ටින් කිරි.... තේ.... - Malayalam Tea

අද කැළණිය ප්‍රසිද්ධ මොනවටද කියලා ඇහුවොත්, ඕන එකෙක් කියන්නේ, පාතාල කේස් වලට කියලාය. මේ ආසනේ නියෝජනය කරන, අපේ ගරු ආචාර්ය මර්වින් සිල්වා මැතිතුමා අනික් උන් වගේ නෙමේය. ගේම නම්, ගේමය. අනුන් ලවා කොස් ඇට බාවන්න යන්නේ නැතිය.

මේ පින්කඳ සුද්ද කරනවා කියා, බොහෝ දෙනෙක් මට ආඩපාලි කියනවාය. මට, ඒ අයට කියන්නේ, අපේ එක්කෙනාගෙයි, අනික් උන්ගෙයි කිසිම වෙනසක් නැතෙයි කියාය. පොරගේ ගේම් නිසා, අද කැළණිය පරසිද්ද, කප්පම්, බොතල් හවුස්, මර්ඩර් කේස් වගේ ඒවාටය.

ඉස්සර කියලාත් වෙනසක් නැතිය. ඉස්සර කාළේ ඉස්කෝල වල, පොඩි පන්තිවලදි කැළණිය ප්‍රසිද්ධ මොනවටද කියා ඇහුවාම. ඔක්කෝම එක හඬින් රැහැයියෝ ටික වගේ කෑ ගහලා කියන්නේ "මැටි වඩවලට කියලාය". එහෙම කියලා අපි ඔක්කෝම හිනා වෙනවාය. ඒ ඔක්කොම ටික කැළණියේ නිසාය.

අද නම් ඉතින් අම්මට සිරි ලංකාවම ප්‍රසිද්ධ මැටි වැඩවලටමය. ඒ නිසා එදා වගේ අද එකෙකුටවත් හිනා වෙන්න බැරිය. මට මේ මැටි සීන් එක මතක් උනේ. අද ලියන්න යන ටින්කිරි තේ කතාවට අදාල, හෝටලේ තිබුනේ. කැළණිය ගල්බොරැල්ලේ, පාසිහේනේ කන්ද උඩ, මැටි කර්මාණ්ත ශාලාව ළඟ නිසාය.


මොකෝ, මේ හෝටලේ දාලා තිබුනේ අර පැක්ටේරියේ වැඩ කරන නැන්දලා මාමලාටය. අපි ඒකට කිව්වේ කළු කඩේ කියලාය. මම මේ කියන්නේ 1973-74 කාළයේ කතාවක්ය. ඔය කාළේ මම ගියේ ප්‍රේමාළෝකේ ප්‍රයිමරි එකටය. ධර්මාළෝකයට ඒ කාළේ කිව්වේ ප්‍රේමාළෝකේ කියලාය.

පොඩි කාළේ, ඇඳුම නිසා කන පැලෙන්න කට්ට කාපු මට. "කේරි" එකෙන් අයින් වෙලා, තුනේ පන්තියේ ඉඳන් පුංචි පහේ මං වෙනකන් යන්න උනේ, දරමඩුවටය. ඒ කාළේ ගුරුකුලට ගියපු උන්, කොළඹ ඉස්කෝලවලට ගිය උන්, මේ පොඩි ධර්මාළෝකයට කිව්වේ දරමඩුව කියලාය.

වල් කොල්ලෝ දරමඩුව කිව්වාට. රත්තරන් ගුරුවරු පිරිසක් මේ ඉස්කෝලේ උන්නේය. තුනේ පන්තියේ ඉගැන්නුවේ අමරදාස සර්ය. එතුමා ආරිය සිංහල ඇන්ද, මහත්තයෙක්ය. හතරේ පන්තියේ ඉගැන්නුවේ ෆොන්සේකා ටීචර්ය. පුංච් පහේ මං කොලේ ලොකු ටීටර්ය. ඒයාගේ නම අදටත් දන්නෙ නැතිය. එයාගේ නම ළොකු ටීචර්ය.

