අවංකත්වය (කාන්තාවන්ට පමණයි. (18+)) - Honesty - (Ladies Only (16+))

කාන්තාවන්ගේ අවංකත්වය ගැනත්, ලොකු කම් කියවීම ගැනත්, බොරු සෝභන  ගැනත් මේ ටිකේම අපේ බොහෝ දෙනෙක් පොස්ට් දැම්මා. ඇත්තටම මේ දේවල කාන්තවන්ට ආදේශ කර තිබුනත්, මගේ පිලිගැනීම නම්, මෙවන් දේ වලට, ලිංග බේදයක් අදාල වන්නේ නැති බවයි. පොදුවේ මනුෂ්‍යයන්ගේ දුර්වල සිරිතක් ලෙසත්, හදා ගත හැකි දෙයක් ලෙසත්, සඳහන් කළ හැකියි. එහෙත් ඉතින් එහෙම කරන්න ගියොත් සමහර විට, කතානොකරන මිනිසුන් පිරි ළෝකයක් බිහි වෙන්නත් පුළුවන්. අනිත් අයගේ වැරදි ඔවුන් නැති තැන කියන එකට මම අකමැති උනත්, බොරු සෝභන කතා අහන්න නම් බොහෝම ආසයි. නයි අරිනවා කියන්නෙත් මේකටම තමයි.


අපේ ඉස්කෝලේ කොල්ලෝ සෙට් එක, (වයස 80ක් උනත් සෙට් එක කොල්ලෝනේ) බිග් මැච් එකට සෙට් උනාම. දෙවියන්ගේ පානයෙන් සප්පායම් උනාම, මැච් බැලිල්ල කෙසේ වෙතත්, පරණ ගේම් දීපුවයි (බොහෝ වෙලාවට එකම කතා සෙට් එක.), නසරානී වැඩයි කතා කරාලා ඉවර උනාම, දෙවනි දවසෙයි තුන්වෙනි දවසෙයි කතා කොරන්නේ ඕප දූප තමයි. නිලියෝ ගැනයි, පොලිටික්ස් ගැනයි ගොසිප් කතා කරලා ඉවරවෙලා, ඊට පස්සෙ යන්නේ ඉතින් නයි අරින එක තමයි. මට හොඳට මතකයි, අවුරුදු ගානකට උඩදි ඇමරිකාවේ ඉන්න එකෙක් ඇවිත් ඇරපු නයි ටික. ඌ හරියට කතා කරේ, බිල් ක්ලින්ටන්ගේ හොඳම යාළුවෙක් වගේ. සුපිරි නිවසක ඉන්නවා වගේ, කොටින්ම කියනවා නම්, මොන්ටිකාලෝ වල ප්‍රින්ස් ඇල්බට් ඉන්නවා වගේ තමයි කතා කළේ. හැබයි ඊළඟ අවුරුද්දේ ඌ අම්බානක කිච උනා. හේතුව, අපේ නසරානියෙක් ඇමරිකාවේ ටුවර් එකක් ගිහින්, මූව හොයාගෙන ගිහිල්ලා.

අනේ මූ ඉන්නවලු, තව කොල්ලොයි කෙල්ලොයි 10 ක් එක්ක විතර, නිව්යෝක් වල ජරා එපාට්මන්ට් එකක, බතුයි, කරවල හොදියි, පරිප්පුයි කකා. අපේ එකා ඒවත් කාළා ඇවිත්, ඊළඟ අවුරුද්දේ අරු නැති කළා. අපි ඉතින් ඕවා දන්න හින්දා අවුලක් උනේ නෑ. ඌ අදත් බිග් මැච් එනවා. හැබයි අද නම් ඌ ඇරපු නයි ඇත්ත වෙලා. නොම්බර එකේ සල්ලි කාරයෙක්. බලාගෙන ගියාම, මේ නයි විදියට අරින්නේ තමන්ගේ හිතේ තියෙන සිහින නේ. තමන්ගේ ආශාවන්, ඉතින් ඒක සැබෑ කරගන්න කොහොම හරි මාර ගේමක් දෙනවා. එහෙම බලාගෙන ගියාම නයි අරින එකේ වැරද්දක් නෑ. ඒකයි මම කිව්වේ මේ නයි ඇරිල්ලට, මම බොහෝම ආසයි කියලා. (මාර දාර්ශනික අදහස් නේ මටත් තියෙන්නේ)

