ශපිරෝ, දියසේන හා රාවණා - Aruni Shapiro, Prince Diyasena & King Raawanaa

අර කව්ද කිව්වා වගේ, බ්ලොග් ළෝකේ නිකන් ආතල් නැති, වලි නැති, හෝන්දූ මාන්දූ වෙලා තියෙන වෙලාවක, බොහොම අගේ ඇති ළිපියක් අරුණි ශපීරෝ නෝනා ලියලා තිබුනා. අපේ ඒවා වගේ නෙමෙයි. ඒ නෝනගේ ලිපි බොහොම සාර ගර්භ ලිපි. ළිපියේ මාතෘකාව,"බෙදා දෙන්න ක්‍රමයක් හා බෙදාදෙන්න සමත් කෙනෙක්", (මෙතනින් බලන්න) ඇත්තටම මම මේ ලිපිය දැක්ක ගමන් පොතක් ලියන්න තරම් කරුණු මගේ සිතේ එහෙ මෙහෙ සැරිසැරුවා. ඒත් ඉතින් මාගල් වගේ පොත් ලිව්වොත් එකෙක් වත් බලන්නේ නැති නිසා මේ ලියන්නේ හැකි තාක් කෙටියෙන්.


ඇත්තටම ග්‍රෝත්‍රික මානසිකත්වයක් හා අති දරුණු දුප්පත් දූපත් මානසිකත්වයකින් පෙලෙන, වඳවීගෙන යන ජාතියකට අයත්, හුදකලා භාෂාවක් කතා කරන, ජන සමූහයන්ගෙන් එකක් වන අපේ සිහල ජනතාව, හරි කම්මැලි ජාතියක්, නිකං ලැබෙනකන් තමයි බලාගෙන ඉන්නේ. මේ හේතුව නිසා අපේ රටට සිඳුවුන පාඩු වැඩියි. හැම දෙයක් ගැනම, වපර ඇසින් බලන නිසා, අන්තර්ජාතික වෙළඳාම විතරක් නෙමෙයි දේශීය සිල්ලර වෙළඳාම උනත් අපේ අයගෙන් ගිලිහෙන්න ප්‍රධාන හේතුව මේකයි. එහෙම වෙන්න ආගමත් ප්‍රධන හේතුවක් උනා. බුද්ධාගම තිබුනේ රටවැසියාට නෙමෙයි රජවරුන්ට. ඒ මෙහේ තිබුන ක්‍රමයටම අනුගත් වූවක්. ඔක්කෝම අයිති වෙලා තිබුනේ රජ්ජුරුවන්ටයි, පන්සල්වලටයි. සාමාන්‍ය එකාට මුකුත් නෑ. ඌ ඉතින් තමන්ගේ රාජකාරිය කරලා නිකන් ඉන්නවා. අලුත් දෙයක් ගැන හිතන්නවත් ඌට නිදහසක් නෑ. එහෙම රැඩිකල් වෙන්න ගියොත් ඒ මොළේ තියෙන් කොටස ඇඟෙන් වෙන් කරලා දානවා රජ්ජුරුවෝ.

ඒත් බටහිර කුමන්ත්‍රණ කාරයෝ ආවයින් පස්සේ සිස්ටම් එක වෙනස් වෙනවා රැඩිකල් එකා සුද්දට කඩේ ගිහින් සුද්දටත් අරිනවා. ඒත් ඒකටත් අකමැති කාළකන්නියෝ ටික, හූල්ල හූල්ල බලාගෙන ඉන්නවා. කලින් තිබුන සිස්ටම් එක හොඳයි කියලා. මට දුක අදත් එහෙම උන් ඉන්න එක ගැන. එහෙම උන් තමයි සමාජවාදය එනකන් බලාගෙන ඉන්න කට්ටිය. උන් ඉන්නේ සරදියෙල් ආයේ එනකන්. හැබයි එන්න ඕනෙත් සරදියෙල්මයි. පොඩි විජේ උනත් අවුලක් නෑ. හැබයි රොබින් හුඩ් එනවට නම් කීයටවත් කැමති නෑ. මොකෝ එයා බටහිර කුමන්ත්‍රණ කාරයන්ගේ පැත්තේ නේ. මෙහම බලාගෙන ඉන්න එක නිකන් අර එළුවගේ එක වැටෙනකම් බලාගෙන ඉන්නවා වගේ. කවදාවත් වැටෙන්නේ නෑ.

