එක්සත් ජාතික පක්ෂයට ආර්ථික ප්‍රතිපත්තියක් වහාම ඕනෑකර තිබේ. - Does UNP have an economic policy?

- චානුක වත්තේගම -

තව මාස කිහිපයකින් පවත්වන්ට නියමිතය කියන ජනාධිපතිවරණයේදී නායකත්වයේ වෙනසක් සිදු වනු ඇතැයි නොසිතමි. වැඩි සම්භාවිතාවක් ඇත්තේ වත්මන් ජනාධිපතිවරයාම පට්ට වැඩි ඡන්ද ප්‍රමාණයකින් ජය ගැන්මෙහිය. ඒ මේ ලියන මොහොතහි (ඔක්තෝබර් මුල) පවත්නා සමාජ-ආර්ථික-දේශපාලන වාතාවරණයට අනුව මගේ කියැවීමයි. තදහර එක්සත් ජාතික පාක්ෂිකයින්ට මීට වඩා වෙනස් කියැවීම් තියෙන්ට පිළිවන. මම ඔවුන් හා වාදයට නොයමි. දේශපාලන පොර බිමෙහි ඉන්නා තෙසක්-රිය පක්ෂ නායකයින්ගෙන් ප්‍රශ්න කළද තමන් කවදා හෝ රටේ නායකත්වයට පත්වනු නිසැකය කියනු ඇත්තේය. මහගමසේකරගේ 'නොමියෙමි' කාව්‍ය සංග්‍රහයේ එන චරිතයක් වන අළුත උපන් චන්දන පස්ගම්මන ළදරුවාගේ  දෙමාපියන්ද සිතන්නේ ඔහු කවදා හෝ ලංකාවේ අගැමැති වන බවය. (අගැමැති වන්ට සිටි චන්දන පස්ගම්මන දින කිහිපයකින් මියයයි.)  මේ සිහිනයන්හි ස්වභාවයයි. ඒ සිහින වලට සාපේක්ෂව, ලංකාවේ දෙවන විශාලතම මොනොලිතික පක්ෂයේ නායකයා වූද, අගැමැතිකම දෙවරක් දරා ඇත්තා වූද රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාගේ ජනාධිපති සිහිනය අනිවා-ඩෙෆා වඩා අර්ථාන්විතය. මගේ පෞද්ගලික කියැවීම් ඒ සිහිනයට බාධාවක් කර ගත යුතු නැතැයි හඟිමි. මට වැරදිය හැකිය. කාලානුරූපව සමහර දේ වෙනස් විය හැකිය.

හැබැයි, සිහිනයක් සැබෑවක් වන්නේ නිදා ගැනීමෙන් නොව අවදියෙන් සිටීමෙනි. එසේම තවදුරටත් නොදියුණුම, දිළිඳුම රටක් නොවන ලංකාවේ ඡන්දදායකයා ඡන්දය ප්‍රකාශ කරන්නේද අපේක්ෂකයාගේ මුහුණෙහි සිරියාවට වඩා ප්‍රතිපත්ති වලටය. ජනාධිපති සිහිනය දකිමින් සිටින එක්සත් ජාතික පක්ෂය මෙතක් කොට නැත්තේ තමන්ගේ ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති පැහැදිළිව ජනතාවට ඉදිරිපත් කිරීමය. ඔවුන් ජනාධිපතිවරණය සීරියස් ගන්නේ නම් මේ වහා කළ යුතු දෙයකැයි සිතමි. එසේම එය 2010 ජනාධිපතිවරණයේදී සරත් ෆොන්සේකා මහතාගේ පිටු දෙකේ අර්ථශූන්‍ය ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය මෙන් නොව ඉන් එපිට ගිය විස්තරාත්මක ලියවිල්ලක් විය යුතු බවද හඟිමි. එක් පිළක් පිටු සියයක දෙසියයක දීර්ඝ හා විස්තරාත්මක පට්ට ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයක් ඉදිරිපත් කරද්දී එදිරි පිළ අඩුම ගණනේ ඡන්දදායකුගේ දරුවකුට දෙකට තුනට නවා කඩදාසි බෝට්ටුවක් හදා ගන්ට පුළුවන් ලියුං කරදහියක් වත් දිය යුතුය. මේවාට ජනාධිපතිවරණය තෙක් ඉන්ට පිළිවන. දැනට අවශ්‍ය විස්තරාත්මක වාචික ප්‍රකාශයකි.

