දන්නෝ බුදුන්ගේ දේශයේ වෛරය හා කුහකත්වය - Danno Budunge New Version, Class Theory & Sexual Trauma

Kishani Jayasinghe

ලාංකීය සමාජය යනු අමු ගොබ්බ ගෝත්‍රිකවාදය කර පින්නාගත් පසුගාමි ළිං මැඩි සමාජයක්ය යන්න මෑත කාළයේ සිඳු වූ සිඳුවීම් කීපයකින්ම මනාවට ඔප්පු වී හමාරය. ඕනෑම සමාජයක මෙවන් පිරිස් සිටිය හැකි වුවද, අති බහුතරය එවන් සමාජයක් වීම, මේ රටේ දියුණුවට ඇති ප්‍රධානම බාධාව බව නොකියා සිටිය නොහැකිය.

ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ක්‍රියාදාමයක් තුලින් බලය ගිලිහුනු පසු, අත්භූත බලවේග මඟින් නැවත බලය ඩැහැගැනිම සඳහා, සීනීගම දේවාලයේ පොල් ගැසීම දේශපාලනික ක්‍රියාවක් ලෙස පසෙකින් තැබුවේ හැකි වූවද, ගීත තුනක් පිළිබඳව මෑත කාළයේ සමාජය සිඳුවූ කතා බහ තුල, මාතලන් ඉහලින් සඳහන් කල කරුණු අත්විඳිමේ වාසනාව සැමට අඩුවක් නැතිවම ලැබුනේය.

හන්තාන අඩවියේ...

මුලින්ම් කතා බහට ලක් වූයේ, සිරස රූපවාහිනි නාලිකාවේ "ආධුනික ගී තරඟයක්" වන "සිරස සුපර් ස්ටාර්" නම් වැඩසටහනට, "භාෂි මධුභාෂී" නම් "ආධුනික තරඟකාරිය" ගායනා කළ සුනිල් ආරියරත්නගේ විප්ලවීය ගීතයක් වන "හන්තාන අඩවියේ" ගීතයයි. එම ගායනයේ හෝ වචන උච්චාරනයේ කිසිඳු දෝශයක් නැත්තේ වුවද, විවේචනයට බඳුන් වූයේ ඉදිරිපත් කිරීම හා තනුවයි.

මේ අපගේ සමාජයේ දක්නට ලැබෙන අන්ත පසුගාමි මතයක රාවයයි. එනම් කිසිම දෙයක් වෙනස් කිරීමට ඇති බියයි. ළෝකයේ ඇති සියළුම ෆෝබියා වලින් පෙලෙන ජාතියක් ගැන පර්යේෂණ පැවැත්වීමට කිසිවකුට හෝ අවශ්‍ය නම්. කිසිඳු මහන්සියක් නොගෙන පහසුවෙන්ම සොයාගත හැකි රටක් වේ නම්, ඒ මේ අම්මට සිරි ලංකාවමය.

මේ විවේචන තුල ඇත්තේ ගීයේ විවේචනයට වඩා අප සමාජයේ ඇති විවිධ රෝග ලක්ෂණයන්මය. එම තරඟය ජය ගන්නා තරඟ කරු හෝ කාරිය එක රැයින් කෝටිපතියකු වේ. එම නිසා එම තරඟයේ ජයග්‍රාකයා කෙරේ ඇත්තේ ඉරිසියාවකි. ඒ ලැබෙන මුදල මෙන්ම ජනප්‍රියත්වය පිලිබඳ ඇති ඉරිසියාවකි. අනෙක නම් ලිංගික ඉරිසියාවයි. මෙය නාමල් උඩුගමගේ සිට ෂෙහාන් මිහිරංග හරහා භාෂී මධුභාෂි වෙත දැන් පැමිණ ඇත්තේය.

මෙවන්ම වූ ලිංගික ඉරිසියාවක් හා ෆෝබියාවක් අති දරුණු ලේසින් එල්ලවීම නිසා බයියන් රජ කරනා දෙරණ නාලිකාවේ උන් දක්ෂතම තරඟකාරිය, තුන් වන ස්ථානයට පත්ව, කිසිඳු ගායන හැකියාවක් හෝ හඬක් නොමැති පොඩි කොළු පැටවකු ජයග්‍රාහකයා බවට පත් කලේද ඉතා මෑත ඉතිහාසයකය.

