන්ද ඉගෙන ගන්න පටන් ගන්නේ එහිදීය. සපත්තු මේස් දා පාසලට ගියේ මුල් දිනයේ පමණය. දෙවනි දවසෙ සිට මාතලන්ද සෙරෙප්පු දෙකට බැස්සේ, එහි ඇති අපූරූ නිදහස නිසාමය. එපමණක් නොව එ කාළේ පාසලට වඩා බාටා වලට ප්‍රථම ඉස්තානය හිමි වූ නිසාමය. බාට වල ඇඩ් එක වයර්ලැස් එකේ ගියේ "පළමුව බාටා..., දෙවනුව පාසලට.." කියලා නිසාය. සෙරෙප්පු දෙකක්වත් නැති පාසල් දරුවන් අදත් මාතලන් දකිනා අතර, මේ පාසලේ එවන් තත්වයක් තිබුනේ නැත්තේ, කොළඹට කිට්ටු පාසලක් උන නිසා වෙන්න ඇතිය.

එහෙත් මට මෙන්ම බොහෝ උනටද තිබුන සෙරෙප්පු සියල්ලම වාගේ රෙපයාර් වලට ලක් වූ ඒවාම විය. ප්‍රධානම බ්‍රේක් ඩවුන් එක වූයේ, මාපටගිල්ලට සෙට් වන, ඉස්සරහා හිල හෙවත් ඇහ ලොකු වීම හෝ පුපුරා යාම නිසා පටිය පැනීමය. මෙය පිටුපස ඇති ඇස් දෙකටත් හදෙනවාය. අනෙක් බෙරෙක් ඩවුන් එක වූයේ, පටිය හිලේ රැඳෙන බොත්තම වගේ කොටසට කෙලවිලා යාමය.

ඉස්සරහා හිලට සෙට් වෙන කෑල්ලට එහෙම කෙල උනාම, හැම එකාම කළේ ආයා කට්ටක් හෙවත් යතුරු කට්ටක් ගහ ගැනීමය. පිටිපස්සෙ එකට කෙල උනාම කළේ, සපත්තු රෙපයාර්ට කියා මැහුමක් දමා ගැනීමය. සමහර උන්ගේ එවායේ අඩිය ගෙවි, පතුලේ හිල් තුලින්, පොලෝ තලය සිප ගන්න ඒවාද නොතිබුනා නොවේ. මාතලන් මේ වැඩේ කර ගත්තේ තොරණ හංදියේ තිබුන සපත්තු රෙපයාර් කඩයෙන්ය. එතන උන්නේත් මාතලන්ගේ යාළුවෙක්ගේ අප්පුච්චා කෙනෙක් නිසා, සෙරෙප්පු රෙපයාර් එකට දෙන සල්ලිත් අන්තිමේ නැවතුනේ මාතලන්ගේ හා මිතුරන්ගේ බොක්කේය.

කරුමය කියන්නේ අදත් මේ රටේ බාට දෙකක් වත් ගන්න බැරි උන් ඉන්නා එකය. ඔය මහා ළොකු දේවල් කරනවාට වඩා, මෙවන් දරුවන් දුටු විට, ළඟම ඇති සාප්පුවකින් "බාටා" දෙකක් අරන් දීම තරම් පිනක් මට නම් ඇත්තෙම නැතිය. මේවා මහා මුදල් වියදම් වන ඒවා නොවේ. එහෙත් එයින් ලැබෙන සතුට නම් ඔය මහා පරිමාණයේ ඒවාට වඩා බොහෝ ඉහළ බවත්, සතුටු වන සිත් ප්‍රමාණය බොහෝ වැඩි බවත් නොකියා සිටිය නොහැකිය.

අද කාලේ රට පුරා තිබෙනා DSI කඩ වාගේ, ඒ කාළේ තිබුනේ බාටා සාප්පුය. සපත්තු හා සෙරෙප්පු නම් ඒ බාටම පමණය. අද වාගේ සපත්තු හෝ සෙරෙප්පු ගන්නට, Nike, Puma, Addidas, ඉටැලියන් ෂූෂ් ඇති පිච්චි පීකුදු කඩ තිබුනේ නැති අතර, ලංකාවෙම තිබුනේ බාටා කඩය. ගාල්ලේ හා පිටකොඩෙවේ DSI කඩ එකක් දෙකක් තිබ්බා යාන්තමට වගේ මතකයක් තිබුන අතර, ඒවා ගත්තේ නැත්තේ, අඩිය ගැලවෙන මළ ජරාව යැයි කියාය. එහෙත් අද බාට වලට සිඳු වෙලා තියෙන්නේ, ඒකේ අනිත් පැත්තය.

අද බාටා නැති උනත්, DSI එකේ ගහන රබර් සෙරෙප්පුත්, බාටා "Bata"දෙකක්ම වෙලා තියෙන්නේ ඒ හන්දාය.

මාතලන් ඔහොම කිව්වාට, දැන් එන්නේ සැන්ඩ්ල්ස් දෙකක් දාලා නේ කියා මාතලන් දන්නා කියන උන් සමහර විට කියන්නට ඉඩ තියෙනවාය. පොඩි කාළේ වගේම දැන් එහෙම එන්නට සිඳුවෙලා තියෙන්නේ, ඒ කාළේ අම්මා හා ආච්චි වාගේ අද කාළේ හාමිනා හා පොඩි මාතලන්ගේ බලවත් පෙරත්තය හා මිතුරන්ගේ උත්සව අවස්ථාවන්වල ගෞරවය ආරක්ෂා කිරීමට සිඳුව ඇති නිසාමය. ඒ කාළේ බාටා නිසා නැති කර ගත් හිතවත් කම් ආයෙත් ඇති කර ගන්න ඕනා නැති නිසාමය.

බොහෝ කලක් සිට ලියන්නට සිතාගෙන උන්නද, මෙයට උත්තේජනයක් සැපයු සයිබර් වරිගයේ උන්ඩියාට මාතලන්ගෙ බලවත් මෙව්වා එක.