එලෙව්වේ.., "මහින්ද" පමණක්ම නොවේ.... - Rejected Politicians & Parties

මහින්ද මහත්තයාට ගෙදර යන්න වෙයි කියලා, මහින්ද මහත්තයා ඉතරක් නොව, නිමල් සිරිපාලලාත් හිතුවේ නැතිය. අරලිය ගහ මන්දිර, ජනපති මන්දිර, රැනොවේසොන් කරලා මාළිගා බවට පත් කලාට, මැදමුලනයි කාල්ටන් එකටයි, ඒ ට්‍රීට්මන්ට්ස් දීලා නැත්තේ, පරලෝකාප්‍රාප්ත වන්නට හිතාගෙන උන්නේත්, අරලිය ගහ මන්දිරේ සැපසේ වාසේ කරනා අතරතුරේ නිසාමය. 18 වන විවස්ථාව ගෙනාවේ, ආයේ කාල්ටොන් වල එළි බහින්න නෙමේය. නැත්නම් කාල්ටර්න් කක්කුස්සියටත්, LCD TV, AC, ඉතරක් නොව Free Wi Fi හිටන් සප්ලයි කොරනවාය.

පොඩි කාළේ, "ගිනි ගිනි බෝලේ.... රැලි රැලි මාලේ...." ගගා, එක තැන කැරකිලා නවත්තපු ගමන් හතර අතේ කැරකිලා ගිහින් කොහේ හරි "දඩිං.. බිඩිං.. ඩෝං...." ගා වැටෙනවා වාගේ. මහින්ද මහත්තයායි, සංධානේ උනුයි, සිරි ලංකා කාරයොයි නන්නත්තාරේ කැරකි කැරකි විසි වෙනවාය, වැටෙනවාය. 2005 දී නම්, සැටලයිට් මහින්දට කරන්න තියෙන නස්කූනී වැඩ ඔක්කෝම කලත්, කැම්පේන් එකෙන් මගහැර හිටියා විනා, එකෙක් වත් මහින්දට කින්ඩිය දාන්න ගියේ නැතිය. අනික මහින්ද කොහොමත් "අයියා" නිසා, එහෙම දාන්න ඕනා කම තිබුනත් දාන්න ගියෙත් නැතිය.

ඒත් මේ සැරේ උනේ එහෙම කේස් එකක් නෙමේය. විමලෙලා, ජොනීලා, රත්තරන්ලා, අළුත්ගමගේලා, ඇස් බීන්ලා, අපවිත්‍රලා, රිලාසිරිලා වාගේ කට වාචාල පඩත්තලයින් ඉතරක් නොව, සුසිල් ප්‍රේමජයන්තලාත්, ජී ඇල් පීරිස්ලාත්, සිරිසේන ගොයියාට දාන්න තියෙන ඔක්කෝම කිංජල් එක දැම්මේය. පොන්නයන් ලෙස උන්නත්, ඒ ලද සැප ආයේ කොහෙන්වත් හම්බ වෙන්නේ නැති බවත් උන් දැන ගෙන උන්නේය. අද, අන්දකයිප්පු කාපු රිලව් බවට පත් වෙලා, වාහන දෙකයි ඉන්ධනයි මදි වෙලා, තව ජාතික ආන්ඩු ඉල්ලන්නේත්, හිතේ හැටියට හොරා කන්නට යහ පාළනයෙන් ඉඩ හම්බ වෙන්නේ නැති නිසාය.

ඇත්තටම මුන්ට හොරා කන්නට, වීරයන් සේ බැබලෙන්නට, පාර පුරා බැකප් වෙහිකල් දාගෙන ඉගිලෙන්නට,  ආයේ මහින්ද නැතිව බැරිය. (අපරාදේ කියන්නේ එජාපයේ උන්ට ඒ පිස්සු නැත.) සුසිල් ප්‍රේමජයන්ත, ප්‍රසන්න රණතුංගගේ සිට, පලාත් පාලන එකේ රේප් කේස් කාරයා, මිනීමරුවා දක්වා, පැවැත්ම ඇත්තේ මහින්ද රාජපක්ෂ පඩත්තල පාළණය තුලය. එය තනිකර චෞර මංකොල්ළකාරි එකාධිපති පාළණයකි. අතීතයේද මෙරට අත්පත් කොට ගෙනෑ, වස්තුව කොල්ලකා පලා ගිය, සොළී සොර දෙටුවන් මෙන්, රාජපක්ෂ පවුල විසින්ද සිඳු කළේ එවන් වූ විනාශයක්මය.