මෙහිදි ගෙන ආ ගොන් තර්කයක් නම්, තමන්ගේම ගීත ගායනා කරන ලෙසට ගෙන එන කෑ කෝ ගැසීමයි. එහිදි සියල්ලන්ටම අමතක වන හෝ අමතක කරනා කාරනය නම් මෙය ආධුනික ගීත තරඟයක් බවයි. ආධුනිකයින් යනු ප්‍රවීනයන් නොවන බවයි. කෙසේ හෝ තනූජා එතනදි කරනුයේ මාකටින් වැඩ සටහනකි. "යුගයේ ගායිකාව" ලෙසින් කළ ප්‍රකාෂයෙන් එය ඉහටත් උඩින් ජයග්‍රහණය කළ අතර, සිරස සුපර් ස්ටාර් එපාවී ඒය නැරඹීම අතහැර දැමූ උන් පවා නැවතත් ඒ වෙත ගෙන ඒමට එය විවේචනයට බඳුන් කල සියල්ලෝම අඩු වැඩි වශයෙන් දායක උනේය.

භාෂි මධුභාෂි යනු නන්දා මාලනිය නොවේ, සුරේන්ද්‍ර පෙරේරා යනු ජෝතිපාල නොවේ, MG යනු MS නොවේ, ඔවුන් ආධුනිකත්වයෙන් මිදුනු පසු ඔවුන්ගේම නිර්මාණ තුලින් වේදිකාවට පැමිණ ඇති අතර, තවමත් එසේ නොපැමිනි අය අනාගතයේ එනු ඇත.

නමෝ නමෝ තායේ...

දෙවන ගීතය නිදහස් දින උත්සවයේ අවසාන අංගය ලෙස ඉදිරිපත් වූ ගීතයයි. එයත් අප අසා පුරුදු තනුවක් වූ අතර භාෂාවේ වෙනසක් ඇති බව කාටත් වැටහී ගියේය. කරුමයකට එය ගායනා කළේ බෙංගාලි බසින් නොවේ. අවසාන එකා මරා දමන තෙක් ඉවසීමක් නැති දෙමළාගේ බසිනි. දැන් ඉතින් සියල්ල අවසානය.

ඊළම ලැබෙනු ඇත. උතුරේ ට්‍රිප් යෑමට වීසා ගැනීමට සිඳුවන අතර, සමහර විට ඒ සඳහා ගෙවීමක්ද කළ යුතුව ඇත. හමුදා සියල්ල දකුණට කැඳවන ඇතර, දකුණේ දෙමළුන් සියළු දෙනා උතුරට පටවනු ඇත. අපේ උන්ට තේ දළු නෙලන්නට සිඳුවන අතර කක්කුස්සි බාල්දි ඇඳිමේ සිට කුණු බක්කි අයින් කිරීම දක්වා දේ කිරීමට සිඳුවනු ඇත.

එය ජාතියට කැළලක් නම් කලින් ආන්ඩුව කලාක් මෙන් රණ විරුවන් ලවා කළ හැක.

ජාතික ගීය දෙමළෙන් බැරිනම් ඕන භාෂවකින් ගයා ගත්තාට අපට නම් අවුලක් නැතිය. එකම දේ නම්, විගාලා ගයනා පද වල තේරුම, "කඳුළ ඉතින් සමාවෙයන් අපි වෙන් වෙමු අද හවසට.." යන අරථයෙන් නොව, " එක මවකගෙ දරු කළ බැවිනා යමු යමු වී නොපමා.." තිබේ නම් ඕක අරාබියෙන් කියා ගත්තද මහින්ද මහත්තයාට ගේමක් උනාට අපට නම් ගේමක් නැතිය.

දන්නෝ බුදුන්ගේ...

