ලංකාවේ දුප්පත්කමේ කප් එක ඌව පළාතටද? - Uva Province: The poorest of all?

- චානුක වත්තේගම

ඌව පළාත් සභා මැතිවරණය නියමිතව ඇත්තේ ලබන මාසයටය. ඒ නිසා ඌව පළාතේ දුප්පත්කම ගැන කතා කෙරෙන වීඩියෝ ක්ලිප් දෙක තුනක් මේ දවස් වල ඉන්ටර්නෙට්හි වෛරල් වීම කොහොමටවත් පුදුමයට කාරණාවක් නෙවෙයි. මේ හැම එකකම වාගේ 'සුපර් ස්ටාර්' ඌව පළාත් සභාවේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ කණ්ඩායම් නායකයා සමන්ත විද්‍යාරත්නය. ඇත්තටම මගේ අවධානය මේ වාදවිෂයයට යොමු කිරීම ගැන විද්‍යාරත්නට මුලින්ම ස්තූතිවන්ත විය යුතුයි.

සමන්ත විද්‍යාරත්න ඉදිරිපත් කරන තර්කය ප්‍රබලය. ජන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුවේ දත්ත මත පදනම්ව ඔහු කියන්නේ ඌව පළාත සමන්විත වන දිස්ත්‍රික්ක දෙකින් එකක් වන මොණරාගල දිවයිනේ දිළිඳුම දිස්ත්‍රික්කයක් බවයි. මෙය ඇත්තකි. 2014 අප්‍රේල් 29 වැනිදා ජන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුව විසින් නිකුත් කරනු ලබන දත්ත වලට අනුව මොණරාගල දිස්ත්‍රික්කයේ දුප්පත්කම (දිළින්දන් ගණන මුළු ජනගහණයට ප්‍රතිශතයක් සේ) 20.8% කි. වෙනත් වචන වලින් කිව්වොත් පළාතේ පළාතේ පවුල් පහකින් එකක් ජීවත් වන්නේ මාසයකට රුපියල් 15,000 කට අඩු මුදලෙකිනි. පවුලක සාමාන්‍ය සාමාජික සංඛ්‍යාව 3.7 ක් වන මේ දිස්ත්‍රික්කයේ එය පුද්ගලයකුට මසෙකට රුපියල් 4,000 පමණද, දිනෙකට රුපියල් 133 ක් හෙවත් ඇමෙරිකානු ඩොලර් එකක් පමණද වේ. මේ කථා කරන්නේ සාමාන්‍ය දිළිඳුකම ගැන නොව ආන්තික දිළිඳුකම ගැනය. අන්තර්ජාතික සම්මතය අනුව ආන්තික දිළිඳුකම මැනෙන සීමාව මීට ඉහළය.

ඇත්තටම මීට වඩා දිළිඳු දිස්ත්‍රික්කයක් අපේ රටේ වේ නම් ඒ දිළිඳුකම 28.8% ක් වන මුලතිව් දිස්ත්‍රික්කයයි. එහෙත් කාරණා දෙකක් නිසා මුලතිව් දිස්ත්‍රික්කය අප එතරම් සීරියස්ලි ගණන් ගත යුතු නොවේ. එක - එය 2009 වනතුරුම දශක තුනක් ඇදී ගිය යුද්ධයෙන් දැඩි ලෙස බැට කෑ දිස්ත්‍රික්කයකි. ජනවාර්ගික යුද්ධයේ අවසානය සනිටුහන් වූයේ මේ දිස්ත්‍රික්කයේ වන අතර ඒ වෙනුවෙන් එය ගෙවූ වන්දිය ඉහළය. දෙක - මුලතිව් ලංකාවේ ජනගහණය සේම ජනගහණ ඝනත්වයද අඩුම දිස්ත්‍රික්කයයි. එවැනි දිස්ත්‍රික්කයක් යුද්ධයෙන් අඩු ලෙස පීඩා විඳි එමෙන් පස් ගුණයකට ආසන්න ජනගහණයක් ඇති මොණරාගල හා සන්සන්දනය කළ යුත්තේ ලුණු ඇබින්දක් සමඟය.

