මිහිර ගේම් - Game of poets

දේශපාළනෙයි අරකයි මේකයි ඔක්කෝම අමතක වෙලා යන්න පොඩි ගේම් එකක් කරමු කියල හිතුනා. මොකෝ අර "කොයි එකාද බැන්දේ" පොස්ට් එක තවමත් නැගලා යනවා. ඒකට හරි උත්තරේ දුන්නෙ එක්කෙනයි. ඌත් ඇනෝ කෙනෙක්. අපිට අද යමක් කමක් ලියාගන්න පුළුවන්නම් ඒකට මුල් වෙච්චි දෙයක් තමයි මිහිර පත්තරේ. අද තත්වේ කියන්න දන්නේ නැති උනත් පොඩි කාළේ අපට තිබුන උතුම්ම වස්තුව තමයි මිහිර. සඳුදා උදා වෙන්නේ කවදද කියලා ඇඟිලි ගැන ගැන ඉන්නේ. ඇත්ත වශයෙන්ම අපේ රටේ මෙළෝ දෙයක් නැති අපි පොඩි කාලේ ඕක සාර සංග්‍රහයක්.

ඒ කාළේ ඇඳපු චිත්‍ර. ලියපු කවි කතන්දර තැපෑලෙන් යැව්වත් එකක්වත් පළ උනේ නෑ. තාත්තා වැඩ කලේ කොළඹ නිසා එයාගේ අතේ ලේක් හවුස් එකට ගිහිල්ලම බාර දුන්නත්. එකක්වත් පළ උනේ නෑ. තාත්තා නම් කිව්වේ ඒකේ දාන්නේ පත්තරේ වැඩ කරණ අයගේ ළමයින්ගේ ඒවා විතරයි කියලා. ඒ උනාට මම හිතුවේ සහ අදත් හිතන්නේ. මේ අද ලියනවා වගේම මෙළෝ රහක් නැති ඒවා වෙන්නැති එදත් ලියවුනේ කියලා. ඒ කාළේ ලිව්වේත් මේ වගේ කවිමයි. එකක් මට තාම මතකයි.

කිරියි පැණියි අරගෙන හඳ මාමේ
එන්න එපා මගෙ සුදු හඳ මාමේ
කිරි පැණි කෑවම මට හඳ මාමේ
හතිය හැදෙනවා මට හඳ මාමේ

ඉතින් මේවා දායිද පත්තර වල.  ඔහොම ඉන්න අතරේ, මිහිරෙන් පොඩි කවි තරඟයක් පටන් ගත්තා. කවියක මුල් පද දෙක පත්තරෙන් දෙනවා. ඉතුරු පද දෙක අපි ලියලා යවන්න ඕන. හොඳම පද දෙකට තෑගිත් දුන්නා. කතන්දරට නම් හොඳට මතක ඇති ඕවා. මගේ මෙමරි චිප් එකේ කැපෑසිටි අඩු නිසා පරණ ඒවා මකලා තමයි අලුත් ඒවා දාන්නේ. පොතක් කියෙව්වත් එච්චරයි සතියක් දෙකක් මතකේ තියෙයි. (මාතලන් නියම ශ්‍රී ලාංකිකයෙක්නේ)

මමත් උත්තරයක් යැව්වා. ඒක නම් මතක නෑ. ඒත් එක උත්තරයක් නම් අදටත් මට හොඳට මතකයි. ඒකද ජයග්‍රහනයේ කළේ කියල කියන්න නම් මතකයක් නෑ. මේ ගිම්හානී කෙල්ල කවියෙන්ම වැඩ දාන නිසත්. බොග දාන ගොඩක් අය කයියො නිසත් ඒ පද දෙකම දාන්නම් තරඟෙට. කතාටයි, දුකාටයි, මාරෙටයි ආරාධනා කරනව ජජ් කරන්න. කොමෙන්ට් වලින්ම වැඩේ ගෙනියමු. මෙන්න ඒ මුල් පද දෙක.

මා වැනි බිළින්              දා
කොට කලිසමක් ඇන්   දා

දැන් ලියමු බලන්න ඉතිරි පද දෙක...