විල්මට් මුදලාලි, ලාන්සර් බොක්ස් හා රොකට් රෝහිණි

 

අද කාළයේ මෙන් නොව ඒ කළේ රූපවාහිනි තිබ්බේ නැතිය. රේඩියෝ හෙවත් වයර්ලස් එකේ උනත් ගියේ කතා දෙකක් තුනක් වගේය. මුවන්පැලැස්ස ජනප්‍රියම ගුවන්විදුලි නාට්ටිය විය මොණරතැන්න ලව් ඉස්ටෝරියක් විය. වජිරා කියා හුටපටයක්ද ගියා කියා යාන්තන් මතකය. අද කාළේ වාගේ රටම බේබ්දුකරණයට ලක් වි තිබුනේ නැති අතර. බේබද්දන්ගෙන් මේ වාගේ ගුරුහස්ත ප්‍රචන්ඩත්වය කියනා ඒවා වාර්ථා උනේ නැති තරම්ය. ඊට හේතුව ජීවිතය හා පරිභෝජන රටාව සරළ වීමත්, මිනිසුන් සැහැල්ලුවෙන් මෙන්ම සතුටින් සිටීමත්, වෙන්නට ඇතිය. මේ කියන්නේ ඕපන් ඉකොනමි නැත් අපි පොඩි කාළය ගැනය. 

ඒ කාළේ අද කතාවෙනවා වාගේම සංවෘත හෙවත් ක්ලෝස් ඉකොනමි හෙවත් දේශීයකර්ණය වූ ආර්ථිකයක් හදන්නට වමේ සෙට්ටෙක මොකක්දෝ දහ අට සන්නියක් නැටුවාට, අපේ තාත්තලා බාප්පලා, දේශපාලන සංවාදවලදි නම් කිව්වේ, මේ වෙසී අපිට කන්න නොදුන්නාට, උන්ගේ උන්ට ඇපලුයි මිදියි චීසුයි කන්න දීලා ලන්ඩන්වල ඉස්කෝලවල දාලා උන්ටත් රට කන්න උගන්වනවා කියලාය.  

ඒ ගොල්ලෝ ඔක්කෝම වාගේ ජේ ආර් උන්නැහේගේ පක්ෂේ සාමාජකයින් වූ නිසා එසේ කීවද, ඇන් ඇම් පෙරේරා වාගේ වාමාන්සිකයකු වූ මාමා නම් කිව්වේ, මැතිනි කොරන දේ තොපි වාගේ ගොබ්බ ගොන් හරක්ට තේරෙන්නේ නෑ කියලාය. රුසියාව වගේ වෙනවාට ඉරිසියා කරන්න එපා යකෝ කිව්වේ එයත් ලෙනින් වාගේ රැවුලක් හෙම වවාගෙන උන් නිසා වෙන්නට ඇතිය.ඒ අතරේ කුණුහබ්බ එක දෙක මෙහාට වූවද, අන්තීමට ඔක්කෝම ඩාන්ස් එකක් දමා අප්පුඩියක් ගසා, "යාල යාල යන්න සතුන් බලන්න.... සත්තුන්ගේ රජ දහනේ ඇවිද බලන්න..." කියා, වනෝද්‍යානයේ සිටිනා සත්තුන්ගේ නම් ලැයිස්තුව ඉදිරිපත් කලේය. 

ඉන් පස්සේ සී ටී ප්‍රනාන්දු හා  සුනිල් ශාන්ත නොමරා මරා, චිත්‍රා සෝමපාල නෝනා එක්ක සීගිරි නැගලා, දඹුලු ගලත් වැඳ, අන්තීමට ගාලු පුරේ සිරී බලන්න ගියේ, කස්ටියම වැඩ බැරි උනත් බෙන්තර ගගෙන් එහා ගම ගාල්ලේ පුක ලෑල්ලේ සෙට් එකක් වූ නිසාය.

රෑට රෑට සෙට් වෙන අය සෙට් උනේ බොහෝම රහසිගතවය. පොඩි උන්ට පේන්න වැඩේ කරේම නැතිය. හරියට කොම්පැනිවල බෝඩ් මීටින් වගේය. ටැක්සි ජිනේ හා දික්වල්ලේ මුදලාලී ගල් බෝතලේට ප්‍රේම කලේ කඩේ වැහුවාට පස්සේ කඩේ පිටිපස්සේ බව අප දැන ගත්තේ, අපිත් ගල් වඳින්න පටන් ගත්ත කාළයේ ඒ සමාජය ගැන ඉගෙන ගන්නා කාළයේය. 