ඇත්තටම විද්‍යාරත්න එතැනින් එපිටට යයි. මොණරාගල දිස්ත්‍රික්කයේ දිළිඳුකම පසුගිය වසර කිහිපය තුළ වැඩි වී ඇති බව ඔහු කියයි. එයද ඇත්තකි. පෙර මූලාශ්‍රයම උපයෝගී කර ගන්නේ නම් 2009/10 සමයේ පැවැත්වූ සංගණනයකදී 14.5% ක් පමණක් වූ දිස්ත්‍රික්කයේ දිළිඳුකම ඉන් වසර තුන හතරකට පසුව සියයට පනහකින් පමණ ඉදිරියට පැණ 20.8% ක් වෙයි. පුදුමයකට මෙන් දිළිඳුකමේ මෙවැනි සීරියස් වර්ධනයක් දක්වන එකම දිස්ත්‍රික්කය මොණරාගලය. මීට අමතරව අනුරාධපුර, පොළොන්නරුව හා වවුනියා දිස්ත්‍රික්කද දිළිඳුකමේ යම් වැඩිවීමක් පෙන්වතත් ඒ සුළු වශයෙනි.

මොණරාගල දිළිඳු වූ පමණින් ඌව පළාතම දිළිඳුය කිව හැකිද?

විද්‍යාරත්න මේ පැණයට පිළිතුරු නොදෙයි. එය අසීරු කාර්යයක් වන්නේ ජන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුව දිළිඳුකමේ දත්ත ලබා දෙන්නේ දිස්ත්‍රික් වශයෙන් මිස පළාත් වශයෙන් නොවන නිසාය. උදාහරණයක් හැටියට මොණරාගල දිළිඳුකම ඉහළ යද්දී බදුල්ලේ දිළිඳුකම පහළ යන නිසා පළාතක් සේ ඌව කොතැනක වේද එකවර වටහා ගැනීම අපහසුය.

මේ දත්ත දිස්ත්‍රික් මට්ටමින් තබා ගෙන ප්‍රයෝජනයක් නොවේ. දිස්ත්‍රික්කයක් යනු පරිපාලන ඒකකයක් විනා සමාජ ආර්ථික ඒකකයක් නොවේ. පළාතක් වර්තමාන සන්දර්භයේ ඊට වඩා අරුත්බර ආර්ථික ඒකකයකි. එනිසා ජන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුවේ අමු දත්ත තරමක වෙහෙසකින් විශ්ලේෂණය කළ යුතුය. එසේ කළ විට ලැබෙන පළාත් අනුව දිළින්දන් සංඛ්‍යාව හා ප්‍රතිශතය පහත වගුවෙහි දෙවැනි හා තෙවැනි කොලම් වලින් දැක්වෙයි.

පළාත	දුප්පතුන් සංඛ්‍යාව	දුප්පතුන් සංඛ්‍යාව (පළාත් ජනගහණයේ ප්‍රතිශතයක් සේ)	මාසික සාමාන්‍ය කුටුම්භ ආදායම (මාතය) රුපියල්	දළ ජාතික නිෂ්පාදිතයට සම්මාදම	පළාත රටක් සේ ගත හොත් ඒක පුද්ගල දළ ජාතික නිෂ්පාදිතය
බස්නාහිර	118,465	2.03 %	42,126	43.40 %	4,996
මධ්‍යම	122,452	6.62 %	28,283	9.80 %	3,559
දකුණ	191,603	7.78 %	28,076	11.50 %	3,134
උතුර	115,077	10.85 %	23,250	4.00 %	2,536
නැඟෙනහිර	170,633	11.03 %	21,688	6.30 %	2,736
වයඹ	143,541	6.05 %	27,679	9.60 %	2,720
උතුරුමැද	92,081	7.31 %	27,839	4.70 %	2,508
ඌව	193,005	15.32 %	25,150	4.50 %	2,401
සබරගමුව	168,650	8.78 %	27,820	6.20 %	2,170
ශ්‍රී ලංකාව	1,315,507	6.7%	30,400	100 %	3,280

මූලාශ්‍ර: ජන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුව, ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුව

මේ දත්තයන්හි අපූරු පැටර්න් එකක් වේ. සංඛ්‍යාත්මකව ලංකාවේ දිළින්දන් පළාත් නවය අතර බෙදී ගොස් ඇත්තේ එක්තරා දුරකට සමමිතිකවය. හැම පළාතකම දිළින්දන් සංඛ්‍යාව 90,000 හා 200,000 අතර පරාසයට දැමිය හැකිය. මේ දත්ත වක්‍ර ප්‍රස්ථාරයකට නඟන්නේ නම් මේ සමමිතිකත්වය වෘත්තාකාර කේක් ගෙඩියක් දළ වශයෙන් සමාන කොටස් නවයකට බෙදුවාක් සේ වඩා පැහැදිළිව පෙනෙනු ඇත. නමුත් පළාත් නවයේ ජනගහණය වෙනස් නිසා ප්‍රතිශතයන් අතර අහසට පොළොව මෙන් වෙනස්කම් පවතියි. උදාහරණයක් හැටියට බස්නාහිරදී 2% වන දිළිඳුකම ඌවේදී එමෙන් සත් අට ගුණයක් එනම් 15% ක් වෙයි. එසේම මෙහිදීද ඌව අනෙකුත් සියළුම පළාත් වළට ගව් ගණනක් ඉදිරියෙන් (සංවර්ධනය සලකන්නේ නම් පසු පසින්) සිටින බව පැහැදිළිය. ඌවට ජනගහණයෙන් ඉතා කිට්ටු උතුරුමැද පළාතේ දුප්පතුන් ගණන සංඛ්‍යාත්මකව ඌවේ මෙන් අඩකි.

ඌව පළාතේ දිළිඳුකම අළුත් දෙයක් නොවෙයි. යුද්ධය තීරණාත්මක සේ පැවැති පසුගිය දශකයේදී අප ඌව පළාත ගැන කථා කළේ “යුද්ධයෙන් පීඩා නොවිඳි උතුරු-නැඟෙනහිර හරුණු විට” ලංකාවේ දුප්පත්ම පළාත ලෙසිනි. දැන් යුද්ධය අවසාන වී තියේ. තිස් වසෙක යුද්ධයෙන් දැඩි ලෙස පීඩා විඳි උතුරු නැඟෙනහිර පළාත් දෙකම දිළිඳුකමේ දර්ශක අතින් ඉන්නේ ඌවට වඩා සතුටු විය හැකි තැනෙකය.

ඉතාම දැඩි ලෙස යුද්ධයෙන් බැට කෑ උතුරු හා නැඟෙනහිර පළාත් යුද්ධය අවසන්ව යාන්තම් පස් වසක් ගත වන තැන ඌව පළාතට වඩා සංවර්ධනය වන්නේ කොහොමද? උතුරු හා නැඟෙනහිර දෙපළාත්ද තවමත් විශාල ලෙස කෘෂිකර්මාන්තයෙන් හා ධීවර කර්මාන්තයෙන් පමණක් යැපෙන බවත්, යම් සංවර්ධනයක් ඇති වෙමින් පවතින මුත් තවමත් ඒවායේ කර්මාන්ත සැලකිය යුතු තරම් දියුණු වී නැති බවත් මෙහිදී අප අමතක නොකළ යුතුයි. එසේම ඌව පළාතේ මෙන් නොව එකී දෙපළාතෙහි ක්‍රියාකාරී ශ්‍රම බලකායෙන් සැලකිය යුතු කොටසක් යුද්ධය නිසා අහිමි වූ බවද, මේ දෙපළාතෙහි වැන්ඳඹුවන්ගේ ප්‍රධානත්වයෙන් යුතු කුටුම්භ අනෙක් සියළු පළාත් වලට සාපේක්ෂව වැඩි බවද, ජනගහණය සාපේක්ෂව අනෙක් පළාත්වලට වඩා වයස්ගත එකක් බවද මෙහිදී සැලකිල්ලට ගත යුතු අනෙකුත් කාරණායි.

බැංකුවට වැරදුණා වත්ද?