එතකොට කෙනෙක් කියන්න පුළුවන්, එතකොට රුසියාවේ, චීනේ, උතුරු කොරියාවේ, කියුබාවේ දි වැටුනේ කියලා. ඇත්ත ඒත් රුසියාවේ අයයි චීනේ අයයි වැටුන එක ආයෙත් අහුලලා තිබුන තැනට දාලා. මං වින්ද වේදනාව ඔබේ ආදරේ නිසා කියලා. ඒ ප්‍රේමවන්තිය එලවලා, ඇමරිකන් බඩුවකට ප්‍රේම කරනවා. කියුබාවේ උන්, වැටිච්ච එක ඔබා ගන්න, එළුවගේ පස්සේ දුවනවා. ඒත් තාම අල්ල ගන්න පුළුවන් උනේ නෑ. උතුරු කොරියාවේ නම්, වැටිච්ච එක අහුලගෙන, කුණු වෙලා ඕජස් ගලද්දිත්, ටොපිය වගේ කටේ දාගෙන තාම සූප්පූ කර කර ඉන්නවා.

සුද්දගේ පිහිටෙන් එංගලන්තේ ගියපු සෙට් එකක් ඒ පැත්තේ ඉන්න ට්‍රොට්ස්කියි, ලෙනිනුයි, කාල් මාක්ස්වයි එක්කන් එනවා ලංකාවට මෙහේ එක්කන් ඇවිත් එයාලට අන්දනවා වින්සන් චර්චිල් ගේ කෝට් එක. දැන් ඉතින් ආපු උන් මුක්කුද කියලා උන්ටත් හිතා ගන්න බැරිවෙනවා. සම හරක් වේට්ටියත් අන්දනවා, අපේ උන් වේට්ටිය කචල් නිසා අමුඩේ ගලවලා කරේ දාගන්නවා. ලෙනින්ට පිස්සු හැදෙනවා, ට්‍රොට්ස්කි ජෝකර් කෙනෙක් වගේ වෙනවා. මේ ඔක්කොම කරන්නේ සාධාරනව බෙදා ගන්න. ඒ බෙදිල්ල කෙසේ වෙතත් එයාලනම් බත් ඔක්කෝම බෙදාගෙන කනවා. සාධාරනව බෙදනකන් බලාගෙන ඉන්න උන්ට හොදි බෙදනවා. කටුත් එක්ක. සම හරක් උන්ට ඒක තමයි කාපු ඉස්තරම්ම කෑම.

ඔය අස්සේ දකුණේ සහෝදරයෙක් ට්‍රොට්ස්කිට නැෂනල් එක අන්දලා ක්ලාස් පහකට යවලා සාධාරණව බෙදන්න ලක ලෑස්ති වෙනවා. ඉතින් අර එහම ලැබෙනකම් බලාගෙන ඉන්න උන් එකසිය ගානට මෙයාට මාට්ටු වෙනවා. ඒත් අපේ අම්මා පොරි හැලෙන්නම බෙදලා, සහෝදරයෝ ටික ඇතුලට දානවා. ඒත් ගේම අත අරින්නේ නෑ. ආයිත් එනවා ගෙම ඉල්ලගෙන. ඒ පාර නම් සීය දෙනව චක බ්ලාස් වෙන්න. සීයගේ ඉතුරු ටික එයාගේ ගෝලයා ඉටු කරනවා. ඒ ගෝලයත් ඔය සාධරන කතාව කියනවා කස්ටියට නැගලා යනවා. අනිත් අයට වඩා පොඩ්ඩක් පොර බෙදලා දෙනවා. ඒත් බලාපොරොත්තු වෙච්ච ගාන නෙමෙයි.

