බයිලා නවත්වා, චක්‍ර ලේඛන කරකවන්නේ නැතුව, දෙමාපියන් පාසැළට ගෙන්වීම හා පැමීනීම වහාම නවත්වන්න..

.

ධනරින මහතා බයිලා ගැසීමට උපන් හපනෙක් බව, එතුමාගේ පන්ති වලට සහභාගී වී ඇති අප අත්දැකීමෙන්ම දන්නා දෙයකි. සමාජවාදය රජයන රටක නායකයා වන බවට ගැසූ බයිලා අද අසන්නට නොමැති වූවත්. අප ඒ කාළයේ කියූ පරිදිම ධනවාදයේ ප්‍රතිමූර්ථීයක් බවට පත්ව ඇති බව නම් නොකියාම බැරිය.

සිරි ලන්කාවේ ඇත්තේ මාර සමාජ ක්‍රමයකි. කසාද නොබැඳ සිටින තුරා, බඳින්නේ නැත්තේ ඇයිද අසයි. ඔන්න මම බඳිනවා යයි කියූ විට, හෝටලය මොකක්ද..?, අන්දවන්නේ කවුද...?, මනමාළි සුදුද...?, හනිමූන් යන්නේ කොහෙද...?,  යටට අඳින්නේ මොනවාද...? යනුවෙන් ප්‍රශ්න කෝටියකි.

දහ අතේ ණය වී මගුල කරගත් පසු ආයිත් ලෙඩක් වැටෙයි. ඇයි බබාලා හදන්නෙ නැද්ද..? එහෙම ප්‍රශ්නයක් නම් අර දේවාලේ හොඳයි..? අර ස්පෙශලිස්ට් ළඟට ගියේ නැද්ද..? යනුවෙන් සංසර්ගයේ යෙදෙන ස්ටයිල් එක සහ වේලාව හැර තවත් ප්‍රශ්න කෝටියකි.

ඔන්න අපේ නෝනට බබෙක් හම්බ වෙන්න යන්නේ යැයි කියූ විට, කොයි හොස්පිටල් එකේද චැනල් කරන්නේ..? කවුද ස්පෙශලිස්ට්...? ස්කෑන් කළාද...? අනේ පුතෙක්ද...? දුවෙක්ද...? අරව කන්න දුන්නද..? මේව කන්න දුන්නද...? යනුවෙන් තවත් ප්‍රශ්න කොටියකි...මේ ආකාරයෙන් බබා ලැබුනු පසු නමටද... මොන්ටිසෝරියද, එන්නත් ගැනද, පියඩ්ඩ්‍රීටීශීයන් ගැනද.. ප්‍රශ්න වැලකින් පසු .. මහා පාසල් ධාවන තරඟය පැමිණෙයි.

විවාහ ණය, නිවාස ණය, ලීසීං ණය අර ණය මේ ණය දහසක් ණය තිබියදි. දහ අතේ ණය වී හොර ළිපි ගොනුවක්, හොර ළිපිනයක් හා තවත් කප්පරක් හොර වැඩ කරමින් දේශපාලුවන් පසු පස ගොස් ලක්ෂ ගනන් මුදලින් පුදා දරුවාටත් ප්‍රථම වතාවට බොරුව උගන්වා ජනප්‍රිය පාසලකට කෙසේ හෝ ඇතුලත් කර ගනී.

මේ මළ විකාරය ඉන් නතර වන්නේ නැත. තමන්ට ගොඩවන්නට නොහැකිවු මේ තක්සලා තුල හා ඉන් පිටත මුළු පාසල් කාලය තුලම සැරිසරන ගැහැනුන්, මව්වරුන් හෝ අත්තම්මලා විය හැකි වුවද, ගොන් බූරූ පිරිමින්, රැකියා විරහිතවුන්දැයි නොදනිමි. (මොවුන් හා වෑන් රථ රියදුරන්ගේ ප්‍රේම කතා වෙනම උප සංස්කෘතියකි. කළකට පෙර කඩවත ප්‍රදේශයෙ මේ තහනම් පෙම දෙදරා එකෙක් එළොවද, අනෙකා මුදලක් දුන් විට පැන යා හැකි වැලිකඩ සිපිරි ගෙදරද යන ලදි.)

මා පාසැල් ගිය මුළු කාළය තුළම මව හෝ පියා පාසැළට පැමිණි අවස්ථා ගනණ අතේ ඇඟිලි ප්‍රමාණයටත් වඩා අඩුය. ගෙවීමට තිබුනේ වාර්ශිකව රු. 65 පමණි. එයද නොගෙවු බොහෝ ශිෂ්‍යයෝ අප අතර විය. කාළකන්නියන් පිරිසකට මෙසේ පාසල් අසල කාළය කා දැමිය හැකි වුවද. බොහෝ දෙමව්පියන්ට නිතරම පාසැලට කැඳවීම විශාල ප්‍රශ්නයකි. මන්ද බොහෝ විට දෙදෙනාම රැකියාවල්හි නියුතු බැවින් නිවාඩු ලබා ගැනීමට නොහැකී වීමයි.

අනෙක් කාරනය නම් දෙමාපියන් පාසලේ හා පන්තියේ පරිපාළන කටයුතුවලට බඳවා ගැනීමයි. මෙය වහාම නතර කළ යුතුය. මෙයින් දෙමව්පිය දෙදෙනාම රැකියාවේ නියුතු සිසුන්ට වන්නේ මහත් අසාධාරනයකි. කොටින්ම දෙමව්පියන්ට පාසැල් කාළය තුල පාසල අසලටවත් පැමිණීම සම්පූර්ණයෙන් තහනම් කළ යුතුය. ආදි සිසු සංගම් වල වැඩ කටයුතු සති අන්ත වල කරගන්නා ලෙසට නීතී පැනවිය යුතුය. දෙමව්පියන්ගේ හා ආදී සිසු සිසුවියන්ගේ ආධාර බලාපොරොත්තු වන්නෙ. අධ්‍යාපන දේපාර්තුමේන්තුවේ ගුරුවරුන් හා නිලධාරින් කිසිවක් කළ නොහැකි බූරූවන් නිසාද..?

රට පුරා බයිලා ගසමින් අඩු පාඩු කියමින් නාහෙන් අඬ අඬා යන්නේ නැතුව. නිර්බීතව මෙම අදහස් ක්‍රීයාවට නංවා. සැබෑ වීරයෙක් වන්න.