මෙහිදී අපට කළ හැකි එක දෙයක් නම් සංඛ්‍යාලේඛන සැක කිරීමයි. අපේ රටේ විවිධ රජයේ ආයතන මඟින් ඉදිරිපත්කරන සංඛ්‍යාලේඛන වල ඇති පරස්පර භාවයන්  විද්වතුන් විසින් පෙන්නා දී ඇත්තේ වරක් දෙවරක් නොවේ. සංඛ්‍යාලේඛන නිවැරදි නොවීමට හේතු රාශියක් තිබිය හැකිය. නිර්වචනයක ඉතා සුළු වෙනසක් කිරීමෙන් සංඛ්‍යාලේඛනයක ලොකු වෙනසක් වන අවස්ථා තිබිය හැකිය. කලකට ඉහත ජපානය සිය ළදරු මරණ අනුපාතිකය පහළ දා ගත්තේ ඉපිද පැය විසි හතරක් තුළ මිය යන දරුවන්ද මළ දරු උපත් සේ නිර්වචනය කිරීමෙනි. ලංකාවේ පරිගණක සාක්ෂරතාවය ඉහළ බව පෙන්වන්ට යොදා ගන්නේ වැඩිහිටි ජනගහණය වෙනුවට වයස අවුරුදු 5 -69 දක්වා ජනගහණය සාම්පල් කිරීමත් 'පරිගණක සාක්ෂරතාවය' යනු පරිගණකයක් ඕනෑම අයුරෙකින් භාවිතා කිරීමට ඇති හැකියාව ලෙස අර්ථ දැක්වීමත්ය. මේ ගැන දිගින් දිගට කරුණු දැක්විය යුතුය නොසිතමි. අපගේ ප්‍රශ්නය මෙයයි. ඌව පළාත දිළිඳු බවේ පතුළටම වැටෙන්නේ වෙනත් පළාතක් හෝ දෙකක් ඔසවා තබන්ට කෙරෙන උත්සාහයේ ප්‍රතිඵලයක් සේද?

මේ ප්‍රශ්නයට් පිළිතුර ලබා ගත හැක්කේ එකම ආකාරයකටයි. ඒ මේ පළාත් නවය හා සම්බන්ධ අනෙකුත් දර්ශකද සසඳා බැලීමය. ඉහත වගුවේ සිව් වැනි කොලමේ සිට සයවැනි කොලම දක්වා දත්ත වෙන් වන්නේ ඒ වෙනුවෙනි.

මෙහි සිව් වැනි කොලමේ දැක්වෙන්නේ පළාත් එකිනෙකෙහි කුටුම්භයක මාසික ආදායමේ මාතයයි. මෙතැනදී මධ්‍යයනය වෙනුවට මාතය තෝරා ගැනෙන්නේ හේතුවක් ඇතිවය. යම් ඒකකයක ධනවත් සුළු පිරිසක් සිටියද ඔවුන්ගේ ආදායම සාපේක්ෂව ඉතා ඉහළ නම් සාමාන්‍ය අගය ඉබේම ඉහළ යයි. එනිසා මෙහිදී මධ්‍යයනය තෝරා ගැනීම විවාදාපන්න විය හැකිය. මාතය යනු යම් ඒකකයක (මේ උදාහරණයේදී පළාතක) ඉහළ අර්ධය පහළ අර්ධයෙන් වෙන් කරන පුද්ගලයාට අදාළ දර්ශකයයි. එය මෙවන් අවස්ථාවලදී වඩා හොඳ නිරූපනයක් වේ.

මාසික කුටුම්භ ආදායම පිළිබඳ දත්ත අනිවාර්යයෙන්ම ඌව පළාත දිළිඳු පළාතක් නොකරයි. මේ දත්ත වලට අනුව උතුර හා නැඟෙනහිර ඇත්තේ ඌවට පිටුපසිනි. එසේම වයඹ, උතුරුමැද හා සබරගමුවද එතරම්ම ඉදිරියෙන් නොවේ. මධ්‍යනය සලකන්නේ නම් ඌව ඇත්තේ උතුරුමැදට හා සබරගමුවට ඉදිරියෙනි. ඌවේ මධ්‍යයන කුටුම්භ ආදායම මසෙකට රුපියල් 40,644 ක් වෙද්දී, උතුරුමැදදී එය රුපියල් 35,771 ක්ද, සබරගමුවේදී රුපියල් 36,379 ක් ද වේ. මේ අනුව බැස ගත හැකි තවත් නිගමනයක් වන්නේ ඌව මෙකී අනෙක් පළාත්වලට සාපේක්ෂව දැඩි ආදායම් විෂමතාවයක් පෙන්වන බවයි. ඌව පළාතේ කියන තරමට දිළින්දෝ වෙත් නම් අනෙක් පැත්තට ඔවුන් සමතුලිත කිරීම පිණිස සාපේක්ෂව ධනවතුන්ද වෙසෙන බව පෙනේ. එසේ නොවන්නේ නම් කිව හැක්කේ ජන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුව භාවිතා කරන ක්‍රමවේදයන්හි දරුණු වරදක් ඇති බවය. මේ පරස්පරයන් මතු වන්නේ එහෙයිනි.

