ඇගේ ඇස අග, මා(තලන්)ගේ ඇසින් (අතිශයින් වැඩි හිටියන්ට පමණයි.) - Yeh... Let her Cry - Handagama

ඇගේ ඇස අග ගැන හෝ ගාලා විචාර යනවා. හඳයා "වඳින" සෙට් එකක් ඉන්නවා වගේම, හඳයා සෝ එකක් හැදුවාම, "වදින" සෙට් එකකුත් ඉන්නවා. අපි නම් ඉතින් ඔය දෙකටම නැතිව, හඳයා කොපියක් තියා මොකක් හැදුවත් ගිහින් බලනවා. ඒක හඳයගෙ ටැලන්ට් එක. මොකෝ, ලුවී වැන්ඩස්ට්‍රාටන්ගේ සෝ වල වගේම, හඳයත් අපිට සැක්ස් කෑල්ලක් පෙන්නන නිසා. හැබයි ඉතින්, ඉන්ටර්නෑට් එකේ සැක්ස් බලපු උන්ට මේ සැක්ස් කෑලී දැක්කාම වෙන්නේ, සිද්ධාර්ථ කුමාරයාට උනා වගේ, ගිහි ගේ කළකිරෙන එක විතරයි.

ඇත්ත එහෙම උනත්, අපේ කෑල්ලක් රෙදි නැතුව ඉන්නවා දකින්න තියෙන අවස්තාවල අඩුවක් තියෙන නිසා, (දැන් ගෑණූ ළිං වල නාන්නෙත් නෑ නේ) සසර කළකිරුනත්, අපේ අය අනෙක් රටවල අයට වඩා බොහෝ වෙනස් නිසාත්, ඒ වෙනසට අපි ගරු කරන්න ඕන නිසාත්, අපේ කමට ගරු කරලා අපි මේවා බලන්න යනවා.  හැබයි ගිය ආන්ඩුව තිබ්බා නම්, අක්ෂරය වගේම මේ සෝ එකත් අපිට බලන්න වෙන්නේ පුංචි තිරයේ. ඒකේ සෝ එකක් බලන කොට, සෝ එකක් බලනවා කියන ෆීලින්ග් එක එන්නේ නෑ.

මේ වගේ සෝ එකක් රුධිර කේෂ නාලිකාවල තැනපත් කර ගන්න ඕන නම්, තනියෙන්ම ගිහින් හෝල් එකකම බලන්න ඕන. හාමිනා එක්ක ගියොත් වෙන්නේ, හඳයා සෝ එක හදන්න වෙහෙසුනාට වැඩි වෙහෙසක්, සෝ එක එක්ස්ප්ලේන් කරන්න වැය වෙන එක. එතකොට සෝ එකත් එක්ක තියෙන ආතල් එක නැති වෙලා, ඒකත් එක්ක මල පනින එකයි වෙන්නේ. 

ගිය ආන්ඩුව තිවුනා නම් අක්ෂරය වගේම මේ සෝ එකත් බලන්න වෙන්නේ නෑ කියලා කිව්වේ, ගිය ආන්ඩුවේ අය බඩු කාරයෝ කියලා හැන්සාඩ් ගත වෙලා තිබුනත්, එයාලා, හඳයලා අපි බඩුවක් ගහනවට කැමති නැති හන්දා. අර පරිසර පොලීසිය වගේම තියෙන සඟිස්කුරුතික පොලීසියද කොහෙද, බඩු ඉස්පොට් වලට කඩාගේන පනිනවා. ලොජ් වලටත් පනිනවා, කොටින්ම හිංගල සිනමාව ගොඩ ගන්න විශාල කැපවීමක් කරන, ලොකු ගානක් ගෙවලා බොක්ස් වලට බැල්කනිවලට රිංගන ප්‍රේක්ෂකයොත් අල්ලලා කූඩුවේ දාලා කිච කරලා දානවා. හැබයි ෆයිව් ඉස්ටාර් හෝටල්වලටවත්, ලක්සිරි එපාට්මන්ට් වලටවත් පනින්නේ නෑ.

