කුණුහබ්බ, ඇග්නස් ආත්තා හා කුක්කු කූ කූ.... (18+) - Granny Agnes, Cock a doddle do & Dirty Words

ටික දවසකට කලින්, රොකට් රෝහිණි ගැන කතාවක් ලියන්න ගිහින්, අන්තීමට ලිය උනේ, බෙනයි, ටිකිරියි ගැන ලියලා. ඒ පාර කොන්ටිනුවස්ලි ලියන්න හිටපු කතාව අන්ජබජල් උනේ, ඒකේ තිබුනු සිද්ධි දාමයකට, මගේ රසිකාවියක් වන ප්‍රසිද්ධ නෝනා කෙනෙක්ට, මලේ හොඳම එක පැනලා, එයැයිට උත්තර ලියන්න උන එකෙන්.

ඊට පස්සේ, අම්මට සිරි ලංකාවේ, එදිනෙදා ආතල් ලියන්න ගිහින්, අර වැඩේ මග ඇරුනා. බලමු, මේක ඉවර කොර ගන්න කොච්චර කාළයක් යාවිද කියලා. අද ලියන්නේ, "රොකට් රෝහිණි කතා වස්තුවේ.." දෙවනි කෑල්ල. පළවෙනි කෑල්ල ඕන එකෙක් ඉන්නවා නම්, බලන්න ඕනම නම්, මේන් මෙතනින් ගොහින් බලා ගන්න පුළුවන්.

මම හැර, අපේ පවුලේ කුණුහබ්බ වලට ශාස්ත්‍රපති උපාධියක් තිබුන එකෙක්වත් නෑ. ඇත්තම කියනවනම්, අපේ තාත්තා ඇවිත්, ඒ සම්බන්ධයෙන්, මොන්ටිසෝරි මට්ටමේ අධ්‍යාපනයක් ලබපු කෙනෙක්. එයගේ කටේ හැම තිස්සෙම තිබුන එක තමයි, වේස කොල්ලය කියන එක. ඒත් කවදාවත් කිසිම ස්ත්‍රී පරානයකට වේසී කියලා ආමන්ත්‍රනේ කොරනවනම් අහලා නෑ.

ඒත් අපේ සීයා නම්, මට විතරක්, වේසිගේ පුතා කියලා, ඉතාමත් ආදරයෙන් අමතලා තියෙනෙවා දෙසරයක් තුන් සැරයක් විතර. ඉතින් එයා අපේ අම්මට දොස් කිව්වා කියලා. අම්මගේ හිත රිදුනට, හැම එකාම බැන්නේ මට. ඔය දෙසරෙම අර විදියට ආමන්ත්‍රනේ කොලේ, කරපු අලුගුත්තේරු වැඩ දෙකක් නිසා. ඒ ගැන වෙන වෙලාවක ලියන්නම්කෝ. ඒත් ඉතින් උන්දෑ, ඒ කියන්නේ අපේ තාත්තගේ තාත්තා කිව්වෙත්, වෙස කොල්ලායි, වේසිගේ පුතයි,  හුත්තිගෙ කොල්ලයි විතරයි. එහෙම බැලුවාම එයා කුණුහබ්බ වල 5 පාස් කෙනෙක්.

අපේ පවුලෙම, ඔය සබ්ජෙක්ට් එක සම්බන්ධයෙන්, උසස් පෙල දක්වා විශේෂ අධ්‍යාපනයක් ලබපු කෙනෙකුත් උන්නා. ඒ තමයි, අපේ සීයගේ මල්ලිගේ නෝනා. එහෙම නැත්නම්, ඇග්නස් ආත්තා. අපරාදේ කියන්නේ, කතා කළේම අමු තිත්ත කුණුහබ්බෙන්, පෑලිස් මුත්තට ආදරේට කතා කලෙත් අමු කුණුහබ්බෙන්. ඔය හේතුව උඩ, ඥාතී හිතමිත්‍රාදින්, උන්දැගේ ගෙදරට නෑගම් ගියේ එහෙම බොහොම කළාතුරකින්.

