ලලිත් හා අනූෂ හා උගෙ අම්මාගේ නීතිය - Pray for Real Justice

දෙන්නගේ සිල් රෙදි කේස් එක ගැන මක්කත්ම ලියන්න නැත්තේ ඇයි කියලා බෝ දෙනෙක් අහනවාය. බුකියේ කෙටි සටහනක් තබා මා කියූවේ, මේ තීන්දුව පිළිබඳව මෙන්ම, මේ දෙදෙනා ගැනද මාතලන් අවංකවම කනගාටු වෙනවා කියලාය. මා මේ ප්‍රශ්ණය දෙස බලන්නේ ලලිත් හා අනූෂගේ සපත්තුවට බැහැලාය. 

රාජ්ජ සේවයට එන්නට අම්මට සිරි ලංකාවේ ඇත්තේ පුදුම මල පෙරේත කමක්ය. ආන්ඩුවේ රස්සාවල් දෙන්නේ නෑ කියා පාරවල් වහනවාය. පාරේ නිදාගන්නවාය. උපාධියක් තියෙනවා නම් ආන්ඩුවේ රස්සාවක් දෙන්නම ඕනැයි කියා රීතියකුත් හදාගෙන තියෙනවාය. 

එහෙම එන්නේ රටට ආදරේටවත් ගමට ආදරේටවත් කොටින්ම රස්සාවට ආදරේටවත් නෙමේය. අම්මට සිරි ලංකාවේ දේශපාලුවෝ වගේම පට්ට ආතල් එකක් ගන්නය. අයිස් ගහන්නටය. එහෙම උන් අතරේ විභාග පාස් කොර ඉහළට යන පිරිස ඉතා අල්පය. 

රජයේ හෝ ප්‍රයිවෙට් සැක්ටර් එකේ වේවා, රස්සාවක් කොරනවා නම් පිලිපදින්න වෙන්නේ බොසා හෙවත් මහ එකාගේ අනය. රජයේ උන්ට නම් ඒ ආර්, ඇෆ් ආර්, වලට මුවා වී පොඩි ශේප් පාරක් දාගන්න පුළුවන් කමක් තිබුනද, ප්‍රයිවෙට් සැක්ටර් එකෙ නම් සිද්ද වෙන්නේ ගෙදර යන්නටය. 

එහෙත් ජේ ආර් ගෙනා පාදඩ වියවස්තාව යටතේ, රාජ්ජ සේවය බල්ලා මාක් කොරලා දැම්මේය. එදා සිට රාජ්ජ මුදල් වියදම් කලේ රටේ නායකයාට හා ඇමතියාට ඕනෑ ආකාරයටය. හැම රජයක්ම මුදල් විනාශ කරන්නේ උන්ගේ අම්මා අප්පාගේ බූදලය වගේය. 

සිල් රෙදි කෙස් එකත් ඒ ආකාරයේම ගේමක්ය. ආන්ඩුවේ මුදල් නැතෙයි කීවාම, අනූෂ යටතේ තියෙන ආයතනයෙන් මුදල් ඉල්ලා ගේම ගසා ඇත. ඒ කාළයේ තිබුනේ එහෙම පාලනයක් කියා නොදන්නා එකෙක් ඉන්නවා නම්, ඌ අමු හරකෙක් විය යුතුය. ඒ දෙන්නා ඒක කොරන්න බැහැයි කීවා නම් ඔප්සොන් දෙකක් තිබ්බේය. ඒ සුදෝ සුදු වෑන් එකකින් නිවන් මඟ යන එකය. එසේ නැත්නම් රටෙන් පලා යන එකය.

මෙහිදි අප කළ යුතුව ඇත්තේ ලලිත් හා අනූෂගේ කොඳු නාරටිය ගැන කතා කිරීමවත්, හොඳ වැඩේ කියා කීමවත් නොවේ. මන්ද ලලිත් හා අනූෂ ඔය දේ කරන්න බැරිය කියා ගෙදර ගියා නම් වෙන එකෙක් ඔය වැඩේ කොරනවාමය. එතකොට ප්‍රශ්ණ කරන්න වෙන්නේ උගේ කොන්ද හා අභිමානය ගැනය. 

මේ කේස් එක ෆයිල් කරලා තියෙන්නේ පොලෝසියෙන්ය. අප ප්‍රශ්න කළ යුත්තේ, ලලිත්ට හා අනූෂට මේ සඳහා නියෝග දුන්නේ මොකාද කියා සොයා නොබැලුවේ ඇයි කියනා එකය. ඒ සඳහා නීතී නැත්නම්, රාජිත කියනවා වාගේ, අලුතෙන් හෝ නීතී හදනා එකය. මොකෝ මැති ඇමතිවරු පත් කර එවන්නේ තියෙන දේවල් කොරන්න නොව අලුතෙන් යමක් කොරන්නටය. 

තීන්දූවේදී ප්‍රකාෂ වෙනාකාරයට මොවුන් දෙදෙනා මේ මුදල්වලින් සතයක් හෝ හොරකම් කොට නැත්තේය. සල්ලි පිල්ලි ගහපු උන් පුල් පන් එකේ රට වටේ ආතල් දිදී යන්නේය.  මේ දෙදෙනාම වැරදි කරුවන් වෙන්නේ වියවස්ථාවට අනුව ගේම දෙන්නෙයි කියාපු එකාට නීතියෙන් ගේම දෙන්න බැරි නිසාය. ඒ කියන්නේ තිබෙනා නීතියට හා වියවස්තාවට අනුවය. එසේ නම් වැරදිකරුවකු සිටියදි නිවැරදිකරුවන් පරිප්පු කන්නේ, ඒ වියවස්ථාව උගේ අම්මාගේ වියවස්ථාවක් නිසාමය

එය එකම විකාරයකි. මොවුන් නිර්දෝශී නම් මොවුන් නිදහස් කළ යුතුමය. නීතියෙන් එල්ලා මැරිය යුත්තේ මිනීමරුවා මිස මෝල් ගහ නොවේය. 

මෝල් ගස් එල්ලන නීතියකින් ඇති පලයක් නැත්තේමය.