මල පැනපු ඊ මේල් නෝනා, පොඩි කුමාරිහාමි හා ආදරය - Is there anything called TRUE LOVE

"රාජ්" කිව්වා වගේ, රෝහිණි අක්කගේ කතන්දරේ කියන්න ඉස්සෙල්ලා, වෙන කෙහෙල්මලක් ගැන තමයි ලියන්න වෙන්නේ. ඒකට හේතුව, ඒ ලිවිල්ල ගැන අගේ කරන අතරෙම, නෝනා කෙනෙක්ට පොඩි ප්‍රශ්ණයක් මතු වෙලා තිබුනා. මේ නෝනා මගේ රසිකයෙක්. ප්‍රසිද්ධ නෝනා කෙනෙක් උනාට, කොමෙන්ට්ස් දාන්නේ නෑ, අගේ අඩුවෙයි කියලා වෙන්න ඇති.

ඒත්.... ඉඳ හිට, ගූ ගල් ගොයියගේ තැපැල් පෙට්ටියට, ඊයක් විදිලා, පලු යන්න දෙනවා. එයාට දිරවන්නේ නැති දෙයක් ලිව්වම. ඒ වගේම අපේ පොකුත් (පොඩි කුමාරිහාමි) අහලා තිබුනා, ටිකිරිලා ගැන ලියපු කතාව, ලංකාවේ එකක්ද කියලා. මෙහෙමයි පොකු..., ඕක ලංකාවේ උනත්, මොන්ටිකාලෝ වල උනත්, එකම සිඳුවීමක්. පරිසරයේ හා භෞතික වස්තූන්වල වෙනසක් පමණයි ඔතන තියෙන්නේ.

අර ඊතල විදින නෝනට මල පැනලා තිබුනේ, ටිකිරි, මහ රෑට රෑට, වැට අයිනේ, මල්සරා ඊයක් විදිනකම් ඇවිදිනවයි කියපු එකට. එයා කියන්නේ, මල්සරා හී විඳින්නේ ප්‍රේමවන්තයන්ටලු. වනචරයෝන්ට ඊ තල විදින්නේ නෑලු. ඉතින් මම කිව්වා මේක ලොකු කේස් එකක් නිසා, මහාචාර්ය මාතලන්ගේ දර්ශණය තුල, මේ සඳහා තියෙන දැක්ම ගැන විස්ලේසොනයක්, බ්ලොග් පෝස්ට් එකක් විදියටම ලියලා දාන්නම් කියලා.

මාතලන්ගේ තියරියට අනුව, ප්‍රේමය කියලා දෙයක් නෑ. ප්‍රේමය කිව්වේ, ගෑණු පිරිමි හරි, ගෑණු ගෑණු හරි, පිරිමි පිරිමි හරි, දෙන්නෙක් අතර ඇතිවන බැඳිමට, ප්‍රේමයක් කියන්න බෑ කොහොමවත්. ඒ වගේම, දාරක ප්‍රේමය, සහෝදර ප්‍රේමය වගේ දේවල් තියෙන්නත් පුළුවන් නොතිබෙන්නත් පුළුවන්. කොහොම හරි ප්‍රේමය කියන්නේ ඉස්තිර දෙයක් නම් නෙමෙයි. සාපේක්ෂ දෙයක්. මොකෝ, ප්‍රේමය නොමැති කේස් තමයි, අම්මට සිරි ලංකාවේ අද වැඩි වැඩියෙන් අහන්න ලැබෙන්න. මේකටම සමහර උන් ආදරය කියනවා. ඒත්, කලින් කිව්වා වගේ, අපි කතා කරන මාත්තුරුකාවට, ප්‍රේමයවත්, ආදරයවත් කියන්න බෑ කියන එකයි මගේ මතය.

