පොල්ල, රබර් කෑල්ල හා සීයා (23+) - An old man with a Stick (13+)

මාතලන් හිතන්නේ, ළෝකේ පට්ටම බස් සෝර්විස් එක තියෙන්නේ, ලංකාවේ කියාය. අපේ බස් වල වෙනම් සඟිස්කුරුතියක් තියෙනවාය. ගමේ බස්වල එකකි. නගරේ බස්වල තව එකකි, ඒ සී බස් වල තව එකකි. ඒ අස්සේ දැන් අළුත්ම එක ඇවිල්ලා, ඇක්ස්ප්‍රස් වේ එකේ පුල් ලක්සිරි බස්ය. තාම ආසාවට වත් ඒකක යන්න බැරි උනත්, නෝනා නම්, මළ ගෙදරක් ගිහින්, මාතර ඉඳන් මහරගමට ඇවිත් ඒ බස්වලට බොහෝ පින් දුන්නාය.

එකෝමත් එක කාළ්යක මාතර ඉඳලා කොළඹ එන්න පැය හතරහමාරක් පහක් විතර ගත් උනාය. ඒන ගමන් තේ බොන්නත් නවත්තනවාය. එතන තේ බීම කෙසේ වෙතත්, තේ ගහන එකාගේ හොම්බට දෙක දමලා අනින්න හිතෙනවාය. ඒ ගැන වෙනම කතා කොරන්න පුළුවන්ය. මාතලන් ඒ ගැන කතා කොරලත් තියෙනවාය.

ඒත් මේ ආසියාවේ අර්ශෂ් යුගයේ, මාතර සිට මහරගමට පැය 1 1/2 කි. ඒ කියන්නේ වන් ඇන්ඩ් හාප් අවර්ස්ය.. හැබයි මහරගම ඉඳලා පිටඔටුවට පැය දෙකකි. ඒ කියන්නේ ටූ අවර්ස්ය.. එතකොට තියෙන්නේ පැයක වාසියක් පමණය. කෝටී ගනන් වියදම් කරලා හදපු පාරේ ආස්චර්යේ එහෙමය.

පරිසර අම්මාත්තියන්සෙන් බස් වල අලි එලවන හෝන් ගලවන්න යනවාය කියා, ගොසිප් සයිට් එකක තියෙනවා දැක්කාම, බොහෝම සන්තෝසයක් හිතට ආවාය.සමහර විට මේක නවත්තන්න යන්නේ, කොළබ ඉට්ටේසොන් එක ඉස්සරහා කෙලලා අරින හෝන් පාරවල් වලට, හාබර් එකේ නැව් කළබල වෙන නිසා වෙන්නත් පුළුවන්ය. සමහර වෙලාවට මේ බස් ඔක්කෝම, සීමන් ගිහින් හම්බ කරගෙන ආපු උන්ගේද කියා සිතෙනවාය. මොකෝ සම හරක් බස් වල තියෙන්නේ, නැව් හෝන් හින්දාය. අපේ උන් නැවෙන් බහින කොට, හෝන් එකත් ගලවගෙනම බැස්සා වෙන්නත් පුළුවන්ය. ඒ අපේ උන්ගේ හැටිය. ඒක හොරකම් නෙවේය. කලෙක්න්ටින් ඔප් සුවනියර් කියනා, පෙර කළ සිට පැවත් එන පරම්පරාගත රෝගයක්ය. සමා වෙන්න පරම්පරාගත හොබි එකක්ය.

