නවත්තන්න එපා..!!! (21+) - Dont Stop....!!! (13+)

 

මේ ළඟදි මගුල් ගෙදරක ගියා, හාමිනේගේ පැත්තෙන් නෑයෝ වෙන. ඒත් ඉතින් හාමිනේටත් වඩා එහේ සෙට් එක මා එක්ක ෆිට්. මේක නම් අර විකාර මගුල් ගෙයක් නෙමෙයි, බොහොම චාම් මගුල් ගෙයක්. අපි මනමාලිගෙ පාර්ශවේ. මනමාලීගේ අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම නෑ. අම්මා නැති උනේ කැන්සර් එකකින්, තාත්තා නම් සිරෝසිස් වලින්. අම්මා නැති උන දවසේ ඉඳන් බලා ගත්තෙ පුංචි අම්මා. අර මල විකාර කේක් එකවත් තිබුනේ නෑ. කිරිබත් තමයි කෑවේ. හේතුව, සල්ලි නැති කමක් නෙවෙයි, මේ කෙල්ල බොහෝම චාම් සිම්පල් කෙල්ලෙක්, මනමාලයත් ඒ වගේමයි. උගත් කමයි, නිහතමානි කමයි, චාම් බවයි හොඳට කැපිලා පෙනුනා.

මේ මගුල ගැන ලිව්වේ, එතනදි උන අපූරූ සිඳුවීමක් නිසා. මම ටික කාලෙකට කලින් ලියනවයි කියපු කතාව එතනදි මතක් උන නිසා. අම්මයි තාත්තයි දෙන්නම නැති උනාට, ආච්චිලා දෙන්නම තවම ඉන්නවා. කේක් නොතිබ්බ මගුල් ගෙදර, කේක් ගෙඩි දෙකක් වගේ, ආච්චිලා දෙන්නවම, පෝරුව ගාවම මේසෙක ඉන්දවලා තිබ්බා. දෙන්නම ගෙනාවේ කරේ තියාගෙන. මුණුපුරාලා. පෝරුවේ වැඩ කටයුතු යන අතරේ මම දැක්කා ආච්චිලා දෙන්නට මල පැනලා ඉන්නවා. බැලින්නම් පෝරුවේ චාරිත්‍ර එකක්වත් උන්දලා දෙන්නට පේන්නේ නෑ. පස්සෙ ජනම් එක පොඩ්ඩක් එහෙට මෙහෙට කරලා, ඒ දෙන්නටත් බලා ගන්න සැලැස්සුවා. මොකෝ ඒ දෙන්නම ඇවිත් තියෙන්නේ, ඒ වැඩේ බලන්න.

ආච්චිලා සීයලගෙ හැටි ඔහොම තමයි. අර කතාවකුත් තියෙනවනේ, "තමන්ගෙ දරුවන්ටත් වඩා ආදරේ, දරුවන්ගේ දරුවන්ටය..." කියලා. ඒ උනාට, ඔය තත්වය අපේ සමාජෙන් නැති වෙමින් යමිනුයි පවතින්නේ. ඒක නේ අර ආච්චි කෙනෙක් අඬන්නේ, "රස්සාවට යන දරුවගෙ දරුවොත් රකින්නෙ මං නේ දැන්...." ගගා. ඉස්සර නම් එහෙම තත්වයක් තිබුනේ නෑ. අපිට නම් ආච්චිලගෙ සීයලගේ උණුහුම ආදරය නොඅඩුවම ලැබුනා. කවි කතන්දර, බණ කතා කියලා දුන්නේ අම්මලා තාත්තලා නෙමෙයි, එයාලා. ඔය කතන්දර කියා දෙන එක බොහෝම වටින දෙයක්.

අද අපේ සමාජයේ ඒක ඇත්තෙම නැති තරම්. ඒත් බටහිර කුමන්ත්‍රණ කාරයෝ නම්, පොඩි එකා ඇඳට දාලා, නින්ද යනකම් පොතක් හරි කියවනවා. අපේ උන් නම් පොත් කියවීම කෙසේ වෙතත් ඔහේ නිකං කියවනවා. අනික දරුවොන්ට කතා කියලා දෙන්න වෙලාවක් නෑනේ. අට අනූවක් ටැලිවිසොන් චැනල් වල යන ගූ ගොඩවල්, කාන්ඩෙම එක්කාසු වෙලා, නොකා නොබී කට ඇරගෙන බලාගෙන ඉන්නවා. ඔක්කොමවල යන්නෙ එකම කතාව. එකම නළු නිළි සැට් එක. ඉතින් අද ඉන්න දරුවා මෙළෝ හසරක් නොදන්න, හරකෙක් බවට පත් වෙනවා. ඒක හොඳටම නියෝජනය කරන තැනක් තමයි ෆේස් බුක් එක.

 

ආච්චිලා, සීයලා, අම්මලා, තාත්තලා, කතා කියා නොදෙන කාලේ, වාසනාවට "කතන්දර" ඉන්න නිසා අපිටත් ඉඳ හිට කතන්දරයක් අහගන්න පුළුවන්. මමත් ඔය රස කතාවක් ඉඳ හිට ඇදලා අරින්නේ අපි ඒ කතා රස විඳලා තියෙන නිසා. මේවා නම් මේ ආච්චිලා සීයලා කියලා දීපූ කතා නෙමෙයි. කතා රහට කියන්න පුළුවන් යාළුවෝ කියලා දීපූ කතා. මළගෙවල් වල පාලු කපපු කතා. ඉස්කෝලේ ෆ්‍රී පීරියඩ් වල කියපු කතා. ඔෆීස් එකේ වීරයෝ වෙන්න කියපු කතා.

