කරවල කිරි හොදි, අමිතාබ් බච්චන් සහ ඔරේන් ජන් බාලි- Orange Barley, Amithabh Bachchan & Dry Fish Curry

ඔරේන්ජන් බාලී කථා වස්තුව .

කලින් බෙදපු ඔරෙන්ජන් බාලී..

අද වෙලා තියෙන්නේ අසන්නන්ගේ ඉල්ලිම් ඉටු කරන්න. "බූරු බබා" ගෙනුයි, "බස්සි"ගෙනුයි බේරෙන්න බෑ ඔරේන්ජන් බාලි ඉල්ලලා. කෙල්ලෝ කොච්චර ආසද කියලා හිතා ගන්න පුළුවන්, අපේ නෝනලා මේකට අදත් ආදරේ කරන විදිය දැක්කාම. නෝනා මොකක්ද? අම්මට හොඳටෝම වයසයි. සීනිත් එකසිය ගානට. ඒත් ඔරෙන්ජන් බාර්ලි ගෙනාවොත් හොරෙන් බොනවා කියලා තාත්තා කිව්වා.

මේ ඔරෙන් ජන් බාලි ඉස්සෙලම මතක් උනේ, "බූරූ බබා"ට. එතන කොමෙන්ට්ස් වල, ලියන්න ඕන ඔක්කෝම වගේ ලිය උනා. ඒත් ඉතින් මම ඕක සම්බන්ධ කර ගත්තේ මළ ගෙදරට නේ. අන්තීමට උනේ ඔරේන් ජන් බාලි ලිවිල්ල පැත්තක තියෙද්දි, වෙන මළදාන ලියවුනු එක.

ඇත්තටම අපේ පොඩි කාලේ, අම්මට සිරි ලංකාව, මේ වගේ ඊස්ට්මන් වර්ණ නෑ. හවුස් පුල් වෙලා බොක්ස් ඔපීස් රැකෝඩ් තියපු ගාමිනී මාලනී, විජේ මාලනී සෝ හිටන්, බ්ලැක් ඇන්ඩ් වයිට්. ඊස්ට්මන්ට් කලර් බලන්න නම් ඉන්ගිරිස් හරි හින්දි හරි එකක් බලන්න ඕන. මට මතකයි ඔය "ඇම්පයර්" හෝල් එකේ "අභිමාන්" අවුරුදු එකහමාරක් විතර දිව්වා.

"අමිතාබ් බච්චන්", "ජායා බහදුරි". පට්ට සින්දු සෙට් එක ඕං ඈ. අන්න ලව් ඉස්ටෝරි. ජයා අඬන කොට, හෝල් එකම අඬනවා.  ඕන එකෙක්ට තනි ඇහැට ඇඬෙනවා. එත කොට අපි හිච්චි ඈයෝ. ඒ කාලේ ජයාට ලව් කරපු අමිතාබ් අන්කල්, අන්තීමට අපේ කෑලී වෙච්ච "ශ්‍රී දේවී"ලාටත් ලව් කලා. ඒ විතරක්ය, නාකි විසේ ගෙටත් උසේ කිව්වැහේ, "තාඹූ" එක්කත් සෝ එකක ලව් කලාද කොහෙද.

ඔය අමිතාබ්ගේ සැබෑ නොවුනු ආදර කතාවකුත් තියෙනවා. ඒක ප්‍රසිද්ධ රහසක්. ජයා බහදුරි විතරක් නෙමෙයි, මුළු ඉන්දියාවම ඒ කතාව දන්නවා. ඒ අමිතාබ් රේඛා ආදර අන්දරය. ඒ ආදරය අදටත් එහෙමමයි කියලයි හැමෝම කියන්නේ. රේඛටත් පිස්සු. ඊට පස්සෙ කොච්චර නම් හැන්ඩි කොල්ලෝ ආවද. ඒත් ඉතින් වෙන වෙන ඒවා තියෙනවද කියලා, කව්ද දන්නේ අනේ. ඕන් ඉතින් පඳුරු වටේ යනවා ආයේ අපේ කතාවට එමුකෝ..