ඒ වගේම බස් වල සීට් යටයි, හුඩ් රැක් එකෙයි දාලා, අප සවන් පිනවන, කන්කලු නද පතුරුවන, ඉස්පීකර්ද ගලවා දමන්නට යනවාය කියාද තිබුනේය. ඒක නම් ගලවන්නේ අපරාදේය. බස් වල නිදාගන්නා උන් අවදිකරවා ගෙන යන්නේ ඒවායෙන්ය. නිර්භිත සේස්ඨ ජාතියක්ය, අරකය, මේකය, කිව්වාට, බස් එකට නැග්ග ගමන් නින්ද යනවාය. ඉතින් අහල පහල අවදිව ඉන්න එකා කොට්ටේ වෙනුවට උරහිස දෙන්න ඕනාය. සම හරක් හිට ගෙනත් නිදිය. "හෙළයිනි අවදි වව්...." කියා කියලා තියෙන්නේ, හිටගෙනත් නිදා ගන්න ජාතියක් නිසා වෙන්න පුළුවන්ය.

දවසක් ඔය බස් එකක යන ගමන්, රථයේ මාතලි සංගීතයක් දැම්මේය. මාතලිට අන දුන්නේ දොස්තර මහතාය. මේ දොස්තර මහතා ඇඳ ඉන්නා ලෝගුව ක්‍රීම් පාටය. ඩැයිවරුත් එසේය. ඔරිජිනල් පාට, ඔපීසියල් පාට උනාට, ගොඩක් ඒවා කළු පාටය. මට දුක මුන්ට ඒක කළු පාටින්ම දුන්නේ නැත්තේ ඇයි කියාය. සම හරක් ඕක අඳින්නේ අනිත් පැත්තට යන බස් එකේ උන්, ඉස්සරහා ගමනා ගමනේ පොලොස් ඉන්නවා කිව්වාමය. ඒ වෙලාවට සංසාරෙදි නොලැබෙන ටිකටුත් බෙදනවාය.

ඉතින් කොන්දාගේ අණ පරිදි, මාතලි මොකක්ද කෑල්ලක් දැම්මේය. ගුරුප් එකක් පොරි හැලෙන්න දෙනවාය. මාතලිගේ උඩ තියෙන ටැලිවිසොන් එකෙන් විසුවලුත් දෙනවාය. ජින්ජර් ඇවිල්ලා අම්බ කුණු හබ්බ ටිකක් කෙලලා ගියේය. සමහර කෙල්ලන්ගේ මූණු රතු විය. පිරිමින්ගේ කන් පාත් විය. හාමුදුරුවෝ සතිපඨ්ඨානේට වැඩියේය. ජින්ජර් බස් එක කොර කළේය. මාතලන්ටත් විලි ලැජ්ජාව කියනා එක ආවේය. බසයෙන් පිට තියෙනා පුක වල් දෙස නෙත් ‍යොමු කලේය.

අම්මටම හැමිනෙන්න... ඊ ගාවට ආවේ නන්දා මාලනීය. මම අහලා තියෙන්නේ, නන්දා අක්කා ("නන්දා මාලනිය" නම් වූ, විප්ලව වාදී ගායිකාව, 2005 දී මිය ගියායා. උන් පැතු සාධාරණ සමාජය මේ පින් බිමේ පහලව තිබෙනු දක්නට පින් කර නොතිබීම, බොහෝ කනකාටු දායකය.)ඉස්ටේජ් කියන්නේ නෑ කියාය. මාතලියාගේ ඉහ උඩින් තියෙනා ටැලිවොසොන් එක දිහා බැලුවාම, නන්දා අක්කා නෙමේය. පොඩි කොළු පැටියෙක්ය.. දැන් මට හිතා ගන්න බැරි, නන්දා අක්කාට තියෙන්නේ කොළු වොයිස් එකක්ද. කොලුවාට තියෙන්නේ ගෑණු වොයිස් එකක්ද කියනා එකය. හැබයි ඉතින් ඒකත් පට්ට ටැලන්ට් එකක්ය. ඉස්ටේජ් එක පහල උන්, නන්දා අක්කාගේ ඒවාට, දහ අට පාලිය නටනවාය.

