මාධ්‍යට බිය වීම හා යහපාචනය - Social Networking Phobia & Yahapaachanaya

මේ ආන්ඩුව, බයියන් කී ලෙසම එකම කැඳ හැලියකි. පිස්සු විකාරයකි. තිබූ ඒකාධිපති වියරුවේම දිගුවකි. දූෂණය, නාස්තිය, හොරකම, වංචාව, ඥාතී සංග්‍රහ එලෙසමය. ජෝකරයන්ද වැහි වැහලාය. එකම වෙනස නම්, පසුගිය සමයේ, රජා රජකම් කළ අතර, කවටයන් කවට කම් කලද, මේ පාන්ඩුවේ, මහ රජාද නොම්මර එකේ කවටයකු වී සිටීමයි. රජ්ජුරුවන්ද චාල් චැප්ලින්ට ඇඳ ඇත. ජැක්සන්ගේ නවතම සිනමා නිර්මාණ ප්‍රචාරක පටයේ මෙය අපූරුවට විග්‍රහ කර ඇත. ජැක්සන්ගේ භූමිකාව ගැන කුමන මතයක් තිබුනද , ජැකා කියලා තියෙනේ සහතික ඇත්තය. ජනපතිවරයා දක්ෂ කතිකයකු වුවද, කියන්නේ මොනවාද කියා එතුමා දන්නේ නැත.

ඔහුගේ කතා සියල්ලම මගින් කරනුයේ, තමන්ගේ ප්‍රතිරූපය නැති කර ගැනීම පමණකි. තමන් කිසිවක් නොදන්නා, කිසිඳු තීරණයක් ගැනීමට නොහැකි පුද්ගලයකු බව පවසන්නේ, ඔහුම මිස වෙන කිසිවකු නොවේ. කීමෙයි හා බිනීමෙහි කෙතරම් හුරු බුහුටි නායකයකු වූවද, නායකත්වය යනු කුමක්ද කියා උපදෙස් ගැනීමට කාළය පැමිණ ඇති බව පමණක් දැනට සඳහන් කර සිටිමි.

මන්ද බලේ තියෙන විට මොළේ නොමැතිවා පමණක් නොව. තමන්ට බලය තිබුනද එය භාවිතා කරන්නේ කෙසේදැයි කියා නොදන්නා බව, තම ප්‍රථම ධූර කාළයේදි මහින්ද මහතා වික්ටර් අයිවන්ට පවසා තිබීමෙන්ම, ඔහුගේ විනාෂයට හේතුව තිබුනේද ඔහු තුලම බව මනාව ඔප්පු කොට ඇති නිසාය.

මහනුවර සංවර්ධන සභා රැස්වීමේදී කියන්නේ, දළදා මාලිගාව ඉදිරිපිට මාර්ගය විවෘත කිරීමට තීරණය කලද, අස්ගිරි නාහිමි ඊට විරුද්ධ වූ බවත්, ඉන් එහා සිඳුවීම තමන්ගෙන් නොවිමසන ලෙසත්ය. ජනතාව රටට නායකයකු පත් කරගනු ලබන්නේ, මුළු රටම පාළණය කිරීමටය. මේ මාර්ගය දතේ පන්සලට අයත් වූවක් නොවේ. මහා මාර්ග දෙපාර්තමේන්තුවට අයත් ජනසතු දේපළකි. 

එම මාර්ගය පිළිබඳ තීන්දූ තීරණ ගත යුත්තේ පන්සලේ නායකයින් නොව, රටේ හෝ පළාතේ නායකයාය. විරෝධය හමුවේ දළදා මාලිගාව වටා තම පුතුන්ට රේස් පැදීමට දුන් නායකයා මෙයිට වඩා ඉදිරියෙන් සිටි. ඔහු කරන්නේ දතේ පන්සල වටා රේස් පැදීම පමණක් නොවේ. පරම්පරාගත පඬු හින්නන්නන්ගේ මාන්නයද බිඳ දැමීමකි. එනයින් ගත් කල ඔහු ජනතා නායකයෙකි. 

