ඩීමන්ස් ඉන් පැරඩයිස් හා පයිරට්ස් ඔෆ් කැරිබියන්

මිනිසා යනු තවත් සත්වයෙක්ය. සමහර රටවල මිනිස්සු ශිෂ්ඨත්වයට පත්ව ඇති අතර තවත් සමහරක් රටවල උන් තවමත් වෙසෙන්නේ සතුන්ටත් අන්ත ලෙසය. ලෝකෙන් උතුම් රට යැයි කියනා අම්මට සිරි ලංකාවද් අයත් වන්නේ දෙවන කොටසටය. එය කෙතරම් තිරිසන් රටක්ද යත් අමු අමුවේ වෙඩි තබා ඝාතනය කිරීම්, ප්‍රවෘත්ති විකාශයන්හි රිපීට් කර කර පෙන්වනවාය. රටේ හතරවන බල කඳවුරේ තත්වය එසේ වන අතර, විධායකය ව්‍යවස්ථාධායකය හා අධිකරණය මෙහෙවන්නේ මාකඳුරේ මධුෂ් හා නාමල් කුමාරය.

මහ උන් හා පාතාලය අතර සහ සම්බන්ධය පත්තර කඩමලු වලට් සීමා වී තිබුනද, දැන් ඒවාද ලංකාවෙ මේන් හෙඩ් ලයින්ය. යහපාලනය කියා ගෙනා විගඩමක් තුල, පාතාලය හා සංවාසයේ යෙදන විගඩම් පාලකයින් පිරිසක් හා "පයිපයිරට්ස් ඔෆ් කැරිබියන්" පන්නයේ අමුතුම ලෝකයක අපි දැන් ජීවත් වෙනවාය.

මේ පාන්ඩුව ආන්ඩුකරණයට ආවේ "ප්‍රජාචන්ච්‍රවාදය" වෙනුවට රියල් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය දෙනවා කියාගෙනය. අපි නම් කිව්වේ මේ වගේ සක්කිලියන් ඉන්නා රටකට, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය කියා එකක් ඔනැන්නේ නැතයිම් කියාය. අද එය මොනවාට ඔප්පු වෙමින් තිබෙනවාය. අම්මට සිරි ලංකාවේ තරම් සක්කිලි මාධ්‍යකරණයක් මේ විශ්වයේ කොහේ හෝ ඇතැයි කියා සිතීමට අපහසුය. ආන්ඩුවටද එය දරා ගන්නට බැරි වී, දැන් හදන්නේ අමු පිස්සු කෙලිනා ප්‍රධාන මාධ්‍යයන්ට එරෙහිව පියවර ගැනීම පසෙක තබා, සමාජ මාජ්ජයන්ට කෙලලා අරින්නටය.

ඒවාට ඇරියා කියා ජාලයේ කටකතා ප්‍රචාරය වීම ආන්ඩුවට නවත්තන්නට බැරිය. එසේනම් කල යුතු වන්නේ, අන්තර්ජාල පහසුකම් වලට කෙලලා අරිනා එකය. කොහොමත් ගල් යුගයට ගමන් කරමින් සිටිනා කාළයක, ආන්ඩුව එවන් තීරණයක් ගත්තත් අප කලබල විය යුතු නැත්තේමය.

පිස්සු කෙලිනා දේශප්‍රේමී පාදඩයින්ට අමතරව සංහිදියාව හා මින්ස් අයිතිවාසිකම් වෙනුවෙන් පෙනි ඉන්නා උන්ටද මේ නිදහස දරාගැනීමට අමාරු බව ඈතක සිඳු වූ සිඳුවීම් කීපයකින් ගම්‍ය වනවාය. බුදුන්ගේ රස්තියාදුව එයි ප්‍රාරම්බය වනාතර, එක පුලියේ කේස් එක ආසන්න්තම සිඳුවීමයි. 

මිනිසෙකුට හෙලුවෙන් සිටීමේ නිදහස ඕනා තරම් ඇති අතර, ප්‍රසිද්ධ ස්ථානවල එසේ සිටීමේ අයිතියක් ලොව කිසිඳු රටක මා දන්නා තරමින් ඇත්තේ නැතිය. සුද්දෙක් හෝ සුද්දියක් එසේ උන්නා කියා ලොව වෙනත් රටවල ඇති ලෝක උරුමයන් ඉදිරියේ හෝ එසේ සිටීම, කෙසේවත් සංවර දෙයක්වත් මානුෂික දෙයක්වත් වන්නේ නැතිය. 

උන්ට ලබා දුන් දඬුවම මාතලන් කිසි සේත්ම අනුමත නොකරනාතර, අවවාද කොට නිදහස් කිරීමේ අවස්ථාවක් ඔනා තරම් තිබුනිය කියනා එක මාතලන්ගේ මතයය. මහා ලිබරල් නායකයන්ද මෙය සිරියස් කේස් එකක් කර ගැනීමෙන් පෙනෙන්නේ, කොල්ලො දෙන්නාගේ පුක් සැට් තුලින් යහපාලනයේ හෙළුව වසා ගැනීම මිස වෙන ලබ්බක් නම් නෙමේය. 

