රෙද්ද අස්සේ රිංගීම - Vintage Photography

මුලින්ම දෙයක් කිව යුතුමයි කියා සිතෙන්නේය. මම ලියපු ඒවා බොහෝ අය පටලවාගෙන තිබෙන්නේය. මම පොත් ප්‍රදර්ශණයේ විකාර ස්වරූපය විවේචනය කලා මිස, පොත් කියවන්න එපා කියා, කිසි දිනෙක කියා නැතිය. මේ පොටෝ ඇල්ලිලත් එසේමය. අවශ්‍ය තැන මෙන්ම අනවශ්‍ය තැනත්, කැමරාවක් උස්සගෙන දැඟලීම, මම දකින්නේ විකාරයක් ලෙසය.

මගුල් ගෙවල් වල පොටෝ ඇල්ලීම, මට පෙනෙන්නේ විකාරයක් ලෙසය. නමුත් ඒය තව කීප දෙනෙකුගේ රැකියාවය. ඒ නිසා උන් ඒවා කර ගත්තාට මගේ අමනාපයක් නැතිය. නමුත්, මගුල් ගෙදරක ප්‍රධාන අමුත්තා විය යුත්තේ, මනමාලිය මිස, කැමරමන් හෝ ඩී ජේ (DJ) නොවේය. එහෙම ඒවා දැක්කාම මම ලියනවාය. ඒවාට කවුරුත් හිත් අමනාප කර ගන්න ඕනා නැතිය.

ගිය සැරේ කතා කරේ, පොටෝ ඇල්ලිල්ල ගැනය. අදත් කියන්න යන්නේ ඒ ගැනමය. කලින් කිව්වා වගේම, ඒ කාලේ, අද වගේ හැම එකා ළඟම කැමරා තිබුනේ නැතිය. පොටෝ එකක් අල්ලන්න උනාම, කස්ටිය ගියේ ඉස්ටූඩියෝ එකටය. කොළඹ, මට මතක, ඉස්ටූඩියෝ කීපයක්ම තිබුනේය.

ආනන්ද විද්‍යාලය

මරියකඩේ "ආනන්ද ආරාමය" ඉස්සරහ, (මම මුලින් හිතගෙන උන්නේ, "ආනන්දේ" කියන්නේ පන්සලක් කියාය.) "ඩොනල්ඩ්ස්", කොල්ලුපිටියේ "ප්ලාටේ", මරදානේ "ජොනතන්ස්" හා "නයින් හාර්ට්ස්" එයින් කීපයක්ය. පසු කාලිනව බොහොම් ජනප්‍රිය එකක් උනේ, පෑලියගොඩ "හෙලන්ස්" ඉස්ටූඩියෝ එකය.

මම පවුලේ ලොක්කා නිසා, මගේ හැම බොර්ත් ඩේ එකකටම පොටෝ එකක් අල්ලන්න, අපි මරදානේ ඩොනල්ඩ්ස් එකට යනවාමය. පසු කාලිනව එහෙම ගන්න පොටෝ එකට, මල්ලිද, ඊට පසුව නංගියාද එකතු උනාය. තුන් දෙනාම එකට ඉන්න එකක් හා වෙන වෙනමත්, පොටෝ අල්ලනවාය.

මේ පොටෝ ඇල්ලිල්ල, පට්ටම ආතල් සීන් එකක්ය. ස්ටූඩියෝ එකට ගොඩවෙලා, පොටෝ එක ගන්න කාමරේට ගියාම පට්ටම ආතල්ය. ඕක අස්සේ මම ආස කරන බඩු බාන්ඩ කීපයක්ම තිබුනේය. ඒවා වල ඉඳන් ගත්ත පොටෝ තාමත් තියෙනවාය.

එකක් සෙල්ලම් කාරෙකය, අනික ඉස්කූටරයය. පස්සෙ කාලේක කාර් එකක් නම් "බොරැල්ලේ සයිකල් බසාර්" එකෙන් ගෙනල්ලා දුන්නද, සල්ලි හම්බ කරලා, "රේල බයික්" එකක් ගන්නකන්, ඉස්කූටරේ නම් හම්බ උනේම නැතිය. මම ඔය කළුවර කාමරේට ගියපු ගමන් කරන්නේ මුලු ඉස්ටූඩියෝ එකේම අර කාරෙක පදින එකය.

ඒක ලේසි වැඩක් නෙමේය. ස්ටූඩියෝ එක තෙමෙනවට ඉහලලා තියෙන කුඩ අස්සෙන්, වයර් අස්සෙන්, බේරලා යන්න ඕනාය. හැබයි මේ ට්‍රේනින් එක නිසා, අදත්, අම්මට සිරි ලංකාවේ, පාරේ දුවන පිස්සෝ එක්ක, බේරිලා යන්න පුළුවන් වෙලා තියෙනවාය. මේක පොටෝ ගන්න මාමලාට මාර වනයක්ම උනේය. උන් මාව දකින් කොටම, කාර් එක පදින්න එන එකා බව දැනගෙන හිටියේය.

