විජය නන්දසිරි හා කළාකරුවකුගේ යුතුකම - The Responsibility of the Artist & Vijaya Nandasiri

විජය නන්දසිරියන් ගැන මාතලන් කිසිවක් දඩි බිඩියේ ලියන්නට උන්නේ නැත. එයට හේතු කීපයක්ම තිබිනි. කලබලයේ ලියනා ළිපියක බොහෝ වැදගත් දෑ ගිලිහි යා හැකි නිසාත්, එමෙන්ම ඔහු පිළිබඳ අප නොදන්න දෑ, වෙනත් අයගේ ළිපි තුලින් අහුලා ගත හැකි නිසාත්ය. එමෙන්ම තවත් ප්‍රධාන හේතුවක් වූයේ, ඔහු පිළිබඳ අන්සතු දිනපොත ලියනා, අමිල චතුරංගගේ මගුලක් කතාකරනවා, විජය නන්දසිරි යන ළිපියයි. ඒම ළිපියේ මා ලිවීමට සිටි කරුණු සියල්ලම වාගේ ඇතුලත්ව තිබූ නිසාත්, තවත් බොහෝ බ්ලොග් කරුවන් ඔහු ගැන සටහන් තැබූ නිසාත්, විජය ගැන ළිවීම පසුවට තැබුවෙමි.

එහි වටිනාකම මතු වූයේ, ඊයේ රාත්‍රියෙ අහම්බෙන් නැරඹු ස්වාධීන රූපවාහිනියේ විකාශනය වූ (මේ වචනය විකාශය ලෙස සමහරු යොදාගනී) "ගිරය" වැඩ සටහනයි. මෙහිදි මතු වූයේද, විජය මිය ගොස් සුළු මොහොතකින් ඉතා සාහසික ආන්දෝලනාත්මක සටහනක් තැබු, අප හිතවත් තරිඳු උඩුවරගෙදරගේ ළිපියෙන් නගන ලද සාම්ප්‍රදායික මාද්දියවේදින්ගේ සාම්ප්‍රදායික, එහෙත් කිසි කළෙක යතාර්තයක් නොවනා ප්‍රශ්ණයයි.

මේ වැඩ සටහන ගැන තවත් එක දෙයක් විශේෂයෙන් සඳහන් කළ යුතුව ඇත. එනම් සුනිල් පෙරේරා හා රන්ජන් රාමනායකට අමතරව මේ වැඩසටහන සඳහා සහභාගී වීමට සිටී ගීතා කුමාරසිංහ එම වැඩ සටහනට අවසාන මොහොතේ සහභාගී නොවීමයි. ඇය සහභාගී වූවා නම්, මෙය ජාතික රූපවාහිනියේ පවා පෙන්වන, ජාතික ව්‍යසනයක්ව බවට පත්ව ඇති, වෙන එකෙකුට කියා කිචි කවා ගත්තත් හිනා යන්නේ නැති, ජෝක් වලින් පිරි තවත් එක් ටෙලි නාට්ටියක් තත්වයට පත් වන හේතුවයි.

මෙහිදි පෙනි හුන් මාධ්‍යවේදින් දෙදෙනාම ඇසුවේ, සාම්ප්‍රදායික ප්‍රශ්ණ මිස අළුත් දෙයක් නොවේ. එහිදි රන්ජන් රාමනායකගෙන් අසන ලද සෑම ප්‍රශ්ණයකටම ඔහුට ගැලවිජ්ජා පිළිතුරු තිබූ නමුත්, සුනිල් පෙරේරාගේ නිර්ධය පහර දීම් හමුවේ, ඒ සියළු ප්‍රකාශයන් කරබාගෙන අනුමත කරනවා විනා, ඊට එදිරිව කෙල බිඳක් හෝ හෙලන්නට මාධ්‍යවේදීන්ටවත් රන්ජන්ටවත් කල හැකි කිසිවකුත් තිබුනේ නැත.

අනෙකුත් දේශපාලන කරුණු පසෙකින් තබා එක් මාධ්‍යවේදියෙකු සුනිල් පෙරේරාගෙන් විමසු ප්‍රශ්ණය වූයේ තරිඳු උඩුවරගෙදරද මතු කල ප්‍රශ්ණයයි. මෙය තරිඳුගේ තනි මතයක් නොව රාවය කන්ඩායමේම මතයක් බව පෙනී යන්නේ අද ඔවුන්ගේ පුවත් පත අතට ගත් පසුවයි. මේ රටම හැඬවු "මහා කළාකරුවකු" වෙනුවෙන් ඔවුන් වෙන් කර ඇත්තේ ඉතා කුඩා ඉඩ කඩක ඉතාම කුඩා සටහනකි. එම සටහනේ වැඩි කොටසද බුකියෙන් කරනා ලද කොල්ලකෑමකි.