පරිසරය රකිනවා යැයි දස අතේ දිවුරති. පරිසරය විනශ කරන්නේ දේශපාලකයින් බවද කියති. එයින් දෙදෙනෙකුම තම අමාත්‍ය මන්ඩලයේය. එකෙක් ළෝකයම දන්නා රිෂාඩ් බද්යුදීන් ඇමතියාය. අනෙකා මොනරාගල දිස්ත්‍රික්කයේ වනස්පතියාය. දෙදෙනාම කිසිම අවුලක් නැතිව සිටී. පරිසරවේදින් හා මාධ්‍ය දිනපතා කතාබහට ලක් කරන, ජිෆී ආයත්නය ගැන කටක් හොල්ලන්නේ නැත. 

විහිළු වල කෙලවරක් නැත. හමුදා නායකයින් ප්‍රශ්ණ කිරීමට ලක් කොට ඇත්තේ තමන් නොදැණුවත්ව බව විටෙක පවසයි. තවත් විටක පවසන්නේ, පොලීසියේ කිසිඳු පරීක්ෂණයකත තමන් හොටට දමන්නේ නැති බවයි. මෙයින් පවසන්නේ කුමක්ද සියළු පරීක්ෂණ ඔවුන් දැනුවත්ව සිඳු වන එවා බව නොවේද? එපමනක් නොව තමන්ට අවශ්‍ය ආකාරයට සිඳුවනවා යන්න නොවේද?

අනෙක් කරුණ නම්, මෙරට සම හරක් ජනමාධ්‍ය, දේශපාලන වශයෙන් තමන් අතුරුදහන් කිරීමට වෙර දරණ බව පැවසීමයි. එය පසුව හෝ තේරුම් ගැනීම හොඳ දෙයකි.  ජනපතිවරණ්යේදි තම පුත් දහම් හා එක්ව ප්‍රචාරණ සටනේ දැවැන්ත මෙහෙවරක් කළ් ඔෂධ හේරත්ගේ අස්වීමේ ළිපිය මේ විගඩම් හුටප්පරයේ අපූරූ උදාහරණයකි.

තමන් දේශපාලන වශයෙන් අතුරුදහන් කරන්නේ වෙන කවුරුන්වත් නොව, සිරස මාධ්‍ය ජාලය හා ඒ හා සම්බන්ධ,  එජාපයෙන් එලවා දැමූ, කීලී මහරාජාගේ සට්ටැඹියන් පිරිසයි. මේ රටේ මාධ්‍ය කළාව නැති කලාක් මෙන්ම මෙ ජනපතිවරයා විනාශ කරමින් සිටින්නේද සිරසයි. අද ජනපතිවරයාගේ ජඩමාධ්‍ය උස්තාද්ලා වී සිටින්නේ සිරසේ ජඩමාධ්‍ය පකීර්ලා සහ ආන්ඩුවෙන් මෙන්ම සිරසෙන්ද පඩි ගන්නා වන්දිබට්ටයන් රැලයි.

උන් සියල්ලෝ එක්ව, ජනපතිවරයාට සීතාම්බර සළුව අන්දව බොහෝ කල්ය. අඩුම ගානේ මහින්ද රාජපක්ෂ හෙළුවෙන් යාම ආරම්බ කරන්නේ දෙවනි වර බලයට පත් වීමෙන් පසු වැළදුණු මොළේ ඉදිමීමේ රෝගය නිසා වුවද, සිරිසේන ජනපතිවරයා හෙළුවෙන් යන්නේ බලයට පත්ව ඉතා සුළු කාළයකිනි..

දැන් සිටින්නේ, මාධ්‍ය සාකඡ්චාවට සහභාගීව, ජනතාව ඉදිරියේ හඬා වැටුනු නිහතමානී නයකයා නොව, කාගේ හෝ ගුලි කා, ජනතාවට විහිළු සපයන නායකයකු වීම ඇත්තටම කනගාටුවට කරුණකි. ඔහු බිය විය යුත්තේ ඔහු දේශපාලන වශයෙන් අතුරුදහන් කරමින් සිටිනා මේ කාළකන්නි ජනමාධ්‍යවේදීන්ට මිස, ඇත්ත කියනා ජනමාධ්‍යවේදීන්ට නොවේ. 