ඉස්සර නාට්ටි හෝල් වල තියෙනවා වගේ, මේ ඉස්ටූඩියෝ එකෙත්, බැක්ග්‍රව්න්ඩ් පින්තූරු දෙක තුනක් තිබුනා මතකය. ඒවා මගේ ෆේවරිට්ම ඒවා උනේ, පොඩි කාලේ ඉඳන් චිත්‍ර වලටත් මාර අසාවක් තිබුන නිසාමය. මගුල් පොටෝ අල්ලන කොට, ඕවා තිරයකින් වහනවාය. ඊට පස්සෙ, එක එක උසට තියෙන ලී පෙට්ටි වගයක් ගෙනත් තියනවාය.

මනමාලයා, අලවංගුව වගේ හිටවලාත්, මනාලිය, ඔය පෙට්ටියක ඉන්දලාත්, එක පොටෝ එකක් ගන්නවාය. ඔහොම එකක් ගන්නේ, මනමාලයා ඔහොම ඉන්න අන්තිම පොටෝ එක ඒක නිසා වෙන්න ඇතිය, මොකෝ ඊට පස්සේ මනමාලි මනමාලයාගේ කරේ නගිනවාය.. ඊට පස්සේ මනාලයාගේ යාළුවොයි, මනමාලිගේ යෙහෙලියොයි, මල් කුමාරයොයි, මල් කුමාරයොයි ඔක්කෝම තියලා ගෲප් පොටෝ එක අල්ලනවාය. මේක අල්ලන එක නම් ලේසී පාසු කාර්යයක් නම් නෙමෙයිමය.

අද නම් කරන්නේ, සින්දු රැකෝඩ් කරනවා වගේ, එක එකා වෙනම අරගෙන, අන්තීමට ගෲප් පොටෝ එකේ පේස්ට් කොරනා එකය. එදා එහෙම බැරිය, ඔක්කෝම රෙඩි උන වෙලාවට, හරියටම ෂොට් එක ගැසිය යුතුමය. ඉතින් පොටෝ අල්ලන මාමා, එක එකාව සයිකල් හැඬල් ගිලපු උන් වගේ හදනවාය. පොඩි උන් හදනවා කියන්නේ, කුලප්පු උන හරකෙක් එක්ක දාන සෙල්ලමකටත් එහා ගේමක්ය. සමහර උන් අඬනවාය. උන්ව හදලා, පොටෝ අල්ලන එකා "රෙද්ද අස්සේ" රිංගුව ගමන්, පොඩි උන් එහා මෙහා වෙනවාය.

රෙද්ද අස්සේ කිව්ව ගමන්, අපේ උන් මඤ්ඤං වනවා නොඅනුමානමය. රෙද්ද අස්සේ කිව්වේ, මනමාලිගේ රෙද්ද අස්සේ රිංගනවා නොවෙයිය. කැමරා එකේ රෙද්ද අස්සේ රිංගන එකටය. කැමරා කියා තිබුනේ අද තියෙනවා වගේ ඩී ඇස් ඇල් ආර් (DSLR) කැමරා නෙමෙයිය. තඩි පෙට්ටියක්ය. මේ පෙට්ටිය කොටස, අවුරුදු පහේ පොඩි එකෙක් විතර ලොකුය. මුළු කැමරා එකම ඔය ක්‍රිකට් ගවුන්ඩ් වල තියෙන කැමරා එකක් වගේම පත සයිස්ය.

පෙට්ටිය මැද්දේ, ලෙන්ස් එකක් තියෙනවාය. පෙට්ටිය පිටිපස්ස තියෙන්නේ තඩි කලු රෙද්දකින් වහලාය. පොටෝ එකට ඉන්න උන් පිලිම වගේ හැදුවට පස්සේ, පොටෝ එක අල්ලන එකා රෙද්ද අස්සේ රිංගනවාය. ආයෙත් එලියට එනවාය. ආයෙත් පිලිම ටික හදනවාය. ඔහොම කීප සැරයක් යනවාය.

ඊට පස්සේ "ආ දැන් කස්ටියම හිනා වෙන්න...." කියන්නේත් රෙද්ද අස්සෙන් ඔළුව එළියට දාලාය. මට මේක මාර ආතල් සීන් එකක්ය. හිනා කාලා මැරෙනවය. ඒ නිසා, මම මල් කුමාරයාට හිටපු පොටෝ ගන්න, ඔය ප්ලාටේ එකේ ඩොනල්ඩ්ස් එකේ ඉන්න උන් මාර කට්ටක්ම කෑවේය.

හිනා වෙන්නෙයි කිව්වාම, මම කරන්නේ රිලවා වගේ දත් පෙන්නගෙන එන්න එකය. එතකොට අරූට මල පැනලා ආයෙත් රෙද්ද අස්සෙන් එලියට එනවාය. දත් පෙන්නන්නේ නැතිව හිනාවෙන්නෙයි කිව්වාම. මගේ කට කන ගාවට ගියාම ඇස් වැහෙනවාය. එතකොට අරූ ආයෙත් එලියට එනවාය. අන්තීමේදී ඒ සීන් නිසා නලුවෙක් වගේ කොල්ලෙක් උනත්, පවුලේ පොටෝ වලට ගන්න එක නැවතිලා ගියේය. ඒකෙන් උනේ, මගේ කිට් එක මහන්න, තවත් අමතර ගානක්, තාත්තාට වියදම් වෙච්චි එකය..

පොටෝ ඇල්ලිල්ල ගැන තව ලියන්න වෙනවාය. එතෙක් ඉවසලා ඉන්න ඕනාය.