ලොකු ටීචර් ඇන්දේ ඔසරියයි. කන්නාඩි දමා, අලි පත හෑන්ඩ්බෑග කරේ එල්ලගෙන එනවා මට තවමත් මතකය. ගොට්ට අල්ලන කෙල්ලෝ, ගේට්ටුව ගාව ඉඳන්, අර බෑග් එක ඉල්ලගෙන එල්ලගෙන එනවාය. නස්කූනී අබේරත්නයා ඕකෙන් එක දවසක් සල්ලි ඉස්සුවේය. අපේ පන්තියේ උන් ඌට බය නිසා එකෙක්වත් කිව්වේ නැතිය.

මම මේක ලොකු ටීචර්ට කිව්වා කියා, අපේ එකෙක් මූට කේලම කියා තිබුනේය. මූ මට නෙළුවේය. ජීවිතේට ගහගෙන නැති නිසා,  ගුටි කා ජම්බු ගෙඩිය වගේ ගෙදර ආවේය. ගෙදර ගියපු ගමන්, අම්මා මාවත් අරන් තොරන හන්දියේ ඩිස්පැන්සරියෙන් බෙහෙත් දමාගෙන ආවේය. තාත්තා රෑ ආපුවාම මේ මොකෝ කියා අසුවේය.

අයියෝ පුතේ ලැජ්ජා නැද්ද ගුටි කාලා එන්න. කවුරු හරි ගැගුවොත් ඔයත් ගහන්න. මෙහෙම නම් එන්න එපා කියා, අපේ තාත්තා කීවෝය. ඊළඟ දවසේ උදෙම, කතාවක් බහක් නැතුව මම අරූගේ මූනටම කෙලියේය. දෙන්නා බල්ලෝ දෙන්නා වගේ පොරකන කොට අමරදාස සර් ඇවිත්, දෙන්නාගෙම කන් දෙකෙන් අල්ලාගෙන, පින්සිපොල් මහත්තයා ගාවට එක්ක ගෙන ගියේය.

නඩුව අසා එතනින් සමතයකට පත් කලේය. පස්සේ ඌ මගේ ගජයා විය. පින්සිපොල් අපිට වේවැල් වලින් නෙළුවේ නම් නැත. සමහර විට පැරා කියනවා වගේ ඒ කාළේ ගුරුවරුන්ට මුදල් ප්‍රශ්ණ තිබුනේ නැතුවා වෙන්න ඕනාය. හැබයි ඒ කාළේ, ළොකු ධර්මාළෝකේ හාමුදුරුවො නම් පොල්ලකින්ම කොල්ලන්ට තඩි බාන බව නම් අසා තිබුනේය. එහෙම පොලු පාරවල් කන්න නූනේ. සිස්සත්තේ පිහිටේන් රජ්ජුරුවන්ගේ ඉස්කෝලේට ප්‍රමෝෂන් එකක් ලැබුන නිසාය.

එතකොට පොඩි ධරමාළෝකේ මේ තරම් දියුණු නැතිය. තුන හතර, පන්ති තිබුනේ හවස් වරුවේය. නියම ගමේ ඉස්කෝලයක්ය. පන්ති කාමර අටකුයි, පින්සිපොල් මහත්තයගේ කාමරෙයි, ඉස්කෝතු කාමරෙයි එක්ක, එක තනි තට්ටුවේ ඉස්තිර ගොඩ නැගිල්ලක් තිබුනේය. අනික් පන්ති කාමර තිබුනේ පොල් අතු මඩුවකය. මේක මට නම් දිවිය ළෝකයක්මය.


තාත්තලාගේ ගම වන, මැටරඹ, උනවටුනේ ගියත්, මම වැඩිපුර උන්නේ, ජිනයාලාගේ, පියසිරියලාගේ, සීලවතීලාගේ, චාලට්ලාගේ, ගෙවල්වලය. ඒවා ඔක්කෝම ගොම මැටි ගාපු, පොල් අතු හෙවිලි කරපූ දිවියළෝක වගේ ගෙවල්ය. තාත්තලාගේ මහ ගෙදරත්, මහ කිව්වාට, එච්චර ලොකු ගෙයක් නොවේය.

අපි දන්නා කාළයේ එතන තිබුනේ, පරණ ගෙයින් කොටසකුත්, තාත්තා අලුතෙන් හදා තිබු ඇමරිකන් ඉට්ටයිල් එකේ, කාමර 4ක ගෙදරකුත්ය. ගේ තුබුනේ පාරට තරමක් උඩින්ය. ගම මැද්දෙන් යන බොරළු පාර යන්නේ, වත්තේ මැද්දෙන්ය. ගෙට ඉහලින් කන්දය, කන්දේ පොල් හා උඩට වෙන්න, කුරුඳු වගා කර තිබුනේය.