ඕන් ඉතින් ඒ කාළේ හැම දෙයක්ම බ්ලැක් ඇන්ඩ් වයිට්. ජීවිතත් කළු සුදුයි. පැවත්මත් කළු සුදුයි. සමාජයත් කළු සුදුයි, බොහොම සරළයි. අඩුම ගානේ කළු සහ සුදු අතර, අළු පාටවත් තිබුනේ නෑ. හේතුව අපි ළිං මැඩියෝ වීම. ඒ කාළේ අපි ඔක්කෝම හිටියේ ළිඳ පතුලේ. අනේ මේක තමයි ළෝකේ. ටැලිවිසොන් නෑ. අන්තර්ජාල නෑ. මෙළෝ දෙයක් නෑ. වෛවර්ණ ඒවට තිබුනේ සෝවියට් සඟරාවයි. ඔය මොස් "කව්" කතන්දර පොත් වගේකුයි. ඒවත් ඉතින් දකින්න තිබුනේ බොහෝම කළාතුරකින්.

මළ ගෙයක් උනාමත් අද වගේ, ඒක මළ මගුලක් උනේ නෑ. බෞද්ධ මළ ගෙයක් නම් සුදු. ක්‍රිස්මස් නම් කළු. ඒ කාලේ බයිලා කියන කොට ගහන බයිලයක් තමයි, "රේල් පාරේ මම යන කොට, කළු කොඩි දාලා...., පස්ස හැරිලා බලන කොට, ජේසූ මැරිලා...." කියන බයිලේ. අනේ ඕක කිව්වා කියලා ක්‍රිස්මස් උන් වෙච්චි ටිරෝන්ලා, ෂේන්ලා, ඒඩ්‍රියන්ලා වලියට ආවේ නෑ. අද වගේ නම් හෙම, කුරුස යුද්ධය ආරම්බ වෙලා තමයි වැඩේ නවතින්නේ. මට පොඩි කාළේ මතක, අපේ "ගමේ" මල ගෙවල්. ගම ගාල්ලෙද?

ඔව් නේ.. තාත්තගේ ගම නේ මගේ ගම වෙන්නේ. තාත්තා සුන්දර උණවටුනෙ. මහරඹ. මම හිතන්නේ මේ ගැන කලින් ලිව්වා. කැළණියේ මළ ගෙවල් වලට අපිව එක්ක ගියේ නෑ. මේ කියන්නේ ඔරේන් ජන් බාලි බොන කළේ.. ඊට පස්සෙ ඉතින් මළ ගෙවල් යොයාගෙන යන කාළේ. ඒ ගල් ගහන කාළේ. කාක්කන්ට නෙමෙයි අනේ. අපි අපිටම ගල් වලින් ගහ ගන්නවා. අනික එ කාළේ කවුරුත් මැරුණෙත් නැද්ද කොහෙද අප්පා. ඉතින් ගමේ මරණයක් උන ගමන් අපි එහේ යනවා. අම්මලට දුක උනාට, මළ ගෙයක් කියන්නේ අපිට මගුල් ගෙයක්.

ඒ කාළේ මළ ගෙයක් උනාම, අද වගේ පංගු බේරුම් කරන්න, බජට් හදන්න ගියේ නෑ. ගමේ හැමෝම එකමුතු වෙලා, බොහොම අපූරුවට වැඩේ කෙරුණා. පස්සෙ තමයි බූදල් නඩුයි, ඉඩම් නඩුයි, අරවට මේවට ගාල්ලේ කච්චේරියට බඩ ගාන්නේ. අපේ එහෙම ගිය නඩුවක්, තාත්තා අත ඇරලම දැම්මා. ගාල්ලේ යාම එපා වෙලාම. ඕන එකෙක්, ඕන මළදානයක් කර ගත්තදෙන් කියලා. එයා කොහොමත්, මේ ආත්මෙම නිවන් දකින්න ඉන්න, වෙස්සන්තර අප්පුහාමි කෙනෙක්.

ඔය ගාල්ලේ කච්චේරියත් හරි අපූරු තැනක්. ඒක තියෙන්නේ ගාළු කොටුව ඇතුලේ. එතන තියෙන සුවිසල් රුක් වියන, ඒ වටේ තියෙන ගොඩනැගිලි වලට එළියක් ගේනවද? ගොඩනැගිලි ටික, රුක් වියනට එළියක් ගේනවද කියන එක කියන්න හරි අමාරුයි. ඒ ගැන කියන්න පුළුවන් ඔය කොටුව අතුලෙම ඉන්න මහා කවි, රත්න ශ්‍රී ටම තමයි. සමහර විට මේ වගේ සුන්දර පරිසරයකුත් උන්නැහේගේ නිර්මාණ වලට දායක වෙන්න ඇති. ගාළු කොටුව බලන්න ගිය වෙලාවක හොයාගෙනම බලන්නකෝ.