පියසිරි අයියාගේ පොට් එකේ අවුලක් නැතත් එතන සෙට් උනේ හදිසියට සෙට් වෙන එකෙක් ඉතරය. ගොඩාක් උන් එතනට යන්න බය උනේ, පියසිරි අක්කාගේ තට්ටමේ මට්ටම බලන්න ගිය රෙගියුලර් කස්ටර්මස්ලා දෙන්නෙකුට තුන්දෙනෙකුට පියසිරි අයියා මෙන්ම පියසිරි අක්කා හා අක්කාගේ අම්මාත් බඩ කට පුරා සංග්‍රහ කරා කියනා කතාව නිසාමය. ඒ නිසා අපි උනත් හදිස්සියකට එතනට ගොඩ උනත්, පියසිරි අක්කා දිහා හෝ දෝණියැන්දා දිහා නම් ඇහක් ඇරලා බලන්න තියා, එක ඇහැක් වහලාවත් බැලුවෙ නැතිය.  

කෙසේ හෝ රොකට් රෝහිණි කතාවට වස්තු වෙන්නේ මේ ක්ලෝස් ඉකොනමි හා ඕපන් ඉකොනමි අතරේ, 70 දශකය අග හා 80 දශකය මුල් කාළය අතරේය. රෝහිණි අක්කා ආවයින් පස්සේ පියාගේ ගෙදරද මොඩිෆයි උනේය. දියසෙවෙල් කා තිබූ පරණ සිංහල උළු වෙනුවට අළුත් සිංහල උළු සෙවිලි උනේය. බිත්ති පුරා උලා තිබූ සමර වෙනුවට රබර් පෙන්ට් ගෑවුනේය. ගේත් පාරත් අතර තිබූ වැටකෙයියා කටුකම්බි වැට වෙනුවට කිරි සුදු තාප්පයක් බැඳුනේය. උනබම්බු ඉඳිකඩ වෙනුවට පොඩි ගේට්ටුවක් ආවේය. 

මේවා එසේ වෙද්දි අහල පහළ උන්ගේ ඇඟේ මාළු නටන්න පටන් ගත්තේය. ඇස් වල කටු ඇනෙන්න පටන් ගත්තේය. පුහ් ඒ හුත්තිගෙ ආඩම්බරේ කියා රෝහිණිගේ ගුණ වැනුනේය. සමහරක් කිව්වේ පියා රෝහිණි ගෙනල්ලා තියෙන්නේ පත දෑවැද්දකුත් එක්කෙයි කියලාය. සම හරක් පියාගෙන් මූණටම අසා තිබුනේ ඈ යකෝ තොට සුවිප් එකක්කත් ඇදුනාද කියලාය. ඒ වෙලාවට පියා කලේ හිනාවෙලා මාරු වෙන එකය. 

කොහොමත් පියා බජාර් කාරයෙන් නොවුනේය. පොර ගියේ සුනන්දයාගේ කසිප්පු පොට් එකට ඉතරමය. ඒ ගියත් කසියා වීදුරුව දිවිය ලෝකය දෙස බලා එක උගුරට උන්ඩුක පුච්ඡයටම දමාගෙන මාරු උනේ සුනන්දයාට වැඩියෙනුත් කීයක් හරි දීලාය. 

අලි කලසමයාගේ වෙලේ ළිඳ ළඟ සංගමේ හා නඟර සභා පයිප්පේ ගාව කාන්තා සමිතියේ උන් කියලා තිබ්බේ මක්කා තිබ්බත් ඒකිට දරුවෙක් නෑ කියලාය. කුළඟන සමිතිවල නෝනලා කතා වූයේ ගෑණී රෑට රෑට වෙන රස්සාවක් කරනවා ඇති කියලාය. රෝහිණි අක්කාට සිතින් ඉතරක් පෙම් කල උන් නම් කිව්වේ පියාගේ පින ඵල දීලාය කියලාය.

පලදි ඇති පින මොකක්ද කියා මුලින්ම හොයාගෙන තිබුනේද ටැක්සි ජිනේය. ටැක්සි ජිනේ දික්වැල්ලේ මුදලාලිට නිව්ස් එක දුන්නාම, මුදලාලි ඒකට අඬුම කුඬුම දමා වර්ණනා කොට කිව්වේ ඒ ගෙදරට දේව බැල්මක් තියෙන බවත්, මහසෝනා ගහනා වෙලාවට, දෙයියා වඩින්නේ කිරිම කිරි පාට බ්‍රෑන්ඩ් නිව් මිට්ෂුබිසි ලාන්සර් බොක්ස් එකකින් කියලාය.