නව පරපුර ටැලන්ට් නැද්ද...? - Talented New Generation

මොන බොරුද මල්ටි ටැලන්ටඩ්. ඉතාම දක්ෂයි. නමුත් අපේ වගේ රටවල් වල පරණ සෙට් එක, ඒක පිළිගන්න අකමැතියි. ඔවුන් හොඳටම දන්නව අළුත් පරපුර මාරම දක්ෂයි කියල. (අමරදේව රූකා බදාගන්නෙ ඒ නිසයි..) නමුත් ඒක කියන්න කැමති නෑ කුහකයි. එයාලා කැමති එයාලට දෙවිවරුන්ට වගේ දෙකට නැමිල වඳින අයට විතරයි. ටැලන්ට් එක තියෙන එකා අනිත් ඒවුන්ට වඳින්න ඕන නෑ. අඩුමගානේ දෙවියන්ටවත්.

මම මේ පෝස්ට් එකේ කතා කොරන්න යන්නෙ සංගීත අංශය ගැන විතරයි. එතනදි සංගීත කාරයන්ට වටිනාකමක් හදල දීපූ ෂෙහාන්ට, කොයි සංගීත කාරයත් ණයයි කියලයි මම හිතන්නෙ. මේක ලියන්න හේතු උනේ, මම ඉතා ගරු කරන, අගේ කරන, සන්නස්ගල මහත්තය දෙරණ ඩ්‍රීම් ස්ටාර් එකේ කරපු ප්‍රකාෂණයක් නිසයි. ඒ වැඩසටහනේ විශේෂ දෙයක් සිද්ධ උනා. එනම් රියැලටි වැඩ සටහනක (මේව රියල් රියැලටි නෙවෙයි - දන්නෝ දනිති.) ප්‍රථම වතාවට බයිල ගීත වටයක් තිබුන. එතනදි සන්නස්ගල මහත්තය පළකළ සියළුම අදහස් වලට මම 100% එකඟයි. එකම එක ප්‍රකාෂයකට ඇර. ඒ තමයි එදා වගේ, අද ගීත රස නෑ කියන එක. මම ඒක කීයටවත් පිලිගන්න කැමති නෑ.



ඇයි අද තියෙන ගීත වල පදවැල් ලස්සන නැද්ද. එදා ඒව විතරද ලස්සන. එදා සින්දු විතරද හම් කරන්න පුළුවන් ඇයි මෙදා සින්දු හම් කරන්න බැරිද. "සඳ පිනි දියේ, හිම කුමරියේ" ගීතය හම් කරණ කොට අත දරුවෝ පුදුම වෙලා වගේ හම් කරන එකාගේ ඇස් දෙක දිහා බලාගෙන ඉන්නේ. ඒක තමයි ආවාජ්‍ය තක්සේරුව. භාතිය ෂන්තුෂ් ගේ පළවෙනි ගීතය "වසන්තයේ" වීඩීයෝ එක දැකපු මුල් වතාවෙම මම කිව්ව මුන් දෙන්න රූකටත් වඩා ඉදිරියට යනව කියල. අද ඒක උන් ඔප්පු කරල ඉවරයි. චින්තිගෙයි රයිනිගෙය් "පෙම පණ වැනි" අහපු සුද්දියෙක් මට කිව්වෙ ඒ ගීතය ජාත්‍යන්තරව ජනප්‍රිය වෙන්නෙ නැත්තෙ ඇයි කියලයි.

භාතිය ෂන්තුෂ්, ක්ලැරන්ස්ටයි රූකටයි කරන්න බැරි උනදේ ලස්සනටම කරපු දෙන්න. භාතියලගේ පන්තියට වෛර කරන පන්තියේ ආදරය ලබාගන්න උන් සමත් උනා විතරක් නෙමෙයි, ගම් වලට ළෝකය ගෙනියන්නත් උන් සෑහෙන සේවයක් කලා. අද ගමකට ගියත් කලිසම් අඳින කෙල්ලෙක් දැක්ක ගමන් මටනම් දැනෙන්නෙ අහිංසක සතුටක්. මේ ස්ටයිල් එකේ සින්දු විතරක් නෙමේ. "බාගෙට සැලුන් දොරෙන් රිංගා", "උඹේ මනාපේ කාටද දෙන්නෙ" දුකාගේ "ගොවී ගීතය" කොච්චර ලස්සන සින්දුද. අනෙක භාතියලගේ, ඉරාජ්ලගේ, කසුන් කල්හාරගේ, දසනායකලගේ, ඉන්ද්‍රචාපලගේ අන්තර්ජාතික සංගීතය ගැන තියෙන දැණුම ඔය එක විශාරද කෙනෙක් ළඟ වත් නෑ. එයාල දන්නේ ඉන්දියාවේ ශාස්ත්‍රීය සංගීතය ගැන විතරයි. අඩුගානේ බැද්දගේ මහත්තය දන්න දේශීය සංගීතය ගැනවත් හරි දැනීමක් නෑ.

