බ්ලොග් ළොවට එන චරිත තුනක් - Famous Three Coins

නෙළුම් යාය බ්ලොග් සම්මාන උළෙලත් එක්ක බ්ලොග් ගැන කතාබහ වැඩි වෙලා තියෙනවා. අනෙක් මාධ්‍යන් තුල බ්ලොග් වලට ඉඩක් ලැබුනේ ඒ නිසා වෙන්මයි. අළුතෙන් බ්ලොග් වලට එන රසික ප්‍රමාණය දැන් බොහොම වැඩියි. ඒ වගේම ලංකාවේ නමක් දිනාගත්ත ප්‍රසිද්ධ "පොරවල්" අළුතෙන් බ්ලොග් ලියන්න පටන් ගන්න එක බොහෝම ඉහළ දෙයක්. මාතලන් මේකට ආපු දවස් වල ඉඳන්, එහෙම අය මෙතනට ගේන්න ළොකු මහන්සියක් ගත්තා. තාමත් එහෙමයි. ඒ උත්සාහයන් එකක් දෙකක් ඵල දරලත් තියෙනවා.

සම හරක් බ්ලොග් වලින් අමුතු ළෝකයක් මවන්න උත්සාහ කරනවා. ඒත් ඒවා අර සාහිත්‍යයෙන් රට ගොඩ ගන්නවය, සුභාවිත ගීයෙන් රට ගොඩ ගන්නවය කියනවා වගේ අමු බයිලා. මොකෝ මේක කුහකයන්ගෙන් පිරි අම්මට සිරි ලංකාව මිසක්, ඔය මිනිස්සු කියන ජාතියේ මහා සඟිස්කුරුතියක්, මිනිසත් බවක්, ආගමක් අරකක් මේකක් තියෙන රටක් නෙමෙයි. ළෝකයේ තියෙන නොදියුණුම, කෙමෙන් වඳවීගෙන යන ළිං මැඩියෝ සෙට් එකක් ඉන්න වතුර වලක්. ඒත් ඒකෙන් ගොඩ එන්න දඟලන පිරිසකුත් ඉන්නවා. අන්න එහෙම උන් මොන ක්ෂේශ්ත්‍රයේ උන්නත් ජාතික වස්තූන්.

එහෙම වෙනස් විදියට හිතන පතන. වෙනසක් කරන්නට දත කන, රටේ ජනප්‍රිය චරිත තුනක් අළුතෙන් බ්ලොග් ළෝකෙට ඇවිල්ලා. අපි බලමු ඒ කව්ද කියලා

1. ශාන්ත කේ හේරත්

ශාන්ත කේ හේරත් කියන්නේ ප්‍රසිද්ධ චිත්‍ර ශිල්පියෙක්. අපි ඔහුව දැනගන්නේ දිවයින පත්තරෙන්. ඒ වගේම පොත් කවර නිර්මාණ චැම්පියන් කෙනෙක් විදියට. ඉස්සර දිවයින ඉරිදා සංග්‍රහයේ යන කෙටි කතාවට ශාන්තගේ චිත්‍රයක් තියෙනවාමයි. ඒ කාළේ අපි ඇබ්ස්ට්‍රැක්ට් ආර්ට් (භාවමය චිත්‍ර / සංඛේතාත්මක චිත්‍ර) කියන ඒවා තියා, මෙළෝ දෙයක් දන්නේ නැති උනාට, මේ චිත්‍ර ජනක රත්නායකගේ ඒවා වගේම බොහෝම රස වින්දා. ඇත්තටම ඔහු සම්ප්‍රදායේ යන කෙනෙක් නෙමෙයි. පිකාසෝ වගේම කෙනෙක්.

බ්ලොග් කාරයෝ සෙට් උන සොඳුරු සැඳෑවක ශාන්ත අපිත් එක්ක කතා කලා. (එයා බොන්නේ නෑ... බයිට් කනවා විතරයී) දැන් ඔහු දරුවන්ට චිත්‍ර උගන්වන පාසලක් පවත්වාගෙන යන ස්වාධීන පුද්ගලයෙක්. නම වගේම කතා බහත් බොහොම ශාන්තයි. ඒ වගේම අළුත් විදියට හිතන පතන පුදගලයෙක්. කියන්න කතා ගොඩක් තියෙනවා කියලා කිව්වේ. ඒ කතා දැන් ඔහු ඔහුගේ << සිත්තර සිතක් >> බ්ලොග් අඩවියේ පලකරනවා. විවේකයක් තියෙන වෙලාවක ගොඩ වෙලා බලන්න.