උතුරේ මාතලන් කෙනෙක්, අඩෝ මම දෙන්නම් සාධාරනේ කියලා. බෙල්ලෙ සයනයිට් එකකුත් දාලා සාධාරනේ බලෙන්ම දෙනවා. සාධාරනේ නෙම්යි යකෝ තොපිට මම වෙනම රටකුත් දෙනවා කියලා එයාගේ ආදරණීය පිරිසට උපරිම සාධාරනය කරණවා. ඒ මොකෝ අපේ සීයලා ඇවිල්ලා ධනපති පන්තියේ අය. ඉතින් එයාලට අර සාධරන අය කැමති නෑ. මම දෙන්නම් දේශීය ක්‍රමේට කියලා අමුඩේ කරේ දාගෙන නිර්ධන පන්තියයි උගත්තුයි වෙනුවෙන් පස් මහ බැලුම්ද, බලවේග කට්ටලද, මොකක්ද එකකට අයිති කස්ටියක් එක්ක සෙට් උන එක්කෙනාගේ දුව, මොඩර්න් සාධාරනේ තියෙන පැත්තක් වෙන, සෝබෝන් වල ඉඳලා වඩම්මලා, සීයගේ සමුපේ මැනේජර් මුත්තා එළවලා, කොටියටයි පැටියටයි දෙන්නටම සාධරනේ දෙන්නම් කියලා.....

වමට සිග්නල් දාලා, විස්කි බිබි, යාලුවෝ සෙට් එකත් එක්ක, කාරෙකේ දකුණට යනව... මෙළෝ රහක් නෑ. කස්ටියට පුල් අබ්ලික්, උතුරේ එකා නම් ගේමමයි ඉල්ලන්නේ. සාධාරනේ ඉල්ලපු උන්ට අන්තීමෙදි දරුවත් නැතිවෙනවා. මොකෝ එහෙ එක්කෙනා, දරුවන්ට හෙන ආදරෙයි. එයාගේ දරුවෝ වගේ බලාගන්නවා. චූ කරන්නවත් යන්න දෙන්නේ නෑ. අන්තීමේදි බලාගෙන හිටපු දියසේන කුමාරයා එනවා. උතුරේ එකාට, ඇඩ්‍රස් නැතිවෙන්නමත් නෙමෙයි, "නන්දිකඩාල" කියන ඇඩ්‍රස් එක විතරක් ඉතුරු වෙන්න, අනිත් ඔක්කෝම මකලා දානවා. අරුන් කුඩු.. උන්ගේ සාධාරනේ කෙසේ වෙතත් ඇඳගෙන උන්න ඇඳුම පිටින් එඬේර යුගයටම යනවා.

අපේ උන්ට පෂ්ඨ ආතල්. ඒ මොකෝ අපේ උන්ට ඕනේ අපිට සාධරනේ විතරයි. හෙට උදේ ඉඳන් සාධරනේ තමයි කියලා, කිරිබත් කාලා, කොඩි වනලා, අඩි ගහලා, බෙල්ලත් සාක්කුවේ දාගෙන, නිදාගන්නවා. හුම්හ්..... බඩු නෑ සාධාරනේ කොයි.. කස්ටිය අස්පට් වෙනවා.. ඒ උනාට ඒකට අවුලක් නෑ කියලා.. කස්ටියක් කියනවා. මොකෝ දියසේන නේ.. අර ධනපති පන්තියේ ඉඳලා, රජ්ජුරුවන්ගේ අත් දෙකට බෙහෙත් කරන්න ආපු උන්, දියසේන රජ්ජුරුවෝ, අමුඩ කිට් එක පිටින් බටහිර කුමන්ත්‍රණ කාරයන්ට කඩේ යවනවා.. එහම යවන අයටයි.. රජ පවුලේ අයටයි උපරිම සාධාරනේ... අනිත් අයටත් දෙන්නමයි උන්නාන්සෙගේ හිත... ඒත් ..
.
හරි පවු මෙයා....
කෝ අනේ සාධරන සාමාජේ....?
පොඩ්ඩක් ඉන්නකෝ අනේ...
හෙට රාවණා එනවා....!!!
එතකොට බඩු ෂුවර්....

පසුව ලියමි -
සාධරන බෙදීමක් හා බෙදන්නා එනතෙක් බලා සිටින අය, පහත සඳහන් කෙම් ක්‍රමය අනුගමනය කරන්න.
කරුණාකර "රාවණා අද නොවේ හෙට" කියා කොලයක ලියා, උදෑසන කපුටන් අවදිවීමට පෙර, නිරුවතින් ගොස්, උළුවස්සේ අලවන්න. එතකොට බාලගිරි ගිහින් රාවණාට මැසේජ් එක දෙයි..
ඔබගේ පැතුම එලෙසම ඉටුවේ....!!!

සුබ අනාගතයක්...!!!