ඇමරිකාවේ සිට පැමිණ, මෙරට ආර්ථිකය කාබාසීනියා කළ "බැසිල්", කිසිඳු අතුරු ආන්තරාවක් නොමැතිව, හම්බ කර ගත් සියල්ල සමඟ නැවතත් තම මව් බිම වෙත පියඹා ගොස් අහවරය. "ගෝඨාභය" ඉගිල නොයන්නේ, ඉගිල යාමට ඇති බිය නිසා මිස, වෙන කිසිඳු හේතුවක් නිසා නොවේ. ඔහුගේ පැවැත්ම පිටරටකදි අන්තරාකාරිය. ඒ ඔහුට එරෙහිව ඇති මානව හිමිකම් චෝදනා හේතුවෙනි. ඔහුට රැකවරණය ඇත්තේ සිය පවුල විසින් විනාශ කළ රට තුලම වීම, එක්තරා දෛවොපගත සිඳුවීමකි. ඉබේම ඔහු සිරකරුවකු බවට පත්ව ඇත.

සිරිසේන මහතා බලයට ගෙන ඒම තුල, ඔහුට ඡන්දය ප්‍රකාෂ කළ ජනතාව දුන් පණිවිඩයෙන් ප්‍රතික්ෂේප කළේ, මහින්ද රාජපක්ෂ ප්‍රමුඛ රාජපක්ෂ පවුල් පාළණය පමණක් නොවේ. ඔහු නායකත්වය දුන් පොදු ජන එකසත් පෙරමුණු පාළණයද ජනතාව ප්‍රතික්ෂේප කර දැම්මේය. එපමණක් නොව, එම අන්ත දූෂිත පාළණය තුල සිඳු වූ මහා පරිමාණ මංකොල්ලයන්ට හා දූෂණයන්ට එරෙහිව, නීතීය ක්‍රියාත්මක් වීමද ජනතාව එක සිතින් බලා පොරොත්තු විය.

එහෙත් හොරුන් සමඟ හෙළුවෙන් පිස්සු කෙලිනා වත්මන් සුළුතර ආන්ඩුව, ඔවුන්ට එදිරිව කිසිඳු ක්‍රියා මාර්‍ගයක් නොගන්නා බව පැහැදිලිවම පෙනී යන බැවින්, අද, හොරුන් එලිපිට චීන සර්කස් පෙන්වමින් සිටී. අද උන් හොරුන් නොව, ජාතික වීරයන් බවට පත්ව ඇත. හොඳම උදාහරණය ඇවන් ගාඩ් සිද්දියයි. මහා පොර ටෝක් දෙන විජේදාස රාජපක්ෂ, තහනම් කළ පාස්පෝට් යලි බාර දීමට නියම කරයි. ඔවුන්ට දැන් ප්‍රශ්ණය ඇත්තේ ඇවන් ගාඩ් සමඟ නොවේ. දූෂණයට එරෙහිව සිටිනා ජෙප්පන් සමඟය.

ජෙප්පෝ ළඟ, ඇවන් ගාඩ් සමාගම මෙන් මුදල් බලයක් නොමැත. ජෙප්පන්ට ලක්ෂ 25 ක් දී ඇත්තේත් විජේදාසය. ඒ මුදල් එයාට කොහෙන් හම්බ උනාද කියා අප අසන්න යන්නේ නැතිය. එහෙත් ලක්ෂ 25 ක් දොළ දන් දෙන්නට, ඒවා හම්බ කරපු ආකාරයත් කියනවානම් බොහෝ වටිනවාය. එහෙම දොළ දන් දෙන්නේත් තමන්ගේ මැතිවරණයට වියදම් කිරීමෙන් අනතුරුවත් වන නිසාය. මෙයාලාගේ කටේ නරි වාදම් රෙද්ද පල්ලෙන් බේරේ. අන්තීමේදී රනිල් මැදිහත් නොවන්න. ජෙප්පන්ගේ සහයෝගයද සුළුතර ආන්ඩුවට අහිමි වන්නේමය.

මහා උද්දච්ච කමකින් පෙලෙනා එජාපයේ මැති අමතිවරුනට මීළඟ මැතිවරණයකදී, බහුතර බලයක් ලැබෙනු ඇතැයි සිතීම මෝහයක්මය. ඔවූහු අධි මාන්නයකින් මෙන්ම, අධි තක්සේරුවකින්ද පෙලේ. රෝගය දරුණු තත්වයට පත්ව ඇත. මෙය ජනතා ජයග්‍රහණයක් බව ඔවුනට අමතකව ඇත. සිරිසේන ලොක්කා පාළණයට ගෙන ඒම සඳහා ඡන්දය දුන් පිරිස අද පසුවන්නේ කළකිරීමකින්ය. 

එහෙත් එම ඡන්ද කිසි දිනක පොදු පෙරමුණු සභාගයකට හිමි වන්නේද නැතිය. පොදු පෙරමුණේ පිරිසද, මහින්ද රාජපක්ෂ මෙන්ම ජනතාවට පිලිකුල්ය. අප්පිරියය. ඔවුනගේ එකම බලා පොරොත්තුව නවදිල්ලියේ සිඳුවූ ආකාරයේ පෙරලියකි. එහෙත් එවන් පක්ෂයක් හෝ පෙරමුණක් අප අතර නැත. සිඳු විය යුත්තේ කුමක්ද?

ඊළඟ ළිපියෙන් කතා කරමු...