නිකං පාන්, මාළු පාන්, රෝස් පාන්... - Sri Lankan Bread

අනෙක් හැම තැනකම වගේ, බ්ලොග් ළෝකෙත් එක එක කාළේට එක එක ට්‍රෙන්ඩ් තියෙනවාය. ඉස්සර... "කතා", "ටැබූ" හෝ "මාරයා" කුමක් හෝ ලියුවොත්, අනෙක් උන්ද කාලයක් යනකන් ලියන්නේ, ඒවාට සම්බන්ද දේවල්ය. ඒකත් නැගලාම ගියේය, කතාගේ "චූ කතා", "කක්කා කතා" වගේම, මාරයාගේ "කුකින් පාඩම්ද" නැගලාම ගියේය. දැන් ට්‍රෙන්ඩ් එක "පඳුරු තැලිල්ල"ය. ඒ කියන්නේ වටේ යන එකය.

මේක මුලින්ම හඳුන්වා දුන්නේ "ඔබා මාමා"ය. "ඔබා මාමා" නිවන් ගිය පසු, මේ ටිකට එයා නැවත ඉපදිලාය. පෙනුමත් "ඔබා මාමා" වගේය. ඒ, දැන් බ්ලොග් ළොව ජනප්‍රියම බ්ලොග් කාරයා වන "හැලපයා"ය. එහි රස උතුරනවාය. ඉස්සර මගේ ප්‍රියතමයා "සඳරුවාය". ඌට වෙච්චි දෙයක් ගැන ආරංචියක් වත් නැතිය. ඌ අපිව සුන්දර ළෝකයකට ගෙන ගියේය. අද අඩුවක් නැතිව ඒ දේ කරන්න "හැලපයා" ඉන්න එක අපේ පිනක්ය.

"හැලපයාද", "සඳරු" මෙන්, නියම ගැමියෙක්ය, ඒ නිසා නොරට දේ ලියූවද, එහිද ගම්මානේ, කඩ පිලේ, ඇලේ දෝලේ, කුඹුරේ, කමතේ, කැලේ, වෙලේ, සුවඳ හමනවාය. අනික් ප්‍රධානම දේ හැලපයා දිගටම ලියනවාය. ඒ වගේම අනිවාර්යයෙන්, කොමෙන්ට් වලට පිළිතුරු දෙනවාමය. මේ සාර්තක බ්ලොග් කරුවකුගේ ලක්ෂණය. ඒ ලියන දේවලට, අපෙත් මතකය ඇවිස්සෙනවාය. පාන් ගැන ලියපු >>>> මේ පොස්ටුවේදී <<<<< මම කිව්වේ, මම පාන් ගැන වෙනම ලියන නිසා හැලපයාගේ පොස්ටුවල දමන හෑල්ල අද දාන්නේ නෑ කියාය. ඒ වෙනුවට මම ඒ හෑල්ල මෙතන ලියනවාය.

හැලපෙ ලියලා තිබුනේ ප්‍රංශ රටේ පාන් ගෙඩියක් ගැනය. ඒවා පෝරණුවේ පුච්චන පාන්ය. අද නඟරේ තියෙන්නේ අවන් පාන්ය. අවන් කියන්නෙත් පෝරණුව කියන්නෙත් එකක් උනාට, අපේ උන් පෝරණුව කියන්නේ දර දාන එකටය, අවන් කියන්නේ, ජනාධිපතිතුමා සහනයකුත් එක්ක දෙන ලංකා විදුලි බල මණ්ඩලෙන් දෙන බල ශක්තියෙන් පුච්චන ඒවාටය. ඒවා වල පෝරණු පාන් වගේ රහක් නැත්තේය. සොෆ්ට් ගතිය වැඩි උනාට ඇලෙන ගතියක්ද ඇත්තේය. පෝරණු පාන් නම් ලුණු රස නිසා නිකන් උනත් කන්නට හැකිය.