මේකත් කලින් ලියපු කතාව වගේම ආච්චි කෙනෙකුයි දුවයි අතරේ කතාවක්මයි. ඔය විජිත් විජිතමුනි සිල්වා කිව්වට, කෙල්ලෙක් කොල්ලෙක් සෙට් කර ගන්න බැරි අඤ්ඤකොරොස් කේස් තමයි පත්තරවල යන්නෙ කියලා, යෝජිත විවාහවලින් සෙට් වෙච්ච ඉටි කිරිස් කෑලී වගේම හැන්ඩි කොල්ලෝ මම අනන්තවත් දැකලා තියෙනවා. ඇත්තටම ඒ අය තමන්ගේ අජ්ජාපනේට, පෞද්ගලික දියුණුවට, කාළය වෙන් කරපු නිසා ලව් කරන්න වෙලාවක් හොයා ගන්න බැරි උන අය. ඕන් එහෙම යෝජිත විවාහයකින් කොල්ලෙකුයි කෙල්ලෙකුයි සෙට් උනාලු.

ආදිම කාලේ වගේම නෙමෙයි නේ දැන්, මගුල් කතා කරලා තීන්දු කර ගත්තයින් පස්සෙ, කෙල්ලටයි කොල්ලටයි පොඩ්ඩක් එලියට පහලියට යන්න පුළුවන්. මොකෝ දැන් මඟුල් ගෙයක් ගන්නවා කියන්නෙත් වෙනම කෝස් එකක්නේ. කීයක් කියලා දේවලට යන්න තියෙනවද. කෙල්ලත් ඉටි කිරිස් කෑල්ලලු, මේක දැකපු වෙලාවේ ඉඳලා කොල්ලගේ මෙව්වා එකත් මෙව්වා වෙලා, කොයි වෙලාවෙද මේකේ පහස ලබන්නේ කියලා, පෙරුම් පුරාගෙනලු ඉන්නේ. ඔය කොල්ලන්ගේ ඇස්වලින් ශුක්‍රාණු එන එක අච්චිලට හොඳට පේනවා. ඒ නිසා ආච්චි කෙල්ලව කාමරේට කතා කරගෙන, පොඩි අවවාදයක් දුන්නලු.

මට නම් පේන්නේ හිච්චි දුවේ, කොලුවා හරි විසේ තියෙන එකෙක් වගෙයි. දන්නවනේ අද කාලේ ඉන්න උන්නෙ හැටි. පත්තරවල තියෙන ඒවත් ඔහේ දැකලා නැතුවෙයි. ඔය කොල්ලෝ මහා එපා කරපු උන්. බඳින්න කලින් අරෙහෙ මෙහෙ ගියාට පරෙස්සමෙන්, මොකෝ මේ ගම් වල උන් බලාගෙන ඉන්නේ මොකක් හරි එකක් අහුලන් කැළෑ පත්තර ගහන්න.. ඒ නිසා බොහෝම පරෙස්සමෙන් පුතේ.... අපේ පවුල් වල නම්බුව රකින්න එපාය අපි....

ඔය ඉළංදාරි විශ්වාස කොරන්න බැරි උන්... ඕකුන් ඉස්සෙල්ලම කරන්නෙ ඉඹින්න එන එක.. එක පාරටම දමලා ගහනවා වගේ නොකියා.. "අනේ...!" කියලා අකමැති බව පෙන්නහන්..

ඊට පස්සෙ උන් බලන්නෙම පපුව දිහා.. ආයෙ දෙකක් නෑ "කුක්කු තන්" මිරිකනවමයි.. ඒවට ආවොත් හෙම කෙලින්ම කියහන්... "එපා....!" කියලා..

ඕකුන් එහෙම කිව්වයි කියලා පරාජේ බාර ගන්නෙ නෑ.. ඊළඟට කරන්නේ අනිවාර්යයෙන් "චූවා" අල්ලලා උඹව පෙරලගන්න එක.. ඊට පස්සෙ වෙන දේ මම කියන්නෙ අහවල් එකටෙයි.. ඒ නිසා කෑ ගහලම කියහන් "නවත්තන...." කියලා..

 කියාපු ටික හොඳින් මතක තියාගනින් හිච්චි දුවේ.. මතකනේ... "අනේ...!, එපා....!!,  නවත්තන්න...!!!"

අනේ ඉතින්, ගියාටත් වඩා තවත් ලස්සනට ආවලු අපේ කෙලි පොඩ්ඩ.. වෙලාවක් එනකන් බලා හිටපු ආච්චි, කෙල්ලව කාමරේට කතා කරගෙන අහනවලු ඕපේ....

"මම කියාපුවේ හරිය දුවේ...? මේ ඉළංදාරියත් ඒ ජාතියෙම නේද...? කොහෙද ගියේ..? මෙච්චර පරක්කු උනේ...? මම කියපු විදියටම කරා නේද.... මයෙ සත්තරන් කෙල්ල...?"

කියාපු ගමන් මූනට පොඩි අප්ෂට් මේකප් එකක් දාගත්ත කෙල්ල කියනවලු..

"හරි වැඩේ නේ ආච්චි උනේ.. ආච්චි කියපු විදියට නෙමේනේ...... මේ යකා එක පාරටම ඔක්කෝම කලානේ...."

ඉතින්... ඉතින්... උඹ මොකෑ කලේ...? මම කියපු දේ කලේ නැතෙයි...?

මොකෑ නැත්තේ මම කෑ ගහලම කිව්වා..

"අනේ.... නවත්තන්න එපා.....!!! කියලා...."

ආච්චි කලාන්ත විය...

පරිවර්ථන අයිතිය මාතලන් සතුයි...