එතකොට අද එතරම් ජනප්‍රිය වෙන ගීත ඉක්මනින්ම අමතක වෙලා යන්න හේතුව මොකක්ද..? දීපන්කො එහෙනම් උත්තර.. මෙන්න මේකයි උත්තරේ.. අද ළෝකය ඉතාම දියුණුයි, ඉතාම වේගයෙන් ගමන් කරන්නේ. ඉන්දියාවේ උනත් ඇමරිකාවේ උනත් ළෝකෙම ජනප්‍රිය වෙන සින්දු, හිට් වෙන සින්දු, වැඩි කල් තියෙන්නෙ නෑ. ඒකට හේතුව අද බොහෝ දෙනෙකුට ළෝකය ඕපන් වෙලා තියෙන්න. ඒකෙන් කියන්න බෑ නේ සාර්ථක ගීත බිහිවෙන්නෙ නෑ කියල. නමුත් මෑතක ජනප්‍රිය වෙල අමතක උන සිංදුවක් නැවත යන කොට මතයයෙන් කියන්න පුළුවන් කියන්නේ ඒ ගීතය අපේ මතකයෙන් ඉවත් වෙලා නෑ. නමුත් අළුත් දේවල් වලින් ඔලුව පිරිල, ඒකයි හේතුව. කොටින්ම මේ පොස්ට් එකට දාන්න උපුල් ශාන්ත සන්නස්ගල මහත්තයගේ ෆිල්ම් එකේ ජනප්‍රිය උන සින්දුව කොච්චර මතක් කලත් මට මතකයට ආවේ නෑ. (පස්සෙ කවුරු හරි මතක් කලොත් මට මතක් වෙයි.)

ඉස්සර තිබුනේ ඊට හාත්පසින්ම වෙනස් ළෝකයක්, විශේෂයෙන් 77 ට පෙර ලංකාවේ. මිනිස්සුන්ට විනෝද වෙන්න තිබුනේ ගුවන් විදුලියේ ප්‍රචාරය වෙච්ච සිංදුයි. නාට්ටියි, මැජික් වගේ කළු සුදු ච්ත්‍රපටියි විතරයි. මේ ච්ත්‍රපටි වල ප්‍රචාරණ කටයුතු උනෙත් ගුවන් විදුලියෙන්, ඒකේදි ප්‍රචාරය උනෙත් ච්ත්‍රපටියේ ගීත තමයි වැඩිපුරම, ඒ නිසා විජේ ගාමිනි වගේම ජෝති ලතාත් අති ජනප්‍රිය තරු උනා. වසරකට චිත්‍රපටි ආවෙත් සුළු ප්‍රමාණයක්, කැසට් පට තිබුනෙත් නෑ, තැටි තිබුනේ, ක්ලැරන්ස්ලගේ සිංදු වලට තැනක් තිබුනේ නෑ ඒයාලගේ ගීත ජනප්‍රිය උනේ තැටි වාදන යන්ත්‍ර තිබුනු අය අතරේ පමණයි. එයාල ජනප්‍රිය වෙන එකට ඒ පන්තියට වෛර කරපු බූවල්ලෙක් වගේ හැම තැනම තම අනසක පතුරන් හිටපු 56 කාළකන්නි සමාජය ඉඩ දුන්නෙ නෑ. එයාලා ප්‍රබුද්ධ කියල වෙනම සමාජ පන්තියක් හදාගෙන ඒක බෞතීස්ම කරන්න සෑහෙන උත්සාහයක් ගෙන ගියා. නමුත් ඒ සෙට් එක සුන්නත් දූවිලී වෙලා ලොම් හැලිච්ච බල්ලන් බවට පත් උනේ ඕපන් ආර්ථිකෙත් එක්ක ආපු කැසට් නිසා. නිහාල් නෙල්සන්ලා කැසට් 100 ත් පන්නල ගීත ඉදිරිපත් කරා. සුනිල් අය්ය  අත දිග ඇරල ප්‍රබුද්ධ ගෙ කනටම දුන්න.

ඔය අද ළොක්කව අන්දගෙන, රජ ගෙදර ඉඳුල කකා වළන් පිඟන් ටික හෝදගෙන ඉන්නෙ ඒ සෙට් එක තමයි. තවමත් පත්තරේකට එහෙම ආටිකල් එකක් දා ගන්න පුළුවන් උනොත් නව පරපුර ටැලන්ට් නෑ කියල තමයි කියන්නෙ. එයාල හරි ටැලන්ට් කට්ටියනේ. එකම ආරක ගීත තමයි වැඩි දෙනෙක් කියන්නෙ. තමන්ට තියෙන ගෞරවය තියාගෙන තමන්ගේ මුණුබුරු මිණිබිරියන් වගේ නව පරපුරටත් ආදරය කරගෙන, දන්න දෙයක් තියෙනවනම් අළුත් අයටත් කියල දීගෙන ඉන්න එක නේද කළ යුතු දේ. මට දුක ඒ ගැන නෙමෙයි අපිටත් අලුතෙන් හිතන්න උගන්වන උපුල් මහත්තයත් මේ කතා කියන එකටයි.

උරේෂා රවිහාරී කියන ගීත වල පද වැල් රස නැද්ද මහත්තයෝ...?  "මල් පිට මල්" පද වැල රස නැද්ද මහත්තයෝ...?

නව පරපුර මල්ටි ටැලන්ටඩ්, උන් සින්දු කියනව විතරක් නෙමෙයි, රඟපානව, මියුසික් දාගන්නව, වීඩීයො එකත් ඩිරෙක්ට් කරනව, හොඳට හම්බත් කරනව, රජවරු වගේ ජීවත් වෙනව, තව මොනවද...?

ඉරිසියා කරමුද..? ආඩම්බර වෙමුද..? තව දුරටත් ගහමුද...?