ඒත්, අපි ගමේ ගිය වෙලාවට, නොවරදාවාම ඇග්නස් ආත්තා උන්න, හිරිඹුරේ මහ ගෙදරට ගොඩ වෙනවමයි. මේක බොහෝම ලස්සන පරණ ගෙයක්, ගාල්ල බද්දෙගම පාරේ යනකොට, ප්‍රධාන පාරෙන් ලොකු කුඹුරක් මැදින් යන බොරළු පාරක ගිහින්, පොඩි කන්දක් වගේ නැගලා තමයි වත්තට ගොඩ වෙන්නේ. සෝල්දර ගෙදර. බොහොම විශාලයි. වත්තෙ නැති පළතුරු ජාතියක් නෑ.

අපි ඔහේ යන්න හේතුව උනේ, ඇග්නස් ආත්තා අපේ තාත්තට, බොහෝම ආදරේ කරපු නිසා. ඒ වගේම තමයි උන්දෑ මටත් හරිම ආදරෙයි. පඩත්තල අළුගුත්තෙරු වැඩ කරන නිසයි, කුණුහබ්බ කියන නිසයි, අනික් උන්ට මාව පෙන්නාන් බැරි උනාට. ඇග්නස් ආත්තා මට ගොඩක් ආදරෙයි. ගියපු ගමන් මම කෙලින්ම දුවන්නේ ආත්තාගේ ඔඩොක්කුවට.

එයා මට කිව්වේ, නෝටගේ පුතා කියලා. ඒයා අපේ තාත්තට දාපු පෙට් නේම් එක තමයි, නෝටන් කියන එක. තාත්තගේ අම්මා පොඩි කාලේම දිවිය ළෝකේ වැඩිය නිසා. මේ උන්දෑ අපේ තාත්තට බොහෝම ආදරේ කරලා තියෙනවා. හදා ගන්න ඉල්ලුවත්, අපේ සීය දීලා නෑ. හැබයි අපේ තාත්තත් උන්දෑ ගාව හැදුනා වැඩුනා නම්, ආයේ දෙකක් නෑ, පරතෙරටම කුණුහබ්බ ඉගෙන ගන්නවා.

ඇග්නස් ආත්තා ඉගෙනගෙන තිබුනේ, ගාල්ලේ නොම්මර එකේ කොන්වන්ට් එකකින්. ඒ ඉගෙන ගන්න කාළෙ, බෝඩිං කොරලා ඉඳලා තියෙන්නේ, ගාල්ලේ චීන කොරටුවේ පොඩි වලව්වක් වගේ, හිතවතෙකුගේ ගෙදරක. ඔය ගෙදර ඉඳලා තියෙනවා. මෙයාගේ හොඳම යාළුවෙක්. ඒ යාළුවා අපේ ඇග්නස් ආත්තටත් වඩා ලස්සනයි. එයාලා ලංසි නෙමෙයි. ජයසේකරලා.

තනිකර සුද්දන්ගේ ෆීචර්ස් තිබුනේ. අපේ ආත්තත් ටිකක් ඒ වගේ. ඒ ආත්තත් මම දැකලා තියෙනවා ඇග්නස් ආත්තලගේ ගෙදරදි. බොහෝම ආඩම්බරයි, හොඳ සල්ලි කාරයෝ. එයා නම් හිටියේ මාතලේ. ඔය දෙන්නම අඳින්නේ අර ගජමන් නෝනගේ කිට් එක වගේ කිට් එකක්. දෙන්නා සෙට් උනාම බ්‍රැන්ඩී බෝතලේකට වග කියනවාමයි.

මුත්තා බීපූ යාපනේ සුරුට්ටුව ආත්තත් ගහනවා ඒ වෙලාවට. හැමෝම ගඳයි කිව්වට, මට නම් ඕක මාර සුවඳයි. ආත්තා දෙකක් තුනක් ඇන ගත්තයින් පස්සේ, වත්තේ වැඩ කරන උන්, ආත්තව අවුස්ස ගන්නවා. ඉතින් මොකක්ද, ආයේ පැත්ත පලාතක ඉඳලා ඉවරයි. අමු කුණුහබ්බෙන් දෙනවා ගමටම ඇහෙන්න. ඒ වෙලාවට කවුරුත් එයා ගාවට කිට්ටු වෙන්නේ නෑ. අපිත් හෙමීට පල්ලම් බහිනවා.