මේ උභතකෝටිකය නිරාකරණය කරගනු වස් වෙනත් ආයතනයකින් ඉදිරිපත් කරන දත්ත සලකමු. පස් වැනි හා සයවැනි කොලමයන්හි දත්ත ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුවෙනි. ඒවා ජන හා සංඛ්‍යාලේඛන දෙපාර්තමේන්තුවේ දත්ත වලින් යම් ප්‍රමාණයකට හෝ ස්වායත්තය සිතිය හැකිය. පස් වැනි කොලමේ දැක්වෙන්නේ එක් එක් පළාත දළ ජාතික නිෂ්පාදිතයට දක්වන දායකත්වයයි. පළාත්වල ජනගහණයන්හි ලොකු වෙනස්කම් ඇති නිසා මේ අමුවෙන් ගෙන සැසැඳීම් කළ හැකි දත්ත කට්ටලයක් නොවේ. සයවැනි කොලමේ දත්ත නිර්මාණය වන්නේ එනිසාය. එය පළාතක් රටක් සේ ගත හොත් ඉහත බෙදීම අනුව ඒ එක් එක් පළාතේ ඒක පුද්ගල දළ “ජාතික” නිෂ්පාදිතයයි. පහසුව තකා දක්වා ඇත්තේ ඇමෙරිකානු ඩොලර් වලිනි. (සන්සන්දනය පිණිස 2013 දී ලංකාවේ දළ ජාතික නිෂ්පාදිතය ඇමෙරිකානු ඩොලර් 3,280ක් සේ ගන්න.)

පුදුමයකට මෙන් වෙනස් ආයතනයකින් ලබා ගන්නා ලද මේ දත්ත යළි ඌව පළාත දිළිඳුය යන කාරණය ස්පුථ කරයි. එහෙත් එය ඊට වඩ පුදුම සහගත කාරණයක්ද මතු කරන්නේය. ඒ මේ දක්වා සැසඳීම් වලදී කැපී නොපෙණුනු සබරගමුව සංවර්ධනය අතින් ඉන්නේ ඌවටත් පිටුපසින්ය යන්නයි. නැවත මේ දෙපළාතම උතුරට හා නැඟෙනහිරට පිටුපසිනි!

මේ දත්ත විශ්ලේෂණය අපට කියන්නේ මොනවාද?

පළමුවැනි පාඩම ඌව පළාත දිළිඳු හා අසංවර්ධිත විය හැකි මුත් එය මාර විදිහට දිළිඳු හා අසංවර්ධිතය කියන මිත්‍යාවෙන් අප මිදිය යුතු බවයි. එකම දත්ත කට්ටලයක් උපයෝගී කොට ගෙන ඌව පළාතේ දිළිඳුකම ගැන නිගමන වලට බැසිය නොහැකි බව ඉහත උදාහරණ වලින් මනාව පෙනේ. මේ දත්ත නිවැරදි නම් මේ තරම් ලොකු පරස්පරයන් මතු විය නොහැකිය. ඇත්තටම මෙය අපට රජයේ ආයතන වලින් ලබාදෙන දත්ත ගැන කොයි තරම් දුරට විශ්වාසය තැබිය යුතුද යන කාරණය ගැන හොඳ නිදසුනෙකි. රජයෙන් අපට සපයන හැම දත්තයක්ම අප පිළිගත යුත්තේ එය වෙනත් දත්ත සමඟ ඩබල් චෙක් කොට සැසඳේ නම් පමණෙකි. එකම දත්ත කට්ටලයක් උපයෝගී කරගෙන නිගමන වලට බසින්නා ලොකු වලවල් වල වැටිය හැකිය.

