කාන්තා දිනය (කාන්තාවන්ට පමණක් නොවේ) - Women's Day (Not for Ladies Only)

මාතෘකාව ලෙස යෙදිමට සිතා උන්නේ, කාන්තාවන්ගෙන් හම්බකරන, කාන්තාවන්ගෙන් කන, කාන්තාවන්ට ගරහන, ළෝකෙන් උතුම් රට ලෙසය. මා මේ ලිපිය ලියන්න සිටියේ මීට බොහෝ කාලයකට පෙර සිටය. එහෙත් මෙය සංවාදයට ලක්විය යුතු අවස්ථාවක් එන තෙක් මා බලා සිටියේ, එය අවදානයට ලක් නොවී, මතකයේ නොරැදෙන දෙයක් නම්, ලියනා දෙයින් පලක් නොමැති නිසාය. රනිල්ගේ "ගරිල්ලා මාකටින්", ළිපි පෙලක් සේ පල කිරීමට අදහස් කරගෙන උන්නද, අපේ හිතවත් නලීන් මහතාගේ "සමකය වටේ" බ්ලොග් අඩවිය තුලින් අතිවූ සංවාදය, ඉදිරියට ගෙනයාමක් ලෙසත්, මාර්තු 8 වන දින ළෝක කාන්තා දිනය වන නිසාත්. මේ ළිපිය ලියා පල කිරීමට සිත් විය.


ඇත්ත වශයෙන්ම, පිරිමින් ලෙස අප ලැජ්ජා විය යුතුය. මාතලන් වන මමද, එහා ගෙදර සෝමේ අයියාද, ඉක්බාල් නනාද, සුන්තරම් තම්බිද, අපේ ජනාධිපති තුමාද, විපක්ෂ නායක තුමාද, සියළුම මැති ඇමතිවරුද (පිරිමි) ලැජ්ජා විය යුතුය. ඒ මන්ද? අප සියළුදෙනාම ජීවත් වන්නේ කාන්තාවන් නිසාය. ඒ අප මවකගේ කුසෙන් බිහිවන නිසාද? නැත. අද අප සියළු දෙනාම කන්නේ බොන්නේ, කාර් රේස් දුවන්නේ, එයාර්පෝට් හදන්නේ, හාබර් හදන්නෙ, කොටින්ම අපේ ආර්ථිකය දුවන්නේ කාන්තාව නිසාය.

ලංකාවේ ප්‍රධානම ආදායම් මාර්ගය, විදෙස් ශ්‍රමිකයින් මෙරටට එවන මුදල් ප්‍රමාණයයි. එයින්ද විධායක ශ්‍රේණියේ රැකියාවලට වඩා. ඉතා සුළු වැටුපකට, තම දහඩිය හා කඳුළු හෙලනා පිරිස ප්‍රමානයෙන් වැඩිය. එයිනුත් කාන්තාවන්ගේ ප්‍රතිශතය 60% කට වඩා ඉහල අගයක් ගනී. එමෙන්ම, ඔවුනට මෙරටදී හා විදේශයන්හී ලැබෙනා සැලකීම, ඉතාම පහත් හා අවම මට්ටමක පවති. එවන් දුක් විඳින මැද පෙරදිග ගෘහ සේවිකාවන්ගේ සංකේතයක් බඳුවූ, රිසානා රෆීක් බේරා ගැනීමටවත්, මේ කාන්තාවන් නිසා ජීවත් වන මැති ඇමතිවරුනට, නිළධාරීන්ට හා ආයතනවලට නොහැකි විය. කොටින්ම ඇය මරා දැමුවාදැයි, ඇමතිවරයාවත් දැන සිටියේ නැත. වෙන රටක නම්, ඇමතිවරයා ඉල්ලා අස්වනවා ඇත. ඉන්දියාවේ වරෙක එවන් තත්වයක් ඇතිවූ කල ඔවුන් සවුදියට ගෘහ සේවිකාවන් යැවීම නවතා දැම්මේය. බංගලාදේශයද එසේය. පිලිපීන කාන්තාවන් ගැන සෙවීමට, තානාපති කාර්යාලයේ වෙනම සේවක පිරිසක් ස්තාපිත කර ඇත. නමුත්, ලංකාවේ මේ දේවල් අනාගතයේවත්, බලාපොරොත්තු විය නොහැක.මේ ගැන ඔවුන් ලැජ්ජා විය යුතුය.