මේ සෝ එකෙන් අළුත් දෙයක් කතා වෙනවය. ෆැන්ටසිය රියැලටියක් වෙනවය. රියැලටිය ෆැන්ටසියක් වෙනවය කියලා අති පන්ඩිත පොර ටෝක් දුන්නට, එහෙම දෙයක් ඇත්තේ නෑ. මේකේ කියන්නෙම "පවුල රක්නා ගැහැණිය.." කියලා. ඒ කියන්නේ අපි ගෑණුත් එක්ක ගිහින් ආවට තොපි කලබල වෙන්න එපා. ඩිවෝස් වෙන්නත් එපා. නාවලා අපිව ගෙට අරගෙන කකුල් දෙක අල්ලලා වැඳපන් කියන පරණ තැටියමයි. හැබයි දැන් ඉන්න ගෑණුත් එක්ක එහෙම සෙල්ලම් දාන්න යන එක ටිකක් ඩේන්ජරස්. ඒ බව නිව්ස් බලනවා නම්, සිරිසේන ලොක්කා වගේ, පත්තරේ එහෙම බලනවා නම්, හඳයටත් බලා ගන්න පුළුවන්.

කොටින්ම "තනි තටුවෙන්" එකේ තිබුන තරමෙවත් රැඩිකල් ගතියක් නෑ. (අඩු ගානේ ඒකේදි අපේ උන් කතා කරන්න බය ලැස්බියන් සබ්ජෙක්ට් එක හරි කතා කරලා තිබුනා.) එහෙම වෙන්න තිබුනා මේ සෝ එකේ, ස්වර්ණා ගෙදරට කොල්ලෙක් එක්කගෙන ආවා නම්. හැබයි ඉතින් ඒකත් අළුත් එකක් වෙන්නේ නැත්තේ, ධර්‍මසිරි බන්ඩාරණායක උන්නැහේ, අයිරාංගනි සේරසිංහ එක්ක එහෙම කේස් එකක් වගේ එකක් එහෙන් මෙහෙන් පෙන්නන සෝ එකක් ඒ කාළේ බැලුවා කියලා හොඳ මතකයක් තියෙන නිසා. කරුමෙට ඉතින් ඒ සෝ එකේ නම මතක නෑ. මතක් උනොත් මේ ලියපු ටික වෙනස් කොරලා සෝ එකේ නම පස්සෙ දාන්න බැරිය. (සෝ එකේ නම "බක් මහ දීගේ")

ජිගලෝලා ගැන, (Gigolo) කූගර් සෙක්ස් ගැන, (Cougar) උත්තරීතර පාර්ලිමේතුවෙත් කතා බහක් යන මේ වෙලාවේ, ස්වර්ණා යොදාගෙන ඒ වගේ එකක් කලා නම් මීට වඩා නැගලා යන්න තිබ්බා. ඒ නැතත් හොඳ ගානක් දුන්නා නම් අනෝමා ජනාදරි උනත් හඳයට ආයෙත් සිනමාවට ගේන්න තිබුනා. එතකොට ඔය දැන් පෙන්නන සෝ එකේ ස්වර්ණාගේ පුනරාගමනය කියනවා වගේ, "අනෝමාගේ පුනරාගමනය" කියලා දාන්නත් තිබුනා. මොකෝ, ස්වර්ණලා, අනෝමලා කියන්නෙත්, ඇට ලේ මස් නහර වලින් හැදුන මිනිස්සු නේ. එයාලටත් ඇති නේ අපිට වගේම අසාවල්. මේ ළඟදි අනෝමා බුකියේ එහෙම පණිවිඩයකුත් දීලා තිබුනා. බලපන් යකෝ අපිත් තාම පට්ට කෑලී තමයි කියලා. (හතර පෝයටම සිල ගන්න එහෙම උපාසකම්මලා අපේ ගමේ තාමත් ඉන්නවා.)