සමහර චිත්‍රපට නාට්‍ය මෙන්ම ජනප්‍රිය නොවු කළාකරුවන් පිළිබඳ විශේෂ අතිරේකයන් පවා පල කරනා රාවයට විජය නන්දසිරි පොරක් නොවන්නේ ඇයි? ඊයේ ගිරය වැඩ සටහනේ මාධ්‍යවේදියකු විසින් හා රාවයේ  තරිඳුලා මතු කරන, ජනතාව වෙනුවෙන් කරන්නෙයි කියා අඬනා යුතුකම කුමක්ද? කළාකරුවන්ට හෝ කළාවට මේ රට හැදිය හැකිද? එසේ හදා තිබෙන කළාකරුවන් ඉන්නවාද? ඒ කව්ද? රාවයට මෙන්ම මේ ප්‍රශ්ණය නගනා මාධ්‍යවේදීන්ටද වැරදුන තැන මෙතනය.

ඔවුනට ජනතාවගේ හදවත් තුල ජීවත් වූ මේ මහා කළාකරුවන්ගේ අගය වැටහෙන්නේ නැත. විජය නනදසිරිගේ මළ ගෙදරට කිසිඳු ඉල්ලීමක් නොකර මහා ජනතාවක් වැල නොකැඩි එන්නේ ඇයි? ඔහු, ඔහුගෙන් සමාජයට ඉටු විය යුතු යුතුකම ඉටු නොකල හේතුවෙන්ද? මෑත කාළයේ, ජාති ආගම්, දුප්පත් පොහොසත්, උස් පහත්, වැඩිහිටි පොඩිහිටි බේදයකින් තොරව ආදරය ලක් වූ කළාකරුවකු වූයේද, ඒ විජය නන්දසිරිම පමණකි.

නළුවකු ලෙස ගත් කළ ඔහුට වාසනාව ගෙන ආවේ නෝනාවරුනි මහත්වරුනි ටෙලි කතා මාලාවයි. එය ඉතා සරළ විනෝදාතමක ටෙලි නාට්‍ය මාලාවක් වුවද, විජය නන්දසිරි තුල සිටී නියම රංගධරයා එලියට එන්නේ මාලී නන්දනීට පෙම් කල ඒ සුන්දර විවාහක ප්‍රේමවන්තයාමය. මේ සෝප් ඔපෙරාව කෙතරම් ජනප්‍රිය වූවාද කිවහොත්, තවත් සුවිශේෂී හැකියාවන්ගෙන් හෙබි ග්‍රැන්විල් රොද්‍රිගූගේ අකල් මරණයෙන් පසු, ජයසේකර අපොන්සු සමඟ ඔපෙරාව තවත් ඉදිරියට ගමන් කළේය. එම සෝප් ඔපෙරාවේ රඟපෑ සනෝජා බිබිලේ, රොඩ්නි වර්ණකුල මෙන්ම කුසුම් රේණුද අතිශයින් ජනප්‍රියත්වයට පත් වූයේ, රඟපෑම් වල ඔවුන්ගේ දක්ෂතාවය මත මිස වෙන කිසිඳු හේතුවක් නිසා නොවේ.

එහිදි එක රාමුවකට කොටු වන විජය එයින් ගලවා ගන්නේ, වත්මනෙයි හාස්‍ය තුලින් හරවත් යමක් අපට දායාද කරනා ගිරිරාජ් කෞෂ්‍යලයි. ඒ සිකුරු හතේ තුල ජයමංගල කපු මහතා බවට පත් වීමෙනි. එතන් පටන් වේලී වේලී තිබු සිනමා ශාලාවන් ප්‍රේක්ෂකයන්ගෙන් පිරි ඉතිරි යන්නේ මහ රජවරුන්ගේ හා ජාතික නාලිකාවල අනුග්‍රහයෙන් නොව, විජය නන්දසිරි නම් වූ සුවිශේශී නළුවාගේ උපන් හපන් කම් තුලින්මය.

මෙතනදි විශේශ යමක් අනිවාර්යයෙන් සඳහන් කළ යුතුව ඇත. එනම් විජය නන්දසිරි මෙන්ම අනෙකුත් නළුවන්ගේද සියළුම රංගනයන්ගේ එකාකාරි බව හේතුවෙන්ම රූපවාහිනිය තුල ඔවුන් අප්පිරිය වී ඇති බවයි. විජය ජීවිතයෙන් සමු ගත් හේතුවෙන් ඔහු නරා වලටම වැටීම නැවති ගිය අතර, අනෙක් අයගෙන් ඉල්ලීමට තිබෙන්නේ මේ එකාකාරි රංඟනයක්ගෙන් මිදි වෙනත් දෙයක් ජනතාවට ලබා දෙන ලෙසයි. නතිනම් සිඳු වන්නේ ටෙනිසන්ට හා බන්දුට වූවාක් මෙන්, කුණු බක්කියට විසි වීම පමණකි.