පොඩි කාළේ පටන්, මම බත් කන්නට බොහෝ අකමැතිය. මගේ ප්‍රධානම ආහාරය උනේ පාන්ය. ගෙදර අය ඔක්කෝම බත් කද්දී මම කෑවේ පාන්ය. ඉස්සර පාන් රාත්තලේ ගෙඩිය, අච්චු පාන්, තැටි පාන් කියා දෙකක් තිබුනේය. මගේ ප්‍රියතම එක උනේ මේ තැටි පාන්ය. තැටි පාන් දැක්ක කාළයක් නම් මතක නැතිය, අද ඒක, මයික්‍රෝ ඉකොනොමි එක යටතේ රෝස් පාන් වෙලාය. පාන් රාත්තලක් නැත, ඇත්තේ පාන් බාගයක්ය, ඉස්සර පාන් ගෙඩිය හතරට කපලා කාලත් විකුණනවාය. "පාන් කාලයි ප්ලේන්ටියයි", දුප්පත් මිනිහාගේ ප්‍රධාන ආහාරය උනේ එහෙමය.

ඔහොම ආතල් එකේ පාන් කකා හිටපු මට කෙළවෙලා ගියේ, ළොකයේ ප්‍රථම අගමැතිනියගේ සමාජවාදේ නිසාය. පාන් කෑල්ලක් කන්න මාර පරිප්පුවක් කන්නම උනේය. උදේම පාන් පෝලිමේ ඉන්න ඕනාය. අද ඔය ෆැෂන් හවුස්, අර හවුස්, මේ හවුස් ගාව තියෙනවටත් වඩා දිග පෝලිම්, පාන් ගෙඩියක් ගන්න තිබුනේය. එකාට දෙන්නේ එක පාන් ගෙඩියක්ය. පාන් ගෙඩිය ශත අනූ නමයක්ය (Rs. 00.99). ඉතුරු සතේට සමහර උන්, "ටාටා" එකක් දුන්නේය. (ටාටා ගැන වෙනම ලියන්නම්ය.) සමහර උන් ටාටා එක දුන්නේ නැතිය.

බේකරිය ඕපන් කරලා, පාන් දුන්නේ නැතිය. දොර ලෑල්ලක කවුළුවකින් පාන් නිකුත් කළේය. ඒ පාන් අරගෙන, දේශප්‍රේමී ජනතාව සිරිමාවෝගේ අම්මාට පින් අනුමෝදන් කරමින්, ඊළඟට "සම්පේ" (සමූපකාර) පෝලිමට එකතු උනේය. ඒ හාල් පොතට දෙන හාල් සේරුව ගන්නය. රටට ඒ තරම් සෞභග්‍යයමත් කාළයක් උදාවෙලා තිබුනේය.

පාන් ඕන නිසා. පාන්දර පෝලිමට ගිහින් පාන් ගෙඩියක් ගේනවාමය. එහෙම නැතිනම්, හාලි පිටි ආප්පයක් හදලා දෙනවාය. ඔහොම කකා හිටපු මට රජ්ජුරුවන්ගේ ඉස්කෝලෙට යන්න උනාම හැමෝම කිව්වේ, පාන් කාළා හමාරයි කියලාය. ඔය ළොකු ළොකු ඉස්කෝලවල පාන් නෑ. වෙන මොනවා හරි තමයි කන්න වෙන්නේ කියාය. ඒ නිසා පළවෙනි දවසේ පාන් හදාගෙන ගියේය. මට ඉඳගන්න හම්බ උනේ අධිකාරි කියලා එකෙක් ළඟය. පස්සෙ කාළෙක ඌ රජ්ජුරුවන්ගෙ ඉස්කෝලෙන් අස්වෙලා ගියේය. අතුල අධිකාරි කියන්නේ ඒ හාදයාය.

තව ලියන්න ගියොත් ඔහෙලාට පානුත් එපා වෙනවාය. එහෙම උනොත් මටත් පාන් කියා ගන්නවත් බැරි වෙනවාය. ඒ නිසා අදට මෙතනින් නවතිනවාය. "චූන් පාන්" එකෙන් හරි පාන් අරගෙන ආයෙත් එනවාය...