පොඩි එකාගෙ ලියුම (ලොකොමොටිව් ඩැයිවර්ගේ) - Essay about my father (Locomotive Driver)

අපේ තාත්තා ලව් කොරනා කාළේ, අපේ අම්මාගේ අම්මා හෙවත්, අපේ ආච්චි, තාත්තාට කියා තිබෙන්නේ තොට ගෑණූ දෙනවට වඩා හොඳයි යකෝ, මේ කෙලීත් එක්ක රේල්ලුවට පැනලා මැරෙණා එකය කියලාය. අම්මාද ලව් කරන කාළේ තාත්තාට කියා ඇත්තේ, අපේ ආදරේ රේල් පීලී දෙකක් වාගේ කවදාවත් එකතු වෙන දෙයක් නොවේ වස්තුවේ කියලාය. ඒ උනාට තාත්තා කියා තියෙන්නේ, ඉට්ටේසොන් මාස්ටර්ලාට ටැබ්ලට් දෙන්නෙත් තාත්තා නිසා, ආච්චිට ටැබ්ලට් එක දීලා ඔහෙත් එක්ක නයිට් මේල් එකේ බදුල්ලේ හනිමූන් යන එක යනවාමයි කියලාය. අපේ තාත්තා ලොකෝමේටිව් ඩැයිවර කෙනෙක්ය. ඒ කියන්නේ කොච්චි රියදුරෙක්ය.

ඊයේ අපේ අනෙක් ආච්චි හෙවත්, අපේ තාත්හාගේ අම්මා කෝල් එකක් දීලා තාත්තා කියා සිටියේ, අනේ පුතේ උඹ නිසා මිනිස්සු අපිට ඉන්න දෙන්නේ නැතෙයි කියා, කියා සිටියෙමි. අම්මා නම් ඉන්නේ බොහෝම ආඩම්බරයෙන් වන්නාය. අපි කව්ද කියලා අහල පහළ ලපයි සිපයින්ටත් දැන් තේරෙනවා ඇති කියා අම්මා කුයුවාහුය. අම්මා දැන් හැම තිස්සෙම දාන්නේ විදුලි දුම්‍රියේ චංචල නාදේ කියනා සින්දුවය. අක්කා කිව්වේ, අනේ අම්මේ කොල්ලන්ගෙන් බේරුමක් නැතෙයි කියලාය. තාත්තාද ඉන්නේ බොහෝ ආඩම්බරයෙන් වෙමි. ඒත් එයා ආච්චිට කිව්වේ, ඒත් පොඩි බයකුත් තියෙනවා කියලාය. ආච්චි අහුවේ ඒ මොකෝ බෑනෝ දැන් සුදු වෑන් ඇත්තේ නෑ නේ කියලාය. තාත්තා කිව්වේ බය වෙලා ඉන්නේ සුදු වෑන් වලට නොව, ඉන්ලන්ඩ් රෙවනිවු එකෙන් එයිදෝ කියා තාත්තා කියා සිටියෙමු

ගෙදර පොඩි පොඩි ප්‍රශ්ණද තියෙනවාය. අහළ පහළ උන්ට පේන්න ආඩම්බරයෙන් සිටියාට, අම්මා තාත්තට කොක්කත් අදිනවාය. එයා ඇහුවේ තමුසෙ මට තමුසෙගෙ පඩිය කියලා දුන්නේ මෙච්චරය, ඉතිරි ඒවා දුන්නා මොන බැල්ලිටද කියලාය. තාත්තා එවිට අම්මා අමතා කීවේ ඔය නියෝජ්ජ ඇමතියා කියන්නේ බොරු කියලාය. අනික එයා කවදාවත් පීල්ල පැන්නේ නැතයිද, ට්‍රැක් එකේම ධාවනය කිරීම කළ බව කියා ගේ ඉස්සරහා පාන් පැලේ පඬුරක්ද ගැට ගැසුවාය.

එහා ගෙදර අංකල් අපේ තාත්තාගෙන් අහුවේ, ඇත්තටම ඕයි තමුසෙලාගේ ඇමතියා කෝ කියලාය. එයා කොහේ හරි කොටුවක් පැනලා කටත් අරගෙන නිදි අති කියා තාත්තා එවිට අර අන්කල්ට කීවෙමු. ඇත්තටම ඕයි තමුසෙලාගේ රස්සාවට කෙල්වෙන්න නේද යන්නේ, අර සිරිසේන මහත්තයා ඕක අත්තියාවස්ස සෙවයක් කොරලා නේද තියෙන්නේ කියා ඇසු විට අපේ තාත්තා කිව්වේ අනේ එයාගේ රෙද්දේ සේවා කියලාය.

එයා යහපාලනේ ගේනවයි කිව්වට ගෙනාවය. හොරු අල්ලනවා කිව්වට ඇල්ලුවාය. ඔය අත්තියාවස්ස සෙවේත් ඒ වගේම තමයි ඔයි කියා තාත්තා කියූ කළ, යහපාලන නියමුවෙක් වූ ඒ අංකල් කිව්වේ එහෙනම් අපි සමන් රත්නප්‍රියටවත් කියලා මොකක් හරි කොරන්න ඕනයි කියලාය. සමන් රත්නප්‍රියට බැරිනම් සරත් විජේසූරියට කිව්වත් අපේ සටන දිනලා තමයි අපි නවතින්නේ කියා තාත්තා ආඩම්බරයෙන් කියා සිටියෙමු.

මාත් පොඩි කාළේ පටන්, හූ...... හූ.... කුෂ්... කුෂ්.... හූ...... හූ.... කුෂ්... කුෂ්....කිය කියා කෝච්චි පදිනා කොට බැනපු අපේ අම්මා දැන් මම එහෙම යන කොට පෙට්ටියක් වෙලා මගේ පස්සෙන් එනවාය.. ඊට පස්සෙන් අක්කා එනවාය... එහා ගෙදර දිනිති ඇහුවේ, මාත් ඔයාගේ පෙට්ටියක් වෙන්නද කියලාය.. එතකොට අම්මා කිව්වේ ඕකිගේ අම්මත් කෝච්චියේම ගිහින් පෙට්ටි කඩා ගත්ත බඩුවක් නිසා උඹ එහෙම ඔය මායම් වලට අහු වෙන්න එපා කියලාය.

එවිට තාත්තා කිව්වේ උබ බය නැතිව හිටහන් පුතේ, උඹ එගෙන ගත්තත් නැතත් මම නවතින්නේ උඹත ජනාධිපතිටවත් බය නැති පොරක් කරලා කියලාය. අපේ සටන උඹ වෙනුවෙන් කියලාය. අපේ තාත්තා අද ජාතික වීරයෙක් වී අවසානය. අපේ තාත්තා යකාටවත් බය නෑ කියා දැන් අම්මාටත් තේරෙනවාය. කොහොමත් අපේ තාත්තා එනකොට, ගේට්ටුව දමා වාහන නවතා එයාට යන්න ඉඩ සලස්සනවාය. එයා වලක්වන්න ඉදිරියට එන ජාතික වීරයන් ඉතරක් නොව, අලි පවා එයා පයිසෙකර මායිම් කොරන්නේ නැතිවාය.  අපේ තාත්තා අද රටේ සම්පතක් වී අවසානය. අපේ තාත්තාට ඇමතියා, අගමැතියා ඉතරක් නොව ජනාධිපතිත් බයය. ඉතින් එහෙම තාත්තා කෙනෙක්ගේ පුතෙක් වීම ගැන මම ආඩම්බර වන්නෙමු.