ගමේ මළ ගෙයක් උන ගමන්, අහල පහළ නෑයෝ වගේම, දුර බැහැර නෑයෝ හිටන් එනවා. ගමේ ගෑණු කූස්සිය අයිති කර ගන්නවා. ගැටිස්සියෝ ටික සංග්‍රහ කටයුතු. පොඩි කොල්ලන්ට ඉතින් සෙල්ලමම තමයි. සමහර වැඩි හිටියෝ නම්, සද්ද බද්ද වැඩි වෙනකොට, ඊට වැඩි සද්දයක් දාලා, රැහැයියන්ගේ සද්දේ නවත්තනවා. අනේ අම්මපා, ඒ කාළේ උන් අමධ්‍යප සංගම්වල හිටපු උන්ද මන්දා, අරක්කු නම් පැත්ත පලාතක තිබුන බවක් මතක නෑ. මගුල් ගෙවල් වලදි නම්, තාත්තලා කාමරේකට රිංගලා, හිනා වෙවි එනවා නම් දැකලා තියෙනවා.

මම ඉතින් නස්කූනියා නේ. දවසක් මම රිංගුවා ඔය කාමරේකට. සද්ද බද්දයක් නැතුව කරන වැඩේ මාට්ටු. එදා තමයි දැන ගත්තේ කාමරේ, වෙන්නේ මොකද කියලා. බැනුමකුත් අහගෙන එලියට ආවේ තාත්තා දීපූ කටල්ස් හතරක් පහකුත් අරගෙන. තාත්තා කවදාවත් මේවට බැන්නේ නෑ. බැන්නේ නෑයෝ. අද නම් කොහොමද? බිගත්ත උන් මළ ගේ පුරාම. කෑ ගහනවා, හූ තියනවා. විනාසයි. මට මතකයි. මම "ද ෆිනෑන්ස්" වැඩ කරන කාළේ, අපේ ලොක්කෙක් හිටියා, මිස්ටර් බණ්ඩාරනායක කියලා. එයාගේ අප්පොච්චි දිවිය ළොකේ ගියා කුරුණෑගලින්.

ඒ දවස් ටිකේ තමයි, මම දැකපු වැඩිම බේබද්දෝ සෙට් එක දැකලා තියෙන්නේ. ඇයි බ්‍රාන්චස් තිස් ගානක්. ඩිවිසොනුත් ඒ ගානම වගේ. කොහොමත් සැලින්කෝ එකේ හිටියෙ නම්, පට්ට බේබද්දෝ සෙට් එකක්. විශේෂයෙන් ද ෆිනෑන්ස් එකේ. එක සැරයක් යූනියන් මීටිමක් වෙලාවේ මොරටුවේ, "ඇක්වා පර්ල්" හෝටලේ කුඩු කරා. ඒකත් මරු කතාවක්. ඒක වෙන වෙලාවක කියන්නම්කෝ.

අවමගුල් ගෙදර ප්‍රධානම දෙයක් තමයි, යන එන අයට සංග්‍රහ කිරීම. අපේ මහ ගෙදර මට මතක පළවෙනි මරණේ තමයි, තාත්තගේ කුඩම්මගෙ මරණේ. ඒ ආච්චි මට හරි ආදරෙයි. මම නිසා තමයි තරහ වෙලා උන්න තාත්තා, ආයේ ගමේ යන්න එන්න පටන් ගත්තෙත්. උන්දා මලා කියලා මට පාන්ය. තාත්තටත් එච්චර අවුලක් නෑ වගේ. මට දැන් හීනෙන් හිටන් පේන්නේ ඔරේන්ජන් බාර්ලි.

ඔරේන් ජන් බාලී ගේන්නේ "කේස්". ලෑලි පටි පෙට්ටිවල. එකක බෝතල් බර ගානක් තිබුනා. පෙට්ටි ළොකුයි. ෆොරින් කකුල්, බර පොරවල් එහෙම මේවා ඉස්පොන්සර් කරණවා. මගේ ගානේ මෙච්චරයි අච්චරයි කියලා. ඒ කාළේ ඒවා මහා ළොකු ගනන් නෙමෙයි. අනේ ඒත් ඇයි මේවා අපේ ගෙවල් වලට නිතරම නොගෙනාවේ. අපි ගිය ජාතියේ පව් කරලා තියෙන්න ඇති, ඔරෙන් ජන් බාලි හැමදාම නොලැබෙන්න.