හරි මොන කෙහෙල් මලක් නිසා හරි දෙදෙනෙක් අතර ඇතිවන බැඳීමට අපි ආදරය හෝ ප්‍රේමය කියලා කියනවා කියමුකෝ. එතකොට ටිකිරි හා ටිකිරි එක්ක පැනලා ගිය කොල්ලා අතර ඇති උනේ ආදරයක් නෙමෙයිද? ඒක ප්‍රේමයක් නෙමෙයිද? එතකොට එහෙම ආදරයෙන් වෙලිලා ඉන්න දෙන්නෙකුට වැලන්ටයින් තව ඊතලේකින් කෙලලා අරින්න බැරිද? කව්ද දන්නේ ටිකිරි, කලින් විදපු ඊතලේ ගලවලා විසි කරලා දැම්මද කියලා.

ඔය මම කලින් සඳහන් කරපු සම්බන්ධතාවලදි ඇති වෙන්නේ ආදරයක් වත්, ප්‍රේමයක්වත් නෙමෙයි. එතන ඇති වෙන්නේ තනිකර රාගය. ඔය බස් වල යන ජෝඩු වල විතරක් නෙමෙයි, ජැක් එකක් ගහගෙන යන එකාගෙ හෝ එකීගෙත්, ජැක් එකක් කාගෙන යන එකාගේ හෝ එකීගෙත් ඇස් වලින් ගලන්නේ ආදරය කියලා කවුරු හරි කියනවනම් ඒක විහිළුවක්. එතන තියෙන්නේ තනිකර රාගය. අඩුම ගානේ අතින් හරි අල්ලගෙන යන්නේ එතන පොඩි කරන්ට් එකක් තියෙන නිසා.

බස් එකේ, සීට් එකක් හම්බ උනාම හරි. ගෝල්පේස් එකේ සීට් එකක් හම්බ උනාම හරි. කට්ට අව්වේ හිටගෙන හරි කරන්නේ, ඒ කුඩ යට වෙන දේවල් දැක්කම ප්‍රේමණීය හැඟිම් පහළ වීම කෙසේ වෙතත්. අහුවෙන එකා පෙරලගෙන රේප් කොරන්න හිතෙන්නේ. කන්‍යාවියක් බඩ වෙන්න ඒ දිහා බැලුවනම් ඇති. එහෙම අප්සට් ගති දැනෙන නිසා වෙන්න ඇති සමහර වෙලාවට පොලෝසියේ උන් ඕවට කඩා පැනලා ශුක්‍රාණු හා ඩිම්බ මෝචනය නවත්තලා දාන්නේ. ඇයි යකෝ බලාගෙන ඉන්න ඕන නෑ. නිකන් දැක්කත්. ශුක්‍රාණු හා ඩිම්බ පහ වෙනවනේ.

ඒ කොරන්නේ, ආදරේ නෙමෙයි. හිතේ තියෙන, වලත්තකමට ඉඩ දෙන එක. මොකෝ මම දන්න එකම පෙම්වතුන් ජෝඩුවක්වත්, බණ භාවනාවට ආරාමෙකට, පල්ලියකට ගියා කියලා මම නම් අහලා නෑ. එහෙම ගිහින් මිය යන තෙක් බණ භාවනා කර ගෙන උන්නා කියලා අහලා නෑ. එහෙම ඉන්නේ කොහොමද? එහෙම නම් එකිනෙකා පේන්නේ නැතිව ඉන්න ඕන.

යන උනුත් ඇති, පැයකට දෙකකට, වැඩිම උනොත් සතියකට දෙකකට, මාසෙකට. ඔය චම්පිකලා ගොම්මන්පිලලා ගියා වගේ. එහෙම ගියාට එහෙම ඉන්න බෑ. භාවනා කරන කොටත් කම් සැප පේනවා. ඉතින් එහෙම යන එකා කරන්නේ පට්ට බොරුව. තනිකර සෝභන වැඩක් එතන කරන්නේ. තමන් තමන්වම රවට්ටගෙන සුවයන් වින්දනේ යෙදෙන එක.