අර පෝස්ට් ටික කියවන කොටම, මට මතක් උනේ, මම දන්න ඩර්ටි ජෝක් එකක්, ඉතින් ඒක ලියලා දාන්න හිතුනා. ඔන්න එක ප්‍රසිද්ධ කාන්තා ඉස්කෝලෙක, ඕල්ඩ් ගර්ස්ලගේ ගෙට් ටු ගෙදර් එකක්, එහෙම නැත්නම් සුහඳ හමුවක් තිබුනලු. ඉතින් මේකට රට රටවල ඉන්න අයයි, මෙහේ ඉන්න අයයි, ලොකු ලොක්කියොයි, සාමාන්‍ය අයයි ඔක්කෝම වගේ ඇවිත් හිටියලු. එතනදි එකම පන්තියේ හිටපු හොඳම යාලුවෝ තුන් දෙනෙක් සෙට් උනාලු, එක්කෙනෙක් ඔස්ට්‍රේලියාවෙලු, අනිකා කැනඩාවෙලු, ඉතුරු කෙනා ළොකෙන් උතුම් රටේලු. (එයා මේකට ඇවිල්ලා උන්නේ ණය වෙලාලු, බාල කෙල්ල ඉස්කෝලෙට දාගන්න ඕන හින්දා)

පළවෙනියා : ඔයාලට කියන්න, මගේ බර්ත් ඩේ එකට, අපේ හබී, මට බ්‍රැන්ඩ් නිව් මර්සඩීස් එකක් ගෙනත් දුන්නනේ... දැන් මම ෂොපින් යන්නෙත් ඒකේ අනේ.

දෙවනියා : ඇත්තද ආ, ලොකු ගානක් වෙන්න ඇතිනේ... අපි නම්, මගේ බර්ත් ඩේ එකට මේ සැරේ කෲ ෂිප් එකක ඇලස්කා වල හිම කඳු බලන්න ගියානේ. ලොකු ගානක් ගියා. ඒ උනත් වර්ත් අනේ, මාරම ලස්සනයි. දිවිය ළෝකේ වගේ.

තුන්වෙනියා : අපිට හොහෙද අනේ, එච්චර වාසනාවක්, එයා ගාව සල්ලි නෑ කියලා, පොඩි කේක් එකක් ගෙනත් අපි හතර දෙනා කාලා, එයා පොඩි ඩ්‍රින්ක් එකක් දාලා නිදාගන්න ගියා. ඒ උනාට මට දුකක් නෑ මෙයා. මොකෝ මොනවා නැතත්, අපේ මහත්තයගේ මල්ලි ලොකු උනාම ගේ කුරුල්ලෝ 6 දෙනෙකුට කිසි කරදරයක් නැතුව ලැගලා ඉන්න පුළුවන්නේ. (උඩ පින්තූරේ ඉන්නවා වගේ එකිනෙකාට තුරුල් වෙලා....)

පළවෙනියගෙයි දෙවනියගෙයි මූණූ රතු වෙලා, දාඩිය දාලා, දෙන්නට දෙන්නා බලාගත්තා......

පළවෙනියා : ඇනේ ඇත්තටම මට මං ගැනම ලැජ්ජ හිතුනා අනේ. ඔයා කොච්චර අවංකද, මට හම්බ වෙච්ච මර්සඩීස් එකක් නෑ අනේ. පරණ ලදරමක් ගෙනත් දුන්නා, ගෙනාපූ දවසේ ඉඳන් පාරේ අයිනේ දාලා තියෙනවා.

දෙවනියා : මටත් ලැජ්ජයි අනේ, අපි ගියපු කෲ ෂිප් එකක් නෑ. ඇලස්කා ගියෙත් නෑ. හැමදාම යන නයගරා එක ගාවට ගිහින් එතන කඩේකින් තෝසේ කාලා ආවා. ඔයා කොච්චර අවංක කෙනෙක්ද.

තුන්වෙනියා : ඔයාලා ඇපොලජයිස් කරන්න ඕන නෑ අනේ මමත් කිව්වේ බොරු.... 6 වෙනි කුරුල්ලා පොඩ්ඩක් අමාරුවෙන් ඉන්නේ..... මොකෝ, ඌගේ එක කකුලක් එලියේ නිසා..........

බලාගෙන ගියාම එකෙක්වත් අවංක නෑනේ...

පරිවර්ථනයකි, එය මෙතරම් රසවත් නැත, ලුණු ඇඹුල් එකතු කොට අපේ කතාවක් කලේ සාහිත්‍යශූරී මාතලන් වන මා විසිනි.