අළුත් අවුරුදු, මහ සිකුරාදා සහ පාස්කු ඉරිදා - Sinhala New Year & Catholics of Sri Lanka

විශේෂ - සමාජ මාධ්‍ය ජාලයන් තුල ඉදිරියෙන්ම ඉන්නා අති විශිෂ්ඨ නිරමාණ කරුවකු වන. "සයිබර් වරිගේ උන්ඩියා" ගේ මෙම බුකි සටහන අළුත් අවුරුදු වෙනුවෙන් මා දුටු හොඳම සටහනයි.. 

සයිබර වරිගෙ උණ්ඩියා ගේ බුකි සටහනකි..

ලාංකික කිතුණු ජනතාව අතරද සිංහල අවුරුද්ද පිළිබඳව යම් විශ්වාස ඇති බව ඔබ දන්නවාද?.....

සාමාන්‍යයෙන් මහ සිකුරාදා හෙවත් ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ කුරුසිපත් කිරීම (දුක්ඛ ප්‍රාප්තිය) සිහි කෙරෙන දිනය සහ ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ මරණින් උත්ථානය වීම සැමරෙන පාස්කු ඉරිදා යන මේ දිනයන් දෙකට පසුව සිංහල අවුරුදු නැකැත් උදාවන්නේ නම් එම නව වසර සුභ නව වසරක් බවටත්, මෙහි අනෙක් පස සිදුවන්නේ නම් එම නව වසර අසුභ ඵල ගෙනදිය හැකි නව වසරක් ලෙසටත් ඔවුන්ගෙන් සමහර කොටස් විශ්වාස කරන බව මගේ කිතුණු නෑයෝ කියති......

මෙවර මේ අවස්ථා දෙකම එකම දිනයකට පැමිණ තිබේ......

මගේ මවගේ උපන්ගම පානදුරය වුවත් ඇය හැදුණේ වැඩුණේ වැඩිපුරම මීගමුව, කටුනේරිය සහ මූදුකටුව යන ප්‍රදේශ තුන ආශ්‍රිතවය.....ඒකත් කිතුණු විශ්වාසයන්ට පරිබාහිරව ඔවුන් පිළිගත් ජෞතිෂ්‍ය විශ්වාසයන් නිසාය.....ඇ‍ය උපන් ගමේ ජීවත් වීම ඇයටත්, ඇගේ දෙමාපියන්ට අපළ ගෙන දෙන බවට කිරුළපන ප්‍රදේශයේ මීට වසර පනහකට හැටකට පමණ පෙර ඉතා ජනප්‍රියව සිටි ජෞතිර් වේදියෙකු කියා තිබිණි......

මා ඉපදුණාට පසුවත් අවුරුද්දට මෙසේ මීගමු යෑම චාරිත්‍රයක් විය......මා කිතු දහම කුඩා කළදීම ප්‍රතික්ෂේප කළ අයෙකු වුවද, මහ සිකුරාදා දිනවලදී මාතෘ පාර්ශවය විසින් බලහත්කාරයෙන් පල්ලි ගෙන යනු ලබන්නෙකු නිසා, මේ චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර සියල්ලට සාක්ෂි වූයෙමි......

කුරුසිය පාද නමස්කාරය හෙවත් ජේසු පාද සිප ගැනීමෙන් ඇරඹෙන ගීතිකා ගායනා, හෙවත් වසර දෙදහස් ගණනකට පෙර ජීවත්ව මරා දැමුණු බවට විශ්වාස කෙරෙන පුද්ගලයෙකු වෙනුවෙන් අඳෝනා කීමේ කම්මැලි විකාරය බලා ඉන්න බැරි තැන මම ඥාති ග්‍රහණයෙන් මිදී පල්ලියේ සුසාන භූමියට රිංගා ගනිමි......එයින් පසුව ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ කුරුසියේ ගත කළ වරු තුනක කාළය සිහිපත් කරන "තුන් වරු දාන" දේශනා පැවැත්වෙන තුරු මම කරන්නේ සොහොන් කොත් වල ඇති නම්ගම් කියවමින්, එම සොහොනේ සතපවන ලද පුද්ගලයන් ජීවතුන් අතර සිටියදී කෙබඳු වන්නට ඇතිදැයි, එම සොහොන් අසළ ඇණ තබාගෙන, උපකල්පනය කිරීමයි......

