කඩලෙ - Kadale

සාමාන්‍යයෙන් පාසල් ජීවීතේ දී මුන ගැසෙන චරිත මුළු ජීවිත කාළයටම වීරයෝ. විදුහල්පති, නියෝජ්‍ය විදුහල්පති, හෙඩ් මාස්ටර්ලා, නපුරු ගුරුවරු ගුරුවරියෝ, ආදරණීය ගුරුවරු ගුරුවරියෝ, කෝච්ලා, හෙඩ් ප්‍රිෆෙක්ට්, ක්‍රිකට් කැප්ටන්, රගර් කැප්ටන්, බ්‍රයිට් පොරවල්, කචල් පොරවල් වගේ අය. ඒත් ඔයාලට හිතන්න පුළුවන්ද ඉස්කෝලයක් ඇතුලේ කඩල විකුණපු කෙනෙක් හැමෝගෙම ආදරය දිනා ගත්ත චරිතයක් වෙයි කියලා. ජීවීතයටම අමතක නොවන.

කට්ටිය දන්නවනේ මම ගියේ රජ්ජුරුවන්ගේ ඉස්කෝලෙට කියලා ඒ 6 පන්තියේ ඉඳලා. ඊට ඉස්සෙල්ලා ධර්මාළෝක පොඩි ඉස්කෝලෙට, ඊටත් ඉස්සේල්ලා කේරී එකට, මොන්ටිසෝරී 3 කටත් ගියා. රජ්ජුරුවන්ගේ ඉස්කෝලේ අමතක නොවනම චරිතය තමයි DP. බොරු කියන්න ඕන නෑ අදත් බයයි. ඒ වගේ ප්‍රතාපවත් චරිතයක් අද වන තෙක් මට මුන ගැහිලා නෑ. මම ඒ ගැන පෝස්ට් එකක් කලින් ලිව්වා.

ඒ වගේම අමතක නොවන අය අතර පීරීස් ප්‍රින්සිපල්, ධර්මතිලක සර්, කුරේ සර්, වීරසිංහ ප්‍රින්සිපල්, අමරදාස සර්, මුණසිංහ සර්, සමරකෝන් සර්, මාල් සර්, රණසිංහ මැඩම්, කළුආරච්චි මැඩම් , බස්සා, බම්බා, ගංජා හුටන් වගේම පාසල් කාළයෙත් පොරවල් වෙච්ච මඩ්ඩා, අසන්ත ඩි මෙල්, හේම නලීන් වගේ අයත් ඉන්නවා. අපේ පන්තියේ එකට හිටපු පොරවලුත් සමාජයේ උසස් ස්ථානවල වැජබෙනවා දකින කොට කාටද ආඩම්බර. 

ඒත් මේ ඔක්කොම අතරේ කාටද අමතක වෙන්නේ "කඩලෙ". මම හිතන්නේ කඩලෙ ඉන්න කාළේ පාසලේ හිටපු කාටවත් කඩලෙ අමතක වෙන්නෙ නම් නෑ ජීවීතේ තියෙනකම්. කඩලෙගේ ඇත්ත නම කවුරුවත් දන්නෙ නැති උනත් හැමෝම එයා ඇමතුවේ කඩලෙ කියලා. ඔය පින්තුරේ ඉන්න කෙනා වගේ තමයි පොඩ්ඩක් හැඩ හුරු කම. නමුත් ඔයට වඩා කොන්ඩෙත් රැවුලත් තිබුනා. පුළුන් ගොඩක් වගේ සුදුම සුදුයි, හැඩි දැඩි මනුස්සයා. සුදු සරමයි සුදු කමිසයයි තමයි නිතරම ඇන්දේ. හරිම පිරිසිඳුයි, සෙරෙප්පු දැම්මේ නෑ. කමීසයේ බොත්තම් දෙකක් විතර දාන්න අමතක වෙලා තිබුනා හැමදාම. පපුවෙත් පුළුන් ගොඩක් තියෙනවා කියලා පෙන්වන්න වෙන්නැති එහෙම කළේ. ඔය වගේම කරේ ලේන්සුවකුත් දාගෙන හිටියා. නමුත් නිතරම නම් නෙමෙයි.

