හෝ ගානා පොකුණේ ගිලුනෙමි - (මාතලන්ගේ සිනමා විකාරය) - Film Critics by Maathalan

 

මාතලන් ඉස්සර හෝල් වල සෝ එලව එලව බලන පිස්සෙක්. ඒත් Beta Max, VCD, DVD, Blue Ray, අරවා මේව එක්ක ගෙදර ඉඳගෙනම සෝ බලන්න පුරුදු උනයින් පස්සේ, සෝ බැලිල්ලට හරි වෙන මළදානෙකට හරි ඕවට රිංගන එක අඩු උනා. මොකෝ ඕවයේ යන සෝ, තා ටික කලක් ගියාම ටැලිවිසොන් එකේ ගෙඩිය පිටින් පෙන්නනවා. ඒ වගේම තව හේතුත් තියෙනවා එකක් තමයි වියදම. අනික එක තැනක ගොඩක් වෙල ඉන්න තියෙන අමාරුව. ඔය ඔක්කෝටම වඩා මෙළෝ රහක් නැති සෝ සල්ලි දීලා බලන්න එපා වීම.

 

මාතලන් සෝ බලන්න කැමති තනියම. හේතුව ඒක භාවනාවක් වගේ එකක් වීම. තා කවුරු හරි එක්ක ගියාම සෝ එක බලන්න වෙන්නේ නෑ. යාළුවෙක් එක්ක ගියොත් නිලියගේ වං හුං. හාමිනා එක්ක ගියොත් එයාට සෝ එක කියා දෙන්න වීම, පොඩි එකා එක්ක ගියාම කෑම බීම සැපයිම. පවුල පිටින් ගියාම නැන්දම්මාගේ සිනමා ඉතිහාස කතා අහගෙන ඉන්න සිඳුවීම.

 

ඔය හේතු සමහරවිට අපේ තාත්තටත් තියෙන්න ඇති. ඒ නිසා එයත් ගොඩක් වෙලාවට ෆිල්ම් බලන්න තනියම ගියා. එහෙම නැත්නම් ජෝඩුව විතරක් ගියා. අම්මා එක්ක ගියාට අවුලක් තියෙන්න නැතුව ඇති. මොකෝ අපේ අම්මා ප්‍රශ්ණ අහනවා, කතා බහ කරනවා බොහෝම අඩුයි. දෙන දේ කාලා වෙන දේ බලාගෙන ඉන්න සාම්ප්‍රදායික බිරිඳක්,

 

හෝ ගානා පොකුන ගැන බොග දාන කීප දෙනෙක්ම සිනමා විකාරද, විචාරද මක්කද කියන ඒවා ලියලා තිබුනා. සොසී කියලා තිබුනා සෝ එකේ ඉන්නේ එයා කියලා. මාත් හිතනවා, සොසිත් ඒ වගේ "චීච" කෙනෙක් වෙන්නැති කියලා. පැරා එයාගේ දේශපාලන දැක්මෙන් ටිකක් බරසාර එකක් ලියලා තිබ්බා. ඒ ඇරෙන්න රාවයේ උඩුවා, සිනමාත්මක පැත්ත වගේම, ශිල්පීන් පැත්තෙනුත් අගය කිරීමක් සම්ඟ පෝස්ට් එකක් දාලා තිබ්බා.

 

ඔය මොකා මක්කා කිව්වත් මම සෝ එකක් හෝල් එකේ බලන්නේ, මගේ ටේස්ට් එක දන්න මගේ හොඳම බොක්කෙක් ඉන්නවා, ඌ කිව්වොත් ඉතරයි. ඌ කියලා තමයි අන්තීමට "ගින්දරිත්" බැලුවේ. ඒකෙත් වරදක් නෑ. හොඳයි කියන්න දේකුත් නෑ. ඒත් අරූට බැණුම අහන්න හේතුවක් තිබ්බේ නෑ. 

 



Teacher

ඒත් අපේ නෝනයි පොඩි එකයි දෙන්නම බලන්න ඕන කියලා කීව නිසා (ඒ දෙන්නා මම නැතුව සෝ බලන්න යනවා) නිකන් ඉන්න එකේ යන්න ඕන කියලා හිතලා අරූට කෝල් කලා. බැලින්නම් ඌට මාව අමතක වෙලා. (හොඳම බොක්කවල් උනත් එහෙම වෙනවා. මාස හයයි උන් එක්ක සෙට් වෙන්න අතපසු උනේ.) අනේ මචෝ අදම බලපන්, මම අපේ උන් එක්ක දැනට හය වතාවක් බැලුවා කියලා කියපි. ඉතින් තවත් මක්කටෙයි එක එකාගේ විකාර. ගියා ලිබර්ටී එකට.