ඕක ළොකුවට ගේන උන්, වාහනේ ගෙනල්ලා, ගමේ උන්ට කියනවා, "ආන්... බීම කේස් වගයක් ඇති, බාගනිල්ලා....." කියලා. අපරාදේ කියන්නේ, ඒවම විතරක් නෙමෙයි ගේන්නේ. බිස්කට් පෙට්ටි, හොඳ කට්ටා කරවල කූරීයෙක්, වට්ටක්කා, අනිවාර්යයෙන් තියෙනවා. මළ ගේ තියෙනකම් මස් මාළු ගෙනාවේ නෑ. වට්ටක්කා ඩාන්ස් එක තමයි නැගලම ගියේ. වට්ටක්කා කිරට හින්දල. කරවල කිරි හොදි. කැකුළු හාල් බත්. ළුණූ සම්බලක් හරි, පොල් සම්බලක් හරි, අනිවාර්යයෙන් තිබුනා. අනේ ඉතින් දුකටත් එක්ක, අඹරනවා, සමනලයි, බෑන සමනලයි, කඳු දෙකම. අපරාදේ කියන්නේ අපේ උන්ට කන්න දෙනවනම්, ආයෙ ඉතින් වෙන මක්කත් ඕන නෑ. ඒත්, ඒ ඉස්සර... දැන් බොන්නත් දෙන්න එපාය.

(හුටා... "කරවල කිරි හොදි" කියපු ගමන් මතක් උනා මගේ ෆේවරිට්ම සින්දුවක්. ඔහේලා අහලා තියෙනවද මේක. පට්ට හොඳම එක.)

අර අපේ බ්ලැක් ඇන්ඩ් වයිට් ජීවිත වලට වගේම, සංවේගාප්ප්‍රාප්ත ඥාති හිතමිත්‍රාදින්ගේ ජීවීත එලිය කළේ, ඕන් ඔය ඔරේන් ජන් බාලි. දාඩිය පෙරාගෙන නටපු පොඩි උන්, එක තැනකට ගෙනාවේ ඔය ඔරේන් ජන් බාලී. වී අයී පී ලට ඊස්ට්මන් වර්ණයෙන්ම ඇල්ලුවේ, ඔය ඔරේන් ජන් බාලී. ඒ විතරක්ය. පාංශූකූලේටත්, සුදු රෙද්ද දාපු මේසෙට වෙලා, තොටළඟ තොරණ වගේ උන්නේ, ඔය ඔරේන් ජන් බාලි. පාශූකූලෙට වැඩ්ඩ පොඩි නමවල්, කෙල ගිල ගිල බවුන් වැඩුවේ ඕන් ඔය ඔරේන් ජන් බාලි දිහා බල බලා. "ආකාසඨ්ඨාඡ.. බුම්මඨ්ඨා..." කියන කොට, රස බල බලා උන්න අමුර්තේ විසි කරලා, දෙයියොත් බිව්වේ ඔය ඔරේන් ජන් බාලි.

සොහොනට ගිහින්, ගෙදරට ආවයින් පස්සෙ දෙන, වේදනා පිරි, මැලිබන් මාරි බිස්කට් කාලා. කට හෝද ගන්න උදව් උනෙත්, ඔය ඔරේන් ජන් බාලි. "අනේ මේ... මෙයාට එකක් හම්බ වෙලා නෑ...." කියලා. එයාට දෙන කොට, මෙයා ආයෙත් එකක් බිව්වේ ඔය ඔරේන් ජන් බාලි. බාල මහළු බේදයක් නැතිව, සිනා පිරි මූනවල් මැව්වේ, "එලිෆන්ට් හවුස්" ඔය ඔරේන් ජන් බාලි. ආයේ මොනවද, අද නෙස්කැෆේ වගේ, මැරිච්ච එකා ඇර, අනික් හැම එකාම ඇදලා ඇරියේ, ඕන් ඔය ඔරේන් ජන් බාලි.