වත්මනෙහි එකම විහිළුවක් බවට පත්ව ඇති, සහභාගිවන දේශපාලකයන් මෙන්ම බබා හුකුං මාධ්‍යවේදීන්ගෙන් පිරි, සජීවීව ගුටි කෙලි ඇනගන්නා දේශපාලන සංවාද වැඩ සටහන් වලට එදිරිව මෙන්ම වත්මන් දේශපාලකයාගේ භූමිකාව එකම විකාරයක් බවට පසක් කල දෙයක් කලේ නම්, ඒ විජය නන්දසිරි කපටි සූට් එක තුලින් ආ "එතුමා" වැඩ සටහනයි. එම චරිතයම තවත් ඉදිරියට යමින්, චිත්‍රපටය තුල එය මතු වන්නේ සුහඳ කොකා ලෙසයි. විජයට අමතරව, විගඩමක් බවට පත්ව ඇති ජාතික ඇඳුම මෙන්ම සාටකයද ජනතාව අතර විහිළුවක් කරන්නේ සුනිල් පෙරේරායි. එ හේතුන් නිසාම දේශපාලුවන්ටත් වඩා ඔවුන් ජනතාව අතර ජනප්‍රිය පුදගලයින් බවට පත්ව අවසානය.

එවිට මාධ්‍යවේදීන් බලාපොරොත්තු වන ජාතික යුතු කම යනු කුමක්ද මහ රජාගේ කාලයේ ජැක්සන් ඇන්තනීලා, මාලනී පොන්සේකලා, ශ්‍රියන්ත මෙන්ඩිස්ලා, රවීන්ද්‍ර රන්දෙනියලා, එඩ්වඩ් ජයකොඩිලා, රෝහන වීරසිංහලා, දීපීකා ප්‍රියදර්ශනීලා, භාතිය සංතුශ්ලා, වෙහෙරලියද්දලා, කරුණාරත්න දිවුල්ගනේලා, චන්න උපුලිලා, ගීතා කුමාරසිංහලා, වසන්ති චතුරානිලා, සෝමරත්න දිසානායකලා, ජයන්ත චන්ද්‍රසිරිලා කල වන්දිභඨ්ඨ චරිතයන්ට පන පෙවීමද? මහ රජාට ප්‍රශ්ස්තී ගී ගායනා කොට බැංකු ලෝන් එකක් ඇපෲ කර ගැනීමද? මේ ආන්ඩුවේ නාට්ටිකාරයෝත් ඉල්ලනවා මෙන්, මේ කාළකන්නි කලාකරුවන් මෙන් ජනතා මුදල් වලින් කාමසුඛල්ලිකානූ ජීවීත ගත කිරීමද? රටේ දුප්පත් ජනතාවගේ බදු මුදලෙන් මහා ධන කුවේරයන් ලෙස ජීවත් වීමද?

මේ වන්දිභඨ්ඨයනට මහා පරිමානයෙන් වස්තු සම්බාරය තිබුනද, ජනතාව අතර ඔවුනට හිමි තැන අනාගතයේදි බලා ගත හැක. සිනමා සක්විති කියා හඳුන්වන ගාමිනි ෆොන්සේකා ජනතාවගේ කළාකරුවෙක් නොවේ. පිටු දහස් ගනනින් අතිරේක පල කලද සාශ්ත්‍රීය මහා පුස්තක එලි දැක්වූවද මහා බක පන්ඩිතයින් හා රූපවාහිනි සාකච්ඡා පැවත් වූවද එය ප්‍රබුද්ධ සයිකෝසියාවේ ලක්ෂණ විදහා පෑමක් මිස, ජනතාවගේ සිත් තුල නිදන් ගත කිරීමක් නම් නොවේ.

විජය නන්දසිරිගේ පෞදගලික ජීවීතයද ජනාතාව වෙනුවෙන් කල මහා මෙහෙවරකි. ආදර්ශයට ගත යුතු චරිතයකි. ඔහු කෙදිනකවත් දේශපාලකයන් ඉදිරියේ තම අඩු පාඩු කම් කියන්නට ගියේ නැත. දේවීකා මිහිරානී රඟපෑමෙන් ඉවත් වන්නේ සැබෑ ජීවතයේ රඟපෑම උදෙසාය. ඇත්තටම ඇය කරන්නේ මහා කැප කිරීමෙකි. බොහෝ අය නොදන්නා දෙයක් නම් ඔවුන්ගේ ජීවීකාව සඳහා ඔවුන් දෙදෙනාම එක්ව ඉඳිආප්ප ව්‍යාපාරයක් ගෙන ගිය බවයි මේ බව මාතලන් යම් පමණකට දැනගෙන උන්නද එය සනාත වූයේ උවිඳු කුරිකුළසූරියගේ මේ ෆේස්බුක් සටහනෙනි.