 

මම හෝ ගාන පොකුන සෝ එක බලන්න කලින් එළියෙදිම හෝ ගාන පොකුණ බැලුවා. ඒක සෝ එකට දායක වෙච්චි හැම එකාගෙම දස්ස කම. අද ඉරිදා බදුරලිය පැත්තේ ඉස්කෝලෙක කොල්ලෝ කෙල්ලෝ රෑනක්, ලේලන්ඩ් බස් තඩියක ඇවිත්. ඔක්කෝම සෝ එකේ ඉන්න උන්ගෙම වයසේ. මොකක්ද කේස් එක.

 


සෝ එක බලපු මහත්තයෙක්ට හිතිලා, මේ වගේ පොකුණ දැකලා නැති පොඩි උන් ටිකකට පොකුණ පෙන්නන්න. උන් සෝ එක බලන්න ආවට, තාම පොකුණ දැකලා තිබුනේ නෑ. (ඇත්තටම උන්, සෝ එකේ උන්ටත් වඩා වාසනාවන්තයි.) පොකුණ බලන්න යන්නේ ඊට පස්සෙයි කිව්වා. පොඩි උන්ගේ, උදේ, දවල්, රෑ, මීල්ස් ඔක්කෝම මහත්තයා ගානේ. හොඳ රෙස්ටොරොන්ට් වල. නම කියන්නවත් කැමති උනේ නෑ. අනේ මෙහම වෙස්සන්තරවරු රටටම් වාසනාවන් කියලා ඇප්‍රිසේට් කොලා.

 

මාතලන් වගේම මාතලන් ජූනියර් යන්නෙත්, රජ්ජුරුවන්ගේ ඉස්කෝලෙට. එකේ ඉන්න උන් තමයි පොරට සෝ එක රෙකමන්ඩ් කරලා තියෙන්නේ. ඒ කියන්නේ රජ්ජුරුවන්ගේ ඉස්කෝලේ උන්ටත් මේක දැනෙනවා. උන්ගේ හීරෝ "උක්කුං". (මාතලන්ගේ පොඩි කාළේ චරිතය.)බැල්කනියට ගියාම කේස් එක සහතික ඇත්ත. ඇවිල්ලා ඉන්න අයට සෝ එක තේරෙයිද දන්නෙත් නෑ. සෝ එක පටන් ගත්තයින් පස්සෙත් මට ඒක හිතුනා. හාමිනාටත් ඉන්ටෙර්වල් එකේ කීවා. මොකෝ අති බහුතරය ඉන්ගිරිසියෙන් කතා කොරන අපේ අය. ඉතින් උන්ව මේ වගේ කබ්බෝ රැලක්ගේ කතාවක් බලන්න ගේන එකම ටැලන්ට් එකක් නෙමෙයිද. උන් ඔක්කෝම මාර හැපි. ඒ අස්සේ සුද්දෝ පවුලකුත් ඇවිත්.

ඒ පවුලෙත් උක්කුං කෙනෙක් ඉන්නවා. ඌගෙන් ප්‍රශ්ණ ගොඩයි ඌ අහනවා, මනෝ අර ෆෝටෝ එකට ඉන්න හැටි පෙන්නන කොට ඔක්කෝම හිනා වෙන්නේ ඇයි කියලා. ඒ එලාවේ ජයලත් මනෝරත්නව ඉස්ටූඩියෝ එකකට ගෙනියනවා කියලා පෙන්නුවා නම් ඌ මේක අහන එකක් නෑ. ඉන්ගිරිස් සබ් ටයිටල්ස් නැති උනත් උනුත් සෝ එක උපරිමෙන් වින්දා. ඒ ඉතින් ඔක්කෝම උන්ගේ ඇක්ටින් හොඳ නිසා. (අපිත් හින්දි සෝ ටැමිල් සෝ විඳින්නේ සබ් ටයිටල්ස් නැතිව.)
 

සෝ එකක් කියන්නේ ඒක හැමදාම ඇස් පියා ගත්තමත් පේන්න ඕන එකක්. අදටත් ගෙදර හිටිය රෝස කැකුළ රෝසා අහනකොට, පියදාස විජේකෝන්, ඩී ආර් එක්ක, ඩොමීගේ ඩාන්ස් එක මැවිලා පේනවා. ඒ වගේ මගේ බොක්කටම වැදිච්ච අන්තිම සෝ එක තමයි "මචං". මම හිතන්නේ සෝ එකක් කියන්නේ ඒක නැවත නැවත බලන්න හිතෙන එකට. කොච්චර බැලුවත් එපා වෙන්නේ නැති එකට.