එක් සොහොනක ලාබාල තරුණියකි......ඇය නිදි කුම්බා කටුවක් කකුළේ ඇනුණත් කෑ ගසා හඬන්නට ඇත......හුස්ම ටික යන මොහොතේ දැනෙන දරුණු වේදනාවට ඇ‍ය මොනවා කරන්නට ඇත්ද?.......තවත් සොහොන් කොතක මැදිවියේ කතකි.......ඇයගේ දරුවෙකු බිම වැටී හඬන විට ඇය මහත් සේ කම්පාවට පත්ව එදෙසට දිව යන්නට ඇත......පණ නළ සැඟව යන මොහොතේ ඇය කුමක් කල්පනා කරමින් සිටින්නට ඇතිද?.......කස පහර කා ලේ පෙරාගෙන කපාළ කන්ද දෙසට ඇවිදුවනු ලබන ජේසු මා ඉදිරියේ හදිසියේම බිම පතිතව කුරුසියේ බරට යටවෙයි.......මරියාව අඬාගෙන දිවවිත්, තම සලුවෙන් පුතුගේ හිස පසාරු කර ඔබන ලද කටු ඔටුන්නෙන් සිදුරු ලද තැන්වලින් ගලන රුධිරය පිස දමයි.......වේදනාවෙන් වෙව්ලන ජේසු නම් මිනිසා මරියාවන් දෙස ඉදිමුණු ඇහි පියල්ලා යම්තම් ඔසවාගෙන අසීරුවෙන් බලයි........එහි රැස්ව සිට නානාප්‍රකාර සන් දක්වන පිරිස් අතර මම ද සිටිමි.......මම එහි සිටි බව මට මතකය.......මතක කෙසේ දැයි නොදනිමි.........නමුත් එය මායාවක් හෝ ස්වප්නයක් නොවන බව හොඳටම විශ්වාසය.......එය මතකයකි........ඒ මතකය ආවේ කොතැනින්දැයි නොදනිමි........එය ආ දිශාව සිහිකරගනු වස් බර වූ හිස බිමට හොවා ගනිමි.........

යමෙකු මා දෙස බලා සිටින බවක් දැනී යළිත් හිස ඔසවා බලනවිට, හිස මුඩු කළ, දෙවුර පෙරවූ තරුණයෙකු සොහොනේ කුරුස ගසත්, මාත් අතර සිටගෙන සිටිනු දුටිමි.......හේ මගෙන් සොහොන් කොත සහ වෙසෙසින්ම එහි කුරුස ගස මුවා කරගෙන සිටියි........"ඔව් ඔබට මතකයි"........ඔහු කියයි........"මොනවද මට මතක?" කෝපාවිශ්ඨ වූ මම ඔහුගෙන් වැර යොදා අසමි......"ඒ පිරිස අතරේ සිටියේ ඔබ නොවේ......ඔබ නොවන්නේද නොවේ"...... තරුණයා කියයි......."කාළය"........."කාළය හරියට අවබෝධ කර ගනු !" එම තරුණයා ගම්භිරව පවසයි........"කාළය රේඛීයත් නෑ.......සමාන්තරත් නැහැ........බලන්න......හොඳින් බලන්න......බලන්නාට පෙනේ........."මෙය මෙතැනය, මෙය එතැනය" කියා සිතාගෙන කාළය දෙස බලන්න එපා........! ".......තත් සැණෙකින් ඒ ප්‍රාංශු දේහධාරී තරුණයාගේ රුව කැබලි සිලියන ගණනකට බිඳී විසිරී යයි..........යාබද නිවසක වාදනය වන බැක්ස්ට්‍රීට් බෝයිස්ලාගේ "අයි වෝන්ට් ඉට් දැට් වේ" ගීතය අනෙක් සියළු ශබ්ද අබිබවමින් ඇසේ.........

මේ සොහොන් වළවල් තුළට අතක් දමා, මෙහි සැතපී සිටිනවුන් පිටතට ඇදගෙන ඔවුන්ගේ බලාපොරොත්තු ගැන කථා කරන්නට මට මහත් ආසාවක් එයි........පල්ලිය තුළ සිරි කුරුස වන්දනාව ඇරඹේ.........අනෙක් සියලු කම්මැලි අඬො ඇඬියාවල් ගැන මතකය කෙසේ වෙතත්, සිරි කුරුස වන්දනාවේ මා සිත්ගත් එකම එක වාක්‍ය ඛණ්ඩයක් වෙයි........"යක්ෂයාගේ භයංකාරය වූ සිරි කුරුසියෙනි!" යන එම වැකිය ඇසෙන තෙක් මම පල්ලියේ පිටත බිත්තිය අසළට වී නො-ඉවසිල්ලෙන් අසා සිටිමි.........

පාස්කු ඉරිදාටත්, ඉන් ඉක්බිති අවුරුදාටත් මීගමුවෙන් රසවත් කෑම ලැබේ...........

අවුරුද්ද කළින් ආවොත් බොහෝ විට අවුරුදු කෑම නොලැබෙන්නේ එය චතාරික සමය වන නිසාය...........

ඒ නිසා අවුරුද්ද පාස්කුවට පස්සේ එනවාට මම හරි කැමතිය........

ඒ කෑම හරි රසය.......

මට ඕනෑ එපමණය.........

ලෝකය යහපත් තැනක් නොවේ......

ඒත් ලෝකයේ කෑම වර්ග හරි රසය........