මළ මගුල් (වැඩිහිටියන්ට පමණයි) - Happy Weddings (Adults Only)

මාතලන්ගේ කෙටි කතාවක්....

ධනපාලයා නිදා ගන්නේ පිලේ පැදුරේය. කුලියක් මලියක් සොයාගන්න යන්න ඕන නිසා, ධනපාලයා ඇහැ අරින්නේ කුකුලා බෙරිහන් දෙන්නත් කලින්ය. ධනපාල ඇහැ ඇරිය බව ගමට කියන්නේ කුකුලාය. ධනපාලයා නිදාගන්නේ තනියම නෙමේය. නිදි දෙව්දුවත් එක්කය. ඒකී උනත්, බොහෝ වෙලාවට නො එන්නේ, මේ කරුම දුප්පත් කම නිසා නොවේදයි ධනපාලයාට සිතුනු වාර අනන්තය අප්පරාමානය. ධනපාල කියන්නේ සල්ලි මැනේජ් කරන එකා කියන එක උනත්, මැනේජ් කොරන්න තියා ගෙදර උන්ගේ බඩ පුරවන්නයි, හෙළුවෙන් නොතියන්නයි කන කට්ට දන්නේ ඌම විතරය. පනසලේ චක්‍රවර්ති හාන්දුරුවෝ ධනපාල කියා දැම්මේ මේ යකාට දාන්න වෙන නමක් තිබුනේ නැද්ද යකෝ කියා ලොකු හාන්දුරුවන්ගේ අම්මා අප්පා පවා මතක් කොරන සුද්ද සිංහල ඒවා ප්‍රසිද්දියේ නොකිව්වාට හිතෙන්න පටන් ගත්තේ ඒ වචන් කන වැකුන කාලයේ ඉඳලාය.

අත්තම්මා නම් කිව්වේ "බොලව්, අපි මේ දුප්පත් වෙලා උපදින්නේ පෙර කල පව් නිසා.." කියලාය.

ඒ උනාට අම්මා නම් කිව්වේ "හොඳට ඉගෙන ගනින් කොලුවෝ. ඉගෙනගත්තම, උඹටත් ළොකු මහත්තයෙක් වෙන්න පුළුවන්" කියාය.

ළොකු මහත්තයා කියන්නේ පින්සිපොල් මහත්තයාය. ඉතින් ධනපාල ලොකු මහත්තයෙක් වෙන්න ඕනා කියා ඉගෙනගත්තේය. ඒත් බස් වල යන කොට ඩයිවර් කෙනෙක් වෙන්නත්, ටවුමට ගියාම දකින දකින එකා වෙන්නත්, ඉස්පිටිතාලේ ගියපු වෙලාවක දොස්තර මහත්තයෙක් වෙන්නත්, එක දවසක් ධනපාලට සිතුනේය.

"තාත්තෙ මම ලොකු උනාම දොස්තර මහත්තෙක් වෙනවා" කිව්වාම, තාත්තා හිනාඋනා මිස කිසිම දෙයක් නොකී බව ධනපාලට හොඳට මතකය.

"දුප්පත් වෙලා තියෙන්නේ පව් කරල නෙමෙයි බන්, සම්පත් සමසේ බෙදි නොයාම හින්දයි. උඹ වරෙන් අපේ පොඩි පන්තියක් තියෙනවා, ඒකට ආවාම උඹට තේරෙයි ඇයි මේ අසාධාරන සමාජයක් බිහිවෙලා තියෙන්නේ"

කියා, විමල් අයියා කී කල, ඒ පන්තියට ගියේ දහම් පාසල් යන්නේ නැතිවය. ඒත්, ඒ පන්තියේ දුප්පත් අයගේ දුක, දුකට හේතූව, හෝ දුක නැතිකිරීමේ මාර්ගය, කියා  දෙන්නේ නැතිය. ඒ වෙනුවට, ඉන්දියානූ ව්‍යාප්තවාදේද මොකක්ද කුණුහබ්බ වගයක් කෙලින නිසා, ඒ මළදානෙට යන එක සතියෙන් දෙකෙන් නවත්තා දැම්මේ. පන්සලට ගියොත් කන්නවත් මොනවා හරි හම්බ වෙන හින්දාය. බුදු හාමුදුරුවෝ දුක නැති කිරිමේ මග හොයාගත්තානම්, මටත් දවසක් බැරි වෙන එකක් නෑ කියා හිත හදා ගත්තේ විමල් අයියා පන රැක ගත්තත්, විජේවීර අයියයි,  ගමනායක අයියයි යයි, බස් ගිනි තියපු උනුයි, වී ගබඩා ගිනි තියපු උනුයි. අයිඩෙන්ටි එක්කහු කර උනුයි, ටයර් සෑයවල් වල නිවන් දකිනවා තම ඇස් වලින්ම දුටු නිසාය.