2. වසන්ත සනත්

ඔහුත් චිත්‍ර ශිල්පියෙක්. නොම්මර එකේ පෝට්‍රේයිට් පේන්ටර් කෙනෙක්. (ආලේඛන චිත්‍ර ශිල්පියෙක්). ඕනම කෙනෙක් පණ පිහිටුවලා අඳින්න පුළුවන් සුප්‍රසිද්ධ කළාකරුවෙක්. ඒ වගේම බොහෝම නිහතමානි පුද්ගලයෙක්. මම හිතන හැටියට ලංකාවේ ප්‍රසිද්ධ පුද්ගලයින් හැම කෙනාම වගේ වසන්ත චිත්‍රයට නගා තියෙනවා. ඒ වගේම ඔහුගේත් අනන්‍යතාවයක් හෙවත් සිවිශේෂීතාවයකුත් තියෙනවා. ඒ තමයි ඔහුගේ චිත්‍ර සියල්ලම සඳහා ඔහු යොදා ගන්නේ පැන්සල පමණක් වීම.

අපි ඉස්සර වසනතගේ දැකලා තිබුනේ ආළේඛන චිත්‍ර පමණයි. එහෙත් දැන් ඔහු නොයෙක් වස්තූන් ස්වභාවික ආකාරයෙන්ම කළු සුදු වලින් චිත්‍රයට නගනවා. ඒවා පුදුම උපදවනු සුළු මහාර්ඝ නිර්මාණ. ඔහුගේ චිත්‍ර ප්‍රදර්ශණ බොහෝම ජනප්‍රියයි. චිත්‍ර ප්‍රදර්ශණ පවත්වන නමින්ම ඔහුත් බ්ලොග් එකක් පටන් අරගෙන. << මගේ පැන්සල >>. අපූරුයි ගිහින් බලන්න.

3. සමන්ත විද්‍යාරත්න

දුයිෂෙන් කියන්නේ රුසියානු පරිවර්ථන කෘතියක් වන, "ගුරු ගීතයේ" ඉස්කෝල මාස්ටර් කෙනෙක්. හැබයි එයා අනෙක් ඉස්කෝල මාස්ටර්ලගෙන් ගොඩක් වෙනස්. මෙයත් අන්න ඒ වගේ, ලංකාවම දන්න දුයිෂෙන් කෙනෙක්. කොහොමත් අපූරූ චරිතයක්. ඔහු එන්නේ අති දුෂ්කර ප්‍රදේශයක් වන ඌව පලාතෙන්. කට්ට කියන එකේ හොඳම එකෙන්, අදත් කන මනුස්සයෙක්. ඔහුගේ දේශපාලන දැක්ම අපට අදාල නෑ. ඒත් පුද්ගලයෙක් වශයෙන් පාට පක්ෂ බේදයකින් තොරව කවුරුත් ඔහුට ආදරෙයි.

ඔවු ඌ ජෙප්පෙක් තමයි. අපි ඌගේ දේශපාලනය පැත්තකින් තියලා, ඌ කියන දේට විතරක් සවන් දෙමු. ඒක රස විඳිමු. ඒ ලිවිල්ල බොහෝම සුන්දරයි. ඌගේ කතාව වගේම සුන්දරයි. හදවතේ ගැඹුරටම හෙවත්, බොක්කටම වදිනවා. මම හිතන්නේ රෝහණ සහ විමලේ ඇරුනාම, ජෙප්පන්ගේ පොත් ලියපු වෙන එකෙක් නෑ. ඉතින් මේ සොඳුරු සටහන් දවසක පොතක් ලෙස එලියට එන්නත් ඉඩ තියෙනවා.

<< දුයිෂෙන්ගේ අඩවිය >>. ඌව වගේම සුන්දරයි.. පට්ට රහයි..

බ්ලොග් ලියන්න ආවට උඹලා තුන් දෙනාටම බොහෝම ස්තූතියි. ඒක අපිට ආඩම්බරයක්....