ජාතික ජන බලවේගය අනුර ලාල් හරිනි බලවේගයක් විය යුතුය.

මහ පක්ෂ වල සිටිනා සියල්ලන්ම මේ වන විට බලය හොබවා අවසාන අතර, මේ මොහොතේ පවතින ආන්ඩු විරෝධය ජවිපේ වෙත හරවා ගැනීමට ඔවුන් සමත්ව ඇති බව රහසක් නොවේය.

ඊට හේතුව වී ඇත්තේ, මහ පක්ෂ තුල සිටිනා මෛත්‍රී, සජිත්, පාඨළි, රනිල්, දයාසිරි පමණක් නොව රඹ ටෝක්ස් දෙන සුසිල් ප්‍රේමජයන්තත්, ජනපති, අගමැති, මැති ඇමතිකම් දැරුවාට, මේ රටට මෙලෝ ලබ්බක් නොකෙරූ ජෝකර්ලා වී අවසාන නිසාය.

ඒ හේතුවෙන්, මේ කිසිවකුටත් පොදු අපේක්ෂක තනතුර කිසිදාක හිමි නොවනාතර, රාජ්පක්ෂලා පරාජයට පත් කිරීමට නම් පොදු අපේක්ෂකයා නොමැතිව ඒ සිහිණය සැබෑ කර ගැනීමට නොහැකි බවත් මේ සියල්ලෝම හොඳින් දන්නවාය.

ජාතික ජන බලවේගයේ මොනේක් හී පැවති සම්මේලනය හා එහි පැමිණි පිරිස දැකීමෙන් පසු මේ සියල්ලන්ගේම චුක පූන්වී ඇත්තේ එබැවින්ය.

මේ පැමිණි අමන්දානන්දට  ජවිපේ තේරුම් ගෙන ඇත්තේ වෙනත් ආකාරයකින් බව මගේ මතයයි.

ඔවුන් දැන් ජාතික ජන බලවේගයද පසෙකින් තබා අනුර කුමාර පිම්බීමේ ගරිල්ලා මාකටින් ව්‍යාපාරයක් ගෙන යන බව බොහෝ පැහැදිලිය.

නැවතත් විමල්ට හා කුමාර් ගුණරත්නම්ලාට තමන් හා එක්වන්නට කියන්නේද එබැවින්ය.

යූ ටියුබ් කාරයන්ට ඉන්ටර්වීව් ලබා දෙන්නේ අනුර කුමාර පමණය. රූපවාහිනි චැනල් වල කුකුලන් කෙටවීම් වලට එන්නේ ජෙප්පන් පමණි. ජාජබය පැත්තකය.

නමුත් ජවිපේ වටහා ගත දේ නම් ඔවුන්ගේ ජවිපේ ගමට යන වැඩ සටහන පට්ට ෆේල් වූ බවත්, මේ මොරාල් එක එන්නේ ජාතික ජන බලවේගයේ මොනේක් සමුළුව නිසා බවත්ය.

ජාතික ජන බලවේගයේ සැලකිය යුතු තරමේ සිවිල් චරිත උන්නද, මිනිසුන් දන්නේ හරිනි අමරසූරිය පමණක්ය. අනෙක් උන් ඉන්නේ ජාතික ජන බලවේගය සමඟද නැතිනම් වෙන උන් සමඟද යන්න ජනතාව තබා ජෙප්පන්වත් හරියට නොදන්නා බවද මොනෙක් රැස්වීමෙන් හෙලි උනේය.

මගේ අදහස නම් ජාතික ජන බලවේගය ඉදිරියට ගෙන යාමට නම් එය අනුරගේ තනි නායකත්වයෙන් නොව,

අනුර, ලාල්, හරිනි යන ත්‍රිපුද්ගල නායකත්ව මණ්ඩලයකින් යා යුතු බවය.

සෑම පක්ෂයකම ඇත්තේ ඒකාධිපති පාලනයකි. ඒවායේ මහ පුටුවල ඉන්නා උන් පැරදුනත් නායකත්වයෙන් මෙන්ම ඉහළ තනතුරුවලින්ද බිමට බහින්නේ නැතිය.

අනුරගේ නායකත්වයේ තත්වයම එයද වන නමුත් ඒ බව එතරම් එලියට නොඑනුයේ ඔවුන් වටා සිටිනා පිරිස සුලු පිරිසක් වීමත්, ජවිපේ බලමණ්ඩලේ ඒකාධිකාරී පාලන රටාව හේතුවත් නිසාවෙන්ය.

බොහෝ අය ලාල් කාන්ත ඉල්ලන්නේ එබැවිනි.
එහෙත් අනුර ජවිපේ නායකත්වයේ සිටිනාතරම, ලාල් කාන්ත ජාතික ජන බලවේගයේ නායකත්වය තත්වයටම ගත යුතුය.

මන්ද ජවිපේ තුල සිටිනා ලාංකිය දේශපාලන සංස්කෘතියට ගැලපෙන එකම හා ජනප්‍රියම බල මණ්ඩල සභිකයා ලාල් කාන්ත වන නිසාය.

අනෙක් පිරිස සමාජයේ විවිධ ස්ථරයන්  අතර පිලිගැන්මක් තිබෙනා අය වුවද, සෑම සමාජ ස්ථරයන් තුලම එකසේ ජනප්‍රිය මෙන්ම පිලිගැනීමක් ඇති චරිතය ලාල් කාන්ත පමණමය.

හරිනි අමරසූරිය කරන්නේ පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කිරීම පමණි. එහෙත් ඇය එතනට සීමා විය යුතු චරිතයක් නොවේය.

ඇය සමාජයේ ඉහළ තලයන් කීපයකම නියෝජනයකි, කුළය, පවුල් පසුබිම, වෘත්තිය අනුවද ඇය ඉහළ සමාජ පන්තිය උපතින්ම නියෝජනය කරයි.

ඒ කාළයේ රට පාලනය කළේද රාජ්‍ය සේවයේ උන්නේද හොරු හා වංචා කාරයන් නොව මෙවන් උගත් බුද්ධිමත් ප්‍රභූ පන්තියේ පිරිසය. ඊට අමතරව ඇය කාන්තා පාර්ෂවයද උපතින්ම නියෝජනය කරන්නීය.

මේ කිසිවකින් ජවිපේ හෝ ජාතික ජන බලවේගය කිසිඳු ප්‍රයෝජනයක් මේ වන තෙක් ගෙන නැතිවාක් මෙන්ම, දැන් නටනා නාඩගම් වලින් පෙනෙන්නේ, ඉදිරියටද ඒ මගේම ගමන් කරනා බවක්ම පමණය.

එය එසේ වුවහොත් ඉතා සුළු නවක චන්ද ප්‍රමාණයක් හා පාවෙන චන්දවලින් ඉතා සුළු ප්‍රමාණයක් ජාජබයට එකතු විය හැකි වුවත්,

මහ පක්ෂ කෙරේ කළකිරීමට  පත් චන්ද කිසිවක් එකතු වන්නේ නැති බව නම් ඉර හද මෙන්ම විශ්වාසය.

ඒ වගත් මෙසේය...

.