ටීචර්ලාගේ බුරිය වැනුම හෙවත් ටීචලාංකාරය - Teacher's Belly Button

ප: ලි:

පසුව ලියමි කලින් ලියන්න උනේ මේකයි... මේ කවි පෙල මාතලන්ට හොඳට හුරු පුරුදුයි.. ඒත් හරි මතකයක් තිබුනේ නෑ.. සයිබරේ හෙව්වහම ආපු එක තමයි ඔය පෝස්ට් එකේ දාලා තියෙන්නේ.. ඒත් කකා තමයි කිව්වේ මේක පොඩි මෑන්ගේ කියලා.. එතකොට තමයි මතකෙට ආවේ.. පොඩි මෑන් මේවා ගනන් ගන්න එකක් නෑ.. ඌ කොහේ ගියාද කියලා දන්නෙත් නෑ.. << මෙන්න තියෙනවා ඔරිජිනල් එක...>>

එළ හරක්ගෙයි මී හරක්ගෙයි ආන්ඩුවේ මහ ඇමතිවරුන්ටත් තියෙන්නේ මාර පුරස්නය. අජ්ජාපනය, බල්ලගෙ ගූ බෙට්ටටත් එහා ගිහින් තියෙන වෙලාවේ, මහ ඇමතියෙකුට පුරස්නේ වෙලා තියෙන්නේ ටීචර්ලා බුරිය පේන්න අඳින එකය.

දැන් කරන්න තියෙන්නේ, ඩගියා කොලුවගේ වගේ, බුරිය නැතිව ඉන්න පුළුවන් ක්‍රමයක් සොයා ගන්නා එකය. මේකට පේටන්ට් එක ගත්තාම, ඒකෙන්ම විදේශ විනිමය හොයලා, අපිට ගොඩ යන්න පුළුවන්ය. බුරිය ගැන ලිවිල්ල පස්සට දමන්න උනේ, සයිබරේ "බුරිය" ගැන සොයද්දී හම්බ උන මේ පට්ට නිර්මාණය නිසාය.

ඒක නිර්මාණය කොරලා තියෙන්නේ, ඉන්ද්‍රචාප කියලා එකෙක්ය. සමහර විට උගේ එකක් නොවෙන්නත් පුළුවන්ය. කෙසේ වෙතත් නිර්මාණය ඉස්සුවේ මෙතනින්ය. අවසරයක් නැතිව පල කිරීම ගැන සමාවෙලා, සියල්ලන්ටම විඳ ගැනීම පිනිස, එය පහලින් පල කරන්වාය.

බුරිය වැනුම වෙන වෙලාවක ලියන්නම්ය.

ටීචාලංකාරය........

බුරිය පෙන්නන සාරිය ..
ලොවෙත් පිට නැති හැට්ටය ..
පාසලට අපෙ සුරලිය ..
වනමි මා ටීචාලංකාරය..

පන්තිය අපෙ ටුවෙල් සී ..
කොල්ලො ටික ෆුල් නොයිසී..
"මචංලා අර කම් සී " ..
හදිසියේ එක් අයෙක් පැවසී..

එක්ස්ප්‍රෙෂන් උගෙ මාරය ..
හක්ක පනිනා ගානය ..
දික් කරපු අත මානය ..
බැලුව අප කිමදැයි විකාරය..

අර එපිට කොරිඩෝරය ..
පන්තියට අපෙ පාරය ..
කොනෙන් මතු වුන සාරිය ..
දැක සියලු සිත් ෆුල් බකල් විය..

ටක ටකස් හැඩ පැතිරී ..
විය අපේ කන් බිහිරී ..
අයිස්චර්යත් පදිරී ..
අලුත් ටීචර් නමින් මිහිරී..

ගමනෙ තාලෙට පැද්දෙන ..
උකුල එහෙ මෙහෙ විසිවෙන ..
කුමට ඇස් මේ නොදකින ..
දෙරණෙ මිස් ශ්‍රී ලංකා සිහිවෙන..

පොත් මිටිය ගෙන වමතට ..
රැගෙන සාරිය දකුණට ..
ඔතා රවුමක් ඉනවට ..
සිනා සලමින් ආව ඇතුලට..

නොවී පමනක් දෑසට ..
මිහිර දැනුනා නහයට ..
පිබිදුනා හිත සුවඳට ..
වැස්ස වාගෙයි වැටුන කතරට..

ආයුබෝවන් කී සර ..
ලැමැද දෑතට සිර කර ..
හැට්ටයේ කැපු ඇගෙ කර ..
සිහි කරා අර නෝටි ටීචර..

හැට්ටෙ පහලින් ඇති ඉඩ ..
කිරිගරුඬ වගෙමයි හැඩ ..
ගැහුන හදවත දඩ දඩ ..
දැක්කෙ දැන් නෙව ඈගෙ සුදු බඩ..

හැට්ටෙ පහලට අඩියයි ..
එතැන තැන ඇගෙ බුරියයි ..
අඟල් තුනකින් නෙරියයි ..
බලනකොට නං මාර සුදියයි..

බැඳලා උඩට තද කර ..
ඇතිය හංසයො සිරකර ..
සිටියමුත් උන් හැර සර ..
පනීවිද සැක හැට්ටෙ කුඩුකර..

සිනාසෙන ඇගෙ දෙතොලේ ..
ගෑවිලා වගෙ අමු ලේ ..
රෝස පාටයි කොපුලේ ..
අහසෙ පාටයි දෙනෙත් සඟලේ..

හුණූ කූර ගෙන වමතට ..
හැරුණ හරවා ඇගෙ පිට ..
වියපු පැදුරක් තරමට ..
නූල් හැට්ටේ ගනන දහ අට..

ලියන විට ඈ නැමිලා ..
කළු ලෑලි හැඩ කරලා ..
උස නිතඹ ඇගෙ පිරිලා ..
වගේ කලයක් මුනින් නවලා..

හමා සුළඟක් පැමින...
කෙස් කළඹ මන බඳින...
දුටු විටදි හැටි සැලෙන...
තාලෙටම මගෙ හිතත් නටන...

ලියා අවසන පැවරුම...
ගොසින් සිට ඈ ලගටම...
එබිල පොඩ්ඩක් බැලුවම...
බැලුන් වාගෙයි වතුර පිරුනම..

අදින් පසුනං පාසැල...
වගෙයි මටනං පංසල...
නිවන් දකිනා මංසල...
ඇයයි වේලෙන අපට දන්සැල...

ශිල්පයට රස මුසුවී...
ගලා යන හැටි නැලවී...
රැයේදිත් මට සිහිවී...
කොට්ටයේ ඇත පුළුන් විසිරී..

සුර ලොවින් ආ කිඳුරී ..
වගෙයි අප හට මිතුරී ..
කලඹනා සිත මධුරී ...
වනමි මේ ලෙස ටීච මිහිරී..

- පොඩි මෑන්