දෙවැනි හා වඩා වැදගත් පාඩම ඌව දිළිඳු හා අසංවර්ධිත නම් එසේ වී ඇත්තේ මන්ද යන කාරණාවයි. පහසුව පිණිස ඌව උතුර, නැඟෙනහිර, උතුරුමැද හා සබරගමුව සමඟ සසඳමු. ඌව මේ පළාත්වලින් වෙනස් වන්නේ කවර හෙයින්ද? උතුරු නැඟෙනහිර දෙපළාතේම දැවැන්ත සංවර්ධන ව්‍යාපෘති ක්‍රියාත්මකය. එසේම පශ්චාත් යුද්ධ සමයේ ඇතිවූ ආර්ථික අවස්ථා උපයෝගී කොට ගෙන පෞද්ගලික අංශය මේ දෙපළාතේම ව්‍යාපාර කටයුතු ආරම්භ කරමින් සිටිති. ලොකුම විපර්යාසයක් නුවූවද මෙය එක්තරා සංවර්ධනයකි. යාපනයේ තරු පන්තියේ හෝටල් කිහිපයක්ම ඉදි වෙමින් පවතී. මඩකලපුවේ කොළඹ ඔඩෙල් වැනි ඇඟැලුම් වෙළඳහලකට මඳක් පසුපසින් ඇති සාප්පු තියේ. මේ හැරුණු විට නැඟෙනහිර පළාතේ විශාල පිරිසක් මැදපෙරදිග සේවය කොට මව් රට සිය පවුල් වලට මුදල් එවති. උතුරේද අඩු තරමින් යම් පිරිසකට විදේශයන්හි ඥාති මිත්‍රාදීන්ගෙන් මූල්‍යාධාර ලැබෙතැයි සිතිය හැකිය. ඌව සංවර්ධනය අතින් උතුරු හා නැඟෙහහිර දෙපළාතට පසු බසින්නේ එහෙයින්ද?

ඊළඟට ඌව පළාත සබරගමුවට හා උතුරුමැදට පරදින්නේ නම් ඒ ඇයි? මේ දෙකම ඌව සේම 'ලෑන්ඩ් ලොක්ඩ්' හෙවත් හැම අතින්ම ගොඩ බිමින් වටවූ පළාත්ය. මේ නිසා මුහුද සමඟ කෙරෙන ගනුදෙනු වලින් ලාභයක් ලැබීමේ ඉඩ මේ තෙපළාතටම නැත්තේය. රත්නපුරයට ස්වාභාවික සම්පත් වලින් යම් තල්ලුවක් ලබේ. අනුරාධපුර පොළොන්නරුවට සංචාරක කර්මාන්තයෙන් යම් තල්ලුවක් ලැබේ. කෑගල්ල වටව ඇති දිස්ත්‍රික්ක හයෙන් හතරක් සාපේක්ෂව සංවර්ධිතය. උතුරුමැද හා සබරගමුව දෙපළාත් ඌවෙන් වෙන් කරන්නේ මේ සුළු සාධකද? එසේය සිතිය හැක්කේ මේවා හැරුණු විට මේ දෙපළාතද ඌව සේම කෘෂිකර්මාන්තය මත පදනම් වන සංවර්ධනයට ඈත ඒවා වන නිසාය. එසේම උතුරු නැඟෙනහිර හා දකුණ සංවර්ධනය රජයට ඇති උවමනාවම මේ තෙපළාත් සංවර්ධනයට් ඇතැයි නොපෙණේ. ඒ නිසා සමස්තයක් ලෙස ඒවායේ දිළිඳුකම ඉහළ යතැයි සිතිය හැක්කේය. ඌව ඒ අතුරින්ද ප්‍රධානය. ඌව කොළඹ සිට තීරණ ගන්නා ප්‍රතිපත්ති සම්පාදකයින්ට ඈතින් ඇතිවා පමණක් නොව විශේෂ අවධානයක් දිනා ගන්ට තරම් රෝමෑන්තිකද නොවේ. උතුර හෝ නැඟෙනහිර සංවර්ධනය කළ යුතුය කියා ඇති ආකාරයේ ජාත්‍යන්තර තල්ලුවක්ද ඌව සම්බන්ධයෙන් නැත්තේය.

ලබන මාසයේ ඌවේ ඡන්දදායකයා යළි ඡන්ද පළට යන්නේය. මා ඉහත සඳහන් කළ කිසිවක් ඔහුගේ හෝ ඇයගේ තීරණය වෙනස් කරන්ට බලපාන්නේය මම නොසිතමි. ලංකාවේ ඡන්දදායකයා තීරණ ගන්නේ සංඛ්‍යාලේඛන මත නොවේ. කවරකු බලයට පැමිණියද ඌව පළාත හා සම්බන්ධ සංඛ්‍යාලේඛන වල ලොකු වෙනසක් නොවේය මට සිතෙන්නේ එහෙයිනි.