දැන් අලුත්ම කේස් එක ඇවිල්ලා "ජූඩ් රත්නම්ගේ", "ඩීමන්ස් ඉන් පැරඩයිස්" නම් වාර්ථා චිත්තරපටයය. චිත්තරපටය යාපනය විස්ස විජ්ජාලේ පැවැත්වෙන සිනමා උළෙලේ ප්‍රදර්ශණය කරනවාට විරෝධයක් මතුව ඇත. දැන් කශ්ටිය මේකට එරෙහිව හෙන ටෝක් ඉෂූ කරනවාය. ලංකාවේ ඉන්නා ගොත්‍රික සමාජයේ මුදුන් මල් කඩ විස්ස විජ්ජාලයමය. එය යාපනයේද, පේරාදෙනියේ,ද රුහුණේද කියා කිසිම වෙනසක් නැතිය. ස්වාධීන චින්තන වලින් බිහිවනා නව අදහස් හා නව දැණුමෙන් සොයාගැනීම් තුලින් රට කනපිට පෙරලනා උන් බිහිවිය යුත්තේ මේවායෙන් වුවද, තත්වය අතිශයින්ම කනගාටුදායක බව නැවතත් ඔප්පු කොට තිබෙනවාය. 

බහුතරයේ මතය කුමක් වූවද, අපේ රටේ සුළුතරයේ මතයට කිසිඳු ඉඩක් නොමැති බව අප නැවතත් ලෝකයට පෙන්වා දෙමින් සිටිනවාය. රටේ සංහිදියා නායකයා, රණවිරුවන් නාමයෙන් නමින් පෙනී සිටිනා කප්පම්කාර මිනීමරුවන් ආරක්ෂා කරනාතරේ, උතුරේ උන් අදත් පෙනි සිටින්නේ ත්‍රස්තවාදය වෙනුවෙන්ම බව ඉතා හොඳින් පෙනෙනවාය. මහ තැන් වලින් තමන්ගේ ප්‍රශ්ණ වලට විසඳුමක් නොමැති කල, උන් එසේ හැසිරීමේ කිසිඳු වරදක් මා නම් දකින්නේ නැතිය. මේ චිත්තරපටි පෙන්නිල්ලත් තවත් සංහිදියා ප්‍රෝඩාවක් බව උන් කියන්නේ නම්, එය උන්ගේ පැත්තෙන් යුක්ති සහගතමය.  

දකුණේ සංහිදියාකරුවන්ද දැන් කළ යුත්තේ වලං කඩේට පැනපු හරකා මෙන්, නානසාර ගංගොඩවිල උසාවියට පැන පිස්සු කෙලියා මෙන්, කෙසේ හෝ චිත්තරපටිය ප්‍රදර්ශණය කිරීම හා අනෙක් චිත්තරපටි ප්‍රදර්ශණයද වාරණය කිරීම නොව, මෙතෙක් ඉතා සාර්ථකව පවත්වාගෙන ආ එම උත්සවය ත්ව දුරටත් පවත්වාගෙන යාම හා ඇත්ත තත්වය ගැන ප්‍රසිද්ධියේ සංවාද කිරීමය.

අපේ රටේ දේශප්‍රේමින්ට, සංහිදියාකාරයන්ට ඉතරක් නොව, ළොකු පොඩි, උගත් නූගත්, බුද්ධිමත් මෝඩ හැම එකාටම සිඳු වූයේ ලැබූ න්දහස උපරීමයෙන් බුක්ති විදින්නට යාමෙන් රට තිබුනාටත් වඩා අගාදයකට ගමන් කිරීමම පමණය. දැන් ජාතින් අතර වෛරයන් කෙසේ වතුද, මහ ජාතිය අතර වෛරය හා ක්‍රෝදය ඉහ වහා ගොස් අවසානය. අප කළ යුත්තේ මේවාට පැස්ටෝල් දැමීම නොව, වහ වහාම මේ ගිනි නිවා දැමීමට කටයුතු කිරීමය.

ඉල්ලං පරිප්පු කෑමට බුදු හාමුදුරුවන්ගේ පිලිමයක් උදාහරණය්ට නොගෙන, වීනස් ප්‍රතිමාවෙන් මීට උදාහරණයක් සැපයිය හැකිය. ලොව ඕනා තරම් වීනස් ප්‍රතිමා තිබුනද, ඔරොජිනල් වීනස් ප්‍රතිමාවේ වටිනාකම ඇත්තේ එය නෙලීම ඉතා අපහසු, කාළයක් වැයවූ, හික්මීමකින් කළ, කළා නිර්මාණයක් වූ නිසාය. ගෙවල් වල ඇත්තේ අච්චුවේ දමා හෝල් සේල් විකිනීමට හැදූ නිර්මාණයන්ය. ඒවාටද වටිනාකම්ක් ඇති මුත්, එය ඔරිජිනල් එකේ වටිනාකම වන්නේ නැතිය.

අපේ රටේ මිනිසාද මනුෂ්‍යකු කළ යුත්තේ එසේය. එය ඉතා පහසු කටයුත්තකි. අප විසින් සාදාගත් අච්චුවක දමා හෝල් සේල් මිනිසුන් බිහිකිරීමෙන් ඇති වැඩක් නැතිය. මෙය ඇති කළ හැක්කේ, එක්කෝ අජ්ජාපන ක්‍රමය තුලින් ප්ලේ ඉස්කූල් එකේ සිටය. එසේ නොමැති නම් තද බල නීතී රීතී තුලින්ය.