කන්ද උඩට නැග්ගාම, තව් තිසා දිවිය ළෝකේ ඉන්නවා වාගෙය. තිදෙව් ළොවම පෙනෙනවාය. එක පැත්තකින් පෙනෙන්නේ, නිලට නිලේ සප්ත මහා සාගරයයි. අනෙල් පැත්තේ, කොලට කොලේ කුඹුරු යායවල් හා ගම්මානයයි. ගේ ඉදිරියෙන් අර මම කලින් කියපු පාරයි. පාරෙන් එහා පැත්තේ කුඩා පිට්ටනියක් වගේ කොටසයි.

ඒකේ දෙපැත්තේ, එක පැත්තක ළිං දෙකකි. ඒකක් නෑමටයි. අනෙක බීමටයි. නාන ළිදේ නාන්නේ, අපේ අය විතරක් නොවේය. ගමේ අය ගොඩක් නාන්නේ මේ ළිදේය. අපිට නම්, මෙම්බර්ස් ඔන්ලි ෆැසිලිටි එක තිබුන නිසා, නාන්න ගියපු ගමන් අනික් උන් අයින්වී ඉඩ දෙනවාය. අනෙක් පැත්තේ, පවුලේ සුසාන භූමියයි. ඊට පස්සේ සීයාගේ කොරටුවයි. කොරටුවට පස්සෙ, කුඹුරයි. ඊට පස්සේ ගාල්ල මාතර රේල් පාරයි. ඒක නම් ඉතින්, අපේ නෙමෙය. ඒක අයිති දුම් රිය දෙපාර්තමේන්තුවටයි.

ඔය සීලවතී මට වඩා වැඩිමල් උනාට. ගමේ කොල්ලෝ අපේ නම් දෙක කියා අපිට විහිළු කලේ, උන් මහ වල් කොල්ලෝ නිසාය. මෙළෝ මළදානයක් නොතේරෙන කාළේ, සීලවතිට විශේෂයක් තිබුනේ කොහොමද කියා කියන්න අදත් මටනම් නොතේරෙන්නේය.

ඒකිට මොකක්දෝ ගිනි විජ්ජුම්බරයක් වෙලා, අපේ රැලට සෙට් වෙන්නේ නැතුව, ඉස්තෝප්පුවේ කණුවේ එල්ලිලා, බලාගෙන ඉන්න හැටි දැක්කාම, ජිනයට, පියසිරිටත් දුක හිතුනේය. අදත් සීලවතී, ගිනි කිරිල්ලි වගේ ඉන්නේ ළමයි නැති නිසා වෙන්න ඇතිය.

ඒ උනාට එයාගේ නංගි, මෙයාටත් එක්කම, නානසාර මෙතඩ් අනුගමනය කරමින්, ජාතිය ගොඩ නැගීමේ මෙහෙවරේ යෙදුන නිසා, සීලවතිත් කොල්ලෝ තුන් දෙනෙක්ම, කුසෙන් වදාපු උන් වගේ හැදුවාය. උන් දැන් අම්මේ කියන්නේ සීලවතීටය. සීලවතී අද ඉන්නේ මැල්බෝර්න් වලය.

කොල්ලෝ තුන්දෙනාම පොරි හැලෙන්නම ඉගෙන ගත්තේය. සීලවති බැඳපු මදාවී පීටරයාත් ඉන්නේ එහේමය. ඌ නම් බැන්ද පසු මදාවි කම් අඩු උනේය. අපරාදේ කියන්නේ ඌත් හැදුනේ, අර කොල්ලෝ සැට් එක නිසාය.

ටින් කිරි තේ ගැන කියන්න ගිහිල්ලා, අන්තීමෙදි... මම අරකේ ටින්කිරි ගාගත්තද මන්දෝ කියා මටම සිතුනේය. ඔහේලාගේ මල පනින හේතුවෙන්. ටින් කිරි තේ කතාව "තේ යාරයක්....", වෙනම දානවාය. ......

මේවාට කියන්නේ හැලප මෙතඩ් කියාය.