ඒක තාත්විකද, සම්බහියද, ඇත්ත කතාවක්ද, වෙන්න පුළුවන් දෙයක්ද, බැරි දෙයක්ද, කාටුන් එකක්ද, ත්‍රී ඩීද, අක්සොන්ද, හොරර්ද ඉතරක් නෙමෙයි, බ්ලූ ෆිල්ම් එකක් උනත්, සෝ එකක් වෙන්නේ එහෙම උනාම. නිකං පෙන්නුවත් බලන්න හිතෙන්නේ නැති සෝ අතරේ, එයාගේ පළවෙනි සෝ එකම මෙහෙම හදනවයි කියන්නේ පට්ට ග්‍රේට් වැඩක්.
 

සින්දු නම් එකක්වත් මතක නෑ. හැබයි රූප රාමු එකෙන් එක වගේම මතකයි. මට නම් හැම එකාගෙම ඇක්ටින් මරු. කැමරාකරණයත් නියමයි. ගම්වල උන්ට බලන්න තව කොළඹ ටික්ක පෙන්නන්න තිබුනා. අන්තීම හරිය පොඩ්ඩක් අවුට්. ඒත් මහ ළොකු ඩැමේජ් එකක් නෑ. මොකෝ මිනිස්සුන්ට නැගිටලා යන්න හිතෙන්නේ නෑ.
 

මම නම් හිතන්නේ පොර සංකේතාත්මකවත් මාර කතා ගොඩාක් කියනවා. ටීචර් පට්ට සංකේතයක් වගේම වමට තද කනේ පාරක් දෙනවා. ඇත්තටම මේක ළමා චිත්තර පටියක් නම් නෙමෙයි. මේක, පොඩි උන්, මහ උන්ට පාඩම් ගොඩක් කියලා දෙන සෝ එකක්. පියානෝ එක, දාම් බෝඩ් එක ඉතරක් නෙමෙයි, ඇස් පේන්නේ නැති පොඩි කෙල්ලෙක් දාලා එයා අපිට කතන්දර ගොඩාක් කියනවා.
 



Indika Ferdinando - Director

මම දැක්කා කව්ද කියලා තිබුනා බස් ඩැයිවර්ට ලයිසම හම්බ වෙච්චි වෙලාවේ හැසිරීම අබව්‍යයි කියලා. එයා අද හැන්දෑවට මාත එක්ක බද්දෙගම යන්න ආවොත් ඔය චරිතෙම මම පෙන්නන්නම්. එහෙම කතා කරන්නේ ගම ගැන හරියට දන්නේ නැති උන්.

ඇත්තටම මෙහෙම ඉස්කෝල තියෙනවද..? අර සෝ එක බලන්න ආපු සුදු උක්කුවා අහපු ප්‍රශ්ණේ... ඔව් පොඩි එකෝ, එහෙම ඒවා ඕන තරම් තියෙනවා. ඒක නිසා, මේක, අපේ ලේ වලට පයිත්තියන් වෙනවා. අර ළමයින්ටම චිත්තර පටි හදනවයි කියන පච ජෝඩුවගේ වැල් වටාරම් වලට වඩා.

 

අර සුහඳ කොකා ජනපතිටයි අගමැතිටයි පෙන්නුවා වගේ, මාතලන් පොඩි ඉල්ලීමක් කරන්න කැමතියි, අපේ වමේ පක්ෂවල ඉන්න සහෝදර සහෝදරියන්ට. අනේ ඔහේලා ඔය අගමැතිලට ජනපතිලට ඉස්කෝල ළමයින්ට සෝ පෙන්නනවා වගේ, ජවිපෙ, පෙරටුගාමි, අන්තර් බල මන්ඩල අරවයේ මේවයේ ඉන්න නායකයෝ ටිකත් එක්ක ගෙනගිහින් මේ සෝ එක පෙන්නන්න.

 

එයාලට වෙලාවක් නැත්නම් "හෝ ගාන පොකුණ්" කියලා තිරේ වැටෙනකන් ඉතරක් වත් බලන්න කියන්න. මොකෝ සෝ එකේ පනිවිඩේ ඒක තිරේ වැටෙන්න ඉස්සෙල්ලා චීචර් අපිට කියලා දෙනවා. (ප්‍රායෝගිකව අරගලය කරනාකාරය.)

 

බලපු නැති එකෙකුට කියන්නේ, පවුල් පිටින් ගිහින් අදම බලන්න. මොකෝ සෝ එකේ කියනවා වාගෙම, මේක බොහෝම අමාරුවෙන් සැබෑ කර ගත්ත හීනයක් නිසාම..