දොස්තර හීනෙට කෙල වෙලා ගියත්, ලොකු මහත්තයා කිව්වේ කළාව කොරහන් කියලාය. සැන්ට්‍රල් එකේ කළාව කොලාට, ධනපාලයා වැඩි පුර උන්නේ තාත්තා සමග වෙලේය. ඒ මනුස්සයා ලෙඩ ගානේ පවුලක් නඩත්තු කරන එක තව දුරටත් බලාගෙන ඉන්න බැරි නිසා, ගෙදර අයගේ අකමැත්ත මැද්දේම, ධනපාලයා වෙලට බැස්සේ, තාත්තා හින්දාමය. නැතිනම් ඉතින් අඳේ බේරූවාට පසු කන්න වෙන්නේ පොලොවේ පස් බව ධනපාලයාට  තේරුනේ, සාපෙට ලියන කාළයේමය.


"ශ්‍රියා" කෙල්ල හම්බ වෙන්නේ කැම්පස් එකේදි උනත්, ශ්‍රියා කෙල්ල ටවුමේ වෙන ඉස්කෝලෙකට යනවා ධනපාලට හොඳට මතක, කෙල්ල ලස්සන නිසාමය. ශ්‍රියාටත් ධනපාලයා හොඳට මතක තිබුනේ, සමහර විට බාබා නලලේ කොටලා තියෙන්නේ "ශ්‍රියාණී" කියලා නිසා වෙන්න ඇතිය. ගමේ කෙල්ලො හා ගෑණු එක්ක පඳුරු අස්සේ රිංගුවාට, ලව් එක කියලා දෙයක්, ධනපාලගේ බොක්කේ රැඳුනේ, ග්‍රියාණි එයාගේ හදවතින්ම ලව් කියා කියපු දවසේය. ඒ නිසා, කෙල්ල තමන්ගේම කොර ගන්න ගත යුතු පියවර, දෙසරයක් නොසිතාම ගත්තේ, කැම්පස් එකේ පාලු කාමරයකදීය. දැන් ඉතින් ශ්‍රියා කෙල්ල වෙන එකෙක් එක්ක ගිහින් කම්මුතුය යන ආඩම්බර හැඟීමක් ආවේ කෙල්ල අඬනවා දැක්ක නිසාය.

උපාධියත් අරගෙන ශ්‍රියාගේ ගෙදර ගියත් ඒකිගේ අප්පුච්චා කිව්වේ

"කෑලී කපා මූදේ දැම්මත්, සිංගාරක්කාරයින්ට දෙන්න ගෑණු මෙහේ නැත..." කියාය.

"අපි ඒ ජාතියේ උනාට, අපි කරන්නෙත් තොපි කරන දේම තමයි යකෝ, පුළුවන්නම් තෝ දීපංකෝ මහ රජ්ජුරුවන්ට පුතාට.."

කියා, එතනින් දිව්වේ අප්පුච්චා කඩුව උස්සන් එනවා දැකපු නිසාය. උපාධි තුබුනාට ආන්ඩුවේ ඒවාටයි රජයේ ඒවාටයි ඉල්ලුවාට ඒ එකකටවත් ගත්තෙ නැත්තේ, එක්කෝ සුදුසුකම් වැඩියි කියාය, නැත්නම් මදියි කියාය. ග්‍රාමයාට ගල් බෝතලයක් දී ලබා ගත්ත හොර  සහතිකෙන් කරපු සිකුරිටි ජොබ් එක දාලා ආවේ, එතන වෙච්ච හොරකමකට හිරේ නොගොහින් යාන්තම් බේරුන දවසේය. හොරකම කරපු එකාට ප්‍රොමෝසොන් එකක් ලැබුන බව පස්සේ ධනපාලයාට ආරංචි විය.

කලිසම් ගලවා, සරමක් ඇඳගෙන ධනපාලයාත් අපි වවමු නගමු සෙල්ලමට සැට් උනත්, වැව්වේ අඳේටය. හම්බ වෙන සල්ලි ඔක්කෝම අසනීප දෙමව්පියන්ටයි, පොඩි උන්ටයි වියදම් වෙන නිසා, ඇට අට වත්තේ විසි කල ධනපාලයා කුලී වැඩ කරන්න පටන් ගත්තෙ, රටට බත් සැපයුවාට අපිට බත් කන්න වෙන්නේ නැති බව දන්නා නිසාය. ඒ අව් අස්සේ ශ්‍රියාගෙන් නම් ගැලවීමක් නොවුනේ ඒකි බැඳලා එක්කන් ගිය එකා, ඒකි පිරිසිඳු නැතෙයි කියා ආයෙත් ගෙදර එව්ව නිසාය. තමන් විශාල වරදක් කර ඇතැයි සිතු ධනපාලයා, ඩිංගිරි හා කිරා සමග කතා උනේ, ශ්‍රියා උස්සන හැටිය. උන් කිව්වේ උස්සන්න දෙයක් නෑ. ඒකිට එන්න කියහන් අපි සාක්කියට අස්සන් කොරන්නම් කියාය.