ඉන්පසු වැඩිම ආදායම ලැබෙනුයේ, කලක් ප්‍රථම ස්ථානයේ පසුවූ, ඇගළුම් කර්මාන්ත ක්ෂේශ්ත්‍රයයි, එහි 95% පමණ ප්‍රතිශතය කාන්තාවන්ය. අද ඔවුන් තම වෘත්තිය අයිතිවාසිකම්, කම්කරු සටන් තුලින් අත්පත් කරගෙන ඇත. එහෙත් නිසි විදේශ ප්‍රතිපත්තියක් නොමැති කමින් හා ජී එස් පී ප්‍රශ්ණය හේතුවෙන් ඒ කර්මාණ්ත ශාලා වැසී යන තත්වයක් උදාවෙමින් තිබීම, ඉතාම කනගාටුදායක තත්වයක්ය. විදේශ ආයෝජයකින් නොපැමිනෙන වාතාවරනයක් තුල, තිබෙන කර්මාණ්ත ප්‍රමාණය හෝ රැකගැනීම, රජයේ යුතුකමය. කිසි ප්‍රයෝජනයක් නොමැති, "සීනි ඇමති" කෙනෙකුන් පත් කලා වෙනුවට, රටේ ප්‍රධානම කර්මාණ්තය වන, ඇඟලුම් කර්මාන්තය වෙනුවෙන්, ඇඟළුම් ඇමති කෙනෙකු පත් කලේ නම් කෙතරම් අගනේද?

ඉන් පසු වත් පිරිමින්ට තැනක් ඇතිද?, නැත. ඉන් පසු, ආර්ථිකයට වැඩිම දායකත්වයක් ලබා දෙනුයේ, තේ කර්මාණ්තයෙනි. කිසි දිනෙක තේ වත්තක් හෝ දැක නැති නිළධාරීන්, අධි සුඛෝපභෝගී සැප පහසුකම් ලබද්දි, වැඩිම ශ්‍රමයක් ලබාදෙන, තේ දළු නෙලනා කාන්තාවන් අදටත් ජීවත් වනුයේ ලැයිම් කාමරවලය. අද යම් තාක් දුරට, තත්වය යහපත් වූවත්. මේ කාන්තාවන්ට, මීට වඩා බොහෝ දේ ලබාදීමේ හැකියාව වතු සමාගම් වලට ඇත. පාදඩ දේශපාලඥයන් ඔවුන්ගේ ඡන්දයේ බලයෙන් අධි සුඛෝපභෝගී ජීවත ගෙවද්දි, අද ඔවුනගේ අයිතිවාසිකම් ගැන කතා කිරීමට කෙනෙකුන් නොමැතිවීම රටක් වශයෙන් ලැජ්ජාවට පත්විය යුතු තත්වයකි.

එමෙන්ම, තවත් අතකින් අප ලැජ්ජාවට පත්විය යුතුය. මෙවන් උදාර සේවයක් ලබාදෙන කාන්තාවන්ට සමතැන තබා, නිසි තැන වත් ලබා දීමට රට ක්‍රියාකර තිබෙනවාද. අද පුවත් පත් ජීවත් වන්නේත් කාන්තාවන් විකිණීමෙනි. ඒ අඩ නිරුවත් කාන්තා රූප වලින් හා කාන්තාවන් දූෂණය කිරීම් රසකර ලියා පලකිරිමෙනි. ඇත්තටම, ජේෂ්ඨ යයි කියාගන්නා සියළුම සිංහල ජාතික පුවත් පත් කර්තෘ වරුන් ලැජ්ජාවට පත් විය යුතුමය. මන්ද ඉංග්‍රිසි පුවත් පත් තුල මේ කිසිවක් නොමැති බැවිනි. ඒ මහත්වරුන්ගේ තත්වයට පත්වීමට අදවත් සිතට ගන්නේ නම් ඉතා අගනේය.