ඇත්තටම මේ සෝ එකේ හින්ගල තේරූම නෙමෙයි ඉන්ගිරිස් වලින් තියෙන්නේ. මම හිතන්නේ, හඳයගෙ පනිවිඩය තියෙන්නේ ඉන්ගිරිසි තේරුමේ කියලයි. එයා කියනවා ඇයට අඬන්න දෙන්න කියලා. (Let her cry) මම නම් හිතන්නේ හඳයා මෙතනදි කියන්නේ හඳයගේ කතාව. එයා අනෝමට කියන්නේ ඔයා මගේ ෆැන්ටසියේ ජීවත් වෙන්න දැනගෙන හිටියේ නෑ කියන එක. එතකොට කවුරු හරි කියනවා නම් මේක රියැලටියක් වෙන්න ඕන කියලා. ඒක, මේ අම්මට සිරි ලංකාවේ තියා කොහේවත් වෙන්නේ නැති දෙයක්. (එක ගෙයි කෑම නැති වෙලත් ගොඩක් කල්.)

ස්වර්ණා, "මිස්ට්‍රස්ට", "මේ සෙල්ලම දැන්වත් නවත්තන්න...." කියන්නේ, සෙල්ලම ලෙල්ලම වෙන චෑන්ස් එක බොහොම වැඩියි කියන කියන අනතුරුදායක අවවාදය. හඳයත් ඒ ෆැන්ටසිය හරියන්නේ නෑ මචෝ කියලා තේරුම් අරගෙන තියෙන්නේ සෝ එකේ අන්තීමට පෙන්නන පයිට් එකෙන්. (පයිට් නැත්නම් සෝ එකකින් වැඩක් තියෙනවය) ඕකත් ඇත්තටම කීයටවත් වෙන්න බැරි දෙයක් උනාට, හඳයා එතනදි නම් පට්ට සංඛේතාත්මක බවක් පෙන්නනවා. ඒ තමයි පවුල පන්සලට උගස් කොරලා හරියන්නේ නෑ කියන එක. මොකෝ ස්වර්ණා එයාගේ දුක කියන්නේ බුදු හාන්දුරුවන්ට.

හඳයා නම් කැමති වෙයි තවත් කෑල්ලක් ගෙනත් ගෙදර තියාගෙන ඉන්න. (හඳයා නෙමෙයි අපිත් කැමතියි.) ඒත් අනෝමා ඒ දේට කවදාවත් ඉඩ දෙන්නේ නෑ. ඒ වගේම හඳයා කැමති වෙයිද අනෝමා පොඩි කොල්ලෙක් ගෙදර ගෙනත් තියාගෙන, හඳයා පිලේ නිදියන්න. ඔන්න ඔතන තමයි ප්‍රශ්ණේ තියෙන්නේ.

ඒකයි මම කිව්වේ, මේක මේ අළුත් දෙයක් නෙමේය. අපේ සඟිස්කෘතියේ තියෙන දෙයක්ය කියලා. කොටින්ම ලංකාවෙ පිරිමි ඔක්කෝම එහෙමයි. ඔය රහත් පල ලබලා මල් වරුසා මැදින් නිවන් වඩින සම්න්තබද්‍ර උනත් ඉන්නේ ඒ මානසිකත්වයේ. ඒ කියන්නේ පුරුසාධිපත්තයද මක්කද එකේ හොඳම එක. අපි පොඩි කාළේ ඉඳන් අහලා තියෙන බණ කතාවල පවා තියෙන්නේ අන්තඃපුර කතාවල්, සිද්ධාර්ථ කුමාරයත් එහෙමයි. කාෂ්‍යපත් එහෙමයි. දුටුගැමුණුත් එහෙමයි, මහා පරාක්‍රමභාහුත් එහෙමයි. ඒ තියා අතීමට උන්න සජ්ජුරුවොත් එහෙමයි. එයාලා මාර පොරවල්. මහා වීරයෝ. ඕක ඇවිල්ලා අපේ අති සෙරේස්ට සඟිස්කෘතිය. අපිත් ආස ඒ වගේ ඉන්න. "පවුලත්" රකින ගමන් ඒ වගේ ප්ලේ බෝයිලා වෙන්න. (මිනිහෙක් වෙන්න නම් පුතෙක් හදන්න ඕනලු නේ... පුතෙක් හදන්න ගෑණියෙක් එපයි.. ගෑණු නිකන් එන්නේ නෑ නේ.. පවුල් වෙන්න ඕන. ඒක ගර්භාෂයක් කුළියට ගන්නවට වඩා ලාබයි.) 