එහෙම සසර කළකිරුන කෙනෙකුට, මෙහෙම රාගය ඇතිවන වැඩ කරන්න බෑ. එයාලට එක්වීමක් අවශ්‍යත් නෑ. එහෙම අයත් මේ සමාජයේ ඕන තරම් ඉන්නවා. මම නම් කියන්නේ ඒක මනුස්සයෙක් වශයෙන් ලබාපු සැපත් නොවිඳිමක් කියලා. ඒ ගැන තව කෙනෙකුට වෙනත් මතයක් තියෙන්නත් පුළුවන්.

ඔය නන්දා ආච්චි, ප්‍රේමය නම් රාගයෙන් තොර සඳ එලිය සේ සුරම්‍යයි. පාරිසුද්දයි, අචින්තයි කිව්වට, කව්ද දන්නේ සුනිල් සීයත් එක්ක, නන්දා ආච්චි මක්කා කරනවද කියලා. මොකෝ.. ඒ ගැන සුනිල් සීයා සින්දුවක් ලියලත් නෑ. ආච්චි, වෙන එකෙක් ලියපු එකක් කියලත් නෑ. ඒ දෙන්නා එක්කහු වෙලා ඉන්නේ නිර්මාණ කොරන්නම විතරක් නම් ඒක ළොකු දෙයක්. හැබයි ඉතින් ඒ ගැන දන්නේ ඒ දෙන්නා විතරයි.

මාතලන් පිලි ගන්නේ නෑ ඒක ආදරයක් කියලා. එතන තියෙන්නේ ඇක්ට්‍රෑක්සොන් එකක්, එහෙම නැත්නම් පෙරේත කමක්, කොටින්ම, කායිකව එක්වෙන්නේ කොහොමද කියන සිතිවිල්ල. අනේ මට මේකිත් එක්ක හරි, මූත් එක්ක හරි, හැමිනෙන්න තියෙනවනම් කියන් දේ. එකේ කෙලවර රමණය. ඒක එක එක්කෙනාගේ චොයිස් එක අනුව, එක එක ආකාරයේ රමණයන් වෙන්න පුළුවන්.

එතකොට කෙනෙක් අහයි. එහෙනම් කොහොමද සමහර ලස්සන උන්, කෑතම කැත උන් එක්ක සෙට් වෙලා ඉන්නේ කියලා. එතන තියෙන්නෙත් ආදරය නෙමෙයි. චොයිස් එකේ කේස් එකක්. මිනිස්සුන්ගේ චොයිස් වෙනස්. ඒකට විද්‍යාතමක හේතූත් තියෙනවා කියලා හොයාගෙන තියෙනවා. ඔය සමලිංගික බැඳිම් ඇතිවෙන්න සමහර විට ඒ හේතුත් බලපානවා. පරිසරයත් බලපානවා.

මේ ගැන කප්පරක් ලියන්න පුළුවන් උනත්, පොඩ්ඩක් අද කාලේ කතාවෙන දෙයක් ගැන කතා කරමුකෝ. අද බොහෝම ජනප්‍රිය ගීතයක් තමයි "අමරසිරි පීරිස්" ගොයියගේ, "මට මගේම නොවන..... මගේම ආදරයක් තිබුනා කියන ඒක. එතකොට අර ටිකිරි එක්ක පැනලා ගියපු කොල්ලටයි. ටිකිරිටයි තිබුනෙත් ආන් එහෙම ආදරයක්. ඉතින් නෝනේ එහෙම ප්‍රේමවන්තයෝ දෙන්නෙකුට මල්සරා ඊයක විදින එක වැරදිද?

එතකොට ඔය දෙදෙනෙක් අතර ඇතිවන බැඳීමට ආදරය හෝ ලව් එක කියනවා වෙනුවට.. "හැඟීම් දැනීම් ඇති අයගේ බැඳීම්" හරි, "පොරකෑමේ ආශාව" හරි, "ඇක්ට්‍රෑක්සොන්" හරි, එහෙම නැත්නම් ප්‍රෙමය වෙනුවට "ප්‍රේතය" කියලා ලස්සනට හරි යෙදුවනම් හොඳයි කියන එකයි, මහාචාරය මාතලන් මතය. වල් අලි, වන අලි කරපු රටේ මේවා මහ වැඩ නෙමෙයි නොව බොලල්ලා.