මේවා මතක් උනේ, රෝහිණි අක්කගේ මහත්තයා ගැන ලියන්න ඕන නිසා. ඌ තිලාපියා. පෙට්ටියේ බැඳගෙන මාළු විකුණන එකනේ කොලේ. ඔය තිලාපියාට විතරයි අපේ තාත්තා වේස කොල්ලා කියලා නොකීවේ. අනික හැම මාළු කාරයම මොකක් හරි වැඩකට නෝන්ඩි වෙලා, වේස කොල්ලා ගරු නම්බු නාමයෙන් සරසලා, බවුතීස්ම කොරලා උන්නේ.

තිලාපියා කවදාවත් ජරා මාළු ගෙනාවෙම නෑ. පියා මාළු ගෙනාවේ, කොළඹින් නෙමෙයි. එක්කෝ ඇළකන්දෙන්, නැත්නම් මීගමුවෙන්. මීගමු යන්න ඕන නිසා, උදේ පාන්දරම පියා ඇහැ ඇරෙනවා. මූණ කට පොඩ්ඩක් හෝදගෙන, බයිසිකලෙත් අරගෙන ලී ගේට්ටුව අරිනවා. ඕන්..., ගේට්ටුවේ අසව්ව කීන්.................. ගාල සද්දයක් දානවා.

ඔය සද්දෙට, මොරිස් අංකල්ලගේ ගෙදර කුකුල් නින්ද දාගෙන ඉන්න, කුකුළට ඇහැ ඇරෙනවා. ඌ කුක්කු කූ කූ... කියලා තිලාපියාට විෂ් කොරනවා, පරෙස්සමෙන් ගිහින් වරෙන් කියලා. ඒත් හැරිස් ගේ කුකුළා හිතන්නේ, ඌට විෂ් කල කියලා ඌත් නැගිටලා, කොක්කා ඩුඩුල් ඩූ........ කියලා මොරිස් අංකලෙගේ කුකුළට විෂ් කරනවා.

රැවුල් බාස්ගේ කුකුළට ඔය සද්දේ ඇහුනම්, ඌ හිතන්නේ ඌට කිව්වා කියලා, ඌත් කුක්කු කූ කූ.... ගාල බෙරිහන් දෙනවා. ඕන් ඔය විදය්ට තමයි ලංකාවෙම කුකුල්ලු එකිනෙකට විෂ් කොර ගන්නේ. මේ කතන්දරේ දන්නෙ නැති සම හරක් හිතාගෙන ඉන්නේ, කුකුළා තමයි උදෙන්ම ඇහැ ඇරෙන්නේ කියලා. ඔය ඔක්කෝම නැගිටින්නේ පියා නැගිටින නිසාය කියලා දැන ගෙන උන්නේ, බොහෝම සුළු පිරිසක්.

ඔය කතන්දරේ, ඒ කාළේ ලංකාවේ හිටපු කැලිප්සෝ සෙට් එකකටත් ආරංචි වෙලා, උන් මෙකට ඉන්ගිරිස් සින්දුවක් ලියනවා "මිස්ටර් කක්කා ඩුඩුල් ඩූ..." කියලා.  සද්දේ එහෙම ඇහුනට, ඇත්තටම කියන්නේ "මිස්ටර් කොක් අ ඩුඩ්ල් ඩූ...." කියලා. ගෲප් එකෙ නම ලා බම්බාස්. ඕකේ ලීඩ් කරේ මට මතක විදියට ජෝ බී පෙරේරා.. එයාම තමයි බොහෝම ෆේමස්  "මුලු ගතම වෙහෙසුනා.... දහඩියෙන් නෑ උනා..... කුස ගින්න නිවා ගන්න මේමා.... යකඩ තලන්නා......" සින්දුව කියන්නෙත්.