ඩෙනිම් ගහගත්ත කෙල්ලෝත් නටනවාය. පට්ටම ආතල්ය. අප්පුඩි ඉල්ලගෙන ගහගන්නවාය. "කෝ..... සද්දේ........." කියලා අහනවාය. "සද්දේ.... සද්දේ උඹලගේ අම්මගේ රෙද්දේ...." කියා කියන්න හිතෙනවාය. එතකොට මාතලන්ගේ වැදගත් කොමට කෙල වෙනවාය. ඒ නිසා මාතලුනුත් කොන්දා වාගේ පට්ට ආතල් එකේ යනවාය. මොකෝ බස් එක මගේ නෙමේය. ඒවා නැව් කාරයන්ගේය.

මේවා මතක් උනේ, ළඟදි බස් එකක යන වෙලාවේ, හැරමිට්ටකුත් අරගෙන සීයා කෙනෙක් නැගපු වෙලාවේ, පරණ කතන්දරයක් මතක් උන නිසාය. එකෝමත් එක කාළෙක තිබුන එකෝමත් එකම රටේ මිනිස්සුන්ට වඩා, අපේ රටේ මිනිස්සු බොහෝ වෙනස්ය. දැන් ගොඩා..........ක් වෙනස්ය.

වයසක කෙනෙක්, බඩ දරු අම්මා කෙනෙක්, පොඩි එකෙක් වඩා ගත්ත කෙනෙක් නැග්ග ගමන්, බස් එකේ ඉඳගෙන ඉන්න උන් ඔක්කෝටම නින්ද යනවාය. කොන්දා සීට් එකක් දෙන්න කියා එනවුන්ස් කලාම විතරක්, මාර අකමැත්තෙන් මොකෙක් හෝ සීට් එකක් දෙනවාය. ඊට පස්සේ සීට් එක හම්බ වෙච්ච එකා, වෙන එකෙකුට සීට් එක දීලා බහිනවාය. හරියට, එයා ගෙදරින් ගෙනාපු එකක් වාගෙය.

ඔන්න බස් එකකට නාකී සීය කෙනෙක් හැරමිටියකුත් අරගෙන ගොඩ උනාය. බස් එකේ ඔක්කෝටම නින්ද ගියේය. සියා වව්ලා වගේ එල්ලිලා, හැරමිටියත් බැලන්ස් කරගෙන, කමලා සර්කස් පෙන්න පෙන්නා යනවාය. මොකෝ හැරමිට්ට ලිස්සනවාය. ඔය අතරේ ඩැයිවරයා තව බස් එකකට කෙලවෙන්නම කපපු වෙලාවේ, සීයා "තපක්.." ගා බිම ඇදගෙන වැටුනේය..

ඒත් ඔක්කෝම නිදිය.. සියා අමාරුවෙන් නැගිටලා, ආයෙත් ඩෝප් කාර්යා වාගේ වැනෙනවාය. ඔය අස්සේ, සීට් එකක හිටපු, අවුරුදු හතක විතර ඇම්ඩෙක් සීයාට කිව්වේ, " අයියෝ සීයේ ඔය පොල්ලේ කෙලවරට පොඩි රබර් කෑල්ලක් දාගත්තා නම්, පොල්ල ලිස්සන්නෙ නෑ නේ. එහෙනම් සීය වැටෙන්නේත් නෑ නේ..." කියාය.

"ලොහ් ලොහ්... තනිකොල ඇත්ත පුතේ.. තොගේ තාත්තත්, පොල්ල කෙලවරේ රබර් එකක් දා ගත්තා නම්, අද මට ඔය සීට් එකේ ඉඳගෙන යන්න තිබුනා නේ බං... එලවා මෙතොන පොල්ලෙ හබර් දාල්ල.. වේස් කොල්ලා.." කියා, සීයා ආදරෙයෙන් කීවෝය...

අනුවර්ථනය කොට, අපේ එකක් කොට, ලියා පල කොලේ, මහාචාර්ය මාතලන් වන මා විසිනි...