අද වගේ නෙමෙයි, අපි පොඩි කාළේ, මේ ළෝකේ ගැන, මේ ළෝකේ දෙයක් දන්නෙ නෑ, අමුතු දෙයක් දැක්කොත් මැජික් වගේ තමයි, ගෙවල්වල තිබුන ළොකුම මැෂිම තමයි රේඩියෝ එක, ඒකෙත් බැස්ටියෙන් වැඩ කොරන ඒවයි, කරන්ට් එකෙන් වැඩ කොරන ඒවයි දෙකක් තිබුනා. අපේ ආච්ච්ට බන අහන්න තමයි, ට්‍රාන්සිස්ටර් රේඩියෝ එක ගෙනත් තිබුනේ. බන දේශනාව යන කොට උන්දෑ ඒකට වැඳගත්ත ගමන්මයි. බන පටන් ගන්න ඉස්සෙල්ලා, තේමා වාදනයකුත් යනවා. ඒ තමයි, අර බුද්ධ පූජාව පන්සලට අරගෙන යනකොට ගහන සිංගාරං පාර.
ඔය නයි නලාව වගේ ගහන, හොරණෑවේ සද්දේ මට නම් ජාතික අනන්‍යතාවයක්. ඔය සෝමේ මමා
"දෙරණ මියුසික් වීඩියෝ" එකට ඇවිත්, අධික රුධිර පීඩනේ හදාගෙන යන්නෙ නැතුව, බැද්දගේ මහත්තයත් එක්ක එකතු වෙලා හොරණෑ, සිංගාරං පාරක් එහෙම ගාලා පැල් කවියක් රැප් කොලානම්, පැෂර් ටැබලට් ගහන එක නවත්ත ගන්න තිබුනා, ඒ උනාට බැද්දගේ මහත්තයා, "දැසමන් මලක් වගේ" සිංදුව කියපු කාළේ, උන්දැව මරාගෙන කන්න ගියෙත්, මේ සෝමරත්න දිසානායකලගේ මීට කලින් පරම්පරාවම තමයි. එයාලට ඕන එයාලා මැරෙණකම්, එයාලගේ එවා විතරක් අනිත් අයත් අහන්න බලන්න විතරයි.