අර මහාචාරය සරත් විජේසූරියගේ කුප්‍රකට හුචක්කු කතාවෙත් තියෙන්නේ මේක. එයා නොකියා කියන්නෙත් මේක. හැබයි අපි එහෙම පොරවල් කියලා කියනවට එකෙක්වත් කැමති නෑ. ඒකනේ ප්‍රොෆෙසර්ගේ කැරක්ටර් එක කොරන්න අපේ එකෙක් (නළුවෙක්) හොයා ගන්න බැරි වෙන්නේ. හැබයි අපේ උන් ඔක්කෝම අර අමරසිරි කලංසූරිය කියනවා වගේ, නොම්මර එකේ බඩු කාරයෝ. අළුත් නිලියෙකුට උන් එක්ක නිදා ගන්නේ නැතිව කවදාවත් ගොඩ ඒමක් නෑ. එක පාරක් නිදාගෙන බෑ. දිගටම ඉන්න ඕන. එහෙම නැත්නම් ඉතින් නෝ සෝ තමයි. හැබයි ඕකම ඉස්තිරි ලිංගේ උනාම, අම්බ කේස්. අනුලා රැජින ඇවිල්ලා අමු ගොනෙක්. චෞර රැජිණට උනත් දෙන්නේ ඒ කැරැක්ටර් සැටිපෙකෙට් එකමයි, නම වෙනස් කරලා. ඒත් මහ රජ්ජුරුවෝ....? කිසි අවුලක් නෑ.... අන්න මචං පොරවල්.

මම හිතන්නේ අපේ උන් මිස්ට්‍රස් කියන වචනෙ වත් දන්නේ නෑ. දන්නේ හොර ගෑණි කියන වචනේ. ගම නගරේ, දුප්පත් පොහොසත්, ගිහි පැවදි, විධායක කන්කරු කියලා නෑ, ගොඩක් උන්ට මිස්ට්‍රස්ලා ඉන්නවා. අපේ උන් මිස්ට්‍රිස්ලට ලව් කරනවට වඩා කළේ පට්ට ලිංගික සූරා කෑමක්. ඒත් දැන් එහෙම ලේසි නෑ. මිස්ට්‍රස්ව මේන්ටේන් කොරන එක ලේසී නෑ. මොකෝ, අද සමාජයේ මිස්ට්‍රස්ලටත් මාර මාකට් එකක් තියෙනවා ඒ නිසා මේ ටැබූ සබ්ජෙක්ට් වල යෙදෙන මුත්තලාට, (Grandpa Sex) මිස්ට්‍රස්ව තමන්ටම තියා ගන්න එක ලේසී නෑ. ගින්දරී ෆිල්ම් එකේ උදයකාන්ත බොහෝම අපූරුවට මේ දේ අපිට කියලා දෙනවා. එතනදිත් හඳයා ඉන්නේ සම්ප්‍රදායෙමයි. 

මෙහෙම මිස්ට්‍රස්ලා කර ගන්නේ බොහොම සොෆ්ට් ටාගට්. මෙතනදිත් ප්‍රොෆෙසරයා අල්ල ගන්නේ ගමේ කෑල්ලක්. හැබයි හඳයා නම් කියන්නේ ගමේ කෑලී, පොෂ් කෑලීවලටත් වඩා රැඩිකල්ය කියලා. ඒක නම් රැඩිකල් කම නෙමෙයි ගොන් කම. කී දෙනාද ඔහොම ගිහින් ගොඩ එන්නේ. අනිත් ඔක්කෝම අම්භපාලීලා වෙනවා. මෙහෙම සොෆ්ට් ටාගට් එකකින් ආතල් ගන්න ගිහින් පරිප්පුවේ හොඳම එකෙන් කන, ස්වර්ණම ඉන්න, අපූරු සෝ එකක් මේ ළඟදිත් ටැලිවොසොන් එකේ පෙන්නුවා. ඒ තමයි "දඩයම". ඒක නම් ෆැන්ටසියක් නෙමෙයි. ඇඩිලින් විතාරණ කියන ගැහැණියගේ සත්‍ය කතාව. (එතන නම් කතාව වෙනස් (මිස්ට්‍රස්ම නෙමෙයි))