ට්‍රේ එකේ තියාගෙන, ගැටිස්සියෝ ඕවා අරගෙන එන කොට, හැම එකාම ඇලුමිනියන් පුටු වල හරි බරි ගැහෙනවා. මළ ගෙදර අයගෙයි, ගමේ අයගෙයි, වං හුං දොඩවපු උන්ගේ මයික් වැහෙනවා. කන් අගුලු වැටෙනවා. කට කනට යනවා. සමහර පොඩි උන් ට්‍රේ එකට උස මදි. උන් ඇඟිලි වලින් ඉස්සිලා පාට සෙලෙක්ට් කරනවා. සම හරක් පොඩි උන්, අම්මලා ගාව ඇඹරෙනවා. ඒ තව එකක් බොන්න. පොඩි එකා නෙමෙයි, අහු උන චෑන්ස් එකෙන් අම්මත් ඇදලා අරිනවා.

සමහර ගෙවල් වල නම් වීදුරු කෝප්ප වලට, වක්කරලමයි මයි දුන්නේ. මේ කෝප්ප ගොඩක් වෙලාවට පොඩි ඒවා. හ්ම්... ඔය මල් මල් පිරිච්ච, මගුල් ගෙවල් වලට බ්‍රවුන් පේපරේ ඔතලා ගිනිහින් දෙන, වීදූරු හය තමයි. කැබිනට් වලටම වෙලා, දූවිලී බිබි ඉන්න ඔය මල් මල් වීදුරු වලට, එයාලගේ ආඩම්බරේ පෙන්නන්න පුළුවන් ඔය වෙලාවට විතරයි. සමහර උන් වස් දොස් යන්න, එකක් දෙකක් කුඩු කරලත් යනවා.සමහර ගෙවල් වල වී අයි පී ලට, බෝතල් දෙක තුනක පියන ඕපන් කරලා, හිස් වීදුරුත් එක්ක අල්ලනවා.

එතකොට කැමති එකක් දාගෙන බොන්න පුළුවන්. තාත්තගේ කුඩම්මගේ මරණෙ නම්, මම බෝතල් පිටින් බිව්වේ. මරු මූස් නිසා, එකෙක්වත් මොකුත් කියන්න ආවේ නෑ. හැබයි තනියෙන් බිව්වේ නෑ. බෙදා හදාගෙන බිව්වේ. ගමේ කොල්ලෝ සෙට් එකම මගේ වටේ. සීයා නම් බොරයක් ඇද්දා. ඒත් තාත්තා ෂේප් කලා.

අනික් පට්ටම වැඩේ තමයි, ඕවා බොන කොට, මූනට වදින ඉස්ප්‍රේ එක. ඉතින් කෝප්පෙ ඇතුලට මූණ ඔබන්න ෆුල් ට්‍රයි. හීන්නික් කිතර බෝල බෝල උඩට පාවෙලා ඇවිත්, උඩදි උපුරනවා. අපූරු සද්දෙකුත් එක්ක. ඒ කාළේ ඔය සද්දෙට ආසා වගේම මම අද ආස මික්ස් ග්‍රිල් එකක් ගේන වෙලාවට ඩිෂ් එකෙන් එන සද්දෙට.

ඕවයේ කොල්ලෝ කැමති රතු පාට ඔරේන්ජන් බාර්ලි එක. ඒ නෙක්ටෝ... ගමේ උන් කිව්වේ නැක්ටෝ කියලා. කෙල්ලො නම් ආස ඔරේන්ජන් බාර්ලි. කොල්ලෝ නැක්ටෝ බීලා, කට වල් රතු කර ගෙන උන්නේ, මළ ගෙවල් වල අනිවාර්යයෙන් තිබුන, බුලත් හෙප්පුවෙන් බුලත් කාපු, ගීලීමලේ සෙට් එක වගේමයි. ඔය බුලත්ම, හාන්දුරුවෝ අඹරන කොට, දැහැත් විට වෙනවා. බලහල්ලකෝ ඒකෙත් හැටි නේ.

ඔය ඔක්කෝටම ඔරේන්ජන් බාර්ලියෙයි කිව්වට, ඒවට වෙන වෙනම නම් තිබුනා. ඒවත් අරගෙන එන්නම් ඊළඟ එකෙන්.

බාර් ඇසෝෂේශන් සමාජිකයින්ට පමණයි - ගල් එක්ක ඔරේන්ජ් ක්‍රෂ් බීලා තියෙනවද..?