මා මෙසේ කියන්නේ හේතු ගණනාවක් නිසාය. පළමුව, එක්සත් ජාතික පක්ෂය යනු නිදහස ලැබීමේ පටන්ම කිහිපවාරයත්ම තම ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති කාලානුරූපව මාරු කළ පක්ෂයකි. එනිසා ඒ පිළිබඳ වාමාංශික කියැවීම කවරක් වුවද සේනානායක ජයවර්ධන ප්‍රතිපත්තීන් වත්මන් එජාපය තුළද එසේම ක්‍රියාත්මක වේය උපකල්පනය වරදකි. දෙවනුව පසුගිය වසර දහයක පමණ කාලයත් තිස්සේ එජාපය අවම වශයෙන් පළාත් සභාවක හෝ බලය දරා නැත. එහි පැරැණි නායකයින් කිහිපදෙනකු හැරුණු විට ඇත්තේ අළුත් මුහුණුය. අළුත් මොළය. මේ මොළ සිතන්නේ කෙසේද පුරවැසියන් වන අපි නොදනිමු. තෙවනුව හා වඩාත් වැදගත්ව, එජාපයට අද්‍යතන වාතාවරණය තුළ තම පැරැණි ප්‍රතිපත්ති එසේම ක්‍රියාත්මක කළ හැක්කේද යන ප්‍රශ්නය පැණ නැඟෙයි. මේ ලිපියෙන් මේ කරුණු එකින් එක කෙටියෙන් සාකච්ඡා කරන්ට අදහස් කරමි.

නිදහසට ඒක්ෂණ එක්සත් ජාතික පක්ෂ රජයන්ට තම ප්‍රතිපත්ති ගැන ලොකුවට හිතන්ට දෙයක් වීය නොසිතමි. 'ජාතියේ පියා' ගේ වගකීම වූයේ සුද්දා ඒ වන තෙක් පදවාගෙන ආ අඟුරු කෝච්චියම, දේශීය ඌරුවට ඉස්සරිහින් පුවක් මලක් ගසාගෙන පැදවීමය. මේ හැරුණු විට මහ සේනානායක ආණ්ඩුව කළ ලොකුම දෙය වියළි කලාපයේ එවකට ජනශූන්‍ය ප්‍රදේශයන්හි කෘෂිකාර්මික ජනපද ඇති කිරීමය. මෙය රට සහළින් ස්වයං පෝෂිත කිරීම මෙන්ම රටේ ජනගහණයෙන් සැලකියයුතු ප්‍රතිශතයක් වන ගොවීන්ගේ ඡන්දය බලාපොරොත්තුවෙන් කළ දෙයක් ලෙසද සැලකිය හැකිය. 1970 පමණ වනතුරු මේ නිද්‍රාශීලී ප්‍රතිපත්ති එජාපයේ ට්‍රේඩ් මාක් එක විය. එයින් වැඩිම වාසිය ගත්තෝ ප්‍රතිවාදීහුය. ශ්‍රීලංකා නිදහස් පක්ෂය හා වාමාංශිකයෝ මේවන විට සිය ජනහිත (පොපියුලිස්ට්) ප්‍රතිපත්ති මත එජාපයට වඩා බොහෝ සෙයින් ජනතාවට සමීපව සිටියෝය.

හැත්තෑ ගණන් වල මැදහරියේදී ජුනියස් ජයවර්ධන මේ අඟුරු කකා කොළඹ දුවන ගමනේ වරද වටහා ගන්නේය. ඇත්තටම 70-77 සමගි පෙරමුණු රජයේ ගොන්කම් විසින් ජයවර්ධන එතැනට තල්ලු කරලනු ලබයි. 1978 දී ලංකා ආර්ථිකයේ එතෙක් මෙතෙක් වූ රැඩිකල්ම විපර්යාසය කරන්නේ ජයවර්ධනය. (1977 දී එජාපය බලයට පත් වුවද මේ වෙනසට ආදාළ බොහෝ දේ සිදුවන්නේ ඉන් වසරකට පසුව 1978 දීය.)  එතෙක් රාජ්‍ය කේන්ද්‍රීය වූ ආර්ථිකයට 1978 දී නිදහසින් පසුව මුල් වරට පෞද්ගලික අංශය තීරණාත්මකව ඇතුලු වෙයි. ජාත්‍යන්තර වෙළඳාම ලිබරලීකරණය වන අතර ඒ වන තෙක් බලපැවැත්වූ දැඩි ආනයන රෙගුලාසි බලා සිටියදීම වගේ ලිහිල් වෙයි. පෞද්ගලික බැංකු, පෞද්ගලික රෝහල් ආරම්භ වේ. 'ඔරෙංජං බාර්ලි' වෙනුවට කොකාකෝලා ආදේශ වෙයි. හාල් පොත අවලංගු කෙරෙන අතර ආහාර ද්‍රව්‍ය වෙළඳාම රජයේ පාලනයෙන් නිදහස් වෙයි. පෞද්ගලික අංශය ගමනාගමනයට් එක් වෙයි. මොරිස් මයිනර් ටැක්සි වෙනුවට තෙසක්-රිය බිහි වෙයි.

ඉන්පසු සුක්කානම අතට ගන්නා රණසිංහ ප්‍රේමදාසට දළ රළ පෙළ මැදින් යාත්‍රා කරන්ට ලැබෙන්නේ බලාපොරොත්තු වූවාට වඩා කෙටි  දුරකි. මේ කෙටිකාලය තුළ ඔහුගේ ලොකුම සම්මාදම ධනවාදය යනු ලොක්කන්ට පමණක් නොව සොක්කන්ටද එක සේ මහඟු ඵල මහානිසංස ගෙනෙන කප් රුකක්ය යන මතය ජන ගත කිරීමයි. එපිණිස ඔහු යොදා ගනු ලබන්නේ ගම් නියම් ගම් විනිවිදින ඇඟැලුම් කර්මාන්ත ශාලාය. 1990 මැද හරිය වන විට, ජුනියස් ජයවර්ධන විසින් හඳුන්වා දෙනු ලැබූ විවෘත ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය, රණසිංහ ප්‍රේමදාස විසින් තෙම්පරාදු කරනු ලදුව, කෙතෙක් ඓන්ද්‍රියව ජන ජීවිතයට බද්ධ වන්නේද කියතොත් ප්‍රතිවාදීන්ට පවා එයින් තොරව තම ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය ලිවිය නොහැකි වන්නේය.

එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ උපරිම නවලිබරල් පාලනය අපට හමුවන්නේ රනිල් වික්‍රමසිංහ යටතේය. 2001 දී ඔහුගේ අගැමැතිකමින් ඇරැඹෙන රජය මෙරට සියළු රජයන් අතුරින් නවලිබරල්වාදී මූලධර්ම වඩාත් සමීපව ක්‍රියාත්මක කරන්ට උත්සාහ ගත් රජය සේ ඉතිහාස ගත වනු නිසැකය. හැම එකක්ම නොවතුදු වොෂින්ටන් සමාහිතයේ කරුණු දහය අතුරින් වැඩි හරියක් ක්‍රියාත්මක කරන්ට මේ රජය උත්සාහ දරයි. අයවැය හිඟය අඩු කරන්ට උත්සාහ දැරෙන අතර ඉන් පෙර වසරෙහි ඍණ 1.5 % ක් වූ වර්ධන වේගය 2002 දී 4% දක්වා වැඩිවේ. පාඩු ලබන රාජ්‍ය ආයතන රාශියක් මේ සමයේදී පුද්ගලික අංශය වෙත පවරා දී තියේ.  තොරතුරු තාක්ෂණ ක්ෂේත්‍රයේ ඉන් පෙර නුවූ විරූ උත්සාහයන් ගැනෙන්නේද මේ සමය තුළදීයි. රාජ්‍ය හා ව්‍යාපාර අංශයන්හි පුළුල් ලෙස තාක්ෂණය භාවිතය ඇරැඹේ. අද ඇති වී තීබෙන තොරතුරු තාක්ෂණ බූම් එකේ මූලාරම්භයද එතැනය. ලංකාවේ පළමු වතාවට රජයක් මූල්‍ය කළමණාකරණ උත්සාහයක් දරන්නේ මේ යුගයේදීය. හැබැයි මේ උත්සාහයම ජනතාවගේ පැත්තෙන් අවම ජනප්‍රිය තීරණය ගන්ට රජය පොළඹවයි. ඒ ඒ වන විට 350,000 පමණ වූ රාජ්‍ය සේවකයින් ගණන වැඩි නොකරන්ට රජය ගන්නා තීරණයයි. මේ මෑත කාලීන රජයන් අතුරින් කිසිවකුට රැකියා නොදුන් එකම රජයයි. එය වසර දෙකකට මඳක් වැඩි කාලයක් තුළ, කොස් ගෙඩියක් කඩා වැටෙන්නාක් සේ, කඩා වැටෙන්ට දෙවන ප්‍රබල හේතුව වන්නේද එයයි.

ඉහත විවිධ ප්‍රතිපත්ති සෙට් අතුරින් තමන් නැවත බලයට එතොත් එක්සත් ජාතික පක්ෂය ක්‍රියාත්මක කරන්නේ කවර සෙට් එකද? එසේ නැතහොත් ඔවුන් මේ සියල්ල ඉවත දමා අළුත් ප්‍රතිපත්ති සෙට් එකක් තෝරා ගන්නේද? එක්සත් ජාතික පක්ෂය විසින් මේ ප්‍රශ්න වලට ජනතාව හමුවේ පැහැදිළි පිළිතුරු දිය යුතුය මම සිතමි. එසේම ඔවුන්ගේ ප්‍රතිපත්ති වර්තමාන රජයේ ප්‍රතිපත්ති වලින් වෙනස් වන්නේ කෙසේද යන්නද පැහැදිළි කළ යුතුය සිතමි. අවසනාවකට මේ දක්වා මේ සම්බන්ධයෙන් ඔවුන් විසින් දී ඇත්තේ එකිනෙකට පරස්පර, අපැහැදිළි ප්‍රතිචාරයන්ය. නිදසුන් කිහිපයක් පහත දැක්වේ.

අද එක්සත් ජාතික පක්ෂ නායකයෝ ආවේගශීලීව 'කැසිනෝ සංස්කෘතියකට' එරෙහිව කතා කරති. නමුත් සංචාරක ව්‍යාපාරය රටේ ප්‍රධාන ආදායම් මාර්ගයක් කර ගන්ට තැත් කරන කවර හෝ රජයකට 'කැසිනෝ සංස්කෘතියකින්' තොරව එය කළ හැක්කේද? ශ්‍රී ලංකන් එයා ලයින්ස් තායිලන්තයේ බැංකොක් නුවරට දිනකට ගමන් වාර දෙකක් පියාසර කරයි. දේශපාලන ස්ථාවර භාවයක් නැති, වරින් වර කලබල ඇතිවන, පියාසර නොකළ යුතුය රටවල් ගණනාවක් අවවාද කොට ඇති තැනකට කොළඹ නගරය වැනි තැනක සිට ගමන්වාර දෙකක්ම අවශ්‍ය ඇයි? මෙයින් අදහස් වන්නේ මේ මොන ප්‍රශ්න තිබුණත් තවමත් බැංකොක් නගරයේ කැසිනෝ-කාම-විනෝද-ෂොපින් සංස්කෘතිය විසින් ආකර්ෂණය කරනු ලබන විශාල ජන සංඛ්‍යාවක් සිටින බව නේද? මේ රට වලට තරගකාරී ලෙස සංචාරක ව්‍යාපාරය දියුණු කරන්ට උත්සාහ දරණ රටක් වශයෙන් අපට හුදෙක් අනුරාධපුරයේ ගල් කණු, හික්කඩුවේ කොරල්පර පෙන්වීම තුළින් පමණක්ම සංචාරක කේන්ද්‍රයක් විය හැක්කේද? ආගමික තහංචි කවරක් වුවද තායිලන්තය පමණක් නොව සිංගප්පුරුව, මැලේසියාව වැනි රටවල් ගණනාවක් දැනටම අනුගත වී ඇති මෙ ඊනියා 'කැසිනෝ සංස්කෘතියෙන්' පරිබාහිරව අපට අපේ සංචාරක ව්‍යාපාරය කෙතෙක් දියුණු කළ හැකිද? එජාපය උගුරට හොරා බෙහෙත් කන්ට තැත් කරන්නේ එය නොදැනද?

එක්සත් ජාතික පක්ෂය වත්මන් ආණ්ඩුව චීනයෙන් ණය ගැනීම ගැනද සංවේගයෙන් කතා කරයි. හරියට අනේ මොන නවනිංගිරාවක්ද අපි ආවාම නම් ඔය ණය ගැනිල්ල අනිවා-ඩෙෆා නවත්වනවා ස්වරයෙනි. ඔව්, චීනයෙන් ණය ගැනීම නවත්වන්ට එජාපයට පිළිවන. හැබැයි ඒ චීනය වෙනුවට වෙන කෙරුම්කාරයකුට ලංවීමෙනි. චීනයෙන් ණය ගැනීම හා ඇමෙරිකාවෙන් ණය ගැනීම අතර වෙනසක් තිබේද? ණය නොගෙන රට දියුණු කරන්ට හැකි නම් පට්ටය. හැබැයි අද වන විට ලංකාව වැනි රටකට එය ප්‍රායෝගික දුෂ්කරතාවයකි. ණය නොගන්නේ නම් සංවර්ධන කටයුතු පිණිස වැය කරන්ට වන්නේ සමාජ ආරක්ෂණය සඳහා යෙදවිය යුතු මුදල්ය. නැතිනම් සංවර්ධන කටයුතු සම්පූර්ණයෙන් අත්හිටවිය යුතු වේ. ණය නොගැනීමේ ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය නොකළ හැකි බව දන්නා එජාපය වැරදි චිත්‍රයක් ම්වා පාන්නේ ඇයි? (1982 දී රෝහණ විජේවීරටද මේ උභතකෝටිකයටම මුහුණ දෙන්ට විය. ඔහු එය විසඳා ගත්තේ “අපි බලයට ආවොත් ධනපති ආණ්ඩු වලින් ගත් සියළු ණය අහෝසි කරනවා” කීමෙනි. අවංකව එය විශ්වාස කළෝද එකල වූහ.)

මේ සියල්ලට වඩා තීරණාත්මක, රජයේ රැකියා පිනට දීමේ ගැටළුවට දැන් යොමු වෙමු. 1970 ගණන් වල සිට බලයට පත් වූ හැම රජයක්ම (2001 වික්‍රමසිංහ රජය හැරුණු විට)  පාක්ෂිකයින්ට මහා පරිමාණයෙන් රැකියා මවා දීමේ වෙස්සන්තර ප්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කර ඇත්තේ කිසිම හිරිකිතයකින් තොරවය. අද රාජ්‍ය බැංකු, විදුලි බල මණ්ඩලය, ඛනිජ තෙල් නීතිගත සංස්ථාව, දුම්රිය දෙපාර්තමේන්තුව, නැවත ඇති කරන ලද ගමනාගමන මණ්ඩලය, පොලිසිය, විශ්ව විද්‍යාල, රජයේ පාසල් වැනි දැවැන්ත රාජ්‍ය සේවා සපයන සංස්ථාන හැම එකකම පාහේ මෙසේ පිනට රැකියා ලබා ගත් පාක්ෂිකයෝ සුළු පිරිසක් හෝ වෙති. මීට අමතරව පෞද්ගලික අංශය අත් මේස් එකක් දමාගෙන වත් නාල්ලන දේශීය උපාධිධරයින් රාශියකට පිනට රැකියා ලබා දෙන්ටද 2005 සිට රජයට සිදුවන්නේය. පිනට කියන්නේ මෙයින් අති බහුතරය කරන ප්‍රයෝජනවත් කාර්යයක් නැති නිසාය.

මේ වෙස්සන්තර ප්‍රතිපත්තිය නිසාම අද රජයේ සේවය මිලියන 1.3 දක්වා පිම්බී ඇත්තේය. එසේම මෙසේ රැකියා මැවීම අපේ රටේ දේශපාලන සංස්කෘතියේ එක් අනිවාර්ය අංගයක්ව තියේ. ගම්බද දිළිඳු තරුණයින්, තරුණියන් යම් පක්ෂයකට බැල මෙහෙවරකම් කරන්නේ ඒ පක්ෂය ජයග්‍රහණය කළොත් රජයේ රැකියාවක් බලාපොරොත්තුවෙනි. එහිදී ඔවුහු තමන්ට රැකියා ලබා ගැනීමේ වැඩි අවස්ථාවක් සහිත පක්ෂයට සහාය දක්වති. මේ වන විට තව දුරටත් රැකියා ජනනය කළ නොහැකි තරමට රාජ්‍ය සේවය පිම්බී පවතී. එහිදී එක්සත් ජාතික පක්ෂය අනුගමනය කරන ක්‍රියාමාර්ගය කවරේද? 2001-3 සමය සේ කිසිවකුටත් රැකියා නොදීමද? නැතිනම් අංශක එකසිය අසූවක ටර්න් එකක් ගෙන අන් සියළු රජයන් පරයමින් පාක්ෂිකයින්ට රැකියා මවා දීමද? ඒ වෙනුවෙන්ම රටේ ණය බර ඉහළ යැවීමද?

කෘෂිකර්මාන්තය සම්බන්ධයෙන්ද එක්සත් ජාතික පක්ෂය පිළිතුරු දිය යුතු ප්‍රශ්න ගණනාවක් වේ. 2001-3 සමයේ ඔවුන්ගේ ප්‍රතිපත්තිය වූයේ බස්නාහිර පළාත කෘෂිකාර්මික කටයුතු පිණිස යොදා නොගැන්මයි. මෙය හොඳ දෙයකි. මිළ වැඩි බස්නාහිර පළාතේ ඉඩම් මඩ ඉඩම් සේ පවත්වා  ගැනීමේ තේරුමක් නැත. ඒවා ගොඩ කර විකිණීමට අයිතිකරුවන්ට අවකාශ ලැබිය යුතුය. එජාපය තවම සිටින්නේ ඒ ආස්ථානයේද? බජට්ටුවට බරක් වෙමින් හා පරිසර දූෂණයට හේතු කාරක වෙමින් පවත්වාගෙන යනු ලබන පොහොර සහනාධාරය එජාප රජයක් යටතේද එසේම පවතිනු ඇතිද? නො එසේ නම් තවත් වැඩිවනු ඇතිද? (එය අතිශය කාර්යක්ෂ්ම ඡන්ද මැසිමක් බව මේ වන විට ඔප්පු වේ තිබේ.) හේතුව හඳුනා නොගත් වකගුඩු රෝගයට හේතු කාරක විය හැකිය සැක කෙරෙන රසායනික පොහොර, කෘමි නාශක හා පලිබෝධ නාශක භාවිතය ගැන එජාපයේ ප්‍රතිපත්තිය කුමක්ද? නිතර දේශීය ගොවියා ගැන කඳුළු හෙළන එක්සත් ජාතික පක්ෂය වත්මන් රජය සේම 'දේශීය ගොවියා ආරක්ෂා කිරීම' පිණිස ආරක්ෂණවාදී (ප්‍රොටෙක්ෂනිස්ට්) ප්‍රතිපත්ති අනුගමනය කරනු ඇතිද? තම නිෂ්පාදන පිණිස සහතික මිළක් තිබිය යුතුය යන ගොවි ජනතාවගේ සදාතනික මැසිවිල්ල එජාපය ආමන්ත්‍රණය කරනු ඇත්තේ කෙසේද? ජල කළමණාකරණයේදී, ආර්ථිකයට යම් ඍණාත්මක බලපෑමක් ඇතිව හෝ, කෘෂිකර්මාන්තයට ප්‍රමුඛ ස්ථානය ලබා දීමේ ප්‍රතිපත්තිය තව දුරටත් අනුගමනය කරනු ඇත්තේද?

එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ ජාතික ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය ප්‍රකාශයට පත් විය යුතුය කියන්ට තවත් හේතුවක් නම් එය ජනාධිපතිවරණයට පෙනී සිටින්නේ තනිව නොවිය හැකි වීම නිසාය. පසුගිය සමයේදී එක්සත් ජාතික පක්ෂය සමහර වාමාංශික පක්ෂ වල ඍජු දේශපාලන සහයෝගය ලබා ගත්තේය. උදාහරණයක් හැටියට නව සමසමාජ පක්ෂයේ නායකයා නිතර එක්සත් ජාතික පක්ෂයේ නායකයින් සමඟ දකින්ට ලැබිණි. 2010 ජනාධිපතිවරණයේදී එජාපය එකම අපේක්ෂකයකු වෙනුවෙන් ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සමඟ වේදිකාවට ගොඩවිය. ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ වර්තමාන නායකයා  තම සගයින්ට වඩා එජාපය ගැන සංවේදී වන්නෙකි. මේ සංවේදීතාවය 2015 ජනාධිපතිවරණයේදී ඍජු හෝ වක්‍ර සහායක් බවට පත් වන ඉඩක් තියේ. හැබැයි ගැටළුව මේ වාමාංශික පක්ෂ වල ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති එජාපයේ පැරැණි ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති වලට විශ්කම්භීයව වෙනස් වීමයි. නිදසුනක් ලෙස අධ්‍යාපන සේවා සැපැයීමට පෞද්ගලික අංශයට ඉඩ දිය යුතුද යන ගැටළුවේදී එජාපය හා ජවිපෙ ඉන්නේ ප්‍රතිවිරුද්ධ තැන් දෙකකය. එවන් අවස්ථාවක එජාපය ගන්නා ආස්ථානය කිමෙක්ද? එය තමන්ගේ පැරැණි ප්‍රතිපත්ති වෙනුවෙන් පෙනී සිටිනවාද? එසේ නොවේ නම් ඉන්දියාවේ හිටපු අගැමැති මන්මෝහන් සිං (සිතට විරුද්ධව) සිය සන්ධානය තුළ වූ වාමාංශික සගයින් වෙනුවෙන් පෙනී සිටි ආකාරයටම ඔවුන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටිනවාද?

මේවාට පිළිතුරු දීම එක්සත් ජාතික පක්ෂය විසින් අවසාන මොහොත දක්වා කල් තැබිය යුතු දේවල් නොවේ. ප්‍රතිපත්තියක් ඇතිනම් ඡන්දදායකයා එය වහා දැන ගන්ට ඇවැසිය. එසේම ඉදිරියේදී බලයට පත්වන එජාප ආණ්ඩුවක් වෙතොත් එය වත්මන් රජයෙන් වෙනස් වන්නේ කෙසේද ජනතාව දත යුතුය. ඔවුනට නිවැරදි තීරණයක් ගන්ට ලැබෙන්නේ එවිටය. එසේම පිළිමලුන්ට මේ ප්‍රතිපත්ති වල වරදක් ඇති නම් ඒ විවේචනයට කල් ලැබෙන්නේද එවිටය. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ ගතිකත්වය ගැන විශ්වාසයක් තියේ නම් එජාපය වහා තම ප්‍රතිපත්ති ජනතාව හමුවේ තැබිය යුතු වන්නේ එහෙයිනි.