ඉතින් ඔය කැම්පස් කෙල්ලටවත්, ප්‍රොෆෙසර්ටවත් කවදාවත් එයාලගේ ෆැන්ටසිවල ජීවත් වෙන්න බෑ. මේ රටේවත්, වෙනත් රටකවත්. හැබයි ඉතින් මොන සෙරේස්ට සඟිස්කුරුතියේ උනත්, ඕනම සමාජයක "මේ දේ" (Taboo Subjects), ළෝකය තියෙන තුරාවටම පවතීවී. ඒවට මහා සමාජයෙන් පිලිගැනීමක් නැති උනත්, උප සඟිස්කෘති හැටියට තියේවී. ඉතින් හඳයා හිතනවා නම්, මේ දෙවල් එයා හිතන විදියටට වෙන්න ඕන කියලා. අපිට නම් හඳයට කියන්න තියෙන්නේ. එයා අනෝමට කිව්වා වගේම. "Let Him Cry..." කියලම තමයි. මොකෝ. මේක බලලා අනෝමා හඳයත් එක්ක ස්වර්ණා ඉන්නවා වගේ ඉන්න එන එකක් නෑ.

ඉතින් හඳයා වගේ හිතන අයට මේක පට්ට සෝ එකක් වෙනවා. එහෙම හිතුවත්, අපි නම් එහෙම නෙමෙයි අපි දස සිල් උපාසක, ඉබ්බන්නේ පුච්චන්නේ අනිත් පිට කියන උන්ට මේක ඇලජික් වෙනවා. ඔය මක්කත් නැති මේවා සාමාන්‍ය දේවල් හැටියට දකින අපි වගේ උන්ට නම්, මේක තවත් එක සෝ එකක් වෙනවා. ඒ ඇර මේකේ ගන්න මහා ඇක්ටින්වත්, මහා කැමරාකරණයක්වත්, සම්බහිය මියුසික් වත්, මක්කත් නෑ. බලාගෙන ඉන්න පුළුවන් සෝ එකක් ඉතරයි. හැබයි ඉතින් හඳයා මේක හදපු නිසා සම්මානත් හම්බ වෙයි. මොකෝ මෙහේ සම්මාන දෙන්නෙත් අමුතුම සිස්ටොන් එකකට නිසා. ඒකනේ මෑතකදි හොඳම හා ජනප්‍රියම සෝ එක එකක් වෙලා. හොඳම අධ්‍යක්ෂණය එයාලගෙ ටීම් එකේ එකෙක්ට දෙන්නේ.. මී ටීම් වර්ක් කියන එක හරි වටිනවය කියලා මැනේජ්මන්ට් වලද කොහෙදත් කියලා දෙනවනේ.

ලංකාවේ ඉන්න හැම පිරිමියෙක්ටම තමන්ගෙ හෙළුව කැඩපතෙන් බලන්න පුළුවන්. හැබයි එහෙම බැලුවම පේන්නේ, බාහිර ශරීරය විතරයි. ඒත් අවුලක් නැතිව බලන්න පුළුවන් ඉස්සරහා පැත්ත විතරයි. පුක පැත්ත බලන්න නම්, මාර ගේමක් දෙන්න වෙනවා. ඒත් අභ්‍යන්තර හෙළුව පේන්නේ නෑ. හැබයි ඉතින් සරොන්, කලසන් ගලවගෙන කන්නාඩිය ඉස්සරහා හෙළු ඩාන්ස් දාන්න ගිහින්, පොඩි උන්ට, ගැණිට, අහුවෙලා නෝන්ඩි වෙනවට වඩා, කොහේ හරි යන ගමන් තනියෙන් බැලුවා නම්, තමන්ගේ හෙළුව තමන්ටම බලාගන්න පුළුවන්. හාමිනා එක්ක ගියත් අවුලක් නෑ.. ඒත් හඳයා අපේ ඇඳුම් ගලවලා අමු හෙළුවෙන්ම තියන නිසා, කළුවරේම උනත් මූන රතු වෙන්න පුළුවන්. පොඩි ගානක් නම් වියදම් කරන්න වෙනවා. හැබයි ඒක පාඩු නම් නෑ.....