කඩලෙ කලේ පොඩි ලෑලී ට්‍රේ එකක කඩල, ටොෆි වගේ දේවල් විකුනපු එක. ලොකු ඉස්කෝලේ දකුණු අත පැත්තේ ප්‍රයිමරි එකට ඇතුල් වෙන පැත්තේ පරණ බිල්ඩිමේ එසෙම්බ්ලී හෝල් එක ගාව තමයි කඩලේ හිටියේ. කඩල ගොට්ටක් මට මතක හැටියට ශත 25 යි. මහ ගොඩක් තිබුනේ නෑ. ඉන්ටර්වල් එකට විතරයි සේල්ස් කරේ වටේට වටවෙලා කොල්ලො කඩල ඉල්ලන කොට සමහර වෙලාවට මල පනිනවා. සමහර වල් කොල්ලො (අපි නම් බෝ පැල.) ඕනකමින් මල පන්නනවා. සමහර උන් හොරෙනුත් ගන්නවා අච්චර සද්ධන්ත පොරට හොරෙන්. කඩලේ කිව්වට කඩලෙ විකුනුවේ කඩල නෙමෙයි රට කජු.

හැමදාම උදේම පිටකොටුවෙන් දුඹුරු පාට කඩදාසී බෑග් එකක රටකජු අරගෙන 138 බස් එකේ ඇවිල්ලා ලයනල් වෙන්ටඩ් හෝල් එක ගාව හෝල්ට් එකෙන් බහිනවා, ඒකට කිව්වේ රෝයල් හෝල්ට් එක කියලා, ඊට පස්සේ එක තර්ස්ටන්. පොඩි පන්තිවල ඉන්න කාළේ උදේම පාසල් එන සිරිතක් මගේ තිබුනා. (ළොකු පන්තිවල ඉඳිද්දී මගේ නම එක්සෙකටිව්, හිතා ගන්න පුළුවන් නේ ඇයි කියලා.) එහෙම එන්නේ ෆ්‍රෙන්ච් ක්‍රිකට් ගහන්න. ඒ කාළේ මගේ ප්‍රියතම ක්‍රීඩාව. ඉතින් බස් එකේදී ගුඩ් මෝනින් කඩලේ කිව්වහම පොර දැන ගන්නවා රෝයල් පොරක් කියලා. එතකොට හිනාවෙලා මෝනිං කියල කඩල අහුරක් දෙන්න අමතක කලේ නෑ කවදාවත්. ඒ තරම් පොඩි උන්ට ආදරෙයි.

කඩලෙ ජනප්‍රිය උනේ බිග් මැච් එක සහ ක්‍රිකට් නිසා. ක්‍රිකට් පිස්සෙක්. හරියට පර්සි වගේ. පාසලේ ක්‍රිකට් මැච්වල අනිවාර්ය චරිතයක්. බිග් මැච් එකෙදි කන පැලෙන්න ගහල හිටියේ. VIP ලගෙ "මස්ටෑන්ග්" ටෙන්ට් එකේ ඉඳලා හැම ටෙන්ට් එකේම ඕල්ඩ් බෝයිස්ලගෙන් බොන්න හම්බ උනා. VIP ලත් එක්ක කරේ අත දාගෙන නැටුවා. කන පැලෙන්න ඉස්සෙල්ලා බෝයිස් ටෙන්ට් එකට එන්න අමතක කලෙත් නෑ. රෝයල් ෆ්ලෑග් එකක් අරන් චියර් කරන්න අමතක කලෙත් නෑ. අපෙ ඉස්කෝලේ විතරක් නෙමෙයි තෝරගේ ඉස්කෝලෙත් කොළඹ අනෙක් ඉස්කෝලවල ක්‍රිකට් වලට ආදරය කරපු හැමෝටම කඩලෙ මත ඇති.

බිග් මැච් එකේ අනික් අය වගේම පිස්සු කෙලියට පාසලේදී ජීවීතෙට බීලා හිටියේ නෑ. පේන්න සිගරට් එකක් වත් බිව්වේ නෑ. අපිත් ළොකු පන්තිවලට ආවට පස්සේ ලීඩර් ලා උනයින් පස්සේ කඩලෙ හොඳටම අඳුනගන්න ලැබුනා. රත්තරන් මනුස්සයෙක්. ඒ කරපු දේවල් මේකේ ලියන එක හොඳ නෑ.  නමුත් අනිවාර්යයෙන් කියන්න ඕන සුදු ඇඳුමේ ගෞරවය රැක්ක අහිංසක පොරක්, හොඳ යාළුවෙක්, ආදරණීය වැඩිහිටියෙක්, සාධාරන වෙළෙන්දෙක්. ජීවීතය වින්ද කොල්ලෙක්, ජීවිතයටම අමතක නොවන චරිතයක්.

කඩලෙ කවදා හෝ යලි හමුවෙමු.......

ප: ලි:
මේ ෆොටෝ එකේ ඉන්නේ ඔරිජිනල් කඩලේ, ෆේස්බුක් එකේ තීලා පෝස්ට් එකට අප්ඩේට් කලේ 13/06/2016