ස්ත්‍රී දූෂණ හා ළමා අපචාර අද බහුලව සිඳුවීම, උදේ හවා කන් අඩි පුපුරන්න පිරිත් දමාගෙන නටනා රටක, ලැජ්ජාවට කාරනයකි. එමෙන්ම, කාන්තාවන්ට එරෙහිව ඇති ගෘහස්ත ප්‍රචන්ඩත්වයද අද සීඝ්‍ර ලෙස ඉහලගොස් ඇති බව වාර්ථා විය. මේවා පොලිසිවලට විසඳිය නොහැකිද..? කාන්තා කටයුතු ඇමතිවරයා, පුහු ප්‍රචාරණයට, රූපවාහිනීවල නිව්ස් කට් වල පෙනි සිටීමට, අරක කරනවා මේක කරනවා කියා පලක් නැත. කරලා පෙන්විය යුතුය. එසෙ කල නොහැකි නම් ඉවත් විය යුතුය. අද පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරනා කාන්තාවන්ගෙන්ද, කිසිම ප්‍රයෝජනයක් නැත. රිසානා වෙනුවෙන් කතා කලේ කෝන්ගහගේ මැතිනිය පමණය. අනෙක් අය කාන්තාවන් ලෙසද ලැජ්ජාවට පත් විය යුතුය.

අනෙක් කරුණ මෙවන් ක්‍රියා වැඩි වශයෙන් සිඳුවන්නේ ග්‍රාමීය ප්‍රදේශයන් තුල වීමයි. තවමත් ගමක හොඳ බැදීමක් පවති. එසේනම් එදා තිබු ගම අද නැත්තේ ඇයි. පන්සල තමන්ගේ යුතුකම ඉටු නොකිරීම නොවේද..? අද ප්‍රාදේශීය සභාවේ සභාපති අත්කරගෙන තිබෙනා බලය එද තිබුනේ ගමේ පන්සලේ නායක හාමුදුරුවන්ට නොවේද..? යලිත් ඒ තත්වය උදකර ගත නොහැකිද..? මිනිසුන් පන්සලෙන් ඈත් වන්නේ ඇයි.. මේ වෙනම කතා කල යුතු මාතෘකාවන්ය.

කෙසේ හෝ තම මවට, ආදරය කරන්නා සියළුම කාන්තාවන්ට ආදරය කරන්නෙකි. බොහෝ විට මේ දූෂණ ක්‍රියා සිඳුවන්නේ, මව් සෙනෙහස නොලද පුද්ගලයන්ගෙන් බව, අද සමාජ විද්‍යාඥයන් සොයාගෙන අවසානය. එම නිසා තම දරුවාට උගන්වනවා මෙන්ම, ආදරය කරන්නත් වෙලාවක් වෙන් කර ගන්න. කාන්තාව යනු සොඳුරු වස්තුවකි, අප ඔවුනට ආදරය කළ යුතුය, රැක බලා ගත යුතුය, කරුණාවන්ත විය යුතුය. එසේ කියා ඔවුන් තව දුරටත් කුස්සිය මුල්ලේ සිටිය යුතු නැත. මතක තබා ගන්න, ළොව මුල්ම අගමැතිනිය බිහි වූයේ අප රටින් බව. ඊට පෙර ඈත අතීතයෙද අප රට පාළනය කළ රැජිනන් වූ බවට නොහෙකුත් ශාක්ෂි ඇත.


තව දුරටත් ලඳ බොළද ලෙස සිටිය යුතු නැත. අපේ රටේ කාන්තාවන් බොහෝ ඉදිරියෙන් සිටිති. ඒ කාන්තාවන් එම තනතුරු ලබාගෙන ඇත්තෙ ඔවුනගේ ඇති ධෛර්යයමත් භාවය නිසා මෙන්ම, උඩු ගම් බලා පිහිණු බැවිනි. ඉතින් ඔබ ජීවන ගඟේ පහලට ගලා යන පොල් ලෙල්ලක් වනවාද, උඩුගම් බලා පිහිනා ළෝකය ජයගන්නවාද යන්න, රැදී පවතිනුයේ ඔබ ගන්නා තීරණය මතය. එවිට ළෝකයා ඔබට නිසි තැන නොව සම තැනටත් වඩා ඉහල තැනක් ලබා දෙනු නො අනුමාය. අප කල යුත්තේ ඔවුනට නිසි තැන ලබා දීමයි..

ප: ලි: 

මානසික රෝගීන් කිහිප දෙනෙකුන් හා "ගයිනෝෆෝබියාවෙන්" පෙලෙනා රෝගීන් කිහිප දෙනෙකුන්, බ්ලොග් ළොව සැරිසරනා බැවින්. නොහොබිනා කොමෙන්ට්ස් සියල්ලම ඉවත් කරණවා ඇත. කාන්තාවන් වෙනුවෙන් ලියු ළිපියක් බැවින්. විනය ගරුකව හැසිරෙනු ඇතයි උදක්ම බලාපොරොත්තු වෙමි.