තියෙන සබ්බ සකල මානාවම ආමී බෑග් එකක දාගෙන, ගෙදර ආපු ශ්‍රියා, මළ වදයක් උනේ ආපු දවසෙ ඉඳන් බඳින්න ඕන කියපු නිසාය. මල හෝන්තුවයි, සාක්කියට ඩිංගිරියයි, කිරයි අමාරුවෙන් සැට් කොර ගත් ධනපාලයා රෙජිස්ටර් රාළහාමිගේ ටවුමේ ඔපීසියට ගියපු වෙලාවේ කාංඩේ පිලි ගත්තේ අම්මා අප්පා දැක්කා වගේය.

"හප්පේ හුඟ කාළේකින් ජෝඩුවක් ආවේ, ඉඳ ගනිල්ලා, ඉඳ ගනිල්ලා..."

"මනමාලයාගේ නම......"

කියා කියූවත්, නම කියූ ධනපාලයාට පොඩි සැකයක් ඇති උනේ, කසාද ලියන මහ පොත වෙනුවට රිසීට් පොතක් වගේ එකක නම ලියනවා දැකපු නිසාය. එකේ මොනවාදෝ කුරුටු ගෑ රාලහාමි..

"කෝ...... ඉතින් පන්දාහ ගනින්කෝ ඉස් ඉස්සෙල්ලාම......."  කිව්වාම, කිරා ඇහුවේ

"ඇයි යකෝ මුන් ජරාව කනවා කියලා මෙහෙම කනවද යකෝ....."  කියලයා.

"මම කන ජරාවක් නෙමෙයි හුත්තිගෙ කොල්ලො...., මේ ආන්ඩුවට ගෙවන්න ඕන ගාන, තොපි එවා දන්නේ නැතුවද මෙතන හැමිනෙන්න ආවේ...!!!"  කියා පුටුව පස්සට ඇද්දේය.

"ඇ යකෝ....? මේ වෙසිගේ පුතාලට හෙන හතම ගහන්න එපයි...!!! , එහෙනම් රාළහාමී මහත්තයෝ ඔය කසාදේ කුරුටු ගාලා දාන්න, අපි සමෘධී ණයක් හරි අරගෙන වෙන දවසක එන්නම්" කියු ධනපාලයා සෙට් එක එක්කම එතනින් එළියට බැස්සේ ආන්ඩුවට පින් දෙමින්ය.

දැන් ඉතින් බඳින්න ඔනෙත් නෑ, වටේටම කෙළින්න පුළුවන්, රජ කාළේ වගේ නේ යකෝ කියා තමාටම කියා ගත් ධනපාලයා. ගෙදර ආපූ ගමන්, පොලොවේ ගසා වීදූරුව පොඩිවී මුල්ලක තබා තිබූ, මහින්ද මහත්තයාගේ පින්තූරේ බුදු හාන්දුරුවන්ගේ එකට යටින් එල්ලා, පත්තරේකින් කපාගෙන තිබූ, රොටුඹේ පේමරතන හා ගලබොඩඅත්තේ ඤාණසාර අගසව් දෙනමගේ  පින්තූරු බුදු හාන්දුරුවෝ දෙපැත්තෙන් අලවා.....

ගෙයින් එලියට බැස්සේ අරුන් දෙන්නත් එක්ක මලක් ඇඳලා ඇවිත් පන්සලටත් පූජා කරන්නත් එක්කම පැටව් ගහන්න ඕනෑ කියලා හිතාගෙනය......

The End

නිමිත්ත - කසාද බඳින්න දැන් රුපියල් පන්දාහක කසාද බද්දක් රජයට ගෙවිය යුතුය. ආමී එකේ පැටව්ට ආන්ඩුවෙන් ගෙව්වාට. ජහ මනයාගේ පැටව්න්ටත් ලඟදීම බද්දක් ගහනවා ඇත. ඒක ගෙවන්න පන්සලේ පින් පෙට්ටි කැඩුවාට එය දන්ඩ නීතී සංග්‍රහයට අයත් නොවන වරදක් ලෙස නීතී සැකසීමට සිහල උරුමයේ මූලිකත්වයෙන් හැමිනෙන කමිටුව නමින් කමිටුවක් පත්කර ඇත.

ආන්ඩුවේ එකෙක්ගෙන් ඇහුවාම කිව්වේ. එක කාඩ් එකට රුපියල් දහ දාහක් ගෙවන එකේ ඕක මොකක්ද කියාය.. අම්මපා මේක ලැම්බෝගිනි ආන්ඩුවක්මය....