තෙවනුව තිරිසනුන්ටත් එහා ගොස් නිර්ධය හා තුඡ්ච ලෙස විවේචනයකට ලක් කරණුයේ, කිෂානී විජේසිංහ විසින් ගායනා කල දන්නෝ බුදුන්ගේ ගීතයයි. මෙහිදි මුලින්ම පෙන්වන්නේ පන්ති වෛරයයි. "සා රස" පවසන පරිදි, කෙතරම් ටොයියෝ වෙන්න උත්සාහ කලත්, ධනය බලය කොතෙක් ලැබුනත්, ළඟා විය හෝ අත්පත් කර ගත නොහැකි පන්තියක් ලංකාවේ මෙන්ම ඕනෑම රටක ඇත. ඔපෙරා යනු ලංකාවේදී මෙන්ම ඕනෑම රටක එම පන්තියට සීමාවූ ගායන ශ්‍යල්‍යයක් ලෙස නම් කළ හැක. ඔවුන්ටම වෙන්වූ කළාවන්, ක්‍රීඩාවන් මෙන්ම ජීවන විලාශයක්ද මේ පන්තිය සතුව ඇත.

බොහො දෙනෙක් මෙය වැරදි අවස්ථාවක වරදි තැනක ගායනා කරනා ලද්දක් ලෙස හැඳින්වුවද, මාතලන් නම් කියන්නේ මෙය නියම ස්ථානයේ නියම කාළයේ නියම වේලාවක ගායනා කළ බවයි. අපේ රටේ ගොන් බයියන්ද මෙවන් සමාජයක් තිබෙනා බව "සා රස" මෙන්ම දැන ගත යුතුය. මේ සුද්දා රට අල්ලා ගත් වේලේ කඳු රට රදළයන් ඉල්ලා සිටි නියම සිංහලයයි. ඒම පැලැන්තියයි. නැතිනම් එම පන්තියයි. එම පන්තියට පමණක් සීමා වූ කලාව, හමුදාවේ ගම් වල කොල්ලන්ගේ සංගිතයට ගායනා කිරීමම කොතරම් අපූරු සිඳුවීමක්ද? ඇය ඔවුන්ට ආචාර කිරීම කොතරම් දෙයක්ද?

අනෙක සෑම තැනකම සඳහන් කරනා පරිදි මේ රට බහු වාර්ගික බහු ආගමික මෙන්ම විවිධ සංස්කෘතියන්ගෙන් පිරි දිවයිනකි. අප පුරුදු විය යුත්තේ එකිනෙකාගේ සංස්කෘතියට ගරු කිරීමයි. එසෙ කළ නොහැකි කළ යුත්තේ චැනලය මාරු කිරීමයි. නැතිනම් ගෝල්ෆේස් එකෙන් පැන දිවීමයි. වැදී ගීයක් රස විඳිය හැකි නම් ඔපෙරාවක් රස විඳීමට නොහැකි ඇයි. හේතුව අපේ ගෝත්‍රික භාවයයි. උසස් කළාවක් විඳිමට ඇති අකමැත්තයි. අපේ පන්ති වෛරයයි.

ළිපිය දිග වැඩි හේතුවෙන් ගීතය ගැන මෙන්ම ඔපෙරා, සොප්‍රානෝලා හා සිරිසඟබෝ නාඩගම ගැනත් ඊළඟ පෝස්ටුවෙන් කතා කිරීමට සිතා සිටිනාතර. තවත් එකම දෙයක් පමණක් අවසන් වශයෙන් සඳහන් කල යුතුවම ඇත.

එනම් දේශපාළනිකව, පන්ති වෛරයෙන් හා ලිංගික කුහකත්වයෙන් ඇයව නිර්ධය ලෙස විවේච්නය කරන අමු බයියන් කෙරේ අනුකම්පාවක් ඇතත්, අනුන් ලියු පත්තර කියවන දෙරණේ සංඛ අමරජිත් නම් කාළකන්නියා, ළොවක් දිණූ ලාංකික දියනියක් පාරේ කෑ ගසන බැලලියන් ලෙස හැඳින්වීමත්, ඇයට ගඩොල් භාගවලින් ගැසිය යුතු බව සඳහන් කිරීමත් ගැන නම් කිව යුතුව ඇත්තේ, අමු හොරුන්ගේ මුදලට ඕනෑම දෙයක් ඇද අරිනා තොපි වන් වන්දිබඨ්ඨ සට්ටැඹි මාධ්‍යවේදියෝ කියා කියනා උන්, අමු බයි ගොබ්බ බල්ලන් බවමය.

එදා සෝමරත්න දිසානායකයන් තොපේ මාධ්‍ය ආයතනය විවේචනය කල වේලාවේ, තොපි වෙනුවෙන් එකඳු වච්නයක් හෝ නොලියා සිටීමේ ප්‍රීතිය අදටත් බුක්ති විඳිමි.