ඔහු ආදර්ශවත් කුටුම්භය හිමිකරුවෙකි. ආදර්ශවත් ආදරනීය පියෙකි. ඔහු මිය යාමට පෙර දිනයේත් උන්නේ තමා ඉතා ආදරය කල වේදිකාව මතය. ඔහු රඟපෑවේ රජවරුන් වෙනුවෙන් නොව සාමාන්‍ය මහ ජනතාව වෙනුවෙන්ය. ඒ මනමේ ඉල්ලන ප්‍රබුද්ධ යැයි හංවඩුවක් ගසා ගෙන ඇති සයිකෝසියා කාරයන් ඉල්ලන නළුවාමය. අද මනමේ නැත. අනෙක මනමේම රඟපෑවා කියා බඩේ බත් පිරින්නේද නැත. මනමේ කුමරා හිඟන්නෙකු ලෙස මිය යාම මේ ප්‍රබුද්ධ සයිකෝසිකාරයන්ගේ හිත සුව පිණිස විය හැක. එහෙත් ඔහු මිය යන්නේ හිඟන්නකු හෝ කුමාරයකු මිස නොව මහා රජකු විලසය.

ප්‍රබුද්ධ හංවඩුව ගසා ගත් කෙනෙකුට මේවා අවරගනයේ දේ ලෙස පෙනී යා හැකිය. එහෙත් අවරගනයේ මිනිසුන් පිරි අවරගනයේ සමාජයකට වෙන මොනවා දෙන්නද? සම්භාව්‍ය යැයි කියනා කළාකරුවන් ලබා දී තිබෙන්නේ කුමක්ද? එසේ දෙයක් කර තිබේ නම් මේ අවරගනයේ යැයි කියනා නිර්මාණ ජනයා වැලඳ ගන්නේ කුමක් නිසාද? ප්‍රබුද්ධ හා සම්භාව්‍ය පොර ටෝක් දුන්නාට ඔවුන් ගත කරන්නේ අවරගනයේ ජීවීත නොවේද? ආදර්ශයට ගත යුතුයි කියා කියන්නේ ඒ කාළකන්නි ජීවිත හා දර්ශණයන්ද?

මනමේ චරිතය මෙන්ම සරත්චන්ද්‍රයන්ගේ නාට්‍යයන්ද, විශේෂයෙන් වේදිකා නාට්‍යයන්ද අධි රංගනයකින් හෙබි කලා මාධ්‍යයන්ය. විජය ඒ තුල සාර්ථකය. එහෙත් සිනමාවේ ඔහුගේ රංගනයන් ඉතා දුර්වලය. ඒ තුල ඔහුගෙ කඩහඬ ඉතා පසුගාමීය. එහි කිසිඳු පෞර්ෂත්වයක් නොමැත. එහෙත් විජය නන්දසිරි තුල සිටි නියම රංගධරයා මතුව එන්නේ කලින් සඳහන් කලාක් මෙන්ම, නෝනාවරුනි මහත්වරුනි තුලිනි. ඉන් පසු ඔහු පිවිසෙන්නේ, මනමේ කුමරුන් මෙන්ම වූ අධි රංගනයකටය. ඒ තුල ඔහු ඉතා සාර්ථකය. එපමනක් නොව, ඔහු එතුලින් තම ජීවිත රඟමඩලද ජය ගත් අතර, ජනතා මුදල් කොල්ලකන කාලකන්නි කලාකරුවකු නොවි, අභිමානයක් සහිත ශක්තිමත් කශේරුකාවක් ඇති අදීන, "මහා කළාකරුවකුම" වූවේය.

විජය කුමාරණතුංගයන්, ජෝතිපාල මෙන්ම කරුණාසේන ජයලත්ද මේ ප්‍රබුද්ධ සයිකෝසියානූ රෝගයෙන් පීඩා විඳින්නන්ගේ ශාෂ්ත්‍රීය හැදෑරීම් තුලින් ගිලිහි ගිය මහා කළාකරුවෝය. ඔවුන් හා ඔවුන්ගේ භූමිකාවන් විශ්ව විද්‍යාල නිබන්ධන තුල නොමැති වුවද, ජනතාවගේ හිත් තුල ඔවූහූ මහා කළාකරුවෝමය. විජය නන්දසිරි ඔබ දේවිකා මිහිරානිට මහා පුරුෂයකු මෙන්ම අපට "මහා කළාකරුවෙකි."

සුභ ගමන්, නැවත හමුවෙමු....!!!