කෙසේ වතුදු එතකින් නොනැවති, "පෞද්ගලික අපහාස" ඉදිරියට දමමින්, අන්තර්ජාල සමාජ ජාලා වලට වැට බැඳීමට තැත් කිරීමෙන් පෙනී යන්නේ, මෙතුවක් මේ රටේ පැවති මාධ්‍ය මර්ධනය මේ ආන්ඩුව යටතේත් ආරම්බ වීමට යන බවයි. එයම මේ පාන්ඩු ආන්ඩුවේ හා ජනපතිවරයාගේ අවසානය බවද නොලියා සිටීමට නොහැකිය.

මේ ජනමාධ්‍ය භීතිකාව ගැන, "සුනන්ද දේශප්‍රිය" විසින් ලියන ලද සටහනකින් මේ ළිපිය අවසන් කිරීමට තීරණය කලෙමි.

උපුටා ගැන්ම....

// ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පොරෙන්දු මගින් රාජ්‍ය බලය ලබා ගන්නා දේශපාලන නායකයින් සෑම කල්හිම එම මාවතෙහිම ගමන් කරනු ඇතැයි නියමක් නැත. ආරම්භයේ දී ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී වන දේශපාලන නායකයින් ක්‍රමයෙන් ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී දේශපාලන ක්‍රම සහ විධි කරා ඇදී යනු ශ්‍රී ලංකාවෙහි ( මෙන්ම අනෙක් රටවලදී ද) අප දැක ඇත්තේ වරක් දෙවරක් නොවේ.

ඊට හොඳම උදාහරණයක් නම් හිටපු ජනාධිපති චන්ද්‍රකා බන්ඩාරනායක කුමාරතුංග ය. ඇය ආරම්භයේ දී දැක්වූ ජන ප්‍රසාදිත ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ගුණාංග වැඩි කළක් යා නොදී එහි විරුද්ධත්වය බවට පත් විය.ජේ.ආර්. ජයවර්ධනගේ 1982 ලාම්පු- කළගොඩි ජන මත විචාරනයට පමණක් දෙවැනි විය හැකි 1998 වයඹ පළාත් සභා ජන්ද මංකොල්ලය ඇයගේ පාලනයේ ප්‍රජාතන්ත්‍ර විරෝධී දිශානතියයෙහි ආරම්භක ප්‍රචන්ඩ සංඥාව විය.

නොසැළකිය යුතු ප්‍රකාශයක් යැයි අයෙක් තර්ක කල හැකි ‘ ජනාධිපතිවරයා ජනමාධ්‍ය විසින් අතුරුදහන්කිරීම’ පිළිබඳ මෙම සටහන ලියූයේ එම අතීතය යළි දැකීමට ඇති අකමැත්ත නිසා ය.

අප දැක ඇත්තේ දේශපාලනඥයින් විසින් පොරොන්දු ඉටු කිරිම නොව ඒවා යළි යළි පයට පාගා දැමීම ය. මහා ජනයාගේ ප්‍රජාතන්තවාදී අයිතිවාසිකම් සම්බන්ධයෙන් එය වෙසෙසින්ම සැබැ ය. ඉදින් ‘අතුරුදහන් කිරීමේ කතාව’ ගැන අප නිහඩව සිටිය යුතු ද ?

දේශපාලනයින් දේශපාලනයෙන් අතුරුදහන් වෙන්නේ විවේචනාත්මක ජනමාධ්‍ය නිසා නොවේ. බඩගෝස්තරවාදි ජනමාධ්‍ය නිසා ය. රටෙහි සැබැ යතාර්ථය පිළිබිඹු නොකර පාලකයින් මුරුංගා අත්තේ තබන එවැනි ජනමාධ්‍යට රැවටෙන නිසා ය.

ජනමාධ්‍යයේ කාරිය ජනප්‍රවාදගත කොලු පැටියා මෙන් මහ රජතුමා හෙළුවෙන් බව කෑ ගසා කීම ය. සිතාම්බරපටය අස්සේ රිංගා ගැනීම නොවේ. 

ඇත්ත වශයෙන්ම නම් යහපාලන ජනාධිපතිවරයාගෙන් අප අපේක්ෂා කරන්නේ මෙවැනි කියමනකි:

‘දේශපාලනඥයින් අතුරුදහන් වෙද්දෙන්, ඇත්ත කියන්න. ’